Η ψήφιση του νόμου 4777 (Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη) και η εφαρμογή του ήρθαν να αναβαθμίσουν την επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών. Μετά από την εφαρμογή των περισσότερων από τις διατάξεις του, έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στο ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ οι Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, συνοδεία ΜΑΤ και ΟΠΚΕ στις 5/9.
Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, η κυβέρνηση της ΝΔ και το σύστημα συνολικότερα, όπως όλα δείχνουν, θα προσπαθήσουν να προχωρήσουν την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας σε όλα τα ιδρύματα. Όλα αυτά, αφού έχουν προηγηθεί οι απανωτές επιδρομές δυνάμεων των ΜΑΤ και η εγκατάσταση τουρνικέ στο ΑΠΘ.
Στις 5/9 κυκλοφόρησαν τα πρώτα δημοσιεύματα στα συστημικά μέσα, τα οποία έκαναν λόγο για την εγκατάσταση της ΟΠΠΙ την ίδια μέρα. Λίγες ώρες αργότερα, εμφανίστηκε στις πύλες του ΕΚΠΑ η πρώτη ομάδα της ΟΠΠΙ, προστατευόμενη από ισχυρές δυνάμεις ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ΔΡΑΣΗ. Οι φοιτητές, με τα απαραίτητα αντανακλαστικά και με καλή μαζικότητα, πραγματοποίησαν την πρώτη συγκέντρωση στις πύλες, καταγγέλοντας την παρουσία των δυνάμεων καταστολής και απαιτώντας την αποχώρησή τους. Η παρουσία της ΟΠΠΙ στις πύλες του ΕΚΠΑ συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες, με φοιτητές να αντιδρούν καθημερινά, πραγματοποιώντας αντίστοιχες συγκεντρώσεις.
Στις 8/9 πραγματοποιήθηκε μία μαζικότατη και μαχητική διαδήλωση, με χιλιάδες φοιτητές στο κέντρο της Αθήνας, η οποία κατευθύνθηκε και ολοκληρώθηκε στις πύλες του ΕΚΠΑ. Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και πορεία και στη Θεσσαλονίκη, όπου φοιτητές εντός του ΑΠΘ διαδήλωσαν ενάντια στη συνεχή παρουσία των ΜΑΤ στους χώρους του πανεπιστημίου και στην εγκατάσταση των ΟΠΠΙ στο ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ.
Τις μέρες που ακολούθησαν, η παρουσία της πανεπιστημιακής αστυνομίας με τη συνοδεία και των υπόλοιπων αστυνομικών δυνάμεων ήταν συνεχής στις πύλες.
Στις 14/9 πραγματοποιήθηκε μία ακόμα φοιτητική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, η οποία ήρθε από νωρίς αντιμέτωπη με τις δυνάμεις καταστολής, που από την αρχή προσπάθησαν να τη διαλύσουν. Παρά την καταστολή, τα δακρυγόνα και τα χημικά, η διαδήλωση έφτασε μέχρι το Σύνταγμα. Μετά την ολοκλήρωση της διαδήλωσης στην Αθήνα, εκάνε την πρώτη της εμφάνιση η ΟΠΠΙ και στο ΑΠΘ. Οι φοιτητές αντέδρασαν και πραγματοποίησαν διαδήλωση το βράδυ της ίδιας μέρας.
Η απάντηση που έχουν δώσει μέχρι τα τώρα οι φοιτητές αναδεικνύει ότι η σπουδάζουσα νεολαία έχει διάθεση να παλέψει, ότι δε θέλει την αστυνομία μέσα στις σχολές της. Είναι θετικό και ελπιδοφόρο το ότι εν μέσω εξεταστικής περιόδου και με πολλούς φοιτητές να μην έχουν γυρίσει ακόμα στις πόλεις τους, βγαίνουν και οι συγκεντρώσεις στις πύλες, αλλά και οι μαζικές διαδηλώσεις. Αναδεικνύει, όμως, και πολλές προβληματικές.
Αναδεικνύονται πρώτα και κύρια οι αδυναμίες της ρεφορμιστικής αριστεράς όλο το προηγούμενο διάστημα. Η γραμμή της ΚΝΕ «ο νόμος δε θα εφαρμοστεί», αλλά και η γραμμή των ΕΑΑΚ «ο νόμος θα μείνει στα χαρτιά» έχουν πλέον και με τη βούλα διαψευστεί. Ήταν οι γραμμές που κυριάρχησαν εντός του φοιτητικού κινήματος και που οδήγησαν εν τέλει στο κλείσιμο των διαδηλώσεων αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Ήταν αυτές που οδήγησαν τους φοιτητές και το φοιτητικό κίνημα σε αυτή τη στάση αναμονής (μέχρι την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας), στο μη κάλεσμα γενικών συνελεύσεων όλη την προηγούμενη χρονιά.
Η νίκη της ΚΝΕ στις φοιτητικές εκλογές βάζει άλλο ένα ζήτημα. Είναι γεγονός ότι ειδικά σε φοιτικούς συλλόγους όπου έχει αυτοδυναμία, δεν έχει κάνει την παραμικρή προσπάθεια έστω και να καλέσει σε γενικές συνελεύσεις, πόσο μάλλον να εμπλέξει τον φοιτητόκοσμο σε μια διαδικασία απάντησης στην είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο λεγόμενος συντονισμός των φοιτητικών συλλόγων, μέσω του οποίου κινήθηκε, ο οποίος δημιουργήθηκε για να υποκαταστήσει τους φοιτητικούς συλλόγους και ήδη έχει οδηγήσει σε μια διασπαστική κίνηση, μιας και δεν καλούσε στην κεντρική διαδήλωση στις 14/9, αλλά σε αντιπαραθετική συγκέντρωση στο υπουργείο Οικονομικών στις 15/9.
Τα ΕΑΑΚ, από την άλλη, τόσο στην παρούσα φάση όσο και σε όλη την προηγούμενη, είχαν και έχουν επιδοθεί στο κυνήγι του μεγαλοκαθηγητικού κατεστημένου, για να συμμαχήσει τάχα με το φοιτητικό κίνημα. Προσπαθούν να τάξουν με το μέρος του φοιτητικού κινήματος έναν ορκισμένο εχθρό του, ακριβώς επειδή δεν πιστεύουν στη δύναμη των φοιτητών να τα βάλουν με την ΟΠΠΙ και συνολικά τον ν.4777.
Οι φοιτητές μπορούν και πρέπει να δώσουν τις απαντήσεις τους. Συλλογικά και οργανωμένα. Με μαζικές γενικές συνελεύσεις και διαδηλώσεις. Το σύστημα φοβάται τον λαό και τη νεολαία. Προσπαθεί να προλάβει τις αντιστάσεις και τους αγώνες τους. Για αυτό φέρνει την πανεπιστημιακή αστυνομία. Για να κρατήσει τους φοιτητές στη γωνία με το κεφάλι σκυμμένο. Και δεν είναι μόνο η «κακή» ΝΔ, όπως αρέσει σε κάποιους να λένε. Είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και όλοι οι υποψήφιοι διαχειριστές του. Είναι αυτοί που στη δήθεν αντίθεσή τους με την πανεπιστημιακή αστυνομία προτάσσουν τους φύλακες και τα security, που θα είναι υπό την επίβλεψη των πρυτάνεων. Όλοι αυτοί οι καλοθελητές θέλουν να καταστείλουν το φοιτητικό κίνημα. Γιατί τους ενοχλεί. Γιατί μπορεί να βάλει φραγμό στις πολιτικές τους. Κόντρα στο κλίμα εκλογολογίας, που θα κυριαρχήσει όλο το επόμενο διάστημα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα και από κανέναν συστημικό καλοθελητή.
Οι φοιτητές μόνο στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις μπορούν να παλέψουν για την ανατροπή του νόμου 4777. Με μόνους συμμάχους τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τον λαό, στην οικοδόμηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου, που θα παλεύει ενάντια στην πολιτική που τους πετάει έξω από το πανεπιστήμιο.
