Σφ. Ρένα, Δήμητρα, σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι,
Καλεστήκαμε σήμερα με βαθιά οδύνη να αποχαιρετίσουμε τον σ. Αντρέα. Να αποχαιρετίσουμε έναν πραγματικό κομμουνιστή, λαϊκό αγωνιστή. Τον γραμματέα της οργάνωσής μας, του ΚΚΕ(μ-λ).
Μετά από σκληρή μάχη με την ασθένειά του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο κι αφού είχε ήδη κερδίσει μια ανάλογη μάχη πριν λίγα χρόνια, αυτή τη φορά δεν κατάφερε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ του. Όμως, όπως συνηθίζουν να λένε οι κομμουνιστές, η μόνη μάχη που χάνεται είναι αυτή που δεν δίνεται. Ο σ. Αντρέας απέδειξε ότι δεν πρέπει να παραδινόμαστε στη μοίρα μας, αλλά να παλεύουμε ακόμη και με αντίξοες συνθήκες. Και ο Αντρέας σε όλη του τη διαδρομή απέδειξε ότι υπηρέτησε επάξια αυτή την αρχή μέχρι τέλους. Όντας μια ηγετική φυσιογνωμία, ένας αθεράπευτος επαναστάτης, φρόντισε να μας διδάξει πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε όχι μόνο δύσκολες μάχες με το σύστημα, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, στα προσωπικά μας εμπόδια. Δεν γκρίνιαξες, όταν έμαθες ότι βρίσκεσαι μπροστά σε έναν γολγοθά που θα πρέπει να τον αντιμετωπίσεις, όπως έμαθες να κάνεις και στην πολιτική σου ζωή, αλλά μας ενημέρωσες έγκαιρα, φροντίζοντας να τακτοποιήσεις οργανωτικά ζητήματα και συγχρόνως να συμμετάσχεις ενεργά στη δράση της οργάνωσης και στους προβληματισμούς της.
Ο Αντρέας, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1955, μεγαλώνει ερχόμενος στην Αθήνα σε ένα έντονα ταραγμένο πολιτικό περιβάλλον λόγω της δικτατορίας, όπου οι κομμουνιστικές ιδέες έβαζαν το δικό τους σημάδι στις πολιτικές μάχες εκείνης της περιόδου. Επηρεάστηκε και δέθηκε με τις επαναστατικές ιδέες και επέλεξε από νωρίς τη σωστή, για τον λαό και τους εργαζόμενους, πλευρά της ιστορίας. Συμμετέχει στην εξέγερση του Νοέμβρη και στις μάχες του κινήματος μετά την πτώση της δικτατορίας. Την επόμενη χρονιά, βρίσκεται φοιτητής στο τμήμα Χημικών Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη και είναι ήδη ενταγμένος στο μ-λ κίνημα. Αναλαμβάνει τη θέση του υπεύθυνου της ΠΠΣΠ στη σχολή του. Στο 1ο Συνέδριο της ΠΠΣΠ, το 1977, εκλέγεται στο Κεντρικό Συμβούλιο, ενώ παράλληλα οργανώνεται και στο ΚΚΕ(μ-λ). Βρίσκεται μπροστάρης στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος ενάντια στον ν. 815 και αναδεικνύεται στέλεχος συνδικαλιστικό και πολιτικό με ευρύτατη αναγνώριση στο φοιτητικό κίνημα της πόλης.
Ο σ. Αντρέας, στα κρίσιμα χρόνια για την πορεία του ΚΚΕ(μ-λ), του ’80-81, αντιστέκεται στις διαλυτικές τάσεις που εμφανίστηκαν και δίνει τη μάχη του στην οργάνωση Θεσσαλονίκης, αλλά και στο 2ο συνέδριο του Μάρτη του 1981 ενάντια στις απόψεις που γέννησε η παλινόρθωση σε Σοβιετική Ένωση, Κίνα και Αλβανία, για δήθεν ξεπέρασμα της αναγκαιότητας ύπαρξης αυτόνομης κομμουνιστικής οργάνωσης και υπόκλιση στην αλλαγή που ευαγγελιζόταν το επερχόμενο στην εξουσία ΠΑΣΟΚ.
Στην 1η ανασυγκροτητική συνδιάσκεψη είναι φαντάρος και με την επάνοδό του εκλέγεται στο Καθοδηγητικό Όργανο του σημερινού ΚΚΕ(μ-λ) στη 2η Συνδιάσκεψη του 1983. Έκτοτε συμμετέχει ως μέλος του Π.Γ. καθοριστικά σε όλες τις πολιτικές παρεμβάσεις και αποφάσεις της οργάνωσης.
Όντας αισιόδοξος, ως κομμουνιστής, στρατεύτηκε με όλο του το είναι μέχρι την τελευταία του μέρα για τη μοναδική κοινωνική διέξοδο που μπορεί να απαλλάξει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από αυτό το σύστημα της άγριας εκμετάλλευσης και των πολέμων. Την οικοδόμηση ξανά κομμουνιστικού επαναστατικού κινήματος και τη συγκρότηση ενός νέου κομμουνιστικού κόμματος, που θα παλεύει όχι για τη μεταρρύθμιση του καπιταλισμού, αλλά την εκ βάθρων ανατροπή του. Με το σωστό πολιτικό κριτήριο που τον διέκρινε και ξέροντας ότι μετά την ήττα του κομμουνιστικού κινήματος η πλάστιγγα έγειρε ακόμη πιο απειλητική για τον κόσμο της εργασίας, ήξερε τον επίπονο και μακρύ δρόμο που πρέπει να διανυθεί για αυτόν τον υπέρτατο σκοπό.
Σφ. Αντρέα, επέμενες αταλάντευτα στην προσπάθεια ολοκλήρωσης αυτού του εγχειρήματος που η μειοψηφία της παλιάς ΚΕ του ΚΚΕ(μ-λ) είχε αναλάβει, με την καθοδήγηση του τότε γραμματέα Βασίλη Σαμαρά και δοκιμασμένων κομμουνιστών, όπως ο σ. Στέλιος Αγκούτογλου, καθώς και οι σ. Ηλίας Καμαρέτσος και Γρηγόρης Κωσταντόπουλος, που έφυγαν από κοντά μας σχετικά πρόσφατα. Υπήρξες σταθερά και απόλυτα προσανατολισμένος στην αναγκαιότητα να οικοδομηθούν οι όροι για μια μαζική κομμουνιστική οργάνωση, που θα συμβάλει καθοριστικά με τις δυνάμεις της στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα. Αυτή σου η αποφασιστικότητα, με τη στράτευσή σου στο τεράστιο καθήκον για την απελευθέρωση των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων της καπιταλιστικής κοινωνίας, καθώς και η καθοριστική συμβολή σου στη διαμόρφωση των πολιτικών κατευθύνσεων της οργάνωσης σε ανέδειξαν χωρίς δισταγμό σε πρωτοπόρο καθοδηγητικό στέλεχος, σε γραμματέα, της οργάνωσης. Από την 7η Συνδιάσκεψη, το 2010, ανέλαβες την καθοδήγηση αυτής της οργάνωσης, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα σου στην προώθηση των στόχων της οργάνωσης, στο βάθεμα των ιδεολογικοπολιτικών της αναφορών.
Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Ο σ. Αντρέας διακρινόταν για την πολιτική του οξυδέρκεια και τον σαφή πολιτικό του λόγο, χαρίσματα που του επέτρεπαν να σπουδαιολογεί έγκαιρα πολιτικά ζητήματα που προέκυπταν, βοηθώντας καθοριστικά την οργάνωση να παρέμβει. Από τα πιο περιορισμένα -ας μου επιτραπεί αυτή η διατύπωση- μέχρι τα πιο μεγάλα.
Το πρώτιστο θέμα που τον απασχολούσε ήταν το εργατικό κίνημα και οι εργατικοί αγώνες, οι απεργίες που ξεσπούσαν. Με τη λαϊκότητα που τον διέκρινε, ένιωθε την ανάγκη όχι μόνο να τους αναλύει, αλλά και να παρεμβαίνει σε αυτούς άμεσα. Να θυμίσω απλά την αποδοχή που έτυχε η άμεση παρέμβασή του μαζί με τον σ. Βασίλη Γεμιστό στη ΓΣ των εργατών της κλωστοϋφαντουργίας ΓΑΒΡΙΗΛ, που απεργούσαν και στην ΧΡΩΠΕΙ στην Πειραιώς, όταν με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ για κοινωνικοποιήσεις και τις μετέπειτα ιδιωτικοποιήσεις έκλειναν σωρηδόν πανελλαδικά τα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας. Ο λαϊκός του λόγος γινόταν αποδεκτός από τους εργάτες, όπως και μετέπειτα στους αγρότες, όταν παρενέβη μαζί με την οργάνωση στα αγροτικά συλλαλητήρια. Η ίδια ευαισθησία του οδήγησε την οργάνωση σε παρέμβαση στο λιμάνι του Πειραιά, όταν έφτασαν οι πρώτοι μετανάστες στη χώρα μαζικά. Γιατί συμμεριζόταν άμεσα τις αγωνίες των κατατρεγμένων και τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών πάνω στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.
Τα άμεσα αντανακλαστικά της οργάνωσης στους σεισμόπληκτους στο Μενίδι, στις φωτιές στο Μάτι, στις απαντήσεις στην κρατική καταστολή είχαν από πίσω τους το ανησυχητικό τηλεφώνημα του σ. Αντρέα. Ήταν ο ίδιος που πήρε πρωτοβουλίες στη γειτονιά του, εδώ στους Αγ. Ανάργυρους, για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι, για την υπογειοποίηση των γραμμών, που μαζί με άλλους αγωνιστές κατέληξε να σέρνεται στα δικαστήρια.
Όμως θα μου επιτραπεί να μιλήσω για πολιτικές παρεμβάσεις που καθόρισαν τη φυσιογνωμία της οργάνωσης τα τελευταία χρόνια και αποτελούν σφραγίδα για την ικανότητα του σ. Αντρέα όχι μόνο να οσμίζεται τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά κυρίως να λαμβάνει πρωτοβουλίες που επιτρέπουν στην οργάνωση να βάζει το δικό της πολιτικό πλαίσιο σε μαζικά κινήματα.
Το ίδιο βράδυ που δολοφονήθηκε ο Αλέξης, ο σ. Αντρέας ήταν απόλυτος ότι θα έχουμε μαζική νεολαιίστικη απάντηση, που θα έπρεπε ακόμη κι αν κυριαρχούσαν αναρχίζουσες και απολίτικες απόψεις να παρέμβει η οργάνωση, προωθώντας μια σωστή κομμουνιστική κατεύθυνση στο ξέσπασμα της νεολαίας.
Με την ίδια ταχύτητα και αποφασιστικότητα πήρε την πρωτοβουλία να κατέβει σύσσωμη η οργάνωση στο Σύνταγμα τον Μάιο του 2011, θέτοντας τον στόχο να πάρουν πίσω τα βάρβαρα μέτρα, την ίδια ώρα που το ΚΚΕ είχε εξαφανιστεί και το εξωκοινοβούλιο οργάνωνε στρογγυλά τραπέζια για ένα νέο λαϊκό σύνταγμα και για το ποια μέτρα θα προτείνουν για να πληρωθεί το χρέος. Ήταν ο ίδιος, καθημερινά στην πλατεία, που ενέπνευσε την οργάνωση ότι μπορεί να στήσει μια «κόκκινη» παρέμβαση μέσα στο χάος των κυβερνητικών προτάσεων της υπόλοιπης αριστεράς, που έστρωσε το έδαφος για την απάτη της εκλογικής αλλαγής από τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Που άνοιγε ιδεολογικοπολιτικό μέτωπο με όσους νανούριζαν τον κόσμο που κατέβαινε μαζικά στην πλατεία με αριστερές τάχα κυβερνήσεις. Η παρέμβαση αυτή αποτέλεσε μεγάλο σχολείο για την οργάνωσή μας, που ο σ. Αντρέας ανέδειξε και προώθησε μέχρι τέλους. Μέχρι τη μέρα που κάλεσε ολομέλεια για να ξεκαθαρίσει τη θέση της οργάνωσης για αποχή από τη φάρσα του δημοψηφίσματος. Πρόκειται για σημαντικές και κρίσιμες πολιτικές παρεμβάσεις, στην προσπάθεια προώθησης της κομματικής συγκρότησης και της διακριτής αυτοτελούς παρέμβασης αυτού του ρεύματος στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Γέμισε αυτοπεποίθηση τα μέλη μας και αποτέλεσε αναφορά του αριστερού κόσμου, που δεν άργησε να καταλάβει τις εκλογικές αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν από άλλες οργανώσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι η κατεύθυνση της συγκρότησης εστιών αντίστασης και διεκδίκησης παραμένει η κύρια στόχευσή μας σήμερα που η επίθεση του συστήματος και των ιμπεριαλιστών απειλούν με πυρηνικό όλεθρο και μαύρους χειμώνες τους λαούς. Που η επίθεση στις κατακτήσεις του, στους μισθούς και τις συντάξεις έχει αποκτήσει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά.
Σύντροφοι και φίλοι
Ο σ. Αντρέας δεν διακρινόταν μόνο για την πολιτική ικανότητα να καθοδηγεί την οργάνωση σε πολύ δύσκολες συνθήκες για τον λαό, αλλά και για την ιδεολογικοπολιτική του συγκρότηση. Σε κρίσιμα κινηματικά ξεσπάσματα, όπως αυτά που αναφέρθηκα, απαιτούνται μέτωπα αντιπαράθεσης με απόψεις ρεφορμιστικές, αναρχίζουσες, τροτσκιστικές, που μπερδεύουν τις μάζες στην κίνησή τους. Και ο Αντρέας άνοιγε μέτωπα απέναντι σε αυτά τα ρεύματα, είτε μέσα από την αρθρογραφία στην Προλεταριακή Σημαία είτε στους ανοικτούς μαζικούς χώρους. Η συμβολή του στις συζητήσεις για την Μεγάλη Πολιτική Πολιτιστική Επανάσταση, το 2016, και την παλινόρθωση στην πρώην ΣΕ, που έγιναν πριν λίγα χρόνια ήταν ουσιαστική, σε μια προσπάθεια προχωρήματος των αναζητήσεών μας στο καθοριστικό ζήτημα της παλινόρθωσης, που ο σ. Βασίλης Σαμαράς ήδη από το ‘95 και το 2006 είχε καταθέσει τον κορμό των απόψεών μας. Ήταν επίσης ο σ. Αντρέας, που έθεσε στην 9η Συνδιάσκεψη το ζήτημα της μελέτης της σύγχρονης κοινωνικοοικονομικής εξέλιξης της χώρας και ήταν αυτός που αναλάμβανε να εκφράσει τις απόψεις της οργάνωσης στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ στις τελευταίες εκλογικές διαδικασίες.
Για τον σ. Αντρέα, ήταν δεδομένο ότι η άποψη της οργάνωσης για την αναγκαιότητα συγκρότησης συνεργασιών και κοινής δράσης στον χώρο της επαναστατικής αριστεράς ως απάντηση στην μαζικότερη και αποτελεσματικότερη δράση του εργατικού και λαϊκού κινήματος ήταν απόλυτα ορθή. Είναι ταυτόχρονα και απάντηση στο αφήγημα της υγειονομικής ζώνης που στήνεται από τον ρεφορμισμό απέναντι στις επαναστατικές απόψεις. Γι’ αυτό πρωτοστάτησε στη συγκρότηση κοινής δράσης σε πολιτικά ζητήματα της καθημερινής πάλης, αλλά και σε πιο διευρυμένες πολιτικές συνεργασίες, όπως η ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ παλιότερα, αλλά και πιο πρόσφατα η ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, πιστεύοντας ότι παρόλες τις πολιτικές διαφοροποιήσεις, είναι δυνατές τέτοιες συνεργασίες, κάτω από ξεκαθαρισμένους όρους ενότητας και πάλης και για όσο μπορούν αυτές να συνεχίσουν να υπάρχουν δημιουργικά. Πάλευε ολόπλευρα για μια κοινή δράση όχι στα χαρτιά και σε ανακοινώσεις υπογραφών χωρίς περιεχόμενο, αλλά με πλατιά απεύθυνση, προωθητικές για το μαζικό κίνημα, για τη διεξαγωγή με καλύτερους όρους της ταξικής πάλης.
Σύντροφοι και φίλοι,
Ο σύντροφός μας είχε μάθει από τη συμμετοχή του στην ταξική πάλη να ’ναι ατίθασος και να αμφισβητεί τα όρια που το σύστημα συνηθίζει να θέτει στο κίνημα και στην πάλη των καταπιεσμένων. Στάθηκε πάντα μπροστάρης απέναντι στην κρατική τρομοκρατία, καθοδήγησε την οργάνωση να μάθει να αντιστέκεται στην καταστολή, σε περιόδους όπως η επίσκεψη Κλίντον, τον Δεκέμβρη του ’08, στις μαζικές διαδηλώσεις-απεργίες ενάντια στα μνημόνια, όταν κυριολεκτικά στους δρόμους της Αθήνας δεν έβλεπες και δεν ανάσαινες από τα δακρυγόνα, όχι με τη λογική ακτιβισμών και εικονικών συγκρούσεων, αλλά με τη λογική μαζικού κινήματος. Δεν φοβήθηκε και αρνήθηκε να υπακούσει μαζί με την οργάνωση στις απαγορεύσεις την περίοδο των λοκντάουν και όταν απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις για τον Γρηγορόπουλο, ήταν ο πρώτος που βγήκε από το περικυκλωμένο βιβλιοπωλείο, μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους, διεκδικώντας το δικαίωμα της διαδήλωσης. Συνελήφθη μαζί με άλλους συντρόφους και ακόμη εκκρεμεί η δίκη ενάντιά του.
Την ανυπότακτη αυτή στάση του την τήρησε σε όλα τα πεδία της ζωής του. Καταχτώντας επάξια τον τίτλου του «δάσκαλου», όπως τον αποκαλούσαν οι μαθητές του όταν τον συναντούσαν σε διαδηλώσεις, γιατί και στη δουλειά του έδειξε στη νεολαία που συναντήθηκε μαζί του το πραγματικό νόημα αυτού του τίτλου, διδάσκοντάς τους όχι μόνο χημεία, αλλά και τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μάθουν να κατανοούν τις εξελίξεις, να γνωρίσουν το κομμουνιστικό κίνημα, να μπορέσουν να επιβιώσουν, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Η έγνοια του σ. Αντρέα για τη νεολαία ήταν συνεχής, όχι από την εκπαιδευτική του ιδιότητα, αλλά γιατί πίστευε ακράδαντα στο επαναστατικό της μέλλον. Παρέμβαινε όποτε μπορούσε στα κάμπινγκ της, ανοίγοντας ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα, αλλά και στη συνδικαλιστική της δράση, προσπαθώντας να αναδείξει τον ταξικό χαρακτήρα της μόρφωσης και καλώντας την να αμφισβητεί τους θεσμούς της και τις αξιολογήσεις της, που οδηγούν στη μαζική απόρριψη των νέων από την παιδεία. Σε αυτό το πλαίσιο άδραξε την περίοδο των λοκντάουν την ευκαιρία, με αφορμή τις τηλεεξετάσεις και τα τηλεμαθήματα, καλώντας να βγουν μπροστά οι νεολαίοι μας, αμφισβητώντας τις ιερές αγελάδες της αστικής παιδείας, τις εξετάσεις, διεκδικώντας κατοχύρωση μαθημάτων, την ώρα που όλες οι δυνάμεις της αριστεράς υποκλίνονταν στην αστική θεώρηση της παιδείας ως αταξική και ουδέτερη. Το διαρκώς ανήσυχο, ανατρεπτικό του πνεύμα δεν του επέτρεπε να αφήνει καμία ευκαιρία για να αντιπαλεύει τις αξίες του καπιταλισμού.
Η ιδιόμορφη πλατιά και ενίοτε τραχιά κοινωνικότητα που τον διέκρινε, του επέτρεπε να εναντιώνεται με πάθος στην αδικία όπου την συναντούσε, να καταφέρνει να συζητά από τα επίσημα πάνελ μέχρι τα καφενεία, απλά και κατανοητά, με επιχειρήματα, να τον εκτιμούν παλιοί και νέοι σύντροφοι. Μια ιδιόμορφη επικοινωνιακή προσωπικότητα, που ακόμη κι αν κάποιες φορές παρεξηγιόταν, είχε πάντα την παρρησία να αναγνωρίζει τις ευθύνες του και να στέκεται ουσιαστικά αυτοκριτικά.
Σύντροφοι, συναγωνιστές,
Συγχωρέστε με αν μακρηγόρησα, αλλά για μια προσωπικότητα σαν αυτή του σ. Αντρέα σίγουρα αξίζει να μιλήσει κανείς ακόμη περισσότερο. Αξίζει σε όλους που αναλαμβάνουν αγόγγυστα να τραβήξουν μπροστά τον τροχό της ιστορίας. Και ο Αντρέας επωμίστηκε αυτό το βάρος, με την υπευθυνότητα που τον διέκρινε και την εμπιστοσύνη ότι οι λαοί και η εργατική τάξη θα νικήσουν.
Σφ. Ρένα, Δήμητρα, Τάσο,
Γνωρίζουμε οι περισσότεροι τον σκληρό αγώνα που δώσατε δίπλα στον Αντρέα και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίθαλψή του. Αναφέρομαι κυρίως στο κουράγιο που του δώσατε, στην ενίσχυση της πάλης του για ζωή. Υπήρξε τυχερός από αυτή την πλευρά που είχε δίπλα του εσάς. Που πρόλαβε να χαρεί την πολυαγαπημένη του Ειρηνούλα, που φρόντιζε να του απαλύνει τον πόνο του με τα παιχνίδια της στο κρεβάτι του, με το χάιδεμα του χεριού του από ένα θαυμάσιο πλασματάκι.
Ξέρω ότι η ευχή για κουράγιο είναι λίγη μπροστά στον πόνο σας. Η θύμησή του όμως θα ’ναι για όλους μας παρηγοριά, αλλά και έμπνευση για να προχωρήσουμε.
Είναι γνωστό ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν αυταπάτες για επουράνιους παραδείσους. Για τους κομμουνιστές σαν τον Αντρέα, το κλείσιμο ενός κύκλου δεν σημαίνει και το τέλος της προσφοράς του. Για τους αγωνιστές, το κρίσιμο ζήτημα είναι το αποτύπωμα της συμβολής που άφησαν σε αυτόν τον πλανήτη για τη συνέχιση του αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Αυτό άλλωστε άφησαν εκατομμύρια κομμουνιστών και αγωνιστών και αυτό είναι που μας οδηγεί σήμερα στο να επιμένουμε στον αγώνα που αυτοί έδωσαν, στον δρόμο που αυτοί χάραξαν. Και είναι σίγουρο ότι αυτό το κατάφερε να ’ναι βαθύ και προωθητικό και με το παραπάνω ο σ. Αντρέας. Μας δείχνει πώς χτίζονται οι αγωνιστές, πώς στέκονται στη ζωή τους και πώς θα συνεχίσουμε τον δρόμο τους. ΓΙΑΤΙ Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ είναι να συνεχίσουμε αυτή τη δύσκολη πορεία που περπατήσαμε μαζί με τον Αντρέα.
Ανεξάρτητα πόσοι σήμερα αυτό το γνωρίζουν, είναι σίγουρο ότι οι εργαζόμενοι, οι λαοί θα συναντήσουν τα χνάρια τέτοιων αγωνιστών στην πορεία τους για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση, στην πορεία προς τον σοσιαλισμό.
Είναι, λοιπόν, αυτονόητο για μας ότι ο σ. Αντρέας παραμένει ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Είναι τιμή μας που ο Αντρέας ταξίδεψε μαζί μας αυτό τον δύσκολο δρόμο. Είναι σίγουρο ότι η προσφορά του δεν θα μείνει αναξιοποίητη από το μαζικό κίνημα.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
