Νέα εφιαλτικά σενάρια διακινούνται και αλληλοκατηγορίες εκτοξεύονται από τους πρωταγωνιστές (ΗΠΑ-Ρωσία) αλλά και τους κομπάρσους (καθεστώς Κιέβου) της πολεμικής σύγκρουσης στο έδαφος της Ουκρανίας. Τα νέα σενάρια συμπεριλαμβάνουν την καταστροφή του υδροηλεκτρικού φράγματος Kakhovskaya, που θα έχει σαν αποτέλεσμα μια μεγάλη καταστροφή στην περιοχή της Χερσώνα, και τη ρίψη «βρόμικης βόμβας» στην περιοχή αυτή ή σε κάποια άλλη (π.χ. Νικολάεφ) που θα την καταστήσει έρημο για εκατοντάδες χρόνια!
Η επικοινωνία του υπουργού Άμυνας της Ρωσίας, Σοϊγκού, με τους ομολόγους του των ΗΠΑ – Βρετανίας - Γαλλίας και Τουρκίας, αναφερόμενος σε «ανεξέλεγκτη κλιμάκωση» από την πλευρά του Κιέβου, είναι απολύτως χαρακτηριστική για το γεγονός ότι οι εξελίξεις κινούνται σε τεντωμένο σχοινί. Τα σενάρια και οι νέες εκατέρωθεν απειλές δεν είναι τυχαίο ότι γίνονται σε μια νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη φάση του πολέμου. Αυτή που ακολούθησε την προσάρτηση των τεσσάρων περιοχών στη Ρωσική Ομοσπονδία, τη μερική επιστράτευση που κήρυξε η ηγεσία της Ρωσίας και η οποία χαρακτηρίστηκε από μια μεγάλη και επικίνδυνη κλιμάκωση: χτύπημα του Κιέβου (με τη βοήθεια ΗΠΑ - Βρετανίας) στη γέφυρα του Κερτς, μαζικές πυραυλικές απαντήσεις της Ρωσίας κυρίως στις ενεργειακές υποδομές της Ουκρανίας. Ενώ σήμερα βρισκόμαστε μπροστά, όπως όλα δείχνουν, στην έναρξη μιας μεγάλης μάχης για την πόλη της Χερσώνα.
Η μάχη της Χερσώνα, το φράγμα και η «βρόμικη βόμβα»
Το καθεστώς του Κιέβου, παρά τις τεράστιες απώλειες σε προσωπικό και εξοπλισμό, αργά αλλά σταθερά καταλαμβάνει εδάφη που η Ρωσία είχε καταχτήσει τους πρώτους δύο μήνες της εισβολής. Πάνω απ’ όλα φαίνεται να έχει συγκεντρώσει έναν μεγάλο αριθμό στρατιωτικών δυνάμεων και νατοϊκού εξοπλισμού στην περιοχή της Χερσώνα και ετοιμάζεται για μια μεγάλη επίθεση.
Οι ρωσικές δυνάμεις, με τις εφεδρείες να μην έχουν σταλεί ακόμη και τον χρόνο να κυλά αντίστροφα, έχουν δώσει εντολή για εκκένωση της πόλης τής Χερσώνα από τον άμαχο πληθυσμό και προσπαθούν να τη μετατρέψουν σε ένα αδιαπέραστο τείχος. Για τη Ρωσία η διατήρηση του ελέγχου της πόλης έχει μεγάλη και ουσιαστική σημασία πέρα από τον όποιο συμβολισμό θα είχε η απώλειά της. Γι’ αυτό, η κήρυξη στρατιωτικού νόμου στις προσαρτημένες περιοχές καθώς και η αιτιολόγηση της κήρυξής του («Δεδομένου ότι η ένοπλη δύναμη της Ουκρανίας χρησιμοποιείται κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αποφασίστηκε στρατιωτικός νόμος»), επιτρέπει, βάσει του αμυντικού δόγματός της, τη χρήση όλων ανεξαιρέτως των οπλικών συστημάτων!
Σ΄ αυτό το σημείο «εμπλέκονται» και οι αλληλοκατηγορίες που αφορούν το υδροηλεκτρικό φράγμα και τη «βρόμικη βόμβα». Η Ρωσία κατηγορεί το Κίεβο πως προσπαθεί να καταστρέψει το φράγμα για να πλημμυρίσει την περιοχή, αποκόπτοντας τον ρωσικό στρατό από τον εφοδιασμό και απειλώντας με καταστροφή του φράγματος στο Κίεβο. Το καθεστώς Ζελένσκι κατηγορεί με τη σειρά του τη Ρωσία πως το επιδιώκει η ίδια ώστε να αναιρέσει τις ουκρανικές επιτυχίες στην περιοχή. Αν τα επιχειρήματα του καθεστώτος του Κιέβου για το φράγμα είναι πολύ αδύναμα αλλά όχι ανύπαρκτα, στο ζήτημα της «βρόμικης βόμβας» (δηλαδή μιας βόμβας που φτιάχνεται από ραδιενεργά υλικά και συμβατικά εκρηκτικά και η οποία δεν έχει την καταστρεπτική ισχύ ούτε και ενός «μικρού» πυρηνικού όπλου, αλλά μολύνει μια περιοχή για εκατοντάδες χρόνια) θεωρούμε πως το Κίεβο έχει σαφέστατα «λερωμένη τη φωλιά του».
Οι συνομιλίες του Σοϊγκού, οι δηλώσεις Πεσκόφ και Λαβρόφ, η εσπευσμένη σύγκληση από τη μεριά της Ρωσίας του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δείχνουν ότι η Μόσχα έχει σημαντικές πληροφορίες για τις τυχοδιωκτικές κινήσεις τής άλλης πλευράς και θέλει να προλάβει. Μάλιστα η ερμηνεία στην οποία προβαίνει για μια τέτοια επιλογή (του αμερικανοστήριχτου καθεστώτος του Κιέβου) είναι πολύ πειστική από πολιτική άποψη: το Κίεβο θα κατηγορήσει τη Ρωσία για χρησιμοποίηση όπλου μαζικής καταστροφής ώστε να κλιμακωθεί η αντιρωσική υστερία, να υπονομευτεί το κύρος της Μόσχας στον κόσμο και να απογειωθούν και διευρυνθούν οι οικονομικές κυρώσεις και ο αποκλεισμός της Ρωσίας.
Οι πλευρές αυτές δεν είναι καθόλου αμελητέες για τη Μόσχα. Ήδη έχουν δημιουργηθεί, μετά και τις τελευταίες προσαρτήσεις, ρωγμές στις συμμαχίες της Ρωσίας με Κίνα και Ινδία αλλά και στις σχέσεις με την εγγύς περιφέρειά της (Καζακστάν). Επιπρόσθετα, μια τέτοια «χρέωση» θα έδινε στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να ακυρώσουν κάθε σκέψη των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για συμβιβασμό με τη Ρωσία, σε μια φάση μάλιστα που έχουν αυξηθεί κι άλλο οι δυσαρέσκειες των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών προς την Ουάσιγκτον, οι αντιθέσεις Γαλλίας–Γερμανίας μεγαλώνουν και οι αντοχές του ευρωενωσίτικου οικοδομήματος έχουν μειωθεί κατά πολύ!
Παράλληλα, θα αδυνάτιζε φοβερά τους προβληματισμούς και τους διχασμούς στο εσωτερικό των ΗΠΑ για το πού οδηγείται η σύγκρουση με τη Ρωσία. Διχασμοί και προβληματισμοί «οριζόντιοι», που δεν αφορούν δηλαδή μόνο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Τραμπ αλλά και το Δημοκρατικό Κόμμα και οι οποίοι αντανακλούν τα διλήμματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και τα οποία, ας το υπογραμμίσουμε μ’ αυτή την ευκαιρία, είναι απίθανο να εκλείψουν, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών στις 8 Νοεμβρίου. Η απόρριψη των ρωσικών καταγγελιών από ΗΠΑ (αλλά και από Βρετανία-Γαλλία) δείχνει ότι η διοίκηση Μπάιντεν ωθεί τη σύγκρουση με τη Ρωσία στα έσχατα όριά της, αποδεικνύει τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα των επιλογών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος πρωτοστατεί στον ολοένα και πιο αναβαθμισμένο -ποσοτικά και ποιοτικά- εξοπλισμό του καθεστώτος του Κιέβου. Γεγονός που αποθρασύνει παραπέρα το ίδιο το καθεστώς, που φτάνει να ανταγωνίζεται σε τυχοδιωκτισμό το υπερατλαντικό αφεντικό του (δηλώσεις Ζελένσκι για πυρηνικό χτύπημα της Δύσης στο Κρεμλίνο εάν χτυπηθεί το Κίεβο)!
Ρώσικες ασάφειες, προβλήματα και επικίνδυνες σταθερές
Είναι φανερό, όπως επισημαίνουν διάφοροι αναλυτές σε Δύση και Ρωσία, πως οι ασάφειες –που συνεχίζονται- όσον αφορά τους στόχους της ρωσικής εισβολής καθώς και οι κακοί πολιτικοί και στρατιωτικοί υπολογισμοί της ρωσικής ηγεσίας, της έχουν κοστίσει σε όλα τα επίπεδα, αυτούς τους οχτώ μήνες. Έτσι στο «τώρα», οι εφεδρείες (που δεν είχαν προβλεφθεί από την αρχή) της μερικής επιστράτευσης φτάνουν με αργούς ρυθμούς στα πεδία των μαχών. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι ρώσικες δυνάμεις να κάνουν μεγάλο αγώνα είτε για να καταχτήσουν κάποια εδάφη (Ανατολική Ουκρανία) είτε να συγκρατήσουν τον αντίπαλο (Βορειοανατολική και Νότια Ουκρανία). Όταν μάλιστα το καθεστώς του Κιέβου θυσιάζει κατά χιλιάδες τους Ουκρανούς στρατιώτες που με δυτικό εξοπλισμό και καθοδήγηση, υποστήριξη δυτικών μισθοφόρων αλλά και απευθείας πληροφορίες από τους δορυφόρους των ΗΠΑ ρίχνονται στη μάχη για να προχωρήσουν… τα αμερικανονατοϊκά σχέδια! Σ’ ένα πιο συνολικό επίπεδο, μπορεί οι βομβαρδισμοί να έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα (και στρατιωτικής φύσης) στο Κίεβο και σίγουρα να δείχνουν το ανώτερο ποιοτικό επίπεδο του ρωσικού στρατού, αλλά το παλιό δόγμα πως τα εδάφη καταχτιούνται από το «πεζικό» εξακολουθεί να υφίσταται σαν ζητούμενο για τη Ρωσία.
Βέβαια, και αυτό είναι το επικίνδυνο για όλους τους λαούς, όπως οι ΗΠΑ κάνουν τα πάντα για να ηττηθεί η Ρωσία, από την άλλη η άρχουσα τάξη και η πολιτική αλλά και στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να κερδίσει. Όταν, μάλιστα, «πιο πίσω δεν έχει»! Γι’ αυτό οι δηλώσεις Σουροβίκιν -«έχουμε αρκετή δύναμη και τεχνολογικά μέσα για να προκαλέσουμε την ολοκληρωτική παράδοση της Ουκρανίας»- σε συνδυασμό με τα όσα αναφέραμε για το αμυντικό δόγμα της Ρωσίας, που ισχύει πια και για τις προσαρτημένες περιοχές, δείχνουν ότι οι σταθερές τής ρώσικης ηγεσίας («δεν μας επιτρέπεται να χάσουμε») είναι αυτές που, παρά τις ασάφειες και τα προβλήματα, δίνουν τον τόνο στις επιλογές που καλείται να κάνει!
Εξελίξεις όπως η μεγάλη στρατιωτική κινητοποίηση του Μινσκ και η συγκρότηση κοινής δύναμης με τη Μόσχα, ανεξάρτητα εάν αυτή αφορά μια επίθεση από τον βορρά στη Δυτική Ουκρανία ή τη συσσώρευση αμερικανονατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στη μεθόριο Πολωνίας και Βαλτικών με τη Λευκορωσία και επικείμενες προβοκάτσιες, όπως καταγγέλλει ο λευκορώσος πρόεδρος Λουκασένκο, ή και τα δύο μαζί, σίγουρα βαθαίνουν και επεκτείνουν επικίνδυνα τη σύγκρουση. Προσμετρώντας στα προηγούμενα και τη μετάβαση της επίλεκτης αμερικανικής 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας “Screaming Eagles” στη Ρουμανία και την ενίσχυσή της με γαλλικές στρατιωτικές φάλαγγες, μπορούμε να προεξοφλήσουμε ότι ξημερώνουν ακόμα πιο άσχημες μέρες για τους λαούς!
