Φτώχεια, ανεργία και άγρια καταστολή στο… προεκλογικό σκηνικό!
Συνέχιση, συντονισμός της μαζικής πάλης η μόνη απάντηση για το λαό!
Όλο και περισσότερα στοιχεία αστάθειας εκδηλώνονται στο πολιτικό σκηνικό, ενώ διαρκώς εντείνονται τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά του. Κάθε μέρα της μακριάς προεκλογικής περιόδου είναι φορτωμένη με νέα αντιλαϊκά μέτρα και επιλογές αλλά και με περισσότερες ασάφειες και αβεβαιότητες για το «που πάει» και «τι θα προκύψει» για τη χώρα. Μια χώρα ρημαγμένη και καταληστευμένη οικονομικά και παραγωγικά από τους «προστάτες» της, μια χώρα που «ζει και λειτουργεί» με απαράβατη προϋπόθεση τα δάνεια και τις «επενδύσεις» των ιμπεριαλιστών. Μια χώρα διαταγμένη σήμερα ως βάση και ορμητήριο πολέμου των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στο μεγάλο μέτωπο της Ουκρανίας που όλο και περισσότερο αναδεικνύεται ως ένα πολύ αιματηρό θέατρο διαμόρφωσης όρων για ένα παγκόσμιο μακελειό!
Όλα τα αδιέξοδα της αστικής τάξης, του εξαρτημένου καπιταλισμού, παροξύνονται σήμερα μέσα στο πλαίσιο της γενικευμένης κρίσης και του πολέμου. Το μίγμα της υποτέλειας και του τυχοδιωκτισμού που διαχρονικά χαρακτηρίζει την πολιτική της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων στη χώρα, βρίσκεται σήμερα σε μεγάλη δοκιμασία και ανισορροπία, καθώς δοκιμάζεται από τις αντικρουόμενες πιέσεις και απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της Ευρώπης, καθώς «συναντά» τις ανάλογες πολιτικές μεγαλοϊδεατισμών και μωροφιλοδοξιών των αστικών τάξεων της περιοχής.
Με αυτούς τους όρους για τα ξένα και ντόπια κέντρα το ζήτημα των εκλογών-όποτε και αν γίνουν- γίνεται πρόκριμα για μια ακόμα πιο αντιδραστική διάταξη του πολιτικού συστήματος, πρόθυμου και ευλύγιστου να υπηρετήσει τις γεωπολιτικές ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις. Παρόλο που αυτές οι απαιτήσεις είναι σε πλήρη εξέλιξη και έως και αντικρουόμενες μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ένα είναι βέβαιο: Τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα πρέπει να χτυπηθούν και να τσαλαπατηθούν, ο λαός και η νεολαία πρέπει να μείνουν «στη γωνία» αδρανείς και «προσαρμοσμένοι» μέσα στο πλαίσιο της κλιμακούμενης φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Γίνεται φανερό συνεπώς ότι η αναμονή των εκλογών ή –ακόμα χειρότερα- οι προσδοκίες και τα… «αριστερά σχέδια» που «θα φέρουν» απαντήσεις για το λαό στις κάλπες, όχι μόνο δεν υπηρετούν αλλά αντίθετα υπονομεύουν τη λαϊκή υπόθεση. Αυτή που ήδη ξεμύτισε στους δρόμους στην απεργία της 9 Νοέμβρη και στο φετινό Πολυτεχνείο και συνέχισε αμέσως μετά στις μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις της 6ης του Δεκέμβρη! Εκεί –στο δρόμο του μαζικού αγώνα- και μόνο εκεί μπορεί να παλευτεί και να παλεύεται το δίκιο του λαού και της νεολαίας!
Αδιέξοδα και φαντασιώσεις της υποτέλειας
Η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Αλβανία, έδωσε άλλο ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο των αδιεξόδων της πολιτικής της υποτέλειας που βρίσκεται μέσα στις οξυμένες αντιθέσεις των πατρώνων της. Η επίσκεψη στην ομογένεια της νότιας Αλβανίας -που προκλητικά ονομάζεται «βόρεια Ήπειρος»- που θα πιστοποιούσε την «ευρύτερη εθνική εμβέλεια» ακυρώθηκε «λόγω καιρού» και τα ΜΜΕ υπενθύμισαν με νόημα πως δεν έχει γίνει επίσκεψη έλληνα πρωθυπουργού στην περιοχή από το 1991. Επιπλέον ο Ράμα στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης «υπενθύμισε» πως η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ, όχι γιατί πληρούσε τις οικονομικές προϋποθέσεις της ένταξης, αλλά για πολιτικούς λόγους. Η στάση αυτή του Ράμα προφανώς είχε την άδεια και την προτροπή των ΗΠΑ, που επέλεξαν να μην ικανοποιήσουν τις επιδιώξεις της ελληνικής πλευράς. Εξάλλου και για το βασικό ζήτημα της επίσκεψης, τη συμφωνία των δύο χωρών για τις ΑΟΖ, υπήρξαν μόνο θετικές δηλώσεις Μητσοτάκη που δεν επιβεβαιώθηκαν από αντίστοιχες του Ράμα. Με άλλα λόγια Μητσοτάκης–Δένδιας πήγαν σαν «απεσταλμένοι της ΕΕ» για να «κλείσουν» ζητήματα προσφέροντας την ελληνική συμφωνία για ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ, αλλά βρήκαν απέναντι τους τις αντιρρήσεις του… αμερικανικού παράγοντα!
Το επεισόδιο αυτό προστίθεται στο προηγούμενο ανάλογο με τη Λιβύη και επιβεβαιώνει ότι οι γεωπολιτικές αποστολές της ελληνικής πλευράς στην περιοχή –και τα κέρδη που ορέγεται από αυτές- τελούν υπό την επικυριαρχία των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και τις αντιτιθέμενες επιδιώξεις τους για τις διευθετήσεις που επιδιώκουν στην περιοχή, ο καθένας με βάση τα δικά του συμφέροντα. Οι αποτυχίες αυτές των αστικών πολιτικών μετράνε και βαραίνουν ιδιαίτερα, καθώς εξελίσσεται ο αντιδραστικός ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός και η ελληνική πλευρά θα ήθελε να «κλείσει» εκκρεμότητες και να διαμορφώσει όρους «συμμαχίας» με τις άλλες χώρες, ώστε να αυξήσει τις δυνατότητες της στον –κύριο για αυτή- ανταγωνισμό της. Μετράνε και βαραίνουν, καθώς οι προστάτες της και ο ανταγωνισμός τους δεν της ανοίγουν το δρόμο που θα ήθελε, παρόλο που η ίδια η αστική τάξη τα «δίνει όλα» για να τους υπηρετήσει. Τα «δίνει όλα» αλλά δεν καταφέρνει -όπως έδειξε και η πρόσφατη ακύρωση του διαγωνισμού για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης- να βρει την αναγκαία ισορροπία στη διπλή της εξάρτηση από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και γι’ αυτό ανακυκλώνεται μέσα στο αδιέξοδο αυτών των υπηρετήσεων, που στις πολεμικές συνθήκες της περιόδου γίνεται ολοένα βαθύτερο και πιο επικίνδυνο.
Όντας μέσα σε αυτό το αδιέξοδο, η πολιτική αυτή βρίσκει «διέξοδο» στις φαντασιώσεις! Με.. κάθε σοβαρότητα, η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ ανακοινώνουν –ενόψει των σεισμικών ερευνών για φυσικό αέριο νότια της Πελοποννήσου και δυτικά της Κρήτης από την ExxonMobile– ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η Ελλάδα «θα γίνει τροφοδότης ενέργειας της Ευρώπης»!! Δηλαδή, δεν «προσπερνούν» μόνο το αν και τι θα βρεθεί, το πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να γίνουν -αν γίνουν- εξορύξεις, αλλά «προσπερνούν» ακόμα και το ότι αν αυτές γίνουν, αυτό που θα εξορυχθεί θα ανήκει στα δυτικά μονοπώλια που κάνουν την εξόρυξη, όπως ήδη προβλέπουν οι θηριώδεις υπέρ των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων συμβάσεις! Ωστόσο αυτές οι φαντασιώσεις, που εκφέρονται με τη μορφή «πολιτικών επιλογών προοπτικής για τη χώρα», αποτελούν ένα πραγματικό μέτρο της αμετροέπειάς τους. Ένα μέτρο των πραγματικών χαρακτηριστικών της ντόπιας αστικής τάξης που κάθεται -ελέω των ιμπεριαλιστών- στο σβέρκο του λαού μας και επιχειρεί να του «πουλήσει» τις πιο τυχοδιωκτικές και υποτελείς επιλογές σαν προοπτική «ανάπτυξης και ευημερίας» της χώρας.
Ταραχές, εκβιασμοί, αντιδραστικότητα
Στην πραγματική ζωή ωστόσο, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από αυτές τις ονειρώξεις. Η πολιτική αναταραχή όχι μόνο δεν κοπάζει αλλά τροφοδοτείται με έως και πρωτόγνωρα στοιχεία. Η νέα δόση των αποκαλύψεων για τις παρακολουθήσεις περιλάμβανε ολόκληρη σχεδόν την στρατιωτική ηγεσία και αμέσως μετά, επίσημα συστημικά μέσα έσπευσαν να παρουσιάσουν τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Φλώρο ως «απείθαρχο» και σε «άλλη γραμμή πλεύσης» από αυτή του ΥΠΕΘΑ, του ΥΠΕΞ και της κυβέρνησης! Καραμανλής και Σαμαράς κάνουν κι άλλη «κοινωνική συνάντηση» (όπως τη χαρακτήρισε η κυβέρνηση) αλλά δεν ανακοινώνουν το περιεχόμενο της. Στη συνέχεια ο Σαμαράς, με «βαρυσήμαντη» ομιλία του στην ίδρυση του… ιδρύματός του, ανακοινώνει ότι είναι «μάχιμος πολιτικός» που από τη μια υπερασπίζεται βέβαια τις συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, αλλά προβάλλει τη «σκληρή γραμμή» για τα ελληνοτουρκικά και διαπιστώνει πως «έχει καταρρεύσει» η «επιζήμια για τη χώρα» συμφωνία των Πρεσπών! Παράλληλα ο Τσίπρας, σε μια προφανή εκδήλωση της αμηχανίας (και) της αντιπολίτευσης, μπροστά σε όλα αυτά σπεύδει και ζητάει στοιχεία από την ΑΔΑΕ για να υπερασπιστεί τη «δημοκρατία και την εθνική ασφάλεια»!
Όλο αυτό το γαϊτανάκι των απερίγραπτων στάσεων ολόκληρου του αστικού πολιτικού προσωπικού που βεβαιώνει με τον πιο τρανταχτό τρόπο πως δεν είναι αυτοί «που κυβερνούν αυτή τη χώρα», θα ήταν ίσως υλικό για επιθεώρηση στα παλιά αναψυκτήρια, αν δεν έκφραζε και δεν απηχούσε σοβαρούς κινδύνους και επιδεινώσεις για το λαό και τις τύχες της χώρας. Γιατί βέβαια, πίσω από το γεγονός ότι έχει γίνει φύλλο και φτερό το πολιτικό σύστημα και η όποια «αξιοπιστία» του, βρίσκονται οι εκβιασμοί και οι επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων που πράγματι «κυβερνούν αυτή τη χώρα». Εκβιασμοί και επιδιώξεις που αφορούν στη «χρήση» και στους ρόλους που καλείται να αναλάβει η χώρα μέσα στο πολεμικό τοπίο που διαμορφώνεται με επίκεντρο την Ουκρανία.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ιδιαίτερο αλλά κρίσιμο ζήτημα αποτελεί για τους ιμπεριαλιστές η διαμόρφωση των όρων ενόψει των εκλογών. Από τη μια όλα τα κέντρα -ξένα και ντόπια- δεν θέλουν να συμβεί ξανά ένας κατακερματισμός των αστικών πολιτικών δυνάμεων όπως είχε συμβεί το 2010-12. Μάλιστα στις σημερινές χειρότερες οικονομικές κοινωνικές συνθήκες, με τη «μεσαία τάξη» σε κατάρρευση και το λαό καταδικασμένο σε πείνα, φτώχεια, ανεργία, ο κατακερματισμός θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερος. Οι εκκλήσεις Μητσοτάκη–Σταϊκούρα προς τις τράπεζες, δηλαδή προς τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές που τις ελέγχουν, για να μετριαστούν οι συνέπειες των κόκκινων δανείων αλλά και για να μην υπάρξει νέο μεγάλο κύμα τέτοιων δανείων είναι ενδεικτικές αυτής της κατάστασης, αλλά και των αδιεξόδων του συστήματος. Με βάση όλα αυτά, έχει σταλεί από παντού και προς όλους η απαίτηση της «ενότητας» εντός των υπαρκτών αστικών κομμάτων.
Από την άλλη ωστόσο, αυτή η «ενότητα» δοκιμάζεται και αμφισβητείται από τα ίδια τα κέντρα που την παραγγέλνουν, καθώς συγκρούονται οι απαιτήσεις τους και οι γραμμές τους, ενώ ταυτόχρονα η ένταση της κρίσης και στις ίδιες τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις δεν αφήνει περιθώρια για «χάρες» στους υποτακτικούς τους. Αυτή η «πρωταρχική αιτία» των ενδοαστικών αντιθέσεων ανατροφοδοτείται από τις ίδιες τις αστικές δυνάμεις, τη σύγχυση τους, τις ερμηνείες που (θέλουν να) δίνουν στα παραγγέλματα των αφεντικών τους και πάντα, στη βάση των τυχοδιωκτισμών και των μωροφιλοδοξιών τους. Το φαινόμενο αυτό είναι πιο έκδηλο στο κυβερνητικό κόμμα γιατί έχει την ευθύνη της διαχείρισης, αλλά αφορά και το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα το δεύτερο καλείται να συμπληρώσει πολιτικά, κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά μια λύση που δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί και γι’ αυτό είναι ίσως περισσότερο ευάλωτο στους τρανταγμούς που εξελίσσονται!
Ο κοινός παρανομαστής όλων αυτών των εξελίξεων δεν είναι άλλος από την ένταση της αγριότητας και της αντιδραστικότητας ενάντια στο λαό και στη νεολαία! Έτσι, ενώ ετοιμάζονται για εκλογές, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίζει νόμο καθολικής και χωρίς προσχήματα εφαρμογής των παρακολουθήσεων, νόμο (Γκάγκα) ακόμα μεγαλύτερου τσεκουρώματος του δικαιώματος της δευτεροβάθμιας περίθαλψης του λαού, ενώ και με αυτόν και με το προχώρημα της επίθεσης (αξιολόγηση) στην Εκπαίδευση κλιμακώνει την πολιτική της άρσης της μονιμότητας στο Δημόσιο! Παράλληλα ο «νόμος και η τάξη» συνιστούν δολοφονικό χτύπημα στο 16χρονο Ρομά, άγρια καταστολή σε όλη τη χώρα και μποναμά 600 ευρώ σε όλους τους πραιτωριανούς του συστήματος που επιλέγεται να ανακοινωθεί από το Μητσοτάκη την παραμονή της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου!
Συνέχιση-κλιμάκωση της μαζικής πάλης!
Η οργή που τροφοδοτείται από όλα αυτά, μόνο στη συνέχιση και την κλιμάκωση της μαζικής πάλης μπορεί να βρει διέξοδο και να φέρει αποτελέσματα για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας. Η φτώχεια, η παγωνιά και η ανεργία που ζει ο λαός μας δεν ξεγελιούνται με καμιά προεκλογική υπόσχεση, με κανένα «αριστερό και μεγαλόπνοο» εκλογικό σχέδιο! Η κατάπνιξη των ελευθεριών και των δικαιωμάτων στην οργάνωση και την πάλη του λαού και της νεολαίας δεν αντιμετωπίζεται με την προκλητική και προεκλογική «δικαιοσύνη» που διαλαλεί ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, που την ίδια ώρα υπηρετεί με την πολιτική του τη «δικαιοσύνη» των μεγάλων φονιάδων και των εκμεταλλευτών του λαού μας! Η αντιμετώπιση αυτής της αγριότητας και της πολιτικής που θέλει να καταστείλει τους αγώνες είναι υπόθεση της μαζικής πάλης, της συγκρότησης των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων και όλων των αντίστοιχων συλλογικοτήτων σε όργανα πάλης του λαού και της νεολαίας.
Σε αυτή τη βάση το Καθοδηγητικό Όργανο του ΚΚΕ(μ-λ) στη συνεδρίαση του στις 3-4/12 και στη βάση των συνολικότερων εκτιμήσεων του για την κρισιμότητα της διεθνούς κατάστασης με επίκεντρο την Ουκρανία, αποφάσισε την πραγματοποίηση πανελλαδικά και μέσα στο Δεκέμβρη πολιτικών εκδηλώσεων της Οργάνωσης. Για να αναδειχθούν τα συμπεράσματα των τελευταίων αγώνων και να στηριχθεί πολιτικά η γραμμή της συνέχισης της μαζικής πάλης. Για να προβληθεί και να επιχειρηματολογηθεί η Πρόταση Συντονισμού που το ΚΚΕ(μ-λ) έχει καταθέσει από το Σεπτέμβριο που η αναγκαιότητα της ενισχύεται διαρκώς από όλες τις εξελίξεις.
Παράλληλα το Κ.Ο. αποφάσισε την πραγματοποίηση μεγάλης πολιτικής πανελλαδικής εκδήλωσης στην Αθήνα το Σάββατο 28 Γενάρη. Εκδήλωση μνήμης και τιμής στο σύντροφο μας Αντρέα Βογιατζόγλου αλλά και στους συντρόφους μας Γρηγόρη Κωνσταντόπουλο, Ηλία Καμαρέτσο, Βασίλη Γεμιστό. Για να αναδείξουμε την πρωτοπόρα καθοδηγητική τους προσφορά στην Οργάνωση και στο κίνημα, προσφορά που ήταν καθοριστική στη 40χρονη διαδρομή μας και αποτελεί βάση και κεφάλαιο για τη συνέχιση και την ανάπτυξη της Οργάνωσης και της πάλης μας στην ιδιαίτερα απαιτητική περίοδο που έχουμε μπει.
