Σε «καταυλισμό ευάλωτων» μετατρέπεται η χώρα, για να παραφράσουμε και την υπεραντιδραστική επιμόρφωση που επιχειρεί να επιβάλλει αυτές τις μέρες το ΥΠΑΙΘ στους εκπαιδευτικούς. Ένας «καταυλισμός», στον οποίο με τον πιο επίσημο και βαρύγδουπο τρόπο από κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους ανακοινώνεται πως «οι πλειστηριασμοί είναι απαραίτητοι για τις τράπεζες» και πιο καθαρά από τη Ντόρα Μπακογιάννη που δήλωσε ότι οι πλειστηριασμοί «είναι μνημονιακός όρος». Συνεπώς είναι… αναγκαίο ο εργαζόμενος λαός -που είναι βυθισμένος στη φτώχεια και ζει μέσα σε εργασιακό μεσαίωνα- να βρεθεί και στο δρόμο! Ο «καταυλισμός» όμως είναι επιπλέον κατάσπαρτος από τις αμερικανονατοϊκές βάσεις και γι’ αυτό πολλαπλά ευάλωτος! Εξάλλου ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μπλίνκεν που επιθεώρησε τον καταυλισμό, του χρέωσε και άλλες πολεμικές υποχρεώσεις σύμφωνα με τα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ απέναντι στον ρώσικο ιμπεριαλισμό. Και οι ντόπιοι ιθύνοντες, Μητσοτάκης, Δένδιας, Τσίπρας, που υποδέχτηκαν τον αμερικάνο αξιωματούχο, συμφώνησαν πρόθυμα στις υποχρεώσεις αυτές που συντάχθηκαν εύκολα (όπως μας πληροφορούν οι εφημερίδες του συστήματος), κάτω από τον σαρκαστικό τίτλο του «4ου στρατηγικού διαλόγου Ελλάδας-ΗΠΑ»!
Το αξιοσημείωτο είναι ότι όλα αυτά εξελίσσονται παραμονές εκλογών, περίοδος που υποτίθεται ότι τα κόμματα και οι πολιτικές του συστήματος «καλοπιάνουν» το λαό! Στη σημερινή όμως φάση και κατάσταση η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει σαν «καλόπιασμα» τα ψίχουλα της ελεημοσύνης του «μάρκετ-πας» και μάλιστα θριαμβολογεί για τις μαζικές αιτήσεις στη σχετική πλατφόρμα! Δηλαδή θριαμβολογεί για την πιστοποίηση της συνθήκης της εκτεταμένης φτώχειας και εξαθλίωσης που επικρατεί! Όπως θριαμβολογεί στις φιέστες που στήνει για τα διαλυμένα νοσοκομεία και σχολεία, για τη συντριβή των κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Από δίπλα η αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και σία, που μόλις εμφανιστεί να «διαμαρτύρεται» για όλα αυτά, της θυμίζουν -και η ίδια ομολογεί- ότι με δικούς τους νόμους και πολιτικές άνοιξε εδώ και χρόνια αυτός ο δρόμος της λεηλασίας του λαού και των δικαιωμάτων του. Και βέβαια της θυμίζουν ότι στην επιτάχυνση αυτής της πολιτικής τα 4 τελευταία χρόνια, όχι μόνο δεν βρέθηκε απέναντι, αλλά αντίθετα στήριξε ουσιαστικά την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Το βασικό και κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει για το λαό από αυτή την προεκλογική εικόνα είναι εύλογο: Αν έτσι έχουν τα πράγματα πριν τις εκλογές, τι βρίσκεται πίσω από το παραβάν; Τι θα αντιμετωπίσει ο λαός από την -όποια- κυβέρνηση εκλεγεί-σχηματιστεί και με τον όποιο τρόπο και συνδυασμό;
