Είναι σε εξέλιξη μια παρατεταμένη πολύμηνη προεκλογική περίοδος όπου η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών με το λεγόμενο σύστημα της απλής αναλογικής μεταφέρεται από μήνα σε μήνα και από εβδομάδα σε εβδομάδα.
Μια ανάσα, πλέον, από την προκήρυξή τους και γίνεται ολοφάνερο πως όλες οι βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και οι παραφυάδες τους έχουν διατάξει τις δυνάμεις τους σε θέση εκλογικής μάχης και πασχίζουν να θέσουν διλήμματα για να εξασφαλίσουν το καλύτερο δυνατό εκλογικό αποτέλεσμα.
Η ΝΔ παρουσιάζει το κυβερνητικό της έργο και τα στελέχη της σε όλα τα ΜΜΕ και τις εξορμήσεις τους αναφέρονται παρά τις κρίσεις, πανδημία-πόλεμο στην Ουκρανία, σε μειώσεις φόρων, αύξηση κατώτατου μισθού, ψηφιοποίηση του κράτους, πολλαπλασιασμό των επενδύσεων, περιορισμό των μεταναστευτικών ροών και εξοπλισμό της χώρας.
Οι κυβερνητικοί ισχυρίζονται πως η χώρα είναι οικονομικά πιο ισχυρή από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 20 χρόνια. Πως το ίδιο ισχύει για τη γεωστρατηγική δύναμη που έχει συγκεντρώσει η Ελλάδα, σε σύγκριση με τον εξ ανατολής γείτονα, χάρη στην εξωτερική πολιτική του Κ. Μητσοτάκη.
Η ΝΔ θέτει τον εαυτό της στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και ζητά την ψήφο του λαού για άλλη μια τετραετία, για να ξεδιπλώσει σε καλύτερο πλέον περιβάλλον το πρόγραμμά της. Προσπαθεί να περιορίσει-ενσωματώσει τις ακροδεξιές απώλειες και προειδοποιεί πως με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάηκε ο τόπος το 2015 και πως το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα το 2023.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται να δίνει έναν αγώνα ιστορικών διαστάσεων, για να απαλλαγεί ο τόπος από την επάρατη Δεξιά του Μητσοτάκη. Θεωρεί τον εαυτό του κορμό του λεγόμενου προοδευτικού χώρου και κάνει κάλεσμα στις μικρότερες δυνάμεις αυτού του χώρου για προγραμματικές συγκλήσεις.
Τα στελέχη του διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους πως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες εκλογές, με τη λεγόμενη απλή αναλογική, είναι η πρόκληση αλλά και η ευκαιρία για να ηγηθεί το κόμμα αυτό της επόμενης προοδευτικής διακυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πιο ώριμος, απαλλαγμένος από βαρίδια του παρελθόντος και πιο έτοιμος να ξαναγίνει κυβέρνηση. Στην καταστροφική, όπως τη χαρακτηρίζει, σε όλα τα επίπεδα κυβερνητική θητεία της ΝΔ, αντιπαραθέτει το τεκμηριωμένο και κοστολογημένο πρόγραμμά του, που θα αποκαταστήσει την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη και θα επαναφέρει τη χώρα σε τροχιά δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης για όλους!
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προσπαθεί να διαφοροποιηθεί και από τη ΝΔ και από τον ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντας στα δυο αυτά κόμματα δεξιό και αριστερό λαϊκισμό αντίστοιχα. Θεωρεί ότι έχουν τεράστιες ευθύνες για την υποβάθμιση της δημοκρατίας και των θεσμών.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ζητά την ψήφο για να ανατραπούν οι συσχετισμοί και έτσι να παίξει ρόλο συνεργάτη και εγγυητή δημοκρατικών κατακτήσεων και ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Είμαστε σε προεκλογική περίοδο και οι σειρήνες των αστικών κομμάτων δυναμώνουν στα αυτιά μας. Τα εκλογικά διλήμματα θα φουσκώσουν.
Το βέβαιο είναι πως, για άλλη μια φορά, τα σημαντικά διακυβεύματα είναι σε αυτά που ζούμε και σε αυτά που επείγουν για το σύστημα και δεν λέγονται.
Τα όποια δωράκια με την μορφή επιδομάτων, καλαθιών, δήθεν αυξήσεων φωτογραφίζουν μια ολάκερη περίοδο στην οποία τα λαϊκά στρώματα και οι εργαζόμενοι ματώνουν στην κυριολεξία. Ο πληθωρισμός καλπάζει. Τρόφιμα, ενέργεια, νοίκια, όλα στα ύψη. Οι μισθοί εξανεμίζονται. Τα κυβερνητικά ψίχουλα στήριξης δεν καλύπτουν καθόλου τις πραγματικές ανάγκες των νοικοκυριών.
Το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα σε βαθιά κρίση -παντού και στη χώρα μας- θα φορτώνει ολοένα και περισσότερα βάρη στις πλάτες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Και η κυβερνητική πολιτική, εξυπηρετώντας σταθερά το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, θα μανατζάρει τη διπλή εκμετάλλευση, διαλύοντας κατακτήσεις και δικαιώματα.
Και αναμένονται και άλλα δεινά από το βίαιο ξαναμοίρασμα του κόσμου από τους ιμπεριαλιστές. Σαν αυτά που ζει ο λαός της Ουκρανίας με τους χιλιάδες νεκρούς από τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Για αυτούς τους ανταγωνισμούς και τις επιπτώσεις του πολέμου κάνουμε ήδη και θα μας πουν ξανά να κάνουμε και νέες θυσίες.
Την επομένη των εκλογών, οι ιμπεριαλιστές και οι ανταγωνισμοί τους που κομματιάζουν χώρες, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο που ξεζουμίζουν τους εργαζομένους και τα αστικά κόμματα που υπηρετούν αυτό το σύστημα θα είναι εδώ και αυτή είναι η μία πλευρά της ιστορίας. Οι λαοί και οι εργαζόμενοι είναι η άλλη πλευρά της ιστορίας.
Οι ηγεσίες σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και έχουν διαλέξει στρατόπεδο! Είναι σε πλήρη εξέλιξη εδώ και καιρό η μετατόπιση συνολικά του πολιτικού σκηνικού πιο δεξιά, πιο αντιλαϊκά, πιο αντιδραστικά.
Γι’ αυτό, όποιο εκλογικό συσχετισμό μεταξύ των αστικών κομμάτων και να βγάλει η κάλπη στον πρώτο, στον δεύτερο ή σε όποιο γύρο χρειαστούν, όποια κυβερνητική λύση προκύψει από αυτό τον συσχετισμό, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο για τον λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους.
Αυτοί είναι που θα ζήσουν σε μια χώρα ξέφραγο αμπέλι για να υπηρετηθούν τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά συμφέροντα. Σε μια χώρα που ξεπουλάει για να θησαυρίσουν οι επενδυτές. Σε μια χώρα που απαξιώνεται κι άλλο η εργασία. Σε μια χώρα με μεγαλύτερη φτωχοποίηση των ανθρώπων της. Με ισοπέδωση δικαιωμάτων σε περίθαλψη και παιδεία. Και με ένταση της φασιστικοποίησης, για να μπει ο λαός στον γύψο και, έτσι, να αποτραπούν αντιστάσεις και διεκδικήσεις.
Θα αποδεχτούμε τον εκβιασμό των δυνάμεων του συστήματος που επιχειρούν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου και να εγκλωβίσουν τη λαϊκή οργή σε εκλογικά ψευτοδιλήμματα;
Οι πολιτικές δυνάμεις που αναφερόμαστε στο κίνημα, τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε και να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση; Τι να επιλέξουμε;
Μήπως δεν είναι του παρόντος να αναλογιστούμε το βάθος των εξελίξεων και την κρισιμότητα της περιόδου και να απευθύνουμε μαζικό κάλεσμα αγώνα προς τον λαό, τη νεολαία και την εργατική τάξη;
Μήπως δεν είναι του παρόντος να διαλέξουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι καταπιεσμένοι τον δρόμο της οργάνωσης, της αντίστασης, της διεκδίκησης και της αναμέτρησης με τις δυνάμεις του συστήματος;
Μήπως δεν είναι του παρόντος να κατατίθενται προτάσεις που θέλουν να δώσουν στον λαό τη δυνατότητα να αναμετρηθεί με τις εκλογικές αυταπάτες και την προσμονή του ενός ή του άλλου «σωτήρα» και να μπει ο ίδιος στο προσκήνιο του αγώνα και της διεκδίκησης;
Μήπως δεν είναι του παρόντος να κατατίθενται προτάσεις που αναδεικνύουν την αναγκαιότητα μπροστά στη ζοφερή κατάσταση που ζούμε να γίνει η μέγιστη δυνατή προσπάθεια στην κατεύθυνση ενός μαζικού λαϊκού ξεσηκωμού;
Κι ενώ τα παραπάνω ερωτήματα μοιάζουν ρητορικά, έχουν, όσο μας αφορά, σαφή απάντηση. Δεν είναι, όμως, το ίδιο καθαρό για μια σειρά πολιτικών δυνάμεων και χώρων. Από το ΚΚΕ, δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς μέχρι την αναρχία/αυτονομία, άλλες είναι οι του παρόντος προτεραιότητες.
Κάθε κίνηση του ΚΚΕ γίνεται με στόχο τις κάλπες και η εκλογική του ενίσχυση προβάλλεται ως η λύση για κάθε πρόβλημα. Το κόμμα αυτό έχει κηρύξει στάση κινήματος. Προσπαθεί να θολώσει τα νερά στους οπαδούς του και ταυτόχρονα να αναδείξει ένα πιο συστημικό προφίλ, καταθέτοντας διαρκώς κάθε είδους νομοθετικές προτάσεις. Διακηρύσσει το δικό του «κυβερνητικό πρόγραμμα», εντείνοντας τη σύγχυση και τις αυταπάτες.
Τα ίδια αδιέξοδα βιώνει και η πλειοψηφία της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το «φάντασμα» του κυβερνητισμού συνεχίζει να πλανάται πάνω από τις απόψεις και τις προτάσεις που κατατίθενται. Η ανάγκη της αντίστασης και της διεκδίκησης υποβαθμίζονται και ξεβολεύουν, αφού ταράζουν τα ήρεμα νερά των προεκλογικών σχεδιασμών. Η αυταπάτη της «αριστερής διαχείρισης» επανέρχεται δριμύτερη στο εξωκοινοβούλιο, καθώς δεν εκλείπουν και οι «ελπίδες» που γεννούν σε δυνάμεις του χώρου τα ενδεχόμενα που αφήνει η απλή αναλογική. Οι εκλογές είναι η προσωρινή συγκολλητική ουσία, είναι η «κάλπικη» ενότητα για μια σειρά δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου που δε συναντιούνται ούτε σε μια κοινή πορεία στον δρόμο.
Ο χώρος της αναρχίας καλεί σε μαζική αποχή. Θεωρεί χαμένη την ψήφο στα κόμματα εξουσίας και διπλά χαμένη(!) την ψήφο στην αριστερά χωρίς εξαιρέσεις. Είναι ο ίδιος χώρος που το 2015 «παρασύρθηκε» από την κυβερνητική λύση της πρώτης φοράς αριστερά και το μεγαλύτερο κομμάτι του οδηγήθηκε να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Η θέση της αναρχίας για αποχή από αυτές τις εκλογές είναι θέση συμβατή με την αποχή του χώρου αυτού από κάθε προσπάθεια να πάρουν οι μάζες την υπόθεση της αντίστασης και της διεκδίκησης στα δικά τους χέρια. Οι εργάτες, οι φοιτητές είναι, για την αναρχία, οι παρατηρητές των ενεργειών και των αποφάσεων αυτών των αυτόκλητων «πεφωτισμένων», που φλυαρούν για το «από τα κάτω», ενώ στην πράξη προωθούν τα πάντα «από τα πάνω».
Ως ΚΚΕ(μ-λ), έχοντας επίγνωση των αδυναμιών μας και με πυξίδα τις πραγματικές απαιτήσεις της περιόδου, δεν επενδύουμε σε εύκολες και ταχύρρυθμες επιλογές. Για μας, τα «εδώ και τώρα» δεν είναι τα πραγματικά ζητούμενα του παρόντος. Πιστεύουμε πως οι αυταπάτες δεν διαρκούν πολύ και γίνονται θρύψαλα, προκαλώντας απογοήτευση, αποστράτευση και καθυστέρηση από το κύριο ζητούμενο.
Και ποιο είναι αυτό; Εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι οι απαντήσεις στα προβλήματα του λαού βρίσκονται στο κίνημα και την ταξική πάλη. Στην αναμέτρηση με το σύστημα, τους υπηρέτες του και τα δεκανίκια του. Η ανάπτυξη μαζικού λαϊκού κινήματος είναι η πραγματική διέξοδος για τον λαό και τους εργαζόμενους. Στην κίνηση αναδεικνύονται και αναζητούν απαντήσεις οι αδυναμίες, οι ελλείψεις, οι προοπτικές.
Για την ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης ζητάμε στήριξη από τον λαό, τους εργάτες, τους φοιτητές, τους μαθητές. Γιατί αυτή είναι η κατεύθυνση που όσο θα ενισχύεται, θα καθιστά τις λαϊκές δυνάμεις πρωταγωνιστές και υποκείμενα της ιστορίας τους και όχι πιόνια στις διαθέσεις του συστήματος και παρατηρητές πάσης φύσης αδιέξοδων αυταπατών.
