Ολοκληρώθηκε το 13ο συνέδριο της ΚΝΕ στις 10-12 Φλεβάρη. Οι σύνεδροι υπερψήφισαν ομόφωνα τις θέσεις του προηγούμενου ΚΣ και εξέλεξαν καινούργιο. Το συνέδριο είχε τίτλο "Είμαστε η σπίθα που κάνει τα σκοτάδια φως! Με τη δύναμη των επαναστατικών ιδεών-Για το σοσιαλισμό. Τολμάμε το μεγάλο βήμα στο μέλλον, με το ΚΚΕ. ΚΝΕ δυνατή παντού". Πίσω από τον φαντεζί τίτλο του, το συνέδριο είχε ουσιαστικό αντικείμενο την κομματική ενίσχυση–περιχαράκωση της νεολαίας του ΚΚΕ σαν απάντηση στα ζόρια που της βάζει η ένταση της ταξικής πάλης, καθώς και το προεκλογικό λάδωμα ενός μηχανισμού για να ριχτεί στις μάχη στις επερχόμενες κάλπες, δηλαδή αυτό που είναι κατοχυρωμένο σε αυτόν το χώρο ως η μητέρα των μαχών.
Η εκλογική αγωνία ήταν έντονη και εκφράστηκε με την παρέλαση τις μέρες της διαδικασίας πλειάδας υποψηφίων βουλευτών του ΚΚΕ, ενώ κυριάρχησε και στο κλείσιμο της διαδικασίας από τον απερχόμενο Γραμματέα του ΚΣ Αμπατιέλο. Και φυσικά ήταν ο κορμός της τοποθέτησης Κουτσούμπα από το βήμα του συνεδρίου, που κάλεσε τη νεολαία να "κάνει τη διαφορά" ώς και "να φέρει τα πάνω κάτω" στις επερχόμενες βουλευτικές. Εδώ να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι θεμιτό για μια πολιτική νεολαία να προετοιμάζει την εκλογική της παρέμβαση, αλλά όταν αυτό είναι το μοναδικό πραγματικό πολιτικό επίδικο ενός συνεδρίου που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια μέσα σε έναν κυκεώνα σαρωτικών εξελίξεων που αφορούν τη ζωή του λαού, τότε καταλήγει σε εκλογικό κρετινισμό.
Δίνοντας τον τόνο, ο Κουτσούμπας έκανε λόγο για τις πολλαπλές πολιτικές μάχες που είναι μπροστά, διευκρινίζοντας βέβαια ότι εννοεί τις βουλευτικές, δημοτικές, περιφερειακές του επόμενου διαστήματος και φτάνοντας ώς τις ευρωεκλογές που θα γίνουν του χρόνου. Λες και μέχρι τον Μάιο του 2024 η νεολαία δεν θα πρέπει να δώσει άλλη κεντρική πολιτική μάχη πέρα από το να κυνηγάει τις διάφορες κάλπες!
Όσον αφορά τις πολιτικές θέσεις που υπερψήφισε το σώμα των συνέδρων, έχουμε αναφερθεί αναλυτικά όταν δημοσιεύτηκαν (βλέπε προηγούμενα φύλλα της «Π.Σ.»). Συνοπτικά θα ξανατονίσουμε ότι η ισχνή παρουσία των πολιτικών εξελίξεων και εκτιμήσεων στο πολυσέλιδο κείμενο των θέσεων μόνο τυχαία δεν είναι . Δεν γίνεται, δηλαδή, να περνάει καταιγίδα αντιλαϊκών νομοθετημάτων σε όσα καίνε τη νεολαία, στα εργασιακά, στην εκπαίδευση, να είναι σε εξέλιξη η θανάσιμη εμπλοκή της χώρας στο πόλεμο στην Ουκρανία και η ηγεσία της ΚΝΕ να κάνει ότι δεν παίρνει χαμπάρι και να αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος από το συνέδριο για να συζητήσει για την παρέμβασή της στον πολιτισμό και στα σόσιαλ μίντια.
Η υποβάθμιση της συζήτησης για τα βασικά δεδομένα που παράγει η επίθεση της συστήματος στο λαό και στη νεολαία, για τους όρους με τους οποίους αυτή εξελίσσεται προετοιμάζει την αναχώρηση από τα κεντρικά επίδικα της ταξικής πάλης στη χώρα. Τη διαφυγή από το να αναλάβει ευθύνες για την οργάνωση της αντίστασης και τη διεκδίκησης των μαζών σε αυτή την πολιτική. Αυτή η τακτική έχει γίνει άλλωστε μόνιμη συνταγή αυτού του χώρου όταν έρχονται τα δύσκολα σε μια σειρά ζητήματα που τέθηκαν την προηγούμενη περίοδο, και ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με κίνηση κόσμου και υπάρχει ο κίνδυνος να αποκαλυφθεί η ουσία της ρεφορμιστικής γραμμής της ΚΝΕ.
Γι’ αυτό και είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια του απολογισμού που ψηφίστηκε να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να εμφανίσει την ΚΝΕ πρωτοπόρα εκεί που στην καλύτερη περίπτωση ήταν παρακολουθητής από απόσταση της δράσης των μαζών, αν δεν έπαιζε ρόλο αναχώματος με τις θέσεις και την πρακτική της. Γιατί τι άλλο πέρα από προσπάθεια να γίνει το μαύρο άσπρο είναι, στο κλείσιμο της διαδικασίας από τον γραμματέα Αμπατιέλο, να τονίζεται ότι ‘’πρωταγωνιστήσαμε για να καταγγελθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία’’ όταν η ΚΝΕ έχει να κινητοποιηθεί από τις μέρες που ξεκίνησε ο πόλεμος; Όταν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Μπλίνκεν στην Ελλάδα περιόρισε την αντίδραση σε μερικές εκατοντάδες μέλη της στο πάρκο Ελευθερίας (Αθήνα), ενώ στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά ήταν απούσα;
Τι άλλο από ακραία λαθροχειρία είναι να υποστηρίζεται ότι ‘’...συνέβαλε να μείνει ο νόμος Χατζηδάκη στα χαρτιά’’ όταν η εφαρμογή του αντεργατικού εκτρώματος τρέχει με χίλια στους χώρους δουλειάς, όταν μάλιστα σε ό,τι αφορά τις διατάξεις για το μητρώο των σωματείων οι δυνάμεις του ΚΚΕ κάνουν τα στραβά μάτια στην υλοποίησή του; Όταν με ύφος χιλίων καρδιναλίων τονίζεται ο υποτιθέμενος πρωτοπόρος ρόλος της ΚΝΕ στις σχολές και την περίοδο που δινόταν η μάχη ενάντια στο νόμο Κεραμέως πετούσε την μπάλα στην εξέδρα, παίρνοντας πρωτοβουλίες όπως οι ‘’φοιτητές ξανά’’; Και ο κατάλογος των διαστρεβλώσεων δεν έχει τέλος…
Ο αφόρητος βερμπαλισμός και οι διαστρεβλώσεις του συνεδρίου παντρεύονται με γενικόλογες αναφορές για το σοσιαλισμό σε μια προσπάθεια να δειχτεί ότι εδώ το πράγμα θέλουμε να πάει μακριά. Όσο αναγκαία και αν είναι η προβολή της επαναστατικής προοπτικής, όσο απαραίτητο και αν είναι το ανέβασμα του ιδεολογικού-μορφωτικού επιπέδου των μελών μιας κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας, αυτό δεν μπορεί να γίνει ξέχωρα από τη συγκρότηση των μετώπων πάλης στο σήμερα και για την υπηρέτησή τους. Εκεί είναι που διαμορφώνονται όροι για να ανοίξει ο άλλος δρόμος, εκεί είναι που οι επαναστατικές ιδέες αποκτούν υλική δύναμη και σε μια πορεία γίνονται ακατανίκητες. Και αυτή η αγωνία, που προϋποθέτει σύγκρουση στην πράξη με τις βασικές επιλογές του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, απουσιάζει από την ΚΝΕ. Γι’ αυτό και οι κομμουνιστικές κορόνες που εξαπέλυσαν ο Κουτσούμπας, τα στελέχη τις ΚΝΕ και βρίθουν οι Θέσεις καταλήγουν να συνιστούν καρικατούρα οράματος, που δεν μπορεί να εμπνεύσει και να αποτελέσει κινητήριο δύναμη για τις μάχες του σήμερα. Όταν μάλιστα επιχειρούν να γίνουν συγκεκριμένοι, τα πράγματα γίνονται χειρότερα καθώς παραπέμπουν στις ασκήσεις μεταφυσικής του Προγράμματος του ΚΚΕ, εκεί που οι φωστήρες του κόμματος έχουν από τώρα ταχτοποιήσει τη σοσιαλιστική οικοδόμηση…
Η ΚΝΕ έχει κάνει τους λογαριασμούς της με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης δεκαετίες τώρα. Στην ένταση της επίθεσης και τις πιέσεις του συστήματος απαντάει με συνεχή δεξιά μετατόπιση σε θέσεις και πρακτική, κομματική περιχαράκωση και εν τέλει αναχώρηση από τα πραγματικά επίδικα της ταξικής πάλης. Αυτό πιστοποίησε, προχώρησε στο συνέδριό της, με μπόλικα προεκλογικά ταρατατζούμ. Εκμεταλλεύεται την υποχώρηση του κινήματος, την απουσία αντίπαλου δέους από τα αριστερά και μασκαρεύει τη συμβιβαστική ρεφορμιστική γραμμή σε τάχα μου διεκδικητική ώς και επαναστατική. Το θέμα όμως είναι ότι η νεολαία από τα σχολεία ώς τα πανεπιστήμια και τους εργασιακούς χώρους ασφυκτιά στα αδιέξοδα που τη ρίχνει η πολιτική του συστήματος. Παλεύει να πάρει ανάσα, την εξοργίζει η καταπίεση, αναζητά διέξοδο και προοπτική. Το πολιτικό κενό χάσκει και η ΚΝΕ ούτε θέλει ούτε μπορεί να το καλύψει… Θα το απαντήσουν «οι σεισμοί που μέλλονται να ‘ρθουν».
