Καταυλισμός εξαθλιωμένων και στρατόπεδο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ η χώρα!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΠΑΛΗ ο δρόμος του λαού!
Όχι στις εκλογικές αυταπάτες
Σε «καταυλισμό ευάλωτων» μετατρέπεται η χώρα, για να παραφράσουμε και την υπεραντιδραστική επιμόρφωση που επιχειρεί να επιβάλλει αυτές τις μέρες το ΥΠΑΙΘ στους εκπαιδευτικούς. Ένας «καταυλισμός», στον οποίο με τον πιο επίσημο και βαρύγδουπο τρόπο από κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους ανακοινώνεται πως «οι πλειστηριασμοί είναι απαραίτητοι για τις τράπεζες» και πιο καθαρά από τη Ντόρα Μπακογιάννη που δήλωσε ότι οι πλειστηριασμοί «είναι μνημονιακός όρος». Συνεπώς είναι… αναγκαίο ο εργαζόμενος λαός -που είναι βυθισμένος στη φτώχεια και ζει μέσα σε εργασιακό μεσαίωνα- να βρεθεί και στο δρόμο! Ο «καταυλισμός» όμως είναι επιπλέον κατάσπαρτος από τις αμερικανονατοϊκές βάσεις και γι’ αυτό πολλαπλά ευάλωτος! Εξάλλου ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μπλίνκεν που επιθεώρησε τον καταυλισμό, του χρέωσε και άλλες πολεμικές υποχρεώσεις σύμφωνα με τα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ απέναντι στον ρώσικο ιμπεριαλισμό. Και οι ντόπιοι ιθύνοντες, Μητσοτάκης, Δένδιας, Τσίπρας, που υποδέχτηκαν τον αμερικάνο αξιωματούχο, συμφώνησαν πρόθυμα στις υποχρεώσεις αυτές που συντάχθηκαν εύκολα (όπως μας πληροφορούν οι εφημερίδες του συστήματος), κάτω από τον σαρκαστικό τίτλο του «4ου στρατηγικού διαλόγου Ελλάδας-ΗΠΑ»!
Το αξιοσημείωτο είναι ότι όλα αυτά εξελίσσονται παραμονές εκλογών, περίοδος που υποτίθεται ότι τα κόμματα και οι πολιτικές του συστήματος «καλοπιάνουν» το λαό! Στη σημερινή όμως φάση και κατάσταση η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει σαν «καλόπιασμα» τα ψίχουλα της ελεημοσύνης του «μάρκετ-πας» και μάλιστα θριαμβολογεί για τις μαζικές αιτήσεις στη σχετική πλατφόρμα! Δηλαδή θριαμβολογεί για την πιστοποίηση της συνθήκης της εκτεταμένης φτώχειας και εξαθλίωσης που επικρατεί! Όπως θριαμβολογεί στις φιέστες που στήνει για τα διαλυμένα νοσοκομεία και σχολεία, για τη συντριβή των κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Από δίπλα η αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και σία, που μόλις εμφανιστεί να «διαμαρτύρεται» για όλα αυτά, της θυμίζουν -και η ίδια ομολογεί- ότι με δικούς τους νόμους και πολιτικές άνοιξε εδώ και χρόνια αυτός ο δρόμος της λεηλασίας του λαού και των δικαιωμάτων του. Και βέβαια της θυμίζουν ότι στην επιτάχυνση αυτής της πολιτικής τα 4 τελευταία χρόνια, όχι μόνο δεν βρέθηκε απέναντι, αλλά αντίθετα στήριξε ουσιαστικά την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Το βασικό και κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει για το λαό από αυτή την προεκλογική εικόνα είναι εύλογο: Αν έτσι έχουν τα πράγματα πριν τις εκλογές, τι βρίσκεται πίσω από το παραβάν; Τι θα αντιμετωπίσει ο λαός από την -όποια- κυβέρνηση εκλεγεί-σχηματιστεί και με τον όποιο τρόπο και συνδυασμό;
Πιο κοντά ο ζόφος του πολέμου
Μια επίσκεψη και μια ομιλία σηματοδότησαν αυτές τις μέρες την κλιμάκωση των πολεμικών κινδύνων για τους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου. Η επίσκεψη Μπάιντεν στο Κίεβο -συμβολικά αλλά και στο περιεχόμενο της- έγινε για να υπογραμμίσει την απόφαση των ΗΠΑ να κάνουν ότι χρειαστεί για να νικήσουν αυτόν τον πόλεμο. Από την άλλη η ομιλία Πούτιν «στο έθνος» κατέθεσε την αντίστοιχη -και αντίθετη- διαβεβαίωση. Η Ρωσία «δεν θα υποχωρήσει» θα κάνει και αυτή «ότι χρειαστεί» για να μην ηττηθεί, για να επεκτείνει και να εδραιώσει τις επιτυχίες της εισβολής της στην Ουκρανία.
Η αμερικάνικη κατεύθυνση είναι η επιδίωξη της φθοράς-υποχώρησης και τελικά ήττας και κατάρρευσης του ρώσικου ιμπεριαλισμού.
Η ρώσικη επιδίωξη είναι ο «τερματισμός της απεριόριστης κυριαρχίας της Δύσης», μια άλλη διάταξη (αρχιτεκτονική) των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Ευρασία και στον κόσμο και προφανώς, με τη Μόσχα να έχει πολύ αναβαθμισμένο ρόλο. Μια επιδίωξη που σημαίνει την αποκαθήλωση των ΗΠΑ από την ηγεμονία στη Δύση, από τον πρώτο ρόλο στον κόσμο.
Αυτές οι δύο απολύτως αντιτιθέμενες επιδιώξεις εκδηλώνονται στην πράξη και με όρους πολέμου από τις δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις του πλανήτη. Αυτές οι απολύτως αντιτιθέμενες επιδιώξεις έχουν ενεργοποιήσει ήδη όλες τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που -εκβιαζόμενες από την κεντρική σύγκρουση- αναζητούν ρόλο και θέση σε αυτήν. Η περιοδεία του Κινέζου διπλωμάτη Ουάνγκ Γι στην Ευρώπη σε αυτή τη συγκυρία και η κατάληξη της στη Μόσχα, όπου δίπλα στον Πούτιν δήλωσε πως οι ρωσοκινέζικες σχέσεις έχουν «νέους ορίζοντες», είναι ένα μέτρο των παγκόσμιων εξελίξεων που προκαλεί η κεντρική σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας.
Συνεπώς και παρόλο που η κεντρική αυτή σύγκρουση από τη μεριά των ΗΠΑ-Δύσης διεξάγεται ακόμα μέσω «αντιπροσώπου» και άρα δεν είναι σήμερα ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος, στη βάση των διακυβευμάτων που κρίνονται αποτελεί ένα αιματηρό και καταστροφικό «εργαστήριο» προετοιμασίας και εκβιασμού των όρων για την μετατροπή της σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Για τη μετατροπή της σε ένα παγκόσμιο και ανυπολόγιστο μακελειό.
Η «πετυχημένη» επίσκεψη Μπλίνκεν
Σε αυτό το φόντο και πλαίσιο έγινε και η επίσκεψη Μπλίνκεν στην Τουρκία και στην Ελλάδα. Από την πρώτη απαίτησε -αξιοποιώντας το πλήγμα του καταστροφικού σεισμού που στρίμωξε τον Ερντογαν αλλά και συνολικά τα κόμματα της αστικής τάξης- να περιορίσει τις «αταξίες» και να συνταχθεί πιο αποφασιστικά και αρμονικά στις ανάγκες της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Στη χώρα μας συζητήθηκαν όλα και δρομολογήθηκαν πολλά σε μια σειρά ζητήματα. Από τη συνέχιση του «θετικού ρόλου» της Ελλάδας στα Δυτικά Βαλκάνια και τον έπαινο στη συμφωνία των Πρεσπών, που ενίσχυσε την «ευρωατλαντική παρουσία στην περιοχή», ως στην ακόμα μεγαλύτερη αναβάθμιση της παρουσίας και του ρόλου των πολεμικών δυνάμεων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ μέσα στη χώρα, αλλά και (ακόμα και άλλοι!) νέοι εξοπλισμοί της χώρας!
Ωστόσο, όπως είναι προφανές, συζητήθηκαν περισσότερα από τα «όλα» που δημοσιεύονται. Όπως για παράδειγμα η περίπτωση της Αλεξανδρούπολης, που η πώληση του λιμανιού της σε αμερικάνικα συμφέροντα «εκκρεμεί» μετά την πρόσφατη σχετική απόφαση Μητσοτάκη, και για την οποία έκανε και δημόσια αναφορά ο Μπλίνκεν σχετικά με το «στρατηγικό ρόλο» που το λιμάνι αυτό έχει για την προώθηση των αμερικανονατοϊκών δυνάμεων προς το Κίεβο. Σε όλα αυτά και για όλα αυτά Μητσοτάκης και Τσίπρας και συμφώνησαν και δεσμεύτηκαν απέναντι στον αμερικάνο ΥΠΕΞ.
Το «αγκάθι» και το κεντρικό θέμα ήταν το πως θα επιτευχθεί η (πολυπόθητη για τις ΗΠΑ) συνοχή της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Στο ζήτημα αυτό, πιο μετρημένα οι Μητσοτάκης, Δένδιας, πιο ανοιχτά («αντιπολίτευση» γαρ) ο Τσίπρας, δημοσίως τουλάχιστον εμφανίστηκαν να αιτούνται «ανταλλάγματα» σύμφωνα με τους γνωστούς πόθους της αστικής τάξης. Ωστόσο, και στο ζήτημα αυτό φαίνεται να δρομολογούνται εξελίξεις που ο ίδιος ο Μπλίνκεν αναγνώρισε πως «είναι δύσκολο» να υπάρξουν πριν από τις εκλογές που επίκεινται και στις δύο χώρες. Εξάλλου καθόλου τυχαία δεν είναι η σχετική παρέμβαση της Ντόρας Μπακογιάννη που δηλώνοντας «αντίθετη» στη λογική του προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης για τη χώρα και «υπέρ» του ρόλου της «γέφυρας και του πυλώνα» της Δύσης, με ένα τρόπο προανήγγειλε τις εξελίξεις αυτές. Πολύ περισσότερο που επικαλέστηκε τη συμφωνία Λιβάνου–Ισραήλ που «είναι σε πόλεμο» μεν, αλλά παρόλα αυτά καταφέρνουν και οι δύο να υπηρετούν τα αμερικάνικα συμφέροντα στην περιοχή! Τέτοια και τόση «ειρήνη και συνεννόηση» τάζουν στο λαό μας και στους λαούς οι «σώφρονες» αστοί πολιτικοί της χώρας!
Βέβαια, ταυτόχρονα δεν λείπουν και οι αστικές φωνές που επιμένουν στη δυνατότητα μιας «καθαρής ελληνικής νίκης» στον αντιδραστικό ανταγωνισμό των δύο αστικών τάξεων. Αυτές τις απόψεις υποστήριζε η ομιλία Καραμανλή τον Ιούνιο του 2022 στο Μέγαρο Μουσικής απηχώντας Ευρωπαϊκές αντιθέσεις στις ΗΠΑ και αναζητώντας στήριξη των «εθνικών πόθων» στην άλλη βάρκα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Σε αυτή τη βάση ίσως η απόφαση του να μην είναι στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ στις επικείμενες εκλογές να αποτελεί και μια πρώτη εκδήλωση αυτών των ενδοαστικών αντιθέσεων.
Σε κάθε περίπτωση, οι μετεκλογικές εξελίξεις στο κεφάλαιο αυτό, του ρόλου που η χώρα θα κληθεί να αναλάβει στην κλιμακούμενη ιμπεριαλιστική σύγκρουση, θα είναι έντονες και οι υπηρέτες των πολλών αφεντάδων θα βρεθούν μπροστά σε διλήμματα. Ή ακόμα και μπροστά σε νέο «εθνικό διχασμό», όπως η αστική ιστοριογραφία ονομάζει τις ενδοαστικές συγκρούσεις που έχουν αντικείμενο το ποιον ιμπεριαλιστή να υπηρετήσουν αποφασιστικά. Καθόλου άσχετα με όλα αυτά δεν είναι και τα ανοιχτά «σκάνδαλα» (υποκλοπές, «υπόθεση Καϊλή», και όχι μόνο Καϊλή κ.λπ.) με τα οποία σε εκκρεμότητα πάνε τελικά στις εκλογές τα κόμματα του συστήματος.
Το μεγάλο ζητούμενο για το λαό!
Το τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω για το λαό και τη νεολαία (πρέπει να) είναι προφανές! Αυτή η τροχιά των εξελίξεων επιταχύνει τη μετατροπή της χώρας σε «καταυλισμό» φτωχών, εξαθλιωμένων, ανέργων, όπου ο «νόμος» της φασιστικοποίησης χτυπά με ξύλο, χημικά και διώξεις, «απαγορεύει» το σωματείο, το φοιτητικό σύλλογο και κάθε συλλογικότητα που συγκροτείται ανεξάρτητα και απέναντι από τις πολιτικές του συστήματος και τις κρατικές προδιαγραφές! Αυτή η τροχιά των εξελίξεων μετατρέπει τη χώρα σε ένα αμερικανονατοϊκό στρατόπεδο πολέμου, στην υπηρεσία ενός ευρύτερου μακελειού, αλλά και υποψήφιο θύμα του μακελειού. Η «μεγάλη ιδέα» σύμπασας της αστικής τάξης «ανήκουμε στη Δύση», απομονώνει το λαό μας από τους μόνους πραγματικούς συμμάχους που έχει, τους άλλους λαούς της περιοχής. Ακόμα χειρότερα, τον κάνει εχθρό τους και -με βάση και τους αστικούς εθνικισμούς και μαξιμαλισμούς- εργαλείο σε τυχοδιωκτισμούς που πληρώνονται με αίμα και συμφορές όποια και αν είναι η έκβαση τους.
Βέβαια όλα αυτά τα πραγματικά ζητήματα που αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίσει η εργατική τάξη ο λαός και η νεολαία της χώρας λείπουν εντελώς από το προεκλογικό σκηνικό. Ένα σκηνικό που γίνεται κάθε μέρα πιο αντιδραστικό και στο οποίο όσο πλησιάζουμε στις εκλογές θα κυριαρχεί μια και μόνο κραυγή, «ψηφίστε να βγει κυβέρνηση!». Τα αστικά κόμματα, κάτω από το βάρος των αδιεξόδων τους, δεν διστάζουν καθόλου να κουρελιάζουν τα υποτιθέμενα θέσφατα της αστικής δημοκρατίας σύμφωνα με τα οποία στις εκλογές ο λαός «εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του». Είναι φανερό ότι δεν αντέχουν τέτοιες «πολυτέλειες» και εκβιάζουν με κάθε αντιδραστικό τρόπο για να αποφύγουν τον κατακερματισμό που φοβούνται επειδή γνωρίζουν την οργή του λαού, για να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα με το «εκλογικό διάλειμμα» και να συνεχίσουν στην ίδια και πιο άγρια πολιτική που απαιτεί το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές πάτρωνές τους. Είναι ενδεικτικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να πουλάει την «πολιτική αλλαγή» και τώρα στην πρώτη γραμμή των προεκλογικών προσφορών του (προς το σύστημα) έχει τη «σταθερότητα» καθώς, όπως λέει, αν βγει πρώτο κόμμα θα κάνει αμέσως κυβέρνηση! Προφανώς με το ΠΑΣΟΚ, που είναι βέβαια στο «παλιό πολιτικό σύστημα» που θα το «έδιωχνε η πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά», αλλά ποιος να θυμάται τώρα τέτοια παλιά παραμύθια!
Ωστόσο, είναι ταυτόχρονα προφανές ότι σε αυτό τον αντιδραστικό χορό της συγκάλυψης των πραγματικών ζητημάτων και της αποθέωσης των εκλογικών –κοινοβουλευτικών αυταπατών συμμετέχει από… αριστερά και το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων που θέλουν να αναφέρονται στην Αριστερά!
Πριν από όλα η ηγεσία του ΚΚΕ που -σπάζοντας κάθε ρεκόρ κατάθεσης νομοθετικών προτάσεων στη Βουλή- «εξηγεί» στο λαό (που «δεν καταλαβαίνει») ποια είναι η δικιά του «πρόταση διακυβέρνησης» με τα στελέχη του ΠΓ του κόμματος αυτού να εξηγούν… μαρξιστικά και σε κάθε ευκαιρία πως αυτή η πρόταση εδράζεται ακλόνητη πάνω στις «σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας»! Αλλοίμονο, για ταξική πάλη και συσχετισμούς θα μιλάμε στον 21ο αιώνα; Η επίσκεψη Μπλίνκεν ήταν άλλη μια καλή ευκαιρία για να επιδείξει η ηγεσία του κόμματος αυτού το πως προσπερνιέται η υπόθεση της μαζικής λαϊκής πάλης και πως προκρίνεται ο σεβασμός των ιερών και οσίων του συστήματος. Με ένα κάλεσμα της ΚΝΕ «βγήκε η υποχρέωση» της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, χωρίς να τρέχουμε σε σωματεία και φοιτητικούς συλλόγους να το κάνουμε θέμα στη νεολαία και στον εργαζόμενο λαό! Γι’ αυτό και το σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει το λαό» όλο και αποδεικνύεται ότι αντιγράφηκε για προεκλογικές ανάγκες και διαρκώς «μικραίνει» στην πράξη για να μεγαλώνει το δεύτερο μέρος που προστέθηκε, δηλαδή το προεκλογικό πρόσταγμα «με δυνατό ΚΚΕ».
Ανάλογα δυστυχώς διαπιστώνονται και στο μεγαλύτερο μέρος του αριστερού εξωκοινοβουλίου. που από τη μια -στα πλαίσια μιας φρενίτιδας προεκλογικών αυταπατών και συγκολλήσεων- είναι «έτοιμο» να… διαγράψει το χρέος και να εθνικοποιήσει τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά από την άλλη δεν είναι καθόλου έτοιμο να αναλάβει, να συμπράξει, να ανταποκριθεί ουσιαστικά σε πρωτοβουλίες αντίστασης και πάλης στα φλέγοντα μέτωπα που αντιμετωπίζει ο λαός και η νεολαία.
Το μεγάλο ζητούμενο για το λαό και τη νεολαία είναι να αποκρούσει τους συστημικούς εκλογικούς εκβιασμούς, όχι για να υιοθετήσει άλλες «αριστερές» αυταπάτες. Αλλά για να δει καθαρά, συνολικά και πολιτικά αυτό που αντιμετωπίζει και να οργανωθεί και να παλέψει στη βάση των απαιτήσεων που αυτό που αντιμετωπίζει απαιτεί. Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ και η ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΛΗ του λαού και της νεολαίας απέναντι στην άγρια καπιταλιστική επίθεση, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τον πόλεμο, είναι η μόνη πραγματική διέξοδος της εκτεταμένης οργής, είναι η μόνη πραγματική ελπίδα και προοπτική για τα λαϊκά συμφέροντα και δικαιώματα. Αυτή η ανάγκη είναι μεγάλη και επιτακτική σήμερα και θα είναι μεγαλύτερη μετά τις εκλογές. Αυτή την ανάγκη υπηρετεί το ΚΚΕ(μ-λ) καθημερινά με την πάλη του. Αυτή την ανάγκη θα υπηρετήσει και με την αυτοδύναμη εκλογική του παρέμβαση για να παλέψει πιο αποφασιστικά μέσα στο λαό και μαζί με το λαό και τη νεολαία, μετά τις εκλογές!
