Συνέντευξη με την αριστερή ουκρανική οργάνωση KSRD
(Συντονιστικό Συμβούλιο του Εργατικού Ταξικού Κινήματος)
Δημοσιεύουμε ολκληρη τη συνέντευξη που παραχώρησε στην Προλεταριακή Σημαία η αριστερή ουκρανική οργάνωση KSRD (Συντονιστικό Συμβούλιο του Εργατικού Ταξικού Κινήματος), αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην έντυπη έκδοση, στο φύλλο 936, 11/3/2023
- Μπορείτε να μας κάνετε μια μικρή παρουσίαση της οργάνωσης σας;
Το KSRD προέκυψε ως μια Μαρξιστική-Λενινιστική οργάνωση νεολαίας στη δεκαετία του ’90, στο κύμα αποσύνδεσης από τον μετα-σοβιετικό ρεβιζιονισμό. Έπειτα εντείναμε την δουλειά μας στο βιομηχανικό προλεταριάτο και επικεντρωθήκαμε αποκλειστικά στην εργατική τάξη. Δρούμε θεμελιωδώς από ταξικές θέσεις. Σήμερα έχουμε οργανώσεις σε πολλές περιοχές της Ουκρανίας, παρόλη τη δυσκολία της δουλειάς.
Επίσης είμαστε μέλος του Διεθνούς Συντονισμού Επαναστατικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICOR), το οποίο ιδρύθηκε ως μια πρωτοβουλία για την ένωση των επαναστατών του κόσμου το 2010.
Το ICOR είναι μια ένωση για πρακτική συνεργασία και μια μορφή οργάνωσης της διεθνούς συνεργασίας και του συντονισμού για τις δράσεις των επαναστατών και την αμοιβαία στήριξη στην ταξική πάλη. Ενώνει, σε ισότιμη βάση, κόμματα και οργανώσεις πολύ διαφορετικά σε μέγεθος, πρακτική και πολιτική εμπειρία, με διαφορετικές ιστορικές ρίζες και κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες.
Το ICOR επιδιώκει την ανάπτυξη κοινών θέσεων σε διάφορα ζητήματα και διαδικασίες και τη συνεργασία όσον αφορά κοινά ζητήματα και πρακτικά καθήκοντα της πάλης.
- Ποια είναι η κατάσταση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία; Ποια είναι η κατάσταση του λαού και του λαϊκού κινήματος;
Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ο ρώσικος ιμπεριαλισμός εξαπέλυσε μια ανοιχτή στρατιωτική επίθεση στην Ουκρανία, κρυμμένος πίσω από το ψεύτικο προσωπείο του «απελευθερωτή» και του «αντι-φασίστα». Πολίτες σκοτώνονται συνεχώς, και ο αριθμός των προσφύγων έχει αγγίξει τα 12 εκατομμύρια. Περίπου 6 εκατομμύρια έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό ενώ οι υπόλοιποι είναι εσωτερικοί πρόσφυγες. Μεγάλες πόλεις όπως η Μαριούπολη, το Σεβεροντονιέτσκ, το Μπαχμούτ έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Κάθε μέρα, η Χερσώνα, η Ζαπορίζια, , η πόλη του Δνείπερου, το Χάρκοβο και πολλές άλλες μικρότερες πόλεις, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, βομβαρδίζονται από τους εισβολείς. Κάθε μέρα οι ιμπεριαλιστές του Πούτιν σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν εργάτες και δεν πρόκειται να σταματήσουν.
Πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη συνηθίσει τον καθημερινό κίνδυνο, έχουν συνηθίσει να ζουν σε αυτές τις συνθήκες, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, να πηγαίνουν στα καταστήματα. Αλλά ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσει ένας πύραυλος ή ένα βλήμα και να τελειώσουν όλα, όλα τα χρόνια της ανθρώπινης ύπαρξής τους, όλα όσα αυτοί γνώρισαν και κατόρθωσαν στη ζωή. Πρόσφατα, έγινε ένας βάρβαρος βομβαρδισμός της Χερσώνας, όπου ρώσικοι «αντι-φασιστικοί» πύραυλοι χτύπησαν κτίρια κατοικιών και στάσεις μέσων μεταφοράς με αποτέλεσμα των θάνατο άμαχων κατοίκων. Τέτοιες επιθέσεις συμβαίνουν σχεδόν κάθε μέρα, σήμερα σε μια πόλη, αύριο σε μια άλλη. Σε όλη την επικράτεια γίνονται μπλακάουτ και οι άνθρωποι αναγκάζονται να μένουν στο σκοτάδι και το κρύο, όσο οι «απελευθερωτές» σκόπιμα καταστρέφουν μη στρατιωτικές υποδομές. Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι σειρήνες χτυπάνε εδώ ξανά, ενώ ακούγονται εκρήξεις.
Όμως οι εργάτες διαδηλώνουν και οι απεργίες συνεχίζονται. Ένα παράδειγμα είναι αυτό στα τέλη του 2022 όπου έγιναν διαδηλώσεις μεταλλουργών από το μεγάλο εργοστάσιο ArcelorMittal Kryvyi Rih. Διαδήλωναν ενάντια στις περικοπές των μισθών τους και τα ανεπαρκή μέτρα προστασίας απέναντι στις πυραυλικές επιθέσεις. Περίπου 100 άτομα συμμετείχαν και πέτυχαν την σταθεροποίηση των μισθών τους και την υιοθέτηση νέων μέτρων προστασίας, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας νέων εξοπλισμένων καταφυγίων, με αποθέματα νερού και φαγητού. Διαδηλώσεις εργατών πραγματοποιούνται και σε άλλες περιοχές και βιομηχανίες.
Συνολικά, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Επίσης είναι διάχυτο στις μάζες το μίσος για τους επιτιθέμενους του Πούτιν, που καθημερινά κάνουν κακό στη γη της Ουκρανίας. Από το 2014, όταν ξεκίνησε η επιθετικότητα του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία, τα πατριωτικά αισθήματα στη χώρα έχουν αυξηθεί δραματικά. Αυτή είναι μια φυσιολογική αντίδραση στα εγκλήματα και τα ψέματα που φέρνει αυτή η επιθετικότητα στον λαό της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας και του τμήματος του Ντονμπάς που από το 2014 βρίσκεται κάτω από ρωσικό έλεγχο.
Εντούτοις, οι μάζες δεν αντιλαμβάνονται πάντα πως ο δυτικός ιμπεριαλισμός είναι, ουσιαστικά, ίδιος με τον ρώσικο. Τα συμφέροντα της Δύσης βρίσκονται στο εγωιστικό κέρδος, στον έλεγχο των πόρων και των ευκαιριών, και όχι στον «αγώνα για το δίκαιο». Όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις παγκοσμίως, η Δύση θέλει να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή και κέρδη μέσω των χεριών του ουκρανικού λαού. Και οι απλοί άνθρωποι πεθαίνουν στα μέτωπα ή μέσα στα σπίτια τους για αυτά τα εγωιστικά συμφέροντα.
- Ποια είναι η άποψη σας για την εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία; Ποια είναι η γνώμη σας για το καθεστώς Ζελένσκι;
Το ΝΑΤΟ, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, από την αρχή έχει χρησιμοποιήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία για να ενισχύσει την ισχύ του. Επιπλέον, έχουμε λόγους να πιστεύουμε πως ήδη από το 2020-2021 οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ είχαν σχέδιο για μια επιτυχημένη στρατιωτική εκστρατεία στην περίπτωση μιας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Τώρα, αυτό το σχέδιο εφαρμόζεται. Σε δημόσιο επίπεδο, το ΝΑΤΟ ενεργεί ως «προσεκτικός εταίρος», επαναλαμβάνοντας συνεχώς πως αυτός ο πόλεμος δεν πρέπει να εξελιχθεί σε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όμως το ΝΑΤΟ αυξάνει δραματικά την στρατιωτική και οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία. Παράλληλα, το ΝΑΤΟ έχει αυξήσει την παρουσία του σε γειτονικές χώρες-μέλη του, από την Βαλτική θάλασσα μέχρι τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Ας μην ξεχνάμε πως η Σουηδία και η Φινλανδία θα μπουν και αυτές στη συμμαχία. Σίγουρα αυτά τα βήματα είχαν προετοιμαστεί από καιρό, πριν τη ρωσική εισβολή. Το πρόσφατο ταξίδι του προέδρου Μπάιντεν σε Ουκρανία και Πολωνία είχε σκοπό να δείξει πως η στρατιωτικοποίηση της Ανατολικής Ευρώπης θα ενταθεί.
Όσο για τον Ζελένσκι, κέρδισε της προεδρικές εκλογές το 2019, καθώς οι πλατιές μάζες ήλπιζαν σε δραματικές αλλαγές προς το καλύτερο, συμπεριλαμβανομένης και μιας αποφασιστικής μάχης ενάντια στη διαφθορά, καθώς και μέτρων για τον τερματισμό του πολέμου στο Ντονμπάς. Το αρχηγείο του Ζελέσνκι ανέπτυξε τη δημαγωγία του πάνω σε αυτά τα θέματα, ενώ γνώριζε πολύ καλά, για παράδειγμα, πως δεν υπήρχε πραγματική δυνατότητα επίλυσης του πολέμου στο Ντονμπάς, καθώς εξέφραζε την αντίθεση των κύριων παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Στα χρόνια που ακολούθησαν τη νίκη του Ζελένσκι , πολλοί από τους υποστηρικτές του έπαψαν να έχουν ψευδαισθήσεις. Έτσι κι αλλιώς, ακολούθησε ένας ατέλειωτος αγώνας για την εξουσία μέσα στην κυβέρνηση, που στόχευε στην επιρροή σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας.
Ο Ζελένσκι είναι μια προσωποποίηση της άρχουσας τάξης ή, με άλλα λόγια, η ενσάρκωση του καπιταλιστικού συστήματος. Στη διάρκεια του πολέμου συχνά κάνει δημόσιες ομιλίες και μπορεί κανείς να παρατηρήσει την ανειλικρίνειά του, καθώς διαβάζει από ένα χαρτί ή από μια οθόνη στα παρασκήνια.
- Υπάρχουν απόψεις στο αριστερό κίνημα που δεν συμφωνούν πως η Ρωσία είναι μια ιμπεριαλιστική χώρα και πως η επίθεση στην Ουκρανία δικαιολογείται ως στήριξη στην ανεξαρτησία του Ντονμπάς.
Το καθεστώς του Πούτιν είναι επιθετικό και ιμπεριαλιστικό στην ουσία του και όχι ως «απάντηση» στις ενέργειες της Δύσης. Οι ρίζες αυτού του ζητήματος βρίσκονται στη δεκαετία του 1960, όταν ξεκίνησε μια ενεργή αστική αναγέννηση και παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η ΕΣΣΔ εξαπέλυσε επιθετικούς πολέμους σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Αυτοί οι πόλεμοι δεν είχαν τίποτα κοινό με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και με τα καθήκοντα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Έτσι, το 1979, σοβιετικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Αφγανιστάν, όπου επιχειρούσαν για 10 χρόνια. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, από την Ασία μέχρι την Αμερική, όπου ήταν αρκετό για τις κυρίαρχες ελίτ να ανακηρύξουν τον «σοσιαλιστικό τους προσανατολισμό» προκειμένου να λαμβάνουν υλική, πολιτική, στρατιωτική στήριξη από την ΕΣΣΔ.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η καπιταλιστική παλινόρθωση έφτασε στο πολιτικό επίπεδο στη Σοβιετική Ένωση, καταστρέφοντας τη σοβιετική εξουσία και την ίδια την ΕΣΣΔ. Την ίδια στιγμή, οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές είχαν ηττηθεί στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση με το δυτικό μπλοκ. Η Ρωσία έγινε το μεγαλύτερο «θραύσμα» της ΕΣΣΔ, ενώ μεγάλα κρατικά μονοπώλια δημιουργήθηκαν στα ορυχεία, τη μεταλλουργία, τη μηχανική, τις μεταφορές κ.α. Αυτά τα μονοπώλια, άμεσα ή έμμεσα, πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια, δημιουργώντας τη βάση της νέας μεγάλης ρωσικής αστικής τάξης.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και του 2000, η αστική τάξη είχε συσσωρεύσει κεφάλαιο και δημιούργησε ευκαιρίες για την επανέναρξη της εξωτερικής επέκτασης, τόσο στην πρώην σοβιετική επικράτεια, όσο και εκτός. Στη δεκαετία του 2000, θυμόμαστε πολύ καλά πως υπήρξε μια επιθετική επέκταση του ρωσικού κεφαλαίου στις χώρες της Κοινοπολιτείας των Ανεξαρτήτων Χωρών (CIS). Παράλληλα, άρχισε να αναπτύσσεται πολιτική επιρροή με στόχο την εξασφάλιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης της Ρωσίας. Ο ετήσιος στρατιωτικός προϋπολογισμός της Ρωσικής Ομοσπονδίας αυξήθηκε από 9 δισ. δολάρια το 2000 σε 50 δισ. το 2010 και συνέχισε να αυξάνεται φτάνοντας τα 70 δισ. Το 2021, η Ρωσία έγινε η 5η δύναμη στον κόσμο όσον αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες, οι οποίες ξεπέρασαν το 4% του ΑΕΠ, περισσότερο από ό,τι στις ΗΠΑ ή την Κίνα.
Επιπλέον, ήδη από την δεκαετία του 1990, ρωσικά στρατεύματα συμμετείχαν άμεσα σε τοπικές συγκρούσεις στην Υπερδνειστερία (Μολδαβία), την Αμπχαζία τη Νότια Οσετία (Γεωργία) και το Τατζικιστάν. Το 2008, η Ρωσία πραγματοποίησε κανονική επίθεση ενάντια στη Γεωργία και κατέλαβε ένα σημαντικό κομμάτι της επικράτειάς της. Το 2014, παλεύοντας για επιρροή στην Ουκρανία, το Κρεμλίνο κατέλαβε την Κριμαία και στη συνέχεια ενέπνευσε μια ένοπλη εξέγερση στην περιοχή του Ντονμπάς. Από το 2014, η Ρωσία παρέχει πλήρη στήριξη και συντηρεί δύο καθεστώτα-μαριονέτες στο Ντονμπάς, δημιουργώντας εκεί μια μόνιμη εστία πολέμου. Πολλοί πολίτες πέθαναν και εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν πρόσφυγες.
Σύμφωνα με τον Λένιν και άλλους κλασσικούς της Μαρξιστικής-Λενινιστικής επιστήμης, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού είναι η επέκταση του κεφαλαίου, συνοδευόμενη από την επέκταση της πολιτικής επιρροής και της στρατιωτικής ισχύος. Όλα αυτά ανταποκρίνονται πλήρως στην πολιτική του μοχθηρού καθεστώτος Πούτιν, το οποίο την ίδια στιγμή εκμεταλλεύεται ενεργά τη φρασεολογία και τα σύμβολα της ΕΣΣΔ. Ο σκοπός είναι ξεκάθαρος, να κερδίσει την συμπάθεια αυτών που νοσταλγούν την ΕΣΣΔ, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ρεβιζιονιστική και ιμπεριαλιστική του φύση.
Το ιμπεριαλιστικό καθεστώς Πούτιν δεν έχει ουσιαστική διαφορά με τις ΗΠΑ ή την ΕΕ. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις ενέργειές του στο παγκόσμιο σκηνικό, συμπεριλαμβανομένων των εγκλημάτων πολέμου και της πολιτικής του στο εσωτερικό. Σε όλη την ύπαρξή του, το καθεστώς Πούτιν προσπάθησε να δημιουργήσει ένα αυταρχικό στρατιωτικό και αστυνομικό κράτος, όπου η διαφωνία καταστέλλεται, όπου οι οργανώσεις των πραγματικών κομμουνιστών καταστέλλονται ενεργά. Αυτό επιβεβαιώνεται συνεχώς από συντρόφους από αυτές τις οργανώσεις.
- Ποια είναι τα καθήκοντα της οργάνωσής σας σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η Ουκρανία; Για τι και απέναντι σε ποιούς πρέπει να παλέψει ο λαός της Ουκρανίας;
Παραμένουμε μια προλεταριακή οργάνωση βασισμένη στις θέσεις του Μαρξισμού-Λενινισμού. Για όσο υπάρχουμε, καταδικάζουμε έντονα τον ρώσικο ιμπεριαλισμό και τις επιθετικές του πολιτικές. Επίσης αποκαλύπτουμε τον δυτικό ιμπεριαλισμό και το καθεστώς της Ουκρανίας, στη βάση μιας αντικειμενικής ταξικής ανάλυσης. Δεν υπάρχει «καλός» ιμπεριαλισμός, πάντα φέρνει θλίψη, καταστροφή και θάνατο.
Τα βασικά μας καθήκοντα είναι:
- να προωθήσουμε την πραγματική ταξική ουσία των πραγμάτων μέσα στις εργαζόμενες μάζες
- να συνεχίσουμε να οικοδομούμε την οργάνωση βασιζόμενοι στο βιομηχανικό προλεταριάτο, παρόλα τα αντι-κομμουνιστικά στερεότυπα που στηρίζονται ενεργά από την προπαγάνδα της αστικής τάξης.
Ο εργαζόμενος λαός της Ουκρανίας πρέπει να παλέψει όχι μόνο ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα και τον δυτικό ιμπεριαλισμό, αλλά και γενικότερα για τα δικαιώματά του. Για το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή, σε επαρκείς μισθούς και σωστή ξεκούραση. Πρέπει να παλέψει ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση, ενάντια στους μύθους της καπιταλιστικής προπαγάνδας, για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας στη βάση της κοινωνικής δικαιοσύνης, δηλαδή για τη σοσιαλιστική επανάσταση και τον σοσιαλισμό.
- Τι περιμένετε από τις άλλες αριστερές και Κομμουνιστικές οργανώσεις του κόσμου, για τι πρέπει να παλεύουν οι κομμουνιστές και οι προοδευτικοί άνθρωποι στις άλλες χώρες;
Το κρίσιμο είναι μια ισορροπημένη ταξική ανάλυση των διαδικασιών και των γεγονότων, που καθιστά δυνατή την εξαγωγή ισορροπημένων συμπερασμάτων. Είναι επίσης σημαντικό να δημοσιοποιούνται αυτά τα ευρήματα στις μάζες. Προσπαθούμε να το κάνουμε αυτό στην Ουκρανία, και είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να το κάνουν και άλλες προλεταριακές οργανώσεις σε άλλες χώρες.
Ταυτόχρονα, οι κομμουνιστές πρέπει να συνεχίσουν την πάλη τους για κοινωνική απελευθέρωση και για ειρήνη, για τα δικαιώματα των γυναικών και την προστασία του περιβάλλοντος. Σίγουρα, έχοντας περιορισμένες δυνάμεις και ευκαιρίες, είναι δύσκολο να δοθεί η ίδια προσοχή σε όλα αυτά τα ζητήματα σε πρακτικό επίπεδο. Αλλά οι πολιτικές οργανώσεις πρέπει οπωσδήποτε να έχουν άποψη για όλα τα κρίσιμα ζητήματα. Επίσης, είναι σημαντικό να ενωθούμε με ομοϊδεάτες στην ήπειρο και παγκοσμίως. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διεξαχθεί επιτυχημένη ταξική πάλη σε όλα τα επίπεδα.
Τα προλεταριακά κόμματα και οι οργανώσεις μπορούν να ενωθούν μαζί με προοδευτικούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στην πάλη ενάντια στους πολεμικούς κινδύνους, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις νέο-φασιστικές τάσεις. Τα τελευταία χρόνια το ICOR προσπαθεί να προωθήσει το Αντιιμπεριαλιστικό και Αντιφασιστικό Ενιαίο Μέτωπο, μαζί με μια σειρά από προλεταριακές και προοδευτικές οργανώσεις σε όλο τον πλανήτη. Ο στόχος είναι να ενωθούν οι προσπάθειες στον αγώνα ενάντια στις πραγματικές προκλήσεις της εποχής μας. Ο καπιταλισμός είναι ένας αδιέξοδος κοινωνικό-οικονομικός σχηματισμός και μια μέρα θα ανατραπεί από τους επαναστατικούς σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς. Για να φέρουμε αυτή τη στιγμή πιο κοντά, πρέπει να συνεργαστούμε με αυτούς που έχουν παρόμοιους στόχους και συμφέροντα. Αυτό ισχύει τόσο στις πρακτικές δράσεις όσο και στις θεωρητικές συζητήσεις, βασισμένοι στην κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Κάτω ο πόλεμος! Κάτω ο κάθε ιμπεριαλισμός!
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!
