Η κατάρριψη του αμερικανικού ντρόουν στη Μαύρη Θάλασσα, από καύσιμα που άφησε ρώσικο μαχητικό αεροσκάφος και το άκρως τυχοδιωκτικό ένταλμα σύλληψης του Πούτιν για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία, από το «Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο», είναι το εκρηκτικό φόντο στο οποίο πραγματοποιείται η τριήμερη επίσκεψη του Κινέζου Προέδρου, ΣιΤζιπινγκ, στη Μόσχα. Οι πρωταγωνιστές της αναμέτρησης αυτής και κύρια οι Αμερικανοί τραβούν τη σύγκρουση στην Ουκρανία στα άκρα, την ίδια στιγμή που οι Ρώσοι αρχίζουν να εμφανίζουν τα βαριά όπλα τους στο μέτωπο του Ντονμπάς και ενώ στην ουκρανική κρίση κάνουν την εμφάνισή τους ολοένα και περισσότερες δυνάμεις (π.χ. Ιάπωνας πρωθυπουργός στο Κίεβο, όταν ο Κινέζος πρόεδρος ήταν στη Μόσχα!), δείχνοντας πως αυτή αποκτά στοιχεία μιας επικίνδυνης διεθνοποίησης. Και όλα αυτά, ενόσω εκδηλώνεται και ξεδιπλώνεται, σε άμεση σύμπλευση και αλληλοτροφοδότηση με τον πόλεμο και την όξυνση των γεωπολιτικών συγκρούσεων, ένα ακόμη σημαντικό επεισόδιο κρίσης και φρακαρίσματος της παγκόσμιας οικονομίας.
Από την κατάρριψη του αμερικανικού ντρόουν στο ένταλμα σύλληψης για τον Πούτιν
Λίγες μέρες πριν την κατάρριψη του αμερικανικού ντρόουν, μάλλον από καύσιμα που άφησε πάνω του ο πιλότος του ρώσικου μαχητικού αεροσκάφους, η επικεφαλής διευθύντρια (που ενέχει θέση ισόβαθμη υπουργού) των Αμερικανικών Υπηρεσιών Πληροφοριών, κατέθετε στη Γερουσία για «την αξιολόγηση των παγκόσμιων απειλών». Σ’ αυτή τη δημόσια ακρόασή της, διαπίστωνε πως η Ρωσία «πιθανώς δεν επιθυμεί μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τις δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά υπάρχει πιθανότητα να συμβεί αυτό»! Επίσης, πως αν και η Ρωσία δεν επιθυμεί τη διεύρυνση της σύγκρουσης πέρα από τα όρια της Ουκρανίας, «ο κίνδυνος για κλιμάκωση παραμένει σημαντικός». Αξιολογώντας, μάλιστα, την κατάσταση στο μέτωπο, αναφέρθηκε σε έναν τρομερό πόλεμο φθοράς, στον οποίο καμιά πλευρά δεν έχει οριστικό στρατιωτικό πλεονέκτημα, ενώ η παράταση του πολέμου δεν είναι αναγκαστικά εναντίον της Ρωσίας, ίσα-ίσα πιθανά την ευνοεί. «Ξέχασε», βέβαια, να αναφερθεί στις ΗΠΑ και τον ρόλο τους στη σύγκρουση, αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που έπρεπε να περιμένει κανείς…
Ήρθε, λοιπόν, το περιστατικό με το ντρόουν (14/3) για να υπογραμμίσει την πορεία σε τεντωμένο σχοινί, όπως επανειλημμένα έχουμε περιγράψει αυτή την αδυσώπητη αντιπαράθεση στο έδαφος της Ουκρανίας, αλλά και τον κίνδυνο αυτή να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας άμεσης σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας. Φυσικά, η τρομερή δυσκολία στο να φτάσουν οι ιμπεριαλιστές, μέσα από τη δυναμική του άγριου ανταγωνισμού για την κυριαρχία αλλά και των αδιεξόδων τους, έως το αδιανόητο της σύγκρουσης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων στον πλανήτη, δεν σημαίνει πως έστω το πλησίασμα αυτού του ορίου δεν παράγει κάθε φορά ολοένα και μεγαλύτερα αδιέξοδα, ένταση και ρήγματα στις παγκόσμιες σχέσεις, πέρα από την αυτονόητη κλιμάκωση του πολεμικού σφαγείου. Για τη σοβαρότητα της κατάστασης και το τι αυτή συνεχίζει να παράγει και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, δεν είναι διόλου τυχαίο πως την ίδια μέρα ο Τραμπ προχωρούσε σε ευθεία επίθεση προς τον Μπάιντεν και το «βαθύ κράτος», πως «μας οδηγεί στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο», καλώντας τις αντιμαχόμενες πλευρές σε άμεση κατάπαυση του πυρός και ειρηνευτικές συνομιλίες «για να τον αποτρέψουμε»!
Η αμερικανική διοίκηση Μπάιντεν, με την αποστολή του ντρόουν στη Μαύρη Θάλασσα και στη ζώνη μερικής απαγόρευσης πτήσεων που έχει επιβάλλει η Ρωσία, δοκίμαζε ακόμη μια φορά με προκλητικό και τυχοδιωκτικό τρόπο τις κόκκινες γραμμές της, θεωρώντας ίσως πως δεν θα κάνει τίποτε. Και ο ρωσικός ιμπεριαλισμός απάντησε, μετά και τα αλλεπάλληλα χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη» που έχει δεχτεί (σαμποτάζ στους αγωγούς NordStream, επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας, στην αεροπορική βάση Ένγκελς 500 χιλιόμετρα από τα σύνορα στην οποία εδρεύουν τα στρατηγικά βομβαρδιστικά), πως δεν θα ανεχτεί άλλο την παραβίασή τους. Οι δηλώσεις του Ρώσου πρέσβη στην Ουάσιγκτον, που αναφέρθηκε σκωπτικά στο τι θα έκαναν οι ΗΠΑ εάν ρωσικά ντρόουν εμφανίζονταν στον κόλπο της Καλιφόρνια, ομολογώντας σχεδόν μ’ αυτές την κατάρριψη του αμερικανικού ντρόουν, επαληθεύουν την παραπάνω εκτίμηση. Η εσπευσμένη επικοινωνία του Αμερικανού υπουργού Άμυνας, Όστιν, με τον Ρώσο ομόλογό του, Σ. Σοϊγκού, είναι δείκτης του οριακού σημείου που αγγίχτηκε εκείνη την ημέρα.
Τρεις μέρες μετά, στις 17/3, δημοσιοποιήθηκε η απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ), που μάλιστα είχε προαναγγείλει η αμερικανική εφημερίδα New York Times, να εκδώσει ένταλμα σύλληψης για το Πούτιν με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία. Αν και στο ΔΠΔ οι ΗΠΑ (όπως και η Ρωσία και η Κίνα) δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος, γίνονταν σαφές ποιος κίνησε τα νήματα για αυτή την εξέλιξη που όξυνε δραματικά την αντιπαράθεση ΗΠΑ-Δύσης με τη Ρωσία. Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, μάλλον όχι κάτω από έναν «ψύχραιμο» σχεδιασμό βημάτων αλλά κάτω από τη δυναμική του αδιεξόδου της σύγκρουσης, που έχουμε περιγράψει πολλές φορές ως «κανένας από τους δύο -ΗΠΑ και Ρωσία- δεν διανοούνται να κάνουν πίσω, να χάσουν», επιδίωξαν αυτή την απόφαση. Πρόκειται για μια απόφαση που κόβει σχεδόν όλες τις γέφυρες μεταξύ Δύσης-Ρωσίας και αντικειμενικά λειτουργεί εμπρηστικά στο ήδη φλεγόμενο έδαφος του πολέμου στην Ουκρανία και κλιμακώνει την αντιρωσική υστερία στη Δύση. Η απόφαση αυτή προσπαθεί παράλληλα να απονομιμοποιήσει την προσπάθεια των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών να κρατήσουν ανοιχτά κάποια κανάλια επικοινωνίας με τη Ρωσία, στριμώχνοντάς τους ακόμα περισσότερο στις αμερικανικές επιδιώξεις, ενώ είναι σαφές πως αποτελεί μήνυμα προς την Κίνα και τις κινήσεις της (ειρηνευτικό σχέδιο, επίσκεψη στη Μόσχα). Πέρα από τις απαξιωτικές δηλώσεις για την απόφαση αυτή, τόσο από την πλευρά της Ζαχάροβα («άνευ σημασίας») όσο και του Μεντβέντεφ («κ….λόχαρτο»), η ουσιαστική απάντηση της ρωσικής ηγεσίας ήρθε με την επίσκεψη του Πούτιν στην Κριμαία και στις πόλεις Μελιτούπολη και Μαριούπολη.
Επίσκεψη Σι στη Μόσχα
Σχετικά ηχηρή, για τα μέτρα στα οποία μας έχει συνηθίσει, ήταν και η απάντηση της κινέζικης ηγεσίας, όσον αφορά το ένταλμα σύλληψης του Πούτιν, που δήλωσε πως η παραβίαση της ασυλίας των αρχηγών κρατών αντιβαίνει το διεθνές δίκαιο, ενώ κατηγόρησε το ΔΠΔ και τη Δύση για «δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Ακόμα πιο ηχηρή ήταν η ίδια η τριήμερη επίσκεψη του Κινέζου προέδρου ΣιΤζιπινγκ, στη Μόσχα, η οποία συνεχίζεται τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Ο πρόεδρος Σι έφτανε στη Μόσχα, έχοντας στη φαρέτρα του τη σημαντική διπλωματική επιτυχία του ρόλου του κινέζικου ιμπεριαλισμού ως διαμεσολαβητή στην αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, ενώ πιο πριν ακόμη είχε καταθέσει το γνωστό «ειρηνευτικό σχέδιο δώδεκα σημείων» για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Η κινέζικη ηγεσία φανερά διεκδικεί την αναβάθμιση της ιμπεριαλιστικής της θέσης στις παγκόσμιες εξελίξεις, αμφισβητώντας με τον τρόπο της τον «αμερικανικό μονοπολισμό». Σ’ αυτόν τον καμβά έχει ανακοινώσει πως μετά την επίσκεψη στη Μόσχα, θα επικοινωνήσει και με τον Ζελένσκι για να του εκθέσει το ειρηνευτικό σχέδιο και τις προτάσεις της Κίνας.
Το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε στη Μόσχα, σύμφωνα με το οποίο «αν και δεν συνιστούν μια στρατιωτική-πολιτική συμμαχία παρόμοια με εκείνη που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι σχέσεις Ρωσίας και Κίνας είναι κάτι παραπάνω από μια διακρατική συνεργασία», δεν αποτυπώνει μόνο, εντυπωσιακά εύστοχα είναι αλήθεια, το επίπεδο των σχέσεων των δύο «ασιατικών γιγάντων», αλλά αποτελεί και ένα ισχυρό μήνυμα προς τις ΗΠΑ και τη Δύση, για τις προσπάθειές τους να δημιουργήσουν ρήγματα στη σχέση αυτή. Ενώ, δηλαδή, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κινέζικη ηγεσία θα συνεχίσει την «ισορροπιστική στάση» για να μην διακινδυνεύσει τις θέσεις της χώρας στην παγκόσμια αγορά, δεν είναι ταυτόχρονα διατεθειμένη να αφήσει μόνη της τη Ρωσία, όταν μάλιστα οι ίδιες δυνάμεις απειλούν και την Κίνα. Ενδεικτικός ο σχολιασμός του Σι για τις πρόσφατες ανακοινώσεις της AUKUS από την αμερικανική ναυτική βάση του Σαν Αντόνιο στην Καλιφόρνια: «οι δυτικές χώρες υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, έχουν θέσει σε πλήρη εφαρμογή πολιτική ανάσχεσης, περικύκλωσης και καταστολής της Κίνας».
Το μέτωπο του πολέμου και οι προβοκάτορες εμπρηστές
Εν τω μεταξύ, στο μέτωπο του πολέμου, από τη μια έχουμε την εκδήλωση μιας σειράς μικρών αντεπιθέσεων των ουκρανικών δυνάμεων στην Ζαπορίζιε που καταλήγουν σε αποτυχία και από την άλλη ένταση των επιθέσεων των ρωσικών δυνάμεων σε Μπαχμούτ και Αβντίιβκα με μεγάλες απώλειες ουκρανικών δυνάμεων. Έτσι, αποτελεί ερωτηματικό, και για τους Αμερικανούς επιτελείς, εάν ο ουκρανικός στρατός μπορεί να προχωρήσει στην πολυδιαφημιζόμενη ανοιξιάτικη αντεπίθεση. Το Μπαχμούτ, όπως γράφεται από Ρώσους στρατιωτικούς ανταποκριτές, βρίσκεται σε πλήρη επιχειρησιακή περικύκλωση με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τους δέκα χιλιάδες Ουκρανούς στρατιώτες που βρίσκονται εκεί. Στην Αβντίιβκα, την ουκρανική αυτή πόλη-υπερφρούριο που δεν λέει να πέσει εδώ και δέκα μήνες, οι ρωσικές δυνάμεις αρχίζουν να δοκιμάζουν όπλα άλλου επιπέδου, όπως βόμβες μισού και ενάμιση τόνου, για να διαλύσουν τις μεγάλες οχυρώσεις, ενώ ταυτόχρονα ξεδιπλώνουν σχέδιο περικύκλωσής της και αποκοπής των δρόμων ανεφοδιασμού της.
Αυτές οι εξελίξεις αλλά και όλα τα γεγονότα, οδηγούν στην επιτάχυνση των εξελίξεων γενικά αλλά και όσον αφορά την παροχή και ποιου εξοπλισμού στο καθεστώς του Κίεβου. Η Τουρκία έδωσε το «οκ» στην ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, ενώ με τις αμερικανικές πιέσεις να έχουν γίνει αφόρητες, γίνονται «περίεργες» δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για τη χρησιμότητα των S-400. Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν τις αποστολές κάθε είδους πυρομαχικών και οπλικών συστημάτων. Η Πολωνία και η Σλοβακία ανακοινώνουν την αποστολή μαχητικών αεροσκαφών MIG-29, πιέζοντας και με αυτό τον τρόπο τις ηγεσίες της ιμπεριαλιστικής Γαλλίας και Γερμανίας να αλλάξουν τη στάση τους, ενώ γράφεται ότι οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν ήδη Ουκρανούς πιλότους στα F-16, προδιαγράφοντας την προσπάθεια καταπάτησης μιας ακόμη ρωσικής «κόκκινης γραμμής».
Σε μια τελευταία εξέλιξη, η Βρετανία ανακοινώνει πως θα στείλει πυρομαχικά με απεμπλουτισμένο ουράνιο, προκαλώντας την οργή της ρωσικής ηγεσίας. Ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας μίλησε για πρώτη φορά ότι πλησιάζονται πολύ τα όρια μιας πυρηνικής σύγκρουσης, ενώ ο Πούτιν κατά τη διάρκεια των συνομιλιών με τον Σι, δήλωσε πως «η παράδοση και χρήση βλημάτων απεμπλουτισμένου ουρανίου από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, θα εκληφθεί ως επίθεση εναντίον της Ρωσίας με ένα όπλο που έχει “πυρηνική συνιστώσα”» και πως μια τέτοια κίνηση θα πάρει την ανάλογη απάντηση. Συνεχίζεται, λοιπόν, χωρίς διακοπή το «παιχνίδι» με τη φωτιά και τον όλεθρο!
