Αναζητούν τη νέα κυβερνητική λύση που θα επιτεθεί στον λαό
Για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε! Δεν ξοδεύουμε την οργή μας σε αυταπάτες
Στηρίζουμε τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ(μ-λ)!
Τελικά η γραμμή Μητσοτάκη για τις «πολλές αποχρώσεις» που μπορεί και χρειάζεται να έχει η ΝΔ και η επόμενη κυβέρνηση, γίνεται διακομματική, αν όχι και «εθνική» γραμμή! Οι θεαματικές… μεταπηδήσεις και μεταγραφές στελεχών μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ συνεχίζονται και αυξάνονται και οι υποτιθέμενες «διαχωριστικές» γραμμές τους σχετικοποιούνται όλο και περισσότερο! Αυτό το αλισβερίσι, που ακυρώνει τις «συγκρούσεις» τους για τα λεγόμενα «προγράμματά» τους, είναι μια εκδήλωση της χρεωκοπίας της πολιτικής του συστήματος, που στον λαό και στη νεολαία δεν έχει να «τάξει» τίποτε άλλο από περισσότερα δεινά. Αλλά κυρίως είναι εκδήλωση της αντιδραστικής δεξιάς πορείας του πολιτικού συστήματος και της απόφασης των κέντρων εξουσίας να υπηρετηθεί με κάθε τρόπο η πολιτική της λεηλασίας του λαού και η πολιτική που κάνει τη χώρα πολεμική βάση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Εξάλλου, οι ίδιοι που βάζουν τα «εκλογικά διλήμματα» στον λαό για το ποιον να ψηφίσει τα ακυρώνουν, όχι μόνο με το μεταγραφικό παζάρι, αλλά ακόμα περισσότερο με τα δικά τους μετεκλογικά σενάρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει «προοδευτική κυβέρνηση» με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως μπορεί και να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, ενδεχομένως με τη στήριξη και της ακροδεξιάς «Ελληνικής Λύσης»!
Το χρεωκοπημένο αστικό πολιτικό σύστημα με τις πλάτες των πατρώνων του και με όλους τους μηχανισμούς βίας, καταστολής και τρομοκρατίας του αστικού κράτους δείχνει τα δόντια του στον λαό περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε προεκλογική περίοδο! Απαιτεί υποταγή και στοίχιση στα δικά του αδιέξοδα, στις δικές του αντιδραστικές επιδιώξεις. Ανακαλεί τις πιο μαύρες εφεδρείες του -όπως το «κόμμα Κασιδιάρη»-, που την ίδια ώρα που καμώνεται ότι τις «μπλοκάρει», αποκαλύπτεται ότι και δρούσαν ανεξέλεγκτα και είχαν και έχουν στήριξη και αναφορά στο βαθύ αστικό κράτος. Και κυρίως είχαν και έχουν αναφορά και στήριξη από τις πολιτικές των δυνάμεων του «δημοκρατικού τόξου»!
Για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε! Οργάνωση και Αντίσταση για ζωή και δουλειά με δικαιώματα, για το μέλλον που μας αξίζει! Αυτή η κατεύθυνση που προβάλλει το ΚΚΕ(μ-λ) στην εκλογική μάχη είναι η μόνη πραγματική γραμμή που βρίσκεται απέναντι στους εντεινόμενους εκλογικούς εκβιασμούς. Αυτή η κατεύθυνση αποτελεί συνέχεια της πάλης μας όλα τα προηγούμενα χρόνια και είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσει η οργή του λαού και της νεολαίας την επομένη των εκλογών!
Το (κοινό τους) μετεκλογικό πρόγραμμα…
Οι προεκλογικές φωνασκίες και καυγάδες καλά κρατούν, αλλά βέβαια «η χώρα έχει τις υποχρεώσεις της» και τις δοσμένες πολιτικές της σε όλα τα βασικά ζητήματα. Και οι πολιτικές αυτές όχι μόνο δεν αναστέλλονται στην προεκλογική περίοδο, αλλά αντίθετα υλοποιούνται με τη συμφωνία όλων των κομμάτων του συστήματος και όχι μόνο αυτών. Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Πρώτον, ανακοινώθηκε ήδη πρόγραμμα τριών νέων «εξόδων» για δανεισμό μέχρι τον Ιούνιο! Η χώρα που «βγήκε από τα μνημόνια» και έγινε «κανονική χώρα» επιβεβαιώνει ότι είναι μια χώρα που ζει με δανεικά. Αυτά τα δανεικά αποπληρώνουν..δάνεια και βυθίζουν ολοένα περισσότερο στο φαύλο κύκλο της υποθήκευσης τη ζωή και τα δικαιώματα λαού και νεολαίας. Αυτή είναι η μόνη πορεία που μπορούν να ακολουθούν οι πολιτικές όλων των αστικών κομμάτων. Καμαρώνουν κιόλας ότι η «έξοδος ήταν πετυχημένη» κάθε φορά που εκδίδουν νέο ομόλογο δανεισμού. Και ανακηρύττουν -όχι μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά όλοι μαζί- σαν «εθνικό στόχο» την …ποθούμενη ανάκτηση της «επενδυτικής βαθμίδας». Γιατί και για ποιους είναι «ποθούμενη»; Γιατί η ανάκτησή της είναι προϋπόθεση για να ελπίζουν ότι ένα κάποιο μέρος από τα τρισ. των funds που εφορμούν ανά τον πλανήτη θα τοποθετηθεί σε κρατικά και εταιρικά ομόλογα στην Ελλάδα! Και έτσι θα αυξήσουν τα κέρδη τους και τα ντόπια παράσιτα. Βέβαια, αυτός ο «εθνικός στόχος» του μεγαλύτερου πλουτισμού του ντόπιου κηφηναριού προϋποθέτει με τη σειρά του κι άλλο ρήμαγμα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μαζών. Μόνο έτσι θα ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα, ενώ ταυτόχρονα θα πάει πιο χαμηλά το σπιράλ της παραγωγικής αποσυγκρότησης και παραρτηματοποίησης της χώρας.
Δεύτερον, στις 10/4 κατέπλευσε στην Αλεξανδρούπολη γαλλική φρεγάτα για δεύτερη φορά σε λίγες εβδομάδες, προωθώντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στην Ουκρανία. Βέβαια, πολλές καταπλεύσεις στη «Σούδα του Βορρά» γίνονταν και γίνονται διαρκώς από αμερικάνικα πολεμικά πλοία. Η χώρα υπηρετεί με εντατικούς ρυθμούς το μακελειό στην Ουκρανία, υπηρετεί όλο και περισσότερο το φούντωμα ενός άδικου πολέμου που αποτελεί απειλή για όλους τους λαούς της περιοχής και του πλανήτη. Επιπλέον, η κυβέρνηση ανακοίνωσε νέες αποφάσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων, νέους χορούς δισ. από τον κλεμμένο ιδρώτα των εργατών και τα δικαιώματα του λαού, για να «τα έχουμε καλά» με τους αφέντες-ιμπεριαλιστές της Δύσης.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ανταλλάσουν υποκριτικές επιθέσεις για τις αθλιότητες στελεχών τους (αθλιότητες που είναι κοινός τόπος σε όλα τα αστικά κόμματα), αλλά δεν αντάλλαξαν λέξη για τα παραπάνω ζητήματα. Γιατί τα παραπάνω ζητήματα αποτελούν την κοινή βάση της πολιτικής όλων των αστικών κομμάτων. Γιατί τα παραπάνω ζητήματα είναι το μόνο πραγματικό μετεκλογικό πρόγραμμα που όλοι τους θα υπηρετήσουν!
…και από δίπλα τους τα φασιστικά μορφώματα!
Αυτό το κοινό πρόγραμμα υπηρέτησης με κάθε τρόπο και χωρίς όριο των απαιτήσεων του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού είναι η πραγματική πολιτική βάση του μεταγραφικού παζαριού. Κάπως έτσι ο Μητσοτάκης καμαρώνει για τα στελέχη που πήρε από το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ για τον υπουργό του Καραμανλή Αντώναρο, ακόμα και για τη μεταπήδηση… του ΣΥΡΙΖΑ στον Παχατουρίδη, εκλεκτό παράγοντα όλων των κομμάτων του «παλιού» πολιτικού συστήματος!
Στην πραγματικότητα, ανακατεύεται η τράπουλα του πολιτικού προσωπικού, που είναι όλο και πιο φθαρμένη και με το κάθε «φύλλο» της εξώφθαλμα αντιλαϊκό, με τα ίδια τα κόμματά τους χωρίς επιχρίσματα «φιλολαϊκών αφηγήσεων». Οι αιτίες αυτής της φθοράς βρίσκονται στην κρίση και τα αδιέξοδα του εξαρτημένου καπιταλισμού της χώρας μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης και της (και πολεμικής) επέλασης των ιμπεριαλιστών. Με βάση αυτά τα αδιέξοδα, η πολύχρονη επίθεση και γκρέμισε τα «κοινωνικά συμβόλαια» της μεγαλοαστικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα και δημιούργησε συνθήκες εξαθλίωσης και εργασιακής-κοινωνικής βαρβαρότητας για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Αυτή η πραγματικότητα, που βαδίζει αμείλικτη και διαψεύδει τις αστικές διακηρύξεις και εικασίες, δεν αφήνει περιθώρια «λουστραρίσματος» ή έστω αναπαλαίωσης των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού του συστήματος. Αυτή η πραγματικότητα είναι που «έκαψε» πολύ γρήγορα «νέα» κόμματα (Ποτάμι, Λεβέντης, ΔΗΜΑΡ...) που τάχα έφερναν «ελπίδες αναζωογόνησης» ή έστω ενίσχυσης-συμπλήρωσης του πολιτικού συστήματος.
Αυτή η πραγματικότητα είναι που έφερε και τις φασιστικές δυνάμεις από το δωμάτιο υπηρεσίας στα πολιτικά σαλόνια του συστήματος! Η όλο και πιο δεξιά και αντιδραστική πορεία του πολιτικού συστήματος ανέδειξε τα φασιστικά μορφώματα σαν παράγοντες με ρόλο στο πολιτικό σκηνικό. Εξάλλου, αυτό συμβαίνει και στη «δημοκρατική» Ευρώπη, όπου σε μια σειρά χώρες (Φινλανδία, Σουηδία, Ιταλία, Αυστρία…) ακροδεξιές δυνάμεις ενισχύονται, αναδεικνύονται ως ρυθμιστές ή ακόμα και ως πρώτες δυνάμεις. Ακόμα και στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις (Γερμανία, Γαλλία), οι διχασμοί και τα στρατηγικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μεγαλοαστικές τάξεις έχουν δώσει σημαντικό χώρο σε ανάλογες δυνάμεις.
Ωστόσο, στην περίπτωση της Ελλάδας της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, εκτός από την ανάγκη της επιστράτευσης των φασιστικών ταγμάτων εφόδου απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, ιδιαίτερο ρόλο για την ανάδειξη αυτών των μορφωμάτων παίζουν οι πάγιοι εθνικιστικοί και «μεγαλοϊδεατικοί» πόθοι της αστικής τάξης. Αυτοί οι πόθοι, καθώς μένουν ανεκπλήρωτοι αφού δεν ταιριάζουν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των άλλων επικυρίαρχων ιμπεριαλιστών στην περιοχή, αφήνουν «κενό» και στρώνουν έδαφος στα μορφώματα αυτά.
Είναι, συνεπώς, εξοργιστικό να επιχειρεί η κυβέρνηση της ΝΔ -αλλά και κάθε αστικό κόμμα- να εμφανιστεί ότι «κάνει μπλόκο» στο μόρφωμα του Κασιδιάρη, ότι νοιάζεται για τη «δημοκρατική ομαλότητα». Όχι μόνο γιατί οι δικές τους πολιτικές έθρεψαν και θρέφουν τα φασιστικά μορφώματα. Ούτε μόνο γιατί αυτές οι πολιτικές τους έχουν σταθερό και οξυνόμενο συνοδό τη φασιστικοποίηση, την κατάπνιξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών των εργατών, του λαού και της νεολαίας.
Αλλά και γιατί με συγκεκριμένο τρόπο όλες οι αστικές δυνάμεις υπέθαλψαν αυτά τα φασιστικά μορφώματα και συνεργάστηκαν ανοιχτά με τις ακροδεξιές δυνάμεις. Αν πάμε στα λίγο προηγούμενα χρόνια, θα θυμηθούμε πως παζάρευαν με τη φασιστική ΧΑ και το βούλευμα που διέταξε την πραγματοποίηση της δίκης της βγήκε στις 4/2/15 δηλαδή 2,5 χρόνια μετά την άσκηση της δίωξης! Και σήμερα, σχεδόν 10 χρόνια μετά τη δολοφονία του Φύσσα, η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» τους δεν έχει καταφέρει ακόμα να έχει εκδώσει οριστική και αμετάκλητη καταδίκη! Συνεπώς, όλοι αυτοί που συνεργάστηκαν και είχαν στις γραμμές τους Καμμένους και Μπαλτάκους, όλοι αυτοί που κρατούσαν «ενός λεπτού σιγή» στη Βουλή στη μνήμη του Κατσίφα, ο ΣΥΡΙΖΑ που αγκαλιάστηκε στο Καστελόριζο με τον Κασιδιάρη, η κυβέρνηση της ΝΔ που δια του προέδρου της στη Βουλή Τασούλα αποφάσισε το διορισμό της Ζαρούλια, ούτε θέλουν ούτε πρόκειται να κάνουν κανένα «μπλόκο» στα φασιστικά μορφώματα και στις ακροδεξιές δυνάμεις.
Όλοι αυτοί προφανώς ήξεραν -και είχαν δώσει την άδειά τους- πως εδώ και πολλούς μήνες ο Κασιδιάρης κάνει «πολιτική εκστρατεία» μέσα από τις φυλακές «υψίστης ασφαλείας». Όλοι αυτοί, επίσης, ήξεραν πως αυτοί που είχαν διορίσει στις κορυφές της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» τους, είναι συνεργάτες και βοηθοί των φασιστικών μορφωμάτων! Όλοι αυτοί αποφάσισαν μετρώντας ποσοστά και έδρες πως χρειάζονται να παίξουν ένα προεκλογικό «αντιφασιστικό» θέατρο, ο καθένας με τον δικό του ρόλο και όλοι με μια κοινή έγνοια. Να μην θίξουν τις μαύρες εφεδρείες τους, που ξέρουν καλά πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα τις χρειαστούν δίπλα τους και ενάντια στον λαό τη μετεκλογική περίοδο.
Οργάνωση και Αντίσταση να γίνει η Οργή
Ξεσπάθωσε ο Βαρουφάκης απέναντι στις πιέσεις για συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας του ΜΕΡΑ25: «Σε τρεις μέρες δεν γίνεται κυβερνητικό πρόγραμμα», είπε ενόψει του ενδεχόμενου των διερευνητικών εντολών! Δηλαδή τι μας λέει ο επικεφαλής της «ρεαλιστικής ανυπακοής»; Ότι αν είχε μια εβδομάδα ή έναν μήνα, θα μπορούσε να φτιάξει κυβερνητικό πρόγραμμα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Μα ναι! Εξάλλου, μόλις τον περασμένο Ιούνη είχε ο ίδιος προτείνει μια τέτοια συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ, την οποία «απέσυρε» μερικούς μήνες αργότερα! Λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα του συστήματος, αλλά μια πολιτική «μεταβλητή» που πηδάει από τη μια (κοινωνική) τάξη στην άλλη κάθε λίγους μήνες!
Ωστόσο, αυτό είναι στην πραγματικότητα το ΜΕΡΑ25! Ένα μικροαστικό κόμμα με πολιτική στα πλαίσια του συστήματος με μια και μόνη προοπτική. Να υπηρετήσει -αν το απαιτήσουν οι περιστάσεις και το «φέρουν» οι εκλογικοί αριθμοί- άλλη μια κυβερνητική λύση ενάντια στον λαό και τη νεολαία. Με άλλα λόγια, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση πολιτικής δύναμης που «προσφέρεται» για να ξοδευτεί -όχι χωρίς, αλλά με αρνητικό αποτέλεσμα- η δίκαιη και μεγάλη οργή του λαού και της νεολαίας.
Σοβαρά αρνητικά ζητήματα για την υπόθεση του λαού και της πάλης του παράγει και η ρεφορμιστική-συμβιβαστική πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ. Είναι μια πολιτική που αρνείται τη συμμετοχή του κόμματος σε κυβερνήσεις, αλλά ανάγει τη (συνολική κιόλας!) διέξοδο για τον λαό σε μια «κυβέρνηση του ΚΚΕ», που θα εφαρμόσει το «σύγχρονο επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμά του». Επιπλέον και μέχρι τότε -για να μην υπάρχει καμιά «ασάφεια»- «οι προτάσεις νόμου, τροπολογίες και ερωτήσεις, με επεξεργασμένες θέσεις για κάθε λαϊκό πρόβλημα» θα είναι το κύριο όπλο της «πάλης», όπως την εννοεί η ηγεσία του ΚΚΕ. Η γραμμή αυτή είναι συνεπής με τα πεπραγμένα του όλη την τελευταία 4ετία -για να μείνουμε σε αυτήν- αλλά και μια κλιμάκωση της δεξιάς πορείας του. Μια κλιμάκωση που καλλιεργεί και προπαγανδίζει έναν -έστω ιδιότυπο- κυβερνητισμό με προφανείς αρνητικές επιπτώσεις στην αντίληψη ενός κόσμου που αγωνίζεται ή αναζητά διέξοδο απέναντι στη γενικευμένη επίθεση του συστήματος και γι' αυτό είναι μεγάλη η προβολή που γνώρισε από τα ΜΜΕ η σχετική συνέντευξη του Κουτσούμπα στην Καθημερινή. Τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής βρίσκονται μπροστά της, αλλά ο λαός και η νεολαία δεν έχουν λόγο να συμμεριστούν αυτές τις κατασκευές, να ξοδέψουν την οργή τους και την κριτική τους στο σύστημα σε μια γραμμή που δεν θέλει ο λαός και η νεολαία να γίνουν δύναμη αντίστασης και διεκδίκησης για τα δικαιώματά τους και τη ζωή τους!
Στις εκλογές, οι εκβιασμοί των κυρίαρχων δυνάμεων περιστρέφονται γύρω από τις «άμεσες λύσεις» που τάχα θα φέρουν στα λαϊκά προβλήματα. Η πιο «άμεση λύση» που έχει ανάγκη ο λαός και η νεολαία είναι να γίνουν βήματα στην Οργάνωσή τους και στη συγκρότηση της πάλης τους ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, την εξάρτηση, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την καταστολή! Για αυτή την «άμεση λύση» παλεύει (και) στις εκλογές το ΚΚΕ(μ-λ)! Αυτή την κατεύθυνση υπηρέτησε, υπηρετεί και θα υπηρετεί. Με αυτή την κατεύθυνση θέλει να συναντηθεί και να μπολιαστεί η λαϊκή οργή και να εκφραστεί όσο πιο πλατιά και μαζικά και στις κάλπες της 21ης του Μάη με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ(μ-λ)!
