Το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ για την επόμενη τετραετία παρουσίασε ο Μητσοτάκης στα τέλη του προηγούμενου μήνα. Ήταν μια παρουσίαση ενταγμένη στον προεκλογικό διαγκωνισμό των αστικών κομμάτων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την κυβερνητική εξουσία, που κάθε μέρα που περνάει αναδεικνύει ολοένα και περισσότερο την πλήρη ταύτισή τους σε όλα τα βασικά ζητήματα, τις κοινές δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει για λογαριασμό των επιδιώξεων του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Και ακριβώς αυτά τα «θέλω» των ξένων αφεντικών και της ντόπιας άρχουσας τάξης είναι που θα ορίσουν την πολιτική και του επόμενου κυβερνητικού σχήματος, ανεξαρτήτως σύνθεσης, σε μια εποχή, μάλιστα, εντεινόμενης κρίσης του συστήματος και άγριων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Δεν είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, για το γεγονός ότι την περίοδο που διανύουμε τα «οράματα» τελείωσαν! Κανένα πειστικό συνολικό αφήγημα δεν διαθέτουν τα κόμματα του συστήματος για να ενσωματώσουν τις μάζες. Η εξαγγελία Μητσοτάκη για μέσο μισθό στα 1500 ευρώ και κατώτατο στα 950 το 2027 είναι απόλυτα χαρακτηριστική ως προς αυτό. Για άλλη μια φορά, ο κόσμος της δουλειάς καλείται να «κάνει υπομονή» για μερικά χρόνια ακόμα, για μια αμφίβολη αύξηση -αν κρίνουμε και από την κατάληξη των προηγούμενων υποσχέσεων- που ούτε στο ελάχιστο δεν αναπληρώνει τη λεηλασία που υφίσταται το λαϊκό εισόδημα και μετά βίας προσεγγίζει τα επίπεδα που ίσχυαν πριν τη μνημονιακή περίοδο, με τις συλλογικές συμβάσεις καταργημένες και με τις κυβερνήσεις να εξακολουθούν να έχουν τον τελευταίο λόγο για το ζήτημα του μισθού. Και αυτό είναι από τα «μάξιμουμ» που προβάλλονται ως παροχές πριν από τις εκλογές!
Αρκεί μόνο να σκεφτούμε πόσο γρήγορα θα τιναχτούν τα περισσότερα από αυτά στον αέρα μετεκλογικά, όταν και θα ζητηθούν νέα βήματα επίθεσης από τις δυνάμεις του συστήματος, στη βάση της κρίσης και των αδιεξόδων τους. Οι αυξήσεις-κοροϊδία, οι σταγόνες φοροελαφρύνσεων σε έναν ωκεανό φορομπηξίας, τα ταξίματα για προσλήψεις στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, οι υποσχέσεις για ανέγερση εστιών την ώρα που σήμερα φοιτητές μένουν άστεγοι επειδή τους διώχνουν από τα δωμάτιά τους και άλλα πολλά που δήλωσε ο Μητσοτάκης ότι θα υλοποιήσει την επόμενη τετραετία, πέρα από το ότι βρίσκονται μακριά από τις πραγματικές ανάγκες, είναι σαφές ότι τελούν υπό την αίρεση των αντιλαϊκών απαιτήσεων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, που θα ξεδιπλωθούν σε όλη τους την έκταση μετά τις εκλογές.
Οι συνεχείς επικλήσεις Μητσοτάκη και Τσίπρα στις «κοστολογημένες» προτάσεις και στην ανάγκη «δημοσιονομικής σταθερότητας» αποδεικνύουν το παραπάνω. Γιατί είναι προ των πυλών οι νέες θυσίες που θα ζητηθούν από τον λαό και τη νεολαία για τα νούμερα των πλεονασμάτων του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ, για την επίτευξη του «εθνικού στόχου» της επενδυτικής βαθμίδας, για τα προαπαιτούμενα των ροών κεφαλαίου που ζητιανεύει η ντόπια εξαρτημένη άρχουσα τάξη από τους ιμπεριαλιστές πάτρωνές της μέσω του διαβόητου Ταμείου Ανάκαμψης.
Στο πλαίσιο αυτό, αξίζει να θυμηθούμε τα όσα ήδη -και καθόλου τυχαία- έχουν κάνει την εμφάνισή τους προεκλογικά αναφορικά με την περίοδο χάριτος αποπληρωμής δανείων που λήγει στο τέλος της δεκαετίας και τα όσα αυτό θα σημάνει. Οι αναφορές του Μητσοτάκη στην ανάγκη απομείωσης του δημόσιου χρέους στο 120% του ΑΕΠ έως το 2030 θέτουν, άλλωστε, ήδη τις βάσεις για το ιδεολογικό περιτύλιγμα των νέων εφόδων στους όρους διαβίωσης των λαϊκών μαζών. Δεν υποτιμάμε, φυσικά, το ότι άπτονται και των αγωνιών της εγχώριας αστικής τάξης για το τι μέλλει γενέσθαι, με τη ΝΔ να πασχίζει να αποδείξει ότι είναι η καταλληλότερη για να διαχειριστεί τις υποθέσεις της.
Σε σχέση με αυτό, το πρόγραμμα της ΝΔ είναι γεμάτο από εξαγγελίες διευκολύνσεων στο κεφάλαιο, φοροαπαλλαγές, μείωση των εργοδοτικών εισφορών και του «μη μισθολογικού κόστους», με γνωστό το σε ποιανών την πλάτη θα φορτωθούν, κλείσιμο του ματιού για νέες εργολαβίες σε έργα υποδομών. Η «Ψηφιακή Ελλάδα», προφανώς, δεν αφορά τον συνταξιούχο που μπορεί να κάνει υπεύθυνη δήλωση χωρίς να στηθεί στην ουρά του ΚΕΠ, αλλά τη διευκόλυνση σε μια σειρά από απαραίτητες στο κεφάλαιο λειτουργίες.
Τα ζόρια και οι μωροφιλοδοξίες της ντόπιας αστικής τάξης, φυσικά, κάθε άλλο παρά απουσιάζουν από το πρόγραμμα της ΝΔ. Αυτά προσπαθεί να διαχειριστεί ο Μητσοτάκης, από το επίπεδο των «επενδύσεων» που αναζητούνται, την «πράσινη μετάβαση» μέχρι και τον στόχο του «ενεργειακού κόμβου». Είναι, βέβαια, άλλο ζήτημα το αν το ευρύτερο οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον μπορεί να επιτρέψει σήμερα στους ιθύνοντες να τρέφουν ιδιαίτερες ελπίδες για όλα αυτά.
Ταυτόχρονα, τα σχέδια επίθεσης προς τον λαό και τη νεολαία ομολογούνται ανοιχτά: αξιολόγηση, διεύρυνση ωραρίου εκπαιδευτικών, «εξωστρέφεια» των πανεπιστημίων και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αναθεώρηση του άρθρου 16, ψηφιακή κάρτα στη δουλειά, τηλεϊατρική αντί για ανοιχτά νοσοκομεία και προσλήψεις προσωπικού, ανακαινίσεις υποδομών στην περίθαλψη με ΣΔΙΤ, επέκταση της τουριστικής σεζόν (και όλων των αντεργατικών προβλέψεων που περιλαμβάνει) σε όλο το έτος, χιλιάδες νέοι αστυνομικοί στο έργο της καταστολής, φράκτες και επαναπροωθήσεις προσφύγων, νέα εξοπλιστικά προγράμματα που ματώνουν τον λαό και βαθύτερη εμπλοκή στις πολεμικές επιδιώξεις των αμερικανοΝΑΤΟϊκών.
Η ΝΔ, λοιπόν, ακόμα και σε προεκλογική περίοδο, φροντίζει να ανοίξει τα χαρτιά της για αυτά που περιμένουν τον κόσμο της δουλειάς την επόμενη μέρα. Ένας παραπάνω λόγος για να απορρίψουν ο λαός και η νεολαία τα ψευτοδιλήμματα και τις αυταπάτες, για να σταθούν απέναντι σε αυτή την εκλογική διαδικασία από τη σκοπιά του δρόμου που πρέπει να διανύσουν για τη ζωή και την προοπτική τους.
