Με αυτό το λαϊκό γνωμικό ετοιμαζόμασταν να περιγράψουμε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο πεδίο των μαχών. Φυσικά η λέξη «ηρεμία» θα χρησιμοποιούνταν καταχρηστικά κυρίως για να υπογραμμίσει εκείνη τη φάση της συσσώρευσης όρων από την κάθε εμπλεκόμενη πλευρά για να εισέλθει η αιματηρή αυτή σύγκρουση σε ένα νέο και πιο εφιαλτικό επίπεδο επικινδυνότητας, την «καταιγίδα». Ήταν η προβαλλόμενη με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση από το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου και τους δυτικούς προστάτες του προετοιμασία για μια γενική «ουκρανική αντεπίθεση», που προσδοκούν ν’ αλλάξει την πορεία του πολέμου. Επίσης, αλλά σε μικρότερο βαθμό, ήταν και η παράταση της περικύκλωσης του Μπαχμούτ, η οποία μεταθέτει χρονικά ένα σημείο καμπής που η ίδια η πολιτική ηγεσία του Κιέβου θεωρεί κρίσιμο, αν όχι στρατηγικής σημασίας, τόσο για την «επόμενη μέρα» των μαχών στην περιοχή του Ντονμπάς όσο και για την αντανάκλαση μια τέτοιας εξέλιξης στους αντιμαχόμενους στρατούς.
Η επίθεση με ντρόουν στο Κρεμλίνο, όποιος και αν την πραγματοποίησε, τάραξε για τα καλά την «ηρεμία», υπενθυμίζοντας ξανά πως ο προηγούμενος τυχοδιωκτισμός φαίνεται μεγάλος μέχρι να έρθει ο επόμενος!
Είχαμε βέβαια τα τελευταίο διάστημα την έναρξη ενός ακόμη κύκλου στρατιωτικών ενεργειών δολιοφθοράς στα μετόπισθεν του μετώπου από την πλευρά του Κιέβου, με εμβέλεια δράσης από τις προσαρτημένες περιοχές του Ντονμπάς και της Κριμαίας έως μέσα στο ρωσικό έδαφος. Οι ουκρανικές δυνάμεις με την καθοριστική συμβολή των ΗΠΑ-Δύσης ανατίναξαν με ντρόουν αποθήκες πετρελαίου στη Σεβαστούπολη, προκάλεσαν τον εκτροχιασμό τρένου μέσω εκρηκτικού μηχανισμού στο Μπριάνσκ, ανατίναξαν πυλώνα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην περιφέρεια του Λένινγκραντ, ενώ το πιο πρόσφατο ήταν το χτύπημα, πάλι με ντρόουν, μιας μεγάλης εγκατάστασης αποθήκευσης καυσίμων στο χωριό Βόλνα στην περιφέρεια του Κρασνοντάρ της Ρωσίας, από την οποία προμηθεύεται καύσιμα ο ρωσικός στόλος στη Μαύρη Θάλασσα. Ωστόσο, οι επιθέσεις αυτές, που ενδεχομένως αποτελούν προάγγελο της επικείμενης αντεπίθεσης των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων, απέχουν πολύ ποιοτικά και πολιτικά από την επίθεση στο Κρεμλίνο.
Διότι μια τέτοια άνευ προηγουμένου τυχοδιωκτική κίνηση ανεβάζει κατακόρυφα τους κινδύνους για την ανθρωπότητα. Ήδη η Μόσχα θεωρεί νόμιμη την ανταπόδοση της επίθεσης με ένα αναλογικό (;) χτύπημα στο Κίεβο και είναι σίγουρο πως, ό,τι και αν επιλέξει τελικά, η «απάντηση» όταν και όπως έρθει θα είναι ιδιαιτέρως σκληρή. Ήδη στις δολιοφθορές αλλά και για να ψαλιδίσει τις δυνατότητες της «ουκρανικής αντεπίθεσης» ο ρωσικός στρατός κλιμακώνει ξανά τις πυραυλικές επιθέσεις στα βασικά σημεία συγκέντρωσης στρατιωτικού προσωπικού και πολεμικού εξοπλισμού σε όλη την ουκρανική επικράτεια.
Πιο σημαντική από την άποψη των κινδύνων για τους λαούς είναι η πολιτική ουσία αυτού του γεγονότος. Ο αμερικανός ΥΠΕΞ, Άντονι Μπλίνκεν, έσπευσε άμεσα να δηλώσει την άγνοια των ΗΠΑ για το γεγονός, ενώ πρόσθεσε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η επίθεση προήλθε από το Κίεβο, όπως άμεσα εκτίμησε η Ρωσία. Επιπλέον, στα δυτικά ΜΜΕ κυκλοφόρησαν τμήματα των απόρρητων εγγράφων που είχαν πρόσφατα δημοσιοποιηθεί, που έδειχναν ότι οι ΗΠΑ είχαν αποτρέψει στις 24 Φεβρουαρίου του 2023, στην επέτειο δηλαδή του ενός χρόνου από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, επιθετικές ενέργειες του Κιέβου προς τη Μόσχα.
Πάντως, αν η επίθεση αυτή πραγματοποιήθηκε από το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου, εμείς εξακολουθούμε να δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πως μια κίνηση τέτοιας κλίμακας έγινε χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ! Ακόμα όμως και αν πάρουμε αυτήν την εκδοχή, αυτό σημαίνει πως το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου, στο πλαίσιο υποτίθεται του ψυχολογικού πολέμου και του αποπροσανατολισμού ενόψει της «ουκρανικής αντεπίθεσης», δρα τυχοδιωκτικά σε βάρος του λαού της Ουκρανίας και όλης της ανθρωπότητας προκειμένου να ασκήσει πίεση στα δυτικά αφεντικά του, στην κατεύθυνση μεγαλύτερης εμπλοκής τους. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε το Κίεβο έχει εντείνει πολύ τελευταία τις πιέσεις για ένταξη στο ΝΑΤΟ κατά τη Σύνοδο Κορυφής της δολοφονικής αυτής συμμαχίας τον προσεχή Ιούλιο.
Οι εξελίξεις παίρνουν ακόμα πιο επικίνδυνη τροχιά και μαυρίζουν τον ορίζοντα, εάν ισχύει η εκδοχή της έγκρισης από την Ουάσιγκτον. Εάν δηλαδή οι ΗΠΑ ή τέλος πάντων η διοίκηση Μπάιντεν ως η κυρίαρχη τάση στο πλαίσιο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού πριμοδότησε έναν τυχοδιωκτισμό τέτοιας κλίμακας, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στη φρίκη μιας απότομης κλιμάκωσης των πολεμικών μέσων και στόχων. Θα ισχυριζόταν κανείς ότι ήδη υπάρχουν δείγματα γραφής μεγάλων τυχοδιωκτισμών από την πλευρά των ΗΠΑ, όπως το σαμποτάζ των αγωγών και η συμβολή τους στο χτύπημα στη ναυτική βάση της Σεβαστούπολης, όμως φανερά αυτή η κίνηση υπερβαίνει κατά πολύ ό,τι έχει συμβεί μέχρι τώρα.
«Τέλος», δεν μπορεί να αποκλειστεί τελείως η πιθανότητα να υπήρξε κίνηση από την πλευρά της Ρωσίας για να νομιμοποιήσει έτσι μια κλιμάκωση των πολεμικών ενεργειών της, προβαίνοντας σε σκληρά αντίποινα και ακυρώνοντας την «ουκρανική αντεπίθεση», χρησιμοποιώντας ακόμα πιο βαριά όπλα. Ο σύμβουλος μάλιστα του Ζελένσκι, Μιχαΐλο Ποντολιάκ, δήλωσε ότι το Κίεβο δεν έχει καμία σχέση με την επίθεση αυτή, εξηγώντας ότι μια τέτοια κίνηση όχι μόνο δεν θα άλλαζε τίποτε στο πεδίο της μάχης αλλά επιπλέον θα «προκαλούσε τη Ρωσία ώστε να προχωρήσει σε πιο ριζοσπαστικές ενέργειες».
Όπως και αν έχει, τα προηγούμενα επιβεβαιώνουν δυστυχώς για τους λαούς πως η σύγκρουση αυτή, όπου οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ πολεμούν διαμέσου του αντιπροσώπου τους, δηλαδή του αντιδραστικού καθεστώτος του Κιέβου, που όμως το έχουν μετατρέψει σε δικό τους άβαταρ, και η Ρωσία απευθείας, έχει διακυβεύματα που εκτείνονται σε πλάτος και βάθος πολύ πέραν τής έτσι κι αλλιώς σημαντικής στρατηγικά Ουκρανίας.
Οι ΗΠΑ πιέζονται και πιέζουν αφόρητα γιατί αυτός ο πόλεμος συνδέεται άρρηκτα με τη διαιώνιση της δυτικής κυριαρχίας επί του πλανήτη και της δικής τους στόχευσης να αντιστρέψουν μια πορεία σχετικής αποδυνάμωσης. Επείγονται διπλά διότι γνωρίζουν ότι η κοινή δυτική στάση όχι μόνο δεν είναι δεδομένη αλλά στο παρασκήνιο εμφιλοχωρούν οι διαφορετικές έως και αντιθετικές φιλοδοξίες και στοχεύσεις των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών της Γερμανίας και της Γαλλίας. Επείγονται τριπλά διότι από τη μια μεγαλώνει η αναγκαιότητα να αντιμετωπίσουν την κινέζικη ιμπεριαλιστική ανάδυση και από την άλλη θέλουν να αποτρέψουν τη δημιουργία μιας στρατηγικής συμμαχίας Ρωσίας – Κίνας.
Η Ρωσία δεν διανοείται ότι θα χάσει «στο γήπεδό της», ενώ ταυτόχρονα ξέρει ότι κάτι τέτοιο δεν θα αποτελεί μια τακτική ήττα, αλλά ήττα που συνδέεται άρρηκτα με τη δική της υπόσταση ως ιμπεριαλιστική χώρα. Γι’ αυτό και οι πυρηνικές απειλές που έχει διαρκώς στο τραπέζι δεν είναι μπλόφα, αλλά ένα πραγματικό όπλο που κραδαίνει στον αντίπαλο ιμπεριαλιστή των ΗΠΑ.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο και με την «ουκρανική αντεπίθεση», σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, να μετράει αντίστροφα (ανακοινώθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας στη Χερσώνα από το απόγευμα της Πέμπτης 5 Μαΐου ώς το πρωί της Δευτέρας 8 Μαΐου), οι εκτιμήσεις για το «αύριο» είναι άσχημες έως πολύ άσχημες.
