Ισχυρή κυβέρνηση σημαίνει μεγαλύτερη αντιδραστική έφοδο της ΝΔ - ΗΠΑ, ΕΕ ετοίμασαν την «επόμενη μέρα»
Ψηφίζουμε ΚΚΕ(μ-λ)!
Στηρίζουμε τη γραμμή της Αντίστασης-Οργάνωσης λαού και νεολαίας!
Η αντιλαϊκή επίθεση που έρχεται εξαγγέλλεται προεκλογικά! Ακόμα και τα διαφημιστικά μηνύματα της ΝΔ αυτή την επίθεση προπαγανδίζουν, ενώ παράλληλα οι εκβιασμοί για «μεγάλη αυτοδυναμία» αναβαθμίζονται σε επίπεδο πολιτικής τρομοκρατίας. «Μαζί μας ή εναντίον μας» κραυγάζει από τη Θράκη η Ντόρα Μπακογιάννη, απειλώντας όχι μόνο τη μειονότητα, αλλά ολόκληρο τον λαό.
Οι πλάτες αυτής της αντιδραστικής εφόδου της ΝΔ είναι οι μεγάλοι εχθροί του λαού. Είναι τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά σε ΗΠΑ και Ευρώπη, που συγκρότησαν κιόλας το «πρόγραμμα» της επίθεσης, το «πρόγραμμα» της υπηρέτησης των πολεμικών σχεδίων τους. Για αυτό το «πρόγραμμα» χρειάζονται μια «ισχυρή κυβέρνηση» και τον λαό στη γωνία, να «μην δικαιούται» να αγωνιστεί για τη ζωή του!
Με την αγριότητα αυτή σε εξέλιξη από την προεκλογική περίοδο, με τα θηριώδη πρόστιμα ακόμα και για τις προεκλογικές αφίσες, με το ακροδεξιό-φασιστικό λεφούσι ξεσαλωμένο, καταρρέουν κιόλας σαν χάρτινοι πύργοι τα υποτιθέμενα «κοινοβουλευτικά αναχώματα» και σβήνουν σαν σχέδια στην άμμο οι τάχα εναλλακτικές πολιτικές των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Μαζί τους γκρεμίζεται και η γραμμή της «συνεπούς αντιπολίτευσης», της «μεγάλης κοινοβουλευτικής ομάδας» που η ηγεσία του ΚΚΕ παρουσιάζει στον λαό σαν «απάντηση» στην αντιδραστική έφοδο των δυνάμεων του συστήματος.
Στο δρόμο λαέ μπορείς να τους νικήσεις! Με αυτή τη θέση-κατεύθυνση τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ(μ-λ) σε όλη τη χώρα υπερασπίζονται και ενισχύουν τη μόνη πραγματική απάντηση για τον λαό και τη νεολαία απέναντι στο αντιδραστικό σκηνικό. Υπερασπίζονται και ενισχύουν τη διάχυτη οργή, την ανάγκη και το δικαίωμα λαού και νεολαίας αυτή η οργή να γίνει Αντίσταση, Οργάνωση, Αγώνας.
Προβάλλουν την Κοινή Δράση και τον Συντονισμό των δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα και στην Αριστερά, για να γίνει η οργή ρεύμα Αντίστασης, για να συγκροτηθεί το Μέτωπο Αντίστασης και Διεκδίκησης που χρειάζεται η ζωή και τα δικαιώματα του λαού.
Υποστηρίζουν τις αναζητήσεις πολλών χιλιάδων αγωνιστών και αρνούνται τα κηρύγματα της «αιώνιας υποταγής» με τα οποία βομβαρδίζουν τον λαό και τη νεολαία, προβάλλοντας την προοπτική της πάλης: τη συγκρότηση επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, την επαναστατική ανατροπή του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, την Ανεξαρτησία και τον Σοσιαλισμό!
ΗΠΑ, ΕΕ ετοίμασαν την «επόμενη μέρα»
Όλα δείχνουν πως μπαίνουμε σε μια ακόμα πιο άγρια περίοδο, σε μια περίοδο που η βαρβαρότητα για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού θα γίνει ακόμα πιο επώδυνη. Οι βασικοί «δείκτες» αυτής της πορείας βρίσκονται στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που με τις επιλογές τους, τις πολιτικές τους και τις απαιτήσεις τους διαμορφώνουν το πλαίσιο των εξελίξεων για τη ζωή των μαζών στον πλανήτη. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που είναι οικονομικό παράρτημα των μονοπωλίων της Δύσης, που είναι πολεμική βάση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σε μια «γωνιά» μιας πολλαπλά κρίσιμης γεωπολιτικής περιοχής, οι επιλογές αυτές και οι απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι καθοριστικές. Ουσιαστικά διαμορφώνουν όλες τις πτυχές και πλευρές της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας στη χώρα.
Η ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας δεν είναι «μια ανάμεσα στις άλλες» παράμετρος των εξελίξεων. Είναι η καθημερινή και καθοριστική πραγματικότητα, που με ανταγωνισμούς (μεταξύ των επικυρίαρχων), με εκβιασμούς που πατάνε σε χίλια δύο νήματα και δεδομένα, παράγει και διαμορφώνει την (κάθε) επόμενη μέρα. Στις σημερινές συνθήκες, που η ύφεση-κρίση είναι παρούσα και απειλεί με εκρήξεις στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις, που ο πόλεμος στην Ουκρανία ανεβάζει διαρκώς το επίπεδο των ανταγωνισμών και των αδιεξόδων των ιμπεριαλιστών, χώρες σαν την Ελλάδα καλούνται να στοιχηθούν και να υπηρετήσουν με τον πιο άμεσο τρόπο τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά.
Έτσι, εν μέσω των προεκλογικών περιόδων είχαμε: Την περιοδεία του διευθυντή της CIA Μπερνς σε ολόκληρη τη χώρα, από τη διεύθυνση της ΕΥΠ ως την Αλεξανδρούπολη. Την ανακοίνωση της Εαρινής Έκθεσης της Κομισιόν με την καταιγίδα των μέτρων που αυτή περιέχει. Αυτά (μαζί με ανακοινώσεις για επισκέψεις Αμερικανών στρατηγών και οικονομικών παραγόντων) είναι που βγήκαν -όσο και όπως- στη δημοσιότητα, ενώ λίγο πριν την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου του Μαΐου, τη χώρα επισκέφτηκε και ο Αμερικάνος ΥΠΕΞ Μπλίνκεν.
Συνεπώς, τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά κάθε άλλο παρά «έχασαν τον χρόνο τους» περιμένοντας την εξέλιξη των εκλογών. Ωστόσο, θα λέγαμε ότι ΗΠΑ και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές «πώς και πώς» περιμένουν να τελειώσει το «δημοκρατικό διάλειμμα» των εκλογών για να αρχίσει να ξετυλίγεται η υλοποίηση των απαιτήσεών τους και των σχεδιασμών τους.
Αυτή η ιμπεριαλιστική πρεμούρα έχει πολλές γενικότερες και ειδικότερες αιτίες. Από τις αποφάσεις που χρειάζονται να πάρει στη Λιθουανία η Σύνοδος του ΝΑΤΟ, ως τις ανησυχίες τους για την επικείμενη σύνοδο των BRICS, που δείχνει να διευρύνεται έως και θεαματικά, εκφράζοντας τάσεις ενίσχυσης των ιμπεριαλιστών της «Ανατολής». Και από την επιδίωξή τους να φέρουν και να έχουν τον επανεκλεγέντα Ερντογάν στο άρμα της Δύσης ως τα καμπανάκια της ύφεσης που χτυπάνε στην «επικεφαλής» οικονομικά δύναμη της ΕΕ, τη Γερμανία.
Για όλα αυτά και για άλλα εμφανίζεται με κλιμακούμενη φόρα… ο Μητσοτάκης. Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, «ξεχνά» τη «σεμνότητα και ταπεινότητα» (που είχε εξαγγείλει μετά τη νίκη του Μάη) και κλιμακώνει τους εκβιασμούς και τις απαιτήσεις για… πολύ μεγάλη αυτοδυναμία. Η γραμμή αυτή που απαιτεί στις 25/6 να βγει μια «πολύ ισχυρή» κυβέρνηση, είναι η γραμμή των μεγάλων αφεντικών της χώρας. Πρόκειται για τη γραμμή που έχει διαχυθεί παντού, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ευρύτερο δημοσιογραφικό προσωπικό που ούτε λίγο ούτε πολύ προπαγανδίζει την «αυτοδύναμη ΝΔ» χωρίς προσχήματα σε όλα τα ΜΜΕ -κρατικά και ιδιωτικά! Με αυτή τη «νομιμότητα» πίσω του ο Μητσοτάκης και η ΝΔ παρουσιάζονται να έχουν και «πρόγραμμα» για τη χώρα, την ώρα που ο κεντρικός τραπεζίτης του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, ο Στουρνάρας, παρουσιάζει με στόμφο την επέκταση φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών σαν… παραγωγική ανασυγκρότηση και «υποκατάσταση των εισαγωγών»!
Ο «ηγέτης» και η «αντιπολίτευση»
Το μόνο πραγματικό πρόγραμμα που έχει η ΝΔ είναι το βαρύ φορτίο της επίθεσης που έχει αναλάβει απέναντι στον λαό! Ένα πρόγραμμα που συνοψίζεται στο «πιο άγριος εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας, μεγαλύτερη εξαθλίωση με κομμένα ακόμα και τα κουπόνια και τα έκτακτα επιδόματα»! Ένα τέτοιο πρόγραμμα, για να επιβληθεί, χρειάζεται να «δεθεί πισθάγκωνα» ο λαός. Γι’ αυτό τα πρόστιμα Μπακογιάννη για τις αφίσες δεν αφορούν μόνο την προεκλογική, αλλά κυρίως τη μετεκλογική περίοδο.
Για τις ανάγκες της επιτυχούς διαχείρισης αυτής της άγριας επίθεσης, ο Μητσοτάκης βαφτίζεται «τολμηρός μεταρρυθμιστής» ακόμα και «ηγέτης» που «κυριάρχησε στη ΝΔ», που «κέρδισε τον κεντρώο χώρο» και άλλα πολλά γλαφυρά και ανάλογα. Όλα αυτά είναι το λιγότερο πολύ σχετικά και εύθραυστα! Η αλήθεια είναι ότι η άρχουσα τάξη στην ταραγμένη περίοδο που ανοίγεται έχει ανάγκη να παρουσιάζει «ισχυρό» και με «κύρος» το πολιτικό της προσωπικό, να καμώνεται πως «έχει σχέδιο και πρόγραμμα» για τη χώρα και τον λαό. Να παρουσιάζει, δηλαδή, το μαύρο για άσπρο, τα αδιέξοδα της σαν δυνατότητες, τη χρεωκοπία της σαν προοπτική.
Εξάλλου, υπάρχει και η απώλεια της αντιπολίτευσης, του δεύτερου πυλώνα, που σε κάθε περίπτωση αποτελεί επιπλέον παράγοντα ανησυχίας, μια ακόμα αιτία από την οποία μπορεί να προκύψουν συνθήκες πολιτικής αστάθειας. Είναι κι αυτός ένας λόγος που φτιασιδώνουν και παρουσιάζουν τον Μητσοτάκη σαν «ηγέτη» και επιδιώκουν τη «μεγάλη αυτοδυναμία».
Σε κάθε περίπτωση, στην παρούσα συγκυρία και κατάσταση, η αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί παρά να μείνει στη «σκιά» της ΝΔ. Πριν από όλα γιατί οφείλει να μείνει στη «σκιά» του προγράμματος που οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ έφτιαξαν για τη χώρα και τον λαό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και μόνο μέσα σε αυτό μπορούν να αναζητήσουν τα κόμματα αυτά τον όποιο ρόλο τους και την προοπτική που το καθένα επιδιώκει για τον εαυτό του, την ανάδειξή του εκ νέου στην «εναλλακτική» εκδοχή της κυβερνητικής λύσης για το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.
Αυτό είναι και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα επιδιώξουν στον μέγιστο βαθμό που μπορούν, να σερβίρουν στον λαό τις κοινοβουλευτικές (αυτ)άπατες τους, τους κάθε λογής εκβιασμούς που μπορεί να ασκήσουν μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Με βάση τα αποτελέσματα που θα καταγράψει (και) αυτή η υπηρεσία τους στο σύστημα, θα υπάρξουν και οι όποιες εξελίξεις από την επομένη των εκλογών.
Οι αιρέσεις της «σταθερότητας»
Ωστόσο, και πριν αναφερθούμε στον παράγοντα λαό, υπάρχουν δύο ζητήματα που προκαταβολικά εγείρουν σημαντικές έως κρίσιμες ενστάσεις για το πόσο «σταθερή» και «αδιατάρακτη» θα είναι η νέα κυβερνητική θητεία.
Το πρώτο αφορά στην κατάσταση των μικρών και μεσαίων στρωμάτων, που προεκλογικά είναι αυτά που χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για να προκύψει -με τους γνωστούς εκβιασμούς- η εκλογική νίκη της ΝΔ. Αυτή η υποτιθέμενη «συμμαχία» θα διαρραγεί και θα σπάσει πολύ γρήγορα κάτω από το βάρος της επίθεσης που θα σαρώνει και τα στρώματα αυτά. Και (θα) είναι ζήτημα και ζητούμενο της λαϊκής πάλης να τραβηχτούν τμήματα αυτών των στρωμάτων από την αντιδραστική επικυριαρχία του συστήματος και να συνταχθούν με την υπόθεση των λαϊκών αγώνων.
Το δεύτερο αφορά στις γεωπολιτικές εμπλοκές και αποστολές που η χώρα καλείται να αναλάβει για λογαριασμό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή. Στο κεφάλαιο αυτό, το «πρόγραμμα» που ετοίμασαν και προωθούν τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά έχει και θα έχει πολλές αντιφάσεις και εγγενείς δυσκολίες με βάση το μέγεθος αυτών που διακυβεύονται και τη «φύση» των εμπλεκομένων αστικών τάξεων. Με άλλα λόγια, υπάρχουν ήδη και μπορεί να οξυνθούν παραπέρα αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Δύσης για το τι και πώς χρειάζεται να γίνει στην περιοχή. Από το Κόσοβο ως το ζήτημα των ελληνοαλβανικών σχέσεων, εκδηλώνονται ήδη τέτοια ζητήματα. Ακόμα περισσότερο, η «αναμενόμενη διευθέτηση» του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού από τις ΗΠΑ και για λογαριασμό της «συνοχής» των ΝαΤΟϊκών συμμάχων απέναντι στη Ρωσία δεν είναι μια στρωμένη υπόθεση. Η επίσκεψη Ερντογάν στα κατεχόμενα και οι διακηρύξεις του για τα «τρία κράτη του τούρκικου έθνους» είναι η μια πλευρά των δυσκολιών. Η αντιδραστική ανάδειξη του ζητήματος της μειονότητας της Θράκης από τη ΝΔ είναι μια άλλη πλευρά. Γιατί η ανάδειξη αυτή -πέρα από τις πανελλαδικές εκλογικές της στοχεύσεις- έχει σαφώς και το στοιχείο της «διαπραγμάτευσης» έναντι της Τουρκίας, στην οποία η ελληνική πλευρά κραδαίνει τη βαρύτητα της Αλεξανδρούπολης (έναντι των Στενών) για την πρόσβαση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Ο λαός και η πάλη του
Οι όροι της πάλης του λαού (των λαών) είναι δεδομένο ότι έχουν υποστεί βαρύ πλήγμα. Αυτό βέβαια δεν συνέβη στις εκλογές του Μάη, αλλά πολλές δεκαετίες πριν. Στην πορεία υποχώρησης, αποσυγκρότησης και ήττας του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, που αποτέλεσε τον κινητήρα, την καθοδηγητική δύναμη των επαναστάσεων, των ιστορικών κατακτήσεων του προλεταριάτου και των λαών. Την ήττα ακολούθησε μια πορεία πολιτικού-ιδεολογικού αφοπλισμού των μαζών, μια πορεία που φόρτωσε με τόνους σκουριάς την πάγια και πανταχού παρούσα ταξική πάλη και την ανάγκη των μαζών να διεκδικούν τα δίκια τους και τη ζωή τους.
Σε σχέση με αυτό το πολύ μεγάλο ζήτημα, στην παρούσα (και προεκλογική) συγκυρία θα αρκεστούμε σε δύο μόνο επισημάνσεις.
- Στη σημερινή φάση που διεθνώς το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε ολομέτωπη και άγρια επίθεση φορτωμένο με όλα του τα αδιέξοδα και κυοφορώντας ακόμα και κινδύνους ολέθρου για την ανθρωπότητα, εργάτες και λαοί, επειδή βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, αναπτύσσουν σταθερά και επίμονα αντιστάσεις, αγώνες, εξεγέρσεις. Δεν «παίρνουν άδεια» από κανέναν και κόντρα στους πολύ αρνητικούς όρους και συσχετισμούς επιχειρούν και αναζητούν τις δικές τους απαντήσεις. Αυτή είναι η κατάσταση παντού στον κόσμο, με τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν βέβαια κάθε χώρα και περιοχή. Σε αυτόν τον λογαριασμό, σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται και ο λαός μας, πάλι βέβαια με τις συγκεκριμένες πολιτικές, κοινωνικές συνθήκες που αφορούν στην περιοχή και στη χώρα. Αυτό είναι το πραγματικό έδαφος πάνω στο οποίο μπορούν και χρειάζεται να συγκροτηθούν οι σημερινές απαντήσεις στην ταξική πάλη για λογαριασμό των συμφερόντων και της επαναστατικής προοπτικής της εργατικής τάξης και του λαού.
- Οπωσδήποτε μπροστά σε αυτές τις μεγάλες απαιτήσεις που θέτει η ταξική πάλη, δεν είναι ούτε δοσμένες ούτε έτοιμες οι απαντήσεις που απαιτούνται για την ανάπτυξή της έτσι ώστε να τροποποιείται και να ανατρέπεται υπέρ των εργατικών λαϊκών μαζών ο συσχετισμός. Ωστόσο, είναι δεδομένο ότι οι απαντήσεις αυτές δεν βρίσκονται στη σκουριά της ήττας από την οποία διαρκώς αντλούν «νέες» εκδοχές συμμόρφωσης στο σύστημα οι δυνάμεις του συμβιβασμού. Οι απαντήσεις λόγου χάρη δεν βρίσκονται στο θεώρημα του «ειρηνικού δρόμου για τον σοσιαλισμό» που αποτέλεσε δομικό στοιχείο της αντεπαναστατικής στροφής και της ήττας. Κι όμως αυτό το θεώρημα επανεκδίδεται με την «πρόταση διακυβέρνησης» που έχει «έτοιμη» η ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και με τον «εργατικό έλεγχο» εν μέσω καπιταλισμού και τις προτάσεις για «αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας, παιδείας κ.λπ.» που θα υλοποιηθούν στα πλαίσια του …αστικού κράτους! Όλα αυτά (και πολλά άλλα ανάλογα) δεν είναι «θεωρητικά ζητήματα», είναι βαρίδια και αρνήσεις της πάλης που απαιτείται, εναντιώνονται στη συγκρότηση που χρειάζεται να κατακτήσει η εργατική τάξη και ο λαός.
Η σκουριά της ήττας πρέπει να πεταχτεί! Γιατί αποτελεί τη βάση των (και εκλογικών) αυταπατών, αφού η σκουριά αυτή παρουσιάζει το καπιταλιστικό σύστημα και σαν «πρόθυμο να ακούσει προτάσεις» και σαν ένα σύστημα που μπορεί να «μεταρρυθμιστεί» προς τη σοσιαλιστική κατεύθυνση!
Ο λαός και η νεολαία μπορούν να συγκροτηθούν σε δύναμη πάλης, να αγωνιστούν, να αποσπάσουν νίκες και να διαμορφώσουν τους δικούς τους όρους στην ταξική και πολιτική πάλη. Αναγκαία προϋπόθεση για μια τέτοια πορεία είναι το πέταγμα αυτής της σκουριάς, η ενίσχυση της επαναστατικής κομμουνιστικής κατεύθυνσης στο κίνημα. Στη δύσκολη και πολύ απαιτητική μετεκλογική περίοδο, θεωρούμε ότι αυτή η κατεύθυνση θα είναι αυτή που θα χρειάζεται για να μπορεί η λαϊκή πάλη στην επίθεση του συστήματος να αντιπαρατάξει το επιχείρημα της δύναμης της!
