Τα ναυάγια των προσφύγων και των μεταναστών είναι δολοφονίες των ιμπεριαλιστών!
Η μοναδική πράξη αλληλεγγύης μπορεί να δοθεί από τους λαούς και την κοινή τους πάλη ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό
Σε υγρό μαζικό τάφο μετατράπηκε η θάλασσα νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Οι εικόνες και τα γεγονότα σοκάρουν και ο μέχρι στιγμής αριθμός των νεκρών του ναυαγίου στην Πύλο αναδεικνύουν μόνο ένα μέρος της τραγωδίας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι πληροφορίες για τους εκατοντάδες που αγνοούνται, που δεν ξέρουμε αν ζουν ή έχουν πεθάνει, προμηνύουν τον εφιάλτη που θα ακολουθήσει. Το ναυάγιο στην Πύλο είναι η κορύφωση της τραγικής Οδύσσειας των εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών που βρέθηκαν στο βυθισμένο αλιευτικό.
Η διαδρομή που ακολούθησε το σκάφος χαρακτηρίζεται ως εξαιρετικά επικίνδυνη και πολύνεκρη. Ξεκινά από τη νότια Τουρκία ή τη Λιβύη με κατεύθυνση την Ιταλία, περνώντας νοτιοδυτικά της Ελλάδας. Κι όμως, πολλοί πρόσφυγες την επιλέγουν, γιατί ξέρουν ότι στα ελληνικά σύνορα θα αντιμετωπίσουν τα pushbacks, τις βίαιες επαναπροωθήσεις.
Η στάση του Λιμενικού ήταν συνεπής ακριβώς με μια τέτοια κατεύθυνση. Υπάρχουν καταγγελίες για το γεγονός ότι δεν επενέβη, όπως θα έπρεπε, ισχυριζόμενο, εκ των υστέρων, ότι το σκάφος αρνήθηκε τη βοήθεια! Οι ελληνικές αρχές ήξεραν από νωρίς για το πλωτό νεκροταφείο, αλλά απλώς έλπιζαν πως θα προλάβουν να πετάξουν την …καυτή πατάτα από τα χέρια τους.
Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν απάντησε σε συγκέντρωση στην Καλαμάτα για το ναυάγιο πως: «Ο φράχτης προστατεύει τα σύνορα της χώρας μου». Είναι η ίδια που τελικά δεν παρασημοφόρησε τον διασώστη Αποστολόπουλο, ενδίδοντας στις ακροδεξιές πιέσεις. Αν ο θεσμός που εκπροσωπεί εκφράζει την συλλογική στάση της άρχουσας τάξης, καταλαβαίνουμε τι περιμένει τους καραβοτσακισμένους επιζώντες. Γιατί σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, όχι μόνο δεν έχουν την περίθαλψη που χρειάζονται, αλλά καταλήγουν κρατούμενοι… Κι ας έχουμε εθνικό πένθος…
Και ακόμα χειρότερα, τα ακροδεξιά σκουπίδια βρήκαν τον τρόπο να χύσουν το σιχαμένο τους δηλητήριο: Ο Τζήμερος, που επέστρεψε στην πολιτική λίγες μέρες μετά που την παράτησε, για να βρίσει τους αριστερούς. Ο Κρανιδιώτης, που έδωσε συγχαρητήρια στην Σακελλαροπούλου. Ο Μπόγδανος, που βγήκε και στην τηλεόραση για να μας πει ότι συμφωνεί με το πένθος, αρκεί να μην είναι εθνικό. Η Λατινοπούλου, που θεωρεί απαράδεκτο το πένθος, όταν δεν κηρύχθηκε αντίστοιχο για τον Κοκό. Ο Ανδριανόπουλος, που ζητά από την Ευρώπη να μην φέρνει μουσουλμάνους για εργατικά χέρια, αλλά Ινδουιστές ή Λατίνους. Και η Στεφανίδου, που αναρωτιέται τι δουλειά έχουν τα ασθενοφόρα στην Πύλο, όταν δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες των Ελλήνων…
Από πού έρχονται όλοι αυτοί οι κατατρεγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες, που σκυλοπνίγονται στα σύγχρονα δουλεμπορικά; Ήταν απλά άτυχοι με την επιλογή τους να μετακινηθούν με αυτόν τον τρόπο με κατεύθυνση τις ευρωπαϊκές χώρες; Ήταν γενικώς άτυχοι που γεννήθηκαν σε χώρες που οι λαοί βιώνουν τον πόλεμο, την καταστροφή, τη βία και την εκμετάλλευση; Ποιος έχει την πραγματική ευθύνη γι’ αυτήν την «κακοτυχία»; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που δεν θα ακουστούν και δεν θα απαντηθούν ποτέ από τα αστικά και συστημικά φερέφωνα των γνωστών ΜΜΕ, τους εκπροσώπους των υπηρεσιών και των οργανισμών που έχουν βρεθεί στο σημείο και προφανώς δεν θα ακουστούν από τα αστικά πολιτικά πρόσωπα που με μεγάλη υποκρισία δείχνουν πως ενδιαφέρονται.
Η Οδύσσεια ξεκινά για εκατομμύρια ξεριζωμένων που αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους για να γλιτώσουν από τις βόμβες των ιμπεριαλιστών, τα αντιδραστικά καθεστώτα, τις εμφύλιες συρράξεις, τη φτώχεια και την ανέχεια. Πίσω από όλα αυτά βρίσκονται οι ανταγωνισμοί και οι συγκρούσεις των ιμπεριαλιστών, Αμερικανών, Ευρωπαίων και Ρώσων, που με το αίμα των λαών σχεδιάζουν το ξαναμοίρασμα του πλανήτη. Δεν χωρά καμία αμφιβολία για τους πραγματικούς ενόχους τέτοιων εγκλημάτων, που έχουν μετατρέψει τις χώρες που βρίσκονται στα σημεία των συγκρούσεων σε ερείπια και τη Μεσόγειο σε ένα απέραντο νεκροταφείο για τους κολασμένους αυτής της γης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και στην πρόσφατη, λίγες ημέρες πριν το ναυάγιο της Πύλου, συμφωνία για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος έβαλε όρους που θα ικανοποιούν και θα διευκολύνουν πρωτίστως τις χώρες-μέλη της, αφήνοντας μετέωρη για άλλη μια φορά την τύχη των ξεριζωμένων. Έρχεται τώρα εκ νέου, μετά από την τραγική εξέλιξη στην Πύλο, να ζητά αναθεώρηση, πάντα όμως στις κατευθύνσεις της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που έχει χαραχθεί όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή χωρίς να υπολογίζει τις ζωές των προσφύγων και των μεταναστών. Σε γενικές γραμμές, όσοι από τους μετανάστες δεν θα σκυλοπνίγονται θα αντιμετωπίζουν τη φυλάκιση, το κυνηγητό, τον γραφειοκρατικό λαβύρινθο για την απόκτηση εγγράφων και τέλος την αναγκαστική επιστροφή στις ρημαγμένες χώρες τους.
Αυτά επιφύλασσε και θα συνεχίζει να επιφυλάσσει ο ιμπεριαλισμός για τους λαούς του κόσμου. Πόλεμος, κυνήγι και τέλος θάνατος, ακόμα και στην αγκαλιά τις «φιλόξενης» Ευρώπης. Τα κροκοδείλια δάκρυα της ελληνικής κυβέρνησης, το τριήμερο πένθος και η συγκάλυψη του εγκλήματος με ψέματα δεν μπορούν να αποκρύψουν το μερίδιο της ευθύνης της ελληνικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών της αφεντικών. Όχι μόνο για τα όσα συνέβησαν στην Πύλο, το Φαρμακονήσι, την Κρήτη και πάει λέγοντας, αλλά και νωρίτερα, εκεί που συμβαίνει ο πόλεμος και η δυστυχία, γιατί έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση, πάντα σε ετοιμότητα για τις πολεμικές επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστών σε Βαλκάνια, Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή και, βέβαια, στην Ουκρανία.
Γι’ αυτό και η πραγματική αλληλεγγύη, η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορούν να πάρουν αυτοί οι ξεριζωμένοι είναι η ανάπτυξη του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σε κάθε χώρα του κόσμου, ενάντια στους κοινούς εχθρούς, τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές. Είναι η ανάδειξη της φιλίας των λαών στην πρώτη γραμμή, πέρα και ενάντια στον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
