Οι απειλές επέκτασης του πολέμου σε Λευκορωσία και Πολωνία, στο φόντο από τη μια της βαλτωμένης «ουκρανικής αντεπίθεσης» και των εμπρηστικών αποφάσεων της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους και από την άλλη της αναβάθμισης των στρατιωτικών κινήσεων της Ρωσίας, προϊδεάζουν για την συνέχιση και κλιμάκωση της αιματηρής σύγκρουσης στα ουκρανικά εδάφη.
«Ουκρανική αντεπίθεση» - Ρωσικές κινήσεις
Εκτός ελαχίστων, άπαντες - από δυτικές μυστικές υπηρεσίες, «δεξαμενές σκέψης» και φημισμένα ΜΜΕ- αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι τα αποτελέσματα οχτώ εβδομάδων «ουκρανικής αντεπίθεσης», χωρίς καν να έχουν πλησιάσει την πρώτη από τις τρεις γραμμές άμυνας του ρωσικού στρατού, είναι οικτρά και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να ισοσκελίσουν τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες (πάνω από 30 χιλιάδες υπολογίζονται) και τις μεγάλες απώλειες σε δυτικό εξοπλισμό αλλά και στο ηθικό των ουκρανικών στρατευμάτων. Ακόμα και αυτά τα πολυδιαφημιζόμενα κέρδη κάποιων υψωμάτων κοντά στο Μπαχμούτ, μένει να αποδειχτεί εάν μπορούν να αντέξουν μπροστά στην ισχύ των συνδυασμένων κινήσεων πυροβολικού, ντρόουνς και αεροπορίας των ρωσικών δυνάμεων. Πληροφορίες από πολλές πηγές αναφέρουν πως το καθεστώς του Κιέβου έχει ίσως μία ακόμη ευκαιρία αντεπίθεσης, με τις εναπομείνασες καλές μονάδες του συν τις εφεδρείες, μέχρι το φθινόπωρο.
Πάντως βορειότερα, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει προγεφυρώματα και δημιουργούν άξονες επίθεσης προς τις κατευθύνσεις Κουπιάνσκ- Λίμαν- Σεβέρσκ. Έχοντας περάσει στην αντεπίθεση, βάζουν τις βάσεις για ανακατάληψη των εδαφών από τα οποία αποσύρθηκαν πέρυσι την άνοιξη στην περιοχή του Χάρκοβο, ενώ κάποιοι μιλούν ακόμη και για μια επανάληψη της πολιορκίας της ίδιας της πόλης του Χάρκοβο.
Ενδεικτική της δυσμενούς θέσης του Κιέβου είναι η άκρως τυχοδιωκτική επαναφορά στο προσκήνιο της φήμης για πιθανή … ρωσική επίθεση στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζιε (που η Ρωσία κατέχει!!), η οποία θα δικαιολογούσε την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο. Για να μην σχολιάσουμε τις επιθέσεις με ντρόουνς στην Μόσχα, που είναι περισσότερο πολιτικού παρά στρατιωτικού χαρακτήρα.
ΗΠΑ και Δύση: επιμονή στην γραμμή της όξυνσης παρά τα προβλήματα
Η εμπρηστική απόφαση της συγκρότησης δύναμης ετοιμότητας 300 χιλιάδων αντρών στα δυτικά σύνορά της Ρωσίας αλλά και ο νέος πακτωλός χρημάτων και πολεμικού εξοπλισμού προς το καθεστώς Ζελένσκι, (μεταξύ αυτών και οι απαγορευμένες από διεθνείς συνθήκες, βόμβες διασποράς) που αποφασίστηκε στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους δείχνει την κατεύθυνση όξυνσης του πολέμου.
Ωστόσο οι αποφάσεις αυτές δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι οι εξελίξεις στο μέτωπο του πολέμου έχουν ανησυχήσει σφόδρα τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές ενώ έχουν εντείνει τους προβληματισμούς μέσα στους κόλπους της δυτικής συμμαχίας,!
Οι προβληματισμοί και οι εντάσεις για την ακολουθούμενη πολιτική εκφράζονται με διάφορους τρόπους και αφορμές. Από την «απαισιοδοξία» για την έκβαση του πολέμου που εκδηλώνει δημόσια το CNN, τις αναφορές του Newsweek για τις πολλαπλάσιες -των επίσημων αναφορών- απώλειες των ουκρανικών στρατευμάτων, μέχρι τις δηλώσεις του Ρίτσαρντ Χάας, προέδρου του ισχυρού Council of Foreign Relations, για παροχή εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία τύπου Ισραήλ, (που δεν θα αφορούν μια σαφώς οριοθετημένη επικράτεια στον χάρτη) και που θα αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός μελλοντικού συμβιβασμού. Επιστέγασμα όλων, οι κατ’ ιδίαν συνομιλίες δυτικών αξιωματούχων στο Φόρουμ Ασφαλείας στο Άσπεν των ΗΠΑ, στις οποίες εξέφραζαν την απογοήτευσή τους για την «ουκρανική αντεπίθεση», εκτιμώντας παράλληλα πως οι διαφωνίες δυτικών κρατών όσον αφορά την στήριξη της Ουκρανίας θα αυξηθούν κατακόρυφα τον χειμώνα που έρχεται.
Έτσι και αλλιώς οι δυτικοί, ευρωπαίοι και αμερικάνοι, συνεχίζουν να παίρνουν μια γεύση της αλλαγής της κατάστασης σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα δείγματα πολλά: άρνηση των χωρών της Λατινικής Αμερικής στην πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ-Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής να καταδικαστεί η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αδυναμία έκδοσης κοινού ανακοινωθέντος στην πρόσφατη Σύνοδο του G20 με επίδικο το ίδιο ζήτημα, «συνωστισμός» στην πόρτα των BRICS μιας σειράς περιφερειακών χωρών, ένταξη του Ιράν ως πλήρες μέλος στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης.
Γι’ αυτό και σε μια κίνηση επίδειξης ισχύος, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στέλνει στην περιοχή μαχητικά F-16 και F-35, μαζί με το πυραυλοφόρο αντιτορπιλικό «Thomas Hudner», με πρόσχημα την ανάγκη «αναχαίτισης των ιρανικών επιθέσεων εναντίον ξένων δεξαμενόπλοιων», ενώ αναπτύσσει αεροσκάφη F-22 «για να αντιμετωπίσουν τα ρωσικά μαχητικά, που σταθμεύουν στη Συρία». Με βάση αυτά που διακυβεύονται, θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλες κινήσεις πολεμικού χαρακτήρα από τις ΗΠΑ.
Η συμφωνία για τα σιτηρά και οι μαζικές επιθέσεις της Ρωσίας
Αφού έδωσε δύο παρατάσεις, τελικά η Ρωσία απέσυρε στις 20 Ιουλίου τις εγγυήσεις ασφάλειας της ναυτιλίας και έκλεισε τον «ανθρωπιστικό διάδρομο», κατά μήκος του οποίου τα πλοία ταξίδευαν στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας της Μαύρης Θάλασσας. Ουσιαστικά, μεγάλα τμήματα της Μαύρης Θάλασσας είναι υπό ρωσικό ναυτικό αποκλεισμό. Η επίσημη δικαιολόγηση αφορά την μη τήρηση των δεσμεύσεων για την εξαγωγή ρωσικών προϊόντων αλλά και την χρησιμοποίηση του «ανθρωπιστικού διαδρόμου» για «τρομοκρατικές επιθέσεις» (αναφορά στην προ λίγων ημερών επίθεση που έγινε ξανά εναντίον της γέφυρας της Κριμαίας αλλά και στις επιθέσεις στον ναύσταθμο της Σεβαστούπολης). Με την κίνησή της αυτή, η Ρωσία απαντάει άμεσα και στις πρόσφατες αποφάσεις του ΝΑΤΟ όσον αφορά την στήριξη του καθεστώτος του Κιέβου και στέλνει μήνυμα στην Τουρκία, που επωφελούνταν από την συμφωνία, ότι καμιά κίνηση δεν είναι χωρίς κόστος. Φυσικά, η ρωσική ηγεσία ήδη έχει δηλώσει πως θα αποκαταστήσει η ίδια τις ποσότητες σιτηρών που θα λείψουν από την αγορά, ενώ ειδικά για τις χώρες της Αφρικής και γενικά τις φτωχές χώρες, πως θα προβεί ακόμα και σε δωρεάν αποστολή σιτηρών από την πλευρά της Μόσχας. Συνεχίζει έτσι παράλληλα την αποδόμηση του «δυτικού παραδείγματος».
Κυρίως όμως -όπως έδειξαν και οι κατοπινές μέρες- ο ρωσικός ιμπεριαλισμός δείχνει πως σε μια δύσκολη στιγμή για ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και το ενεργούμενό της καθεστώς του Κιέβου, μπορεί να κλιμακώσει την αντιπαράθεση σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα και να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα συνοχής, τόσο στο εσωτερικό του καθεστώτος του Κιέβου όσο και στους δυτικούς προστάτες του. Έτσι, με τις συνεχείς επί τέσσερις μέρες μαζικές επιθέσεις στα λιμάνια της Οδησσού και του Νικολάεφ, στην αεροπορική βάση Κανάτοβο και στην σημαντική για την επιμελητεία του ουκρανικού στρατού γέφυρα Ζατόκα, αλλά και στα λιμάνια Ισμαήλ και Ρένι του Δούναβη (στα σύνορα Ουκρανίας – Ρουμανίας), ο ρωσικός στρατός κατέστρεψε με συστηματικό τρόπο εγκαταστάσεις στρατιωτικής βιομηχανίας (π.χ. θαλάσσιων ντρόουνς), μεγάλες αποθήκες δυτικού εξοπλισμού, καυσίμων, πυρομαχικών και δημητριακών, τερματικούς σταθμούς σιτηρών και πετρελαίου. Οι μαζικές αυτές επιδρομές, όχι μόνο καθιστούν αδύνατη την μεταφορά σιτηρών, μιας και οι σταθμοί φόρτωσης είναι -στον ένα ή τον άλλο βαθμό- διαλυμένοι, αλλά λογικά θα δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στην τροφοδοσία της ήδη βαλτωμένης «ουκρανικής αντεπίθεσης».
Καθόλου τυχαία επίσης, σε μια φάση που επιπλέον είχε αυξηθεί και η ένταση με την Πολωνία, με περίεργη έκτακτη ανακοίνωση του στις 23/7, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε τον θάνατο εκατοντάδων στρατιωτών, μισθοφόρων, εκπαιδευτών του ουκρανικού Στρατού από Πολωνία και Γερμανία, από χτύπημα που έγινε δεκαπέντε μέρες πριν(!), στις 6/7, στην πόλη Λβιβ.
Λευκορωσία και Πολωνία: κίνδυνοι επέκτασης
Εν τω μεταξύ, η ρωσική ηγεσία δείχνει όχι μόνο να έχει συνέλθει από την «εκστρατεία του Πριγκόζιν», συνεχίζοντας τις κινήσεις αποκατάστασης του εσωτερικού μετώπου με εκκαθαρίσεις αυτών που βρίσκονταν πίσω από τον διοικητή της Βάγκνερ, αλλά να έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάποια νέα δεδομένα στο πως θα χρησιμοποιήσει το «εργαλείο» Βάγκνερ στην σύγκρουση με την Δύση. Έτσι, η εγκατάσταση των δυνάμεων της Βάγκνερ στην Λευκορωσία, στις οποίες δόθηκε η προσωρινή «διέξοδος» να εκπαιδεύσουν τις λευκορωσικές ειδικές δυνάμεις, εμφανίστηκε και ως ένα είδος απάντησης στην μεταφορά πολωνικών στρατευμάτων στην μεθόριο Πολωνίας – Λευκορωσίας. Στην συνέχεια όμως, οι δηλώσεις του Λουκασένκο («κρατάω με “νύχια και με δόντια ” τους Βάγκνερ στη Λευκορωσία, θέλουν να πάνε... “εκδρομή” στην Πολωνία» αλλά και η επικίνδυνη αναφορά του στην πολωνική πόλη Ρζεσζόφ ως «πηγή του κακού») έδωσαν την ευκαιρία στον Πούτιν, με βάση και τις εξελίξεις, να στείλει σοβαρή προειδοποίηση στην Πολωνία σε περίπτωση που η ηγεσία της αποπειραθεί να εμπλακεί άμεσα στην σύγκρουση. Κι αυτό διότι πληθαίνουν οι φήμες για την συγκρότηση κοινού ουκρανικού-πολωνικο-λιθουανικού σώματος που πρόκειται να εγκατασταθεί στην Δυτική Πολωνία. Επίσης γράφονται διάφορα για συνεχείς προκλήσεις εναντίον της Λευκορωσίας στην μεθόριο με την Πολωνία. Οι δηλώσεις Πούτιν, είχαν ως εξής:
«Οι Δυτικοί πέταξαν την Πολωνία στα χέρια των Ναζί. Ο Κόκκινος Στρατός της απελευθέρωσε και αποκατέστησε την Πολωνική κυριαρχία. Τώρα η Πολωνία σχεδιάζει να επιτεθεί στην Λευκορωσία και την Ουκρανία και να κατακτήσει ολόκληρη τη δυτική Ουκρανία. Οι Πολωνοί φαίνεται πως ξεχνούν ότι η δυτική Πολωνία ήταν δώρο του Στάλιν στους Πολωνούς. Σύντομα θα τους το υπενθυμίσουμε με τον κατάλληλο τρόπο. Οι Δυτικοί σχεδιάζουν να στείλουν Πολωνούς και Λιθουανούς να πολεμήσουν στην Ουκρανία, καθώς οι Ουκρανοί αποδεκατίζονται. Διατάζω τον επικεφαλής των Ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, Ναρούσκιν, να “παρακολουθεί” τα σχέδια των Πολωνών για προσάρτηση εδαφών της Ουκρανίας.»
Αυτές οι δηλώσεις, αφήνοντας κατά μέρος τις ανιστόρητες αντικομουνιστικές αναφορές, στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελούν προσπάθεια αποτροπής τυχόν τυχοδιωκτικών σχεδίων κάποιων δυτικών χωρών και στην χειρότερη, δημιουργία εδάφους για πιο αναβαθμισμένες κινήσεις της Ρωσίας (π.χ. κατάληψη του «διάδρομου Σουβάλκι» ή ακόμα και εισβολή σε Δυτική Ουκρανία). Οι δηλώσεις αυτές προοιωνίζουν άσχημες εξελίξεις και -σε κάθε περίπτωση- είναι ένα ακόμη δείγμα των οριακών καταστάσεων που διαμορφώνονται σ΄ αυτήν την αιματηρή και άδικη σύγκρουση.
Το ίδιο άσχημες εξελίξεις που εγγίζουν όρια προοιωνίζουν οι ειδήσεις της τελευταίας στιγμής για σύγκλιση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ- Ουκρανίας, με επίδικο τον ρωσικό αποκλεισμό στην Μαύρη Θάλασσα, την ίδια μάλιστα στιγμή που ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ναύαρχος Σταυρίδης, δηλώνει πως πρέπει το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ να συνοδεύσει πλοία από και προς ουκρανικά λιμάνια και να προειδοποιήσει ότι αν απειληθεί θα απαντήσει με πυρά!
