Η νεολαία να απαντήσει εδώ και τώρα!
Να ανοίξει το ζήτημα της Παλαιστίνης στους φοιτητικούς συλλόγους
Εδώ και δύο σχεδόν εβδομάδες, ο Παλαιστινιακός λαός αποδεικνύει περίτρανα πως το ηθικό του ανάστημα δεν κάμπτεται απέναντι στο πάνοπλο και θωρακισμένο φασιστικό κράτος του Ισραήλ. Πως το «μπόι» του δεν το καθορίζει η λεπτή λωρίδα γης στην οποία τον έχουν φυλακίσει, αλλά η θέλησή του για ζωή με αξιοπρέπεια. Ο αγώνας που δίνει εδώ και 75 ολόκληρα χρόνια, να κρατηθεί με νύχια και δόντια ως οντότητα στον χάρτη και στον κόσμο από τον οποίο επιχειρούν να τον αφανίσουν, είναι ο δρόμος των λαών. Είναι ένας αγώνας δίκαιος και γενναίος, πλάι στον οποίο πρέπει να σταθούμε με διεθνιστική αλληλεγγύη, οι λαοί όλου του κόσμου, πόσο μάλλον ο λαός της δικής μας χώρας, που, σαν αμερικανόδουλη που είναι, έχει σαφώς επιλέξει πλευρά της ιστορίας.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, η εξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς πυλώνες ΗΠΑ-ΕΕ καθορίζει και προστάζει τη στάση της υποτελούς αστικής τάξης. Μας το απέδειξε μια φορά η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία, μας το αποδεικνύει ξανά η συμμετοχή με φρεγάτες στο μακέλεμα των Παλαιστινίων από τους σιωνιστές του Ισραήλ. Οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η τέτοιας τάξης εμπλοκή σε πολέμους έγιναν ξεκάθαροι ένα προηγούμενο διάστημα από επίσημα χείλη του αστικού πολιτικού σκηνικού της Ρωσίας (βλ. υπουργός Εξωτερικών) σχετικά με την πολεμική βάση στην Αλεξανδρούπολη, μέσω της οποίας στέλνονταν στρατιωτικοί εξοπλισμοί και ως εκ τούτου καθιστούσε και εξακολουθεί να καθιστά τη χώρα ενδεχόμενο στόχο της Ρωσίας. Η αποδοχή, λοιπόν, πως «θα ματώσουμε πλάι στους συμμάχους» της αστικής τάξης δεν είναι τίποτα άλλο παρά κυνική παραδοχή πως θα μας κάνουν κρέας για τα κανόνια τους. Γιατί ο πραγματικός κίνδυνος αφορά στην τελική τους λαούς και μόνο τους λαούς.
Σε αυτή τη βάση είναι απαραίτητη η συγκρότηση ενός αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Και μάλιστα με μαζική συμμετοχή της νεολαίας, που είναι αυτή που θα σταλεί να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή για ξένα συμφέροντα. Τα αυθόρμητα αντιπολεμικά αισθήματα της νεολαίας δεν αρκούν για να απαντήσουν τέτοιες καταστάσεις. Είναι, όμως, η μαγιά για να ζυμωθεί μέσα από συλλογικές διαδικασίες και γενικές συνελεύσεις το Παλαιστινιακό ζήτημα μέσα στις σχολές. Να ακουστεί ο αντιπολεμικός-αντιιμπεριαλιστικός λόγος που λείπει από τα αμφιθέατρα και που φαντάζει τόσο ξένος και μακρινός, μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν βόμβες σε μια γειτονική χώρα.
Ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού πρέπει να ανοιχτεί στους Φοιτητικούς Συλλόγους. Είναι χρέος κάθε πολιτικής δύναμης με αναφορά στην επαναστατική Αριστερά να χαράξει αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση στα πανεπιστήμια. Η μαζικοποίηση μιας τέτοιας κατεύθυνσης προϋποθέτει, όμως, την πολιτική ζύμωση στα αμφιθέατρα, τη συζήτηση γύρω από το απαιτητικό Παλαιστινιακό ζήτημα. Και οι Αγωνιστικές Κινήσεις είμαστε πρόθυμοι να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση. Κόντρα στη λασπολογία και την κατασυκοφάντηση της Παλαιστινιακής Αντίστασης από σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό και τα ΜΜΕ, απέναντι στη ρεφορμιστική αριστερά που θεωρεί τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό πολύ αναβαθμισμένα ζητήματα για να τα συζητάει ένας φοιτητής ή που αρνείται την εξάρτηση της χώρας από τον Ιμπεριαλισμό. Θα σταθούμε πλάι στον λαό της Παλαιστίνης, που εδώ και 75 χρόνια παλεύει κόντρα στον αφανισμό. Υπερασπιζόμενοι τον αγώνα που δίνει ως δίκαιο, επειδή είναι ένας αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός, ενός λαού που ξεριζώθηκε από τα ίδια του τα εδάφη από αμερικανόφερτους εποίκους. Θα τον υπερασπιστούμε ως έναν αγώνα γενναίο, απέναντι στο πάνοπλο σιωνιστικό φασιστικό κράτος, που στηρίζεται από την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ.
Η πρόταση για Γενικές Συνελεύσεις με αφορμή το Παλαιστινιακό δεν αποσκοπεί σε ιστορικού-φιλοσοφικού τύπου συζητήσεις. Για εμάς, είναι δεδομένο πως υπάρχει ανάγκη κινηματικής απάντησης και πως μόνο έτσι μπορεί να εκφραστεί η διεθνιστική αλληλεγγύη. Είναι, όμως, απαραίτητο αυτές οι κινηματικές απαντήσεις (διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις) να φέρουν το πολιτικό στίγμα αυτό που θα τους δώσει δύναμη και συνέπεια για όσο χρειαστεί. Να είναι οργανωμένες και αποφασισμένες να τα βάλουν με την απόλυτα οργανωμένη κρατική καταστολή και τρομοκρατία. Να προκύπτουν από πολιτική ζύμωση και συζήτηση, ώστε να μπορούν να αντιπαρατεθούν και να αντέξουν απέναντι στη συστημική προπαγάνδα που θα τις πολεμάει καθημερινά. Κινήματα με τέτοια χαρακτηριστικά δημιουργούνται και τροφοδοτούνται από συλλογικές διαδικασίες και χωρίς αυτές, δεν αργούν να λάβουν χαρακτηριστικά εκτόνωσης. Η αλληλεγγύη, όμως, στην πάλη των λαών δεν μπορεί να φέρει τέτοια χαρακτηριστικά. Χρειάζεται συνέπεια, υπομονή και πολιτικά εφόδια. Και αυτό πρέπει και μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις.
Χαιρετίζοντας τις διαδηλώσεις που έγιναν τόσο στη χώρα, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, τις διαδηλώσεις καταδίκης του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ και αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, συνεχίζουμε να παλεύουμε στην ίδια κατεύθυνση. Μέσα από γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις, να εκφράσουμε την υποστήριξή μας στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Να αναδείξουμε την ανάγκη συνολικής αλληλεγγύης σε έναν λαό, όχι μόνο όταν αυτός βομβαρδίζεται, αλλά και όταν εξεγείρεται με το όπλο στο χέρι.Νίκη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση!
