Παλαιστίνη
Το σιωνιστικό κράτος ξανάρχισε τις σφαγές
Μεγαλώνουν τα αδιέξοδα - Αγγίζονται οριακές καταστάσεις
Τελικά, αφού δόθηκε μία παράταση τριών ημερών στην αρχική τετραήμερη κατάπαυση του πυρός και ανταλλαγή αιχμαλώτων, η εκεχειρία κατέρρευσε κυρίως λόγω του Ισραήλ. Άλλωστε ήταν γνωστό πως η ισραηλινή ηγεσία πιέστηκε αφόρητα από το μεγάλο αφεντικό του σιωνιστικού κράτους, τις ΗΠΑ, και σε συνδυασμό με τα πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της αλλά και την πίεση των συγγενών των αιχμαλώτων αναγκάστηκε να ενδώσει και να αποδεχθεί μια ολιγοήμερη παύση πυρός.
Το φασιστικό-σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ επιδίδεται τώρα με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα σε βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών και σε ολόκληρη –επίσημα πια- τη Λωρίδα της Γάζας. Μαζί με τον πολλαπλασιασμό των εγκλημάτων της σιωνιστικής οντότητας, πολλαπλασιάζονται ξανά τα αδιέξοδα και οι οριακές καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, ενώ η περιοχή κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πάρει φωτιά!
Από την εκεχειρία στη νέα και μεγαλύτερη σφαγή
Η εκεχειρία αποτέλεσε μια μικρή επιτυχία της παλαιστινιακής αντίστασης, που έδωσε ανάσα στους παλαιστίνιους μαχητές και στο δοκιμαζόμενο λαό της Γάζας καθώς και κουράγιο σε όλο το λαό της Παλαιστίνης μέσα από την απελευθέρωση των κρατουμένων γυναικών και παιδιών, ομήρων ουσιαστικά του σιωνιστικού Ισραήλ, μιας και πολλοί από αυτούς, όπως άλλωστε και οι παλαιστίνιοι άντρες, κρατούνται στα ισραηλινά κάτεργα ακόμα και χωρίς δίκη (ή και απαγγελία κατηγοριών)! Η εκδικητικότητα του ισραηλινού φασιστικού κράτους αλλά και η προσπάθεια να δυναμιτίσει την εκεχειρία φανερώθηκε και από τη σύλληψη - τις ίδιες μέρες της εκεχειρίας - περισσότερων Παλαιστινίων από αυτούς που απελευθέρωσε με την εκεχειρία!
Για την ισραηλινή ηγεσία, η εκεχειρία ήταν μια οπισθοχώρηση από την κατεύθυνση που είχε χαράξει και γι’ αυτό κάθε μέρα έβαζε τρικλοποδιές στην εφαρμογή της. Γι’ αυτό επίσης και η αντιπροσωπεία της μισητής Μοσάντ αποχώρησε -με εντολή Νετανιάχου- από την Ντόχα του Κατάρ πριν ακόμα εμφανιστεί αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις.
Η σιωνιστική ηγεσία έπειτα προχώρησε με μεγαλύτερη βαρβαρότητα στα εγκλήματα κατά των αμάχων. Σε μια επίδειξη της ναζιστικής της αντίληψης/πρακτικής και ενός απύθμενου κυνισμού, χώρισε και αρίθμησε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας σε 2.000 περιοχές και καλεί συνεχώς τους κατοίκους της να βλέπουν σε εφαρμογή του κινητού(!) ποια περιοχή βομβαρδίζεται και σε ποια περιοχή πρέπει να πάνε. Απανθρωπιά και κυνισμός, όταν πάνω από 1.500.000 κάτοικοι της Βόρειας Γάζας έχουν εκτοπιστεί και στριμώχνονται με τον υπόλοιπο πληθυσμό στη Νότια Γάζα και οι οποίοι, αν δεν σκοτωθούν από τους ανελέητους βομβαρδισμούς, οδηγούνται στην πλήρη εξαθλίωση και το θάνατο, χωρίς πόσιμο νερό, με ελάχιστα τρόφιμα, χωρίς ρεύμα και με τα περισσότερα και μεγαλύτερα νοσοκομεία βομβαρδισμένα. Αυτή η αδιανόητη ισραηλινή πρακτική είναι το πέπλο, που όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς και τα υπερατλαντικά αφεντικά τους, δεν μπορεί να καλύψει το πρόσωπο του ναζιστικού τέρατος που εμφανίζει το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ.
Ήδη σε ένα εικοσιτετράωρο οι νεκροί είναι εκατοντάδες, η ανθρωπιστική βοήθεια μέσω του περάσματος της Ράφα δεν περνά στη Λωρίδα της Γάζας. Τη στιγμή μάλιστα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Γάζας, η Χαν Γιουνίς, έχει αποκλειστεί και γίνονται σκληρές μάχες της παλαιστινιακής αντίστασης εναντίον της προσπάθειας του κατοχικού στρατού να εισβάλει σ΄ αυτήν. Πάντως η ηρωική αντίσταση των ταξιαρχιών των παλαιστινιακών οργανώσεων και τα προβλήματα που έχει βάλει στον εισβολέα επιβεβαιώνονται και από την παραδοχή της ηγεσίας του κατοχικού στρατού πως δεν ελέγχει ούτε τη Βόρεια Γάζα, στην οποία επίσης επιχειρεί, και πως για κάτι τέτοιο θα απαιτηθεί καιρός.
Τα σχέδια τελικών λύσεων και τα αραβικά καθεστώτα
Παράλληλα με τη σιωνιστική αγριότητα επί του άμαχου πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας, η σιωνιστική ηγεσία έχει κλιμακώσει την κατοχική πολιτική της και στη Δυτική όχθη. Οι Ισραηλινές «Αμυντικές» Δυνάμεις, οι διαβόητες IDF, όπως καταγγέλλουν πια και δυτικά ΜΜΕ, εξοπλίζουν με βαρύ οπλισμό οργανωμένους σε παραστρατιωτικές ακροδεξιές ομάδες εποίκους, συμμετέχοντας σε επιδρομές και δολοφονίες κατά παλαιστίνιων αμάχων σε πολλές πόλεις της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Οι ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια συγκράτησης του αφηνιασμένου μαντρόσκυλού τους, απείλησαν με μη παροχή βίζας σε εποίκους που συμμετέχουν στα πογκρόμ.
Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δηλώνει πως ο έλεγχος της Βόρειας Γάζας είναι το πρώτο βήμα ενός μακρού πολέμου και προετοιμασία για την επόμενη φάση. Στο φως της δημοσιότητας έρχονται σχέδια όπως η δημιουργία ζώνης ασφαλείας εντός της Λωρίδας της Γάζας πλάτους από 1 έως και 2 ή 5 χιλιομέτρων, ενώ δεν έχουν φύγει από το τραπέζι οι ναζιστικού τύπου προτάσεις για εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας αλλά και από τη Δυτική Όχθη. Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να επισημανθεί πως τόσο οι βομβαρδισμοί του κατοχικού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας όσο και η θεαματική αύξηση των εποικισμών αλλά και των πογκρόμ στρατού και εποίκων εναντίον των πληθυσμών στη Δυτική Όχθη μετατρέπουν αυτές τις προτάσεις σταδιακά σε πράξη.
Από την άλλη, τα αραβικά καθεστώτα, όπως η Αίγυπτος και η Ιορδανία, δεν δείχνουν διατεθειμένα να «φορτωθούν το πρόβλημα». Γνωρίζουν πως δεν μπορούν να διαχειριστούν με κανέναν τρόπο ένα προσφυγικό κύμα τέτοιων διαστάσεων, ενώ οι ηγεσίες τους δεν είναι καθόλου σίγουρες για το μέχρι πότε μπορούν να αποφεύγουν το ξέσπασμα ενός εσωτερικού κύματος αμφισβήτησης της αντιδραστικής τους πολιτικής έναντι του παλαιστινιακού λαού. Ο Αλ Σίσι της Αιγύπτου επανέρχεται στο παλιό σχέδιο για «αποστρατιωτικοποιημένο παλαιστινιακό κράτος» του οποίου την ασφάλεια θα εγγυώνται οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ και οι αραβικές χώρες! Θα λέγαμε πως η διοίκηση Μπάιντεν, μέσω της επαναφοράς τής «λύσης των δύο κρατών», δημιούργησε ένα φύλλο συκής όχι μόνο για τις ίδιες αλλά για την ξεπουλημένη Παλαιστινιακή Αρχή και τα αντιδραστικά καθεστώτα που πάνω της θα επιχειρήσουν να ενταφιάσουν τον δίκαιο αγώνα του λαού της Παλαιστίνης για λεύτερη και ανεξάρτητη πατρίδα.
ΗΠΑ: η στήριξη του Ισραήλ και η μεσανατολική τους πολιτική
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στηρίζει στρατιωτικά την εισβολή του σιωνιστικού Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, στέλνοντας τελευταία και βόμβες βαθιάς διείσδυσης για την καταστροφή των τούνελ της παλαιστινιακής αντίστασης. Για όσους γνωρίζουν, το σιωνιστικό Ισραήλ δεν θα μπορούσε να σταθεί για πολύ καιρό στη Μέση Ανατολή χωρίς την πολύπλευρη βοήθεια που λαμβάνει από τους μεγαλύτερους φονιάδες των λαών. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι ο τρόπος κίνησης της ισραηλινής ηγεσίας βρίσκει σύμφωνους τους επιτελείς της Ουάσιγκτον. Εξακολουθούμε δηλαδή να εκτιμούμε πως η αμερικανική ηγεσία βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο και γι’ αυτό πολλοί συστημικοί δημοσιογράφοι τής χρεώνουν πως «δεν έχει σχέδιο». Από τη μια δεν παζαρεύει τη στήριξη του σιωνιστικού μαντρόσκυλου, το κύριο και στις σημερινές συνθήκες το μόνο στήριγμά της στην αραβική χερσόνησο. Από την άλλη, οι κινήσεις της ισραηλινής ηγεσίας έχουν -για να μην πούμε ακυρώσει- μπλοκάρει τη μεσανατολική της πολιτική. Γι’ αυτό και τα «τέσσερα όχι και ένα ναι» που είχαμε αναφέρει στο αντίστοιχο άρθρο της προηγούμενης έκδοσης της εφημερίδας χαρακτηρίζονται από ορισμένα αμερικανικά συστημικά ΜΜΕ ως «ανεπιτυχείς ιδέες» μιας ηγεσίας (των ΗΠΑ) που όμως στην πράξη διολισθαίνει στην υποστήριξη μιας αδιέξοδης πορείας. Την ίδια στιγμή αμερικάνοι αξιωματούχοι προειδοποιούν το Ισραήλ πως προκειμένου να αποκτήσει μια «τακτική νίκη» διακινδυνεύει να υποστεί «στρατηγική ήττα».
Αυτές οι κριτικές αλλά και οι προβληματισμοί στο εσωτερικό της αμερικανικής διοίκησης διογκώνονται ενόσω η ισραηλινή ηγεσία φαίνεται να σπρώχνει σε ολοένα και πιο οριακές καταστάσεις, βάζοντας την αμερικανική διοίκηση μπροστά στην πιθανότητα ακόμα και ενός ξεσπάσματος μια περιφερειακής κρίσης στη Μέση Ανατολή, που θα δώσει στους αντίπαλους ιμπεριαλιστές ακόμα περισσότερο χώρο παρέμβασης και υπονόμευσης της αμερικανικής και δυτικής παρουσίας στην περιοχή. Οριακές καταστάσεις τόσο εντός της κατεχόμενης Παλαιστίνης όσο και με τις δηλώσεις της για «κυνήγι των ηγετών της Χαμάς στο Κατάρ, την Τουρκία και όπου αλλού», που εξόργισε την Τουρκία και την έκανε να σηκώσει ακόμα περισσότερο τους αντιισραηλινούς τόνους.
Όχι τυχαία, σε μια τέτοια φάση ο ρώσος πρόεδρος επισκέπτεται τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, ενώ όταν επιστρέψει στη Μόσχα θα υποδεχτεί τον πρόεδρο του Ιράν, δηλαδή θα έχει επίσημες συνομιλίες με τρεις χώρες με σημαντικό ρόλο στην περιοχή και των οποίων η ένταξη στο σχήμα των BRICS επίκειται στην αρχή του 2024.
Σ΄ αυτήν την κατάσταση οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δείχνουν για μια ακόμη φορά «σκορποχώρι». Η Γερμανία στηρίζει τη ναζιστική πρακτική του Ισραήλ με το πρόσχημα της καταδίκης του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας. Ο Μακρόν προειδοποιεί το Ισραήλ ότι με αυτούς τους στόχους που βάζει («εξόντωση της Χαμάς») δημιουργεί τους όρους για ένα πόλεμο δέκα ετών! Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός άλλωστε δεν έχει στόχο απλά και μόνο να διασώσει, αλλά να ενισχύσει με κάθε τρόπο τα ερείσματά του στην περιοχή. Παράλληλα, Ισπανία και Βέλγιο επιλέγουν την πιο ανοιχτή κριτική στα πεπραγμένα του Ισραήλ, θεωρώντας ότι έχει υπερβεί τα ανεκτά όρια και εκθέτει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που το στηρίζουν.
