Το χρώμα της φτωχοποίησης δεν είναι ούτε μπλε, ούτε πράσινο, ούτε κίτρινο, μα ούτε και πορτοκαλί. Το χρώμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης είναι μαύρο και αυτό ακριβώς δείχνουν τα τιμολόγια του ρεύματος από τους διάφορους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα νέα τιμολόγια που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση με τα 4 χρώματα, το μόνο αποτέλεσμα που σίγουρα θα έχουν στην τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών είναι η ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη. Το βιοτικό επίπεδο έχει κατακρημνιστεί, ο μισθός, εάν υπάρχει, εξαϋλώνεται από την αρχή του μήνα, οπότε η μόνη πραγματική επιλογή που αφήνει το σύστημα είναι στους μεγαλοκαρχαρίες, και συγκεκριμένα ποιος από αυτούς θα προλάβει να χαρατσώσει πρώτος τα λαϊκά εισοδήματα για να αυξήσει την κερδοφορία του. Και οι επιλογές στο πώς θα διασφαλίζεται η αφαίμαξη μέσω του λογαριασμού ηλεκτρικής ενέργειας πραγματικά είναι ευφάνταστη.
Το πράσινο και το κίτρινο τιμολόγιο είναι κυμαινόμενα, που σημαίνει ότι ο καταναλωτής παίρνει το ρίσκο της εταιρείας που έχει επιλέξει στην πλάτη του. Ο λογαριασμός που πληρώνεις ακολουθεί το χρηματιστήριο και το χρηματιστήριο λειτουργεί πάντα προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Έτσι, αν για οποιονδήποτε λόγο (παιχνίδια στην τιμή του πετρελαίου ή του φυσικού αερίου, πόλεμος κτλ.) η τιμή του κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας αυξηθεί, τότε η εταιρεία διασφαλίζει την κερδοφορία της αφού οι καταναλωτές θα πληρώνουν κάθε μήνα το κόστος που απαιτείται για να είναι εξασφαλισμένη η κερδοφορία της.
Το μπλε χρώμα απευθύνεται σε αυτούς που έχουν την “κακή” συνήθεια να θέλουν να έχουν σταθερή χρέωση χωρίς να ξυπνάνε με το φόβο ότι μπορεί να πολλαπλασιαστεί ο λογαριασμός για τον οποιονδήποτε λόγο. Εκεί όμως η χρέωση είναι μεγαλύτερη γιατί, όπως λέει ευθαρσώς και ο υπουργός, αν δεν θέλεις να πάρεις ρίσκο, πρέπει να πληρώσεις κάτι παραπάνω. Και, εκτός του ότι υπάρχει χρέωση για τη μη διάθεση τζογαρίσματος, σε υποχρεώνουν να υπάρχει πάγια εντολή πληρωμής. Οπότε αν ξεχάστηκε ένας θερμοσίφωνας αναμμένος ή ένας φούρνος, τότε θα δεις τα χρήματα να εξαφανίζονται χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό!
Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει τεράστια μετακύλιση του κόστους της παραγωγής ενέργειας προς τους λαούς και η ενεργειακή φτώχεια όλο και καλπάζει. Οι συνεχώς αυξανόμενοι λογαριασμοί ειδικά σε αγαθά κοινής ωφέλειας οδηγεί μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού σε απόγνωση και περιθωριοποίηση. Από τις πολιτικές που ακολουθούνται, ο μόνος κερδισμένος είναι οι μεγάλοι όμιλοι που εμπλέκονται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Συγχρόνως, ένα βασικό είδος πρώτης ανάγκης γίνεται χρηματιστηριακό είδος, χωρίς κανένα εχέγγυο σταθερότητας στη χρέωση. Όπως αυξήθηκε η τιμή του ρεύματος λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, έτσι και μπορούν να εμφανιστούν χίλιοι δύο λόγοι για να πολλαπλασιαστεί ακόμη περισσότερο την επόμενη μέρα. Ακόμη και όταν δεν υπήρχε πόλεμος, τα τιμολόγια αυξάνονταν αφού το κόστος για τις επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας το πλήρωνε ο λαός, χωρίς να φανεί ποτέ καμία μείωση στην τιμή του ρεύματος.
Η μόνη επιλογή που μπορεί να διασφαλίσει το φρενάρισμα στην άγρια επίθεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα είναι η οργάνωση και η αντίσταση απέναντι στις πολιτικές που μετατρέπουν τα κοινωνικά αγαθά σε είδη πολυτελείας.
