Τα αδιέξοδα του συστήματος εντείνονται
Να ενισχύσουμε την επαναστατική προοπτική μέσα στη λαϊκή πάλη!
Μόνο χειρότερες μέρες για την εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία έχει να τάξει το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης. Η ρότα των εξελίξεων είναι αντιδραστική και αυτό αναδεικνύεται σε κάθε πτυχή της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, μέσα και έξω από τη χώρα. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, μιας και αυτή η συνθήκη δεν είναι συγκυριακή, αλλά παράγεται νομοτελειακά από την ίδια τη φάση της κρίσης, των αδιεξόδων και των αδυσώπητων ανταγωνισμών που μαστίζουν το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Και αν κάτι γίνεται όλο και πιο σαφές κάθε μέρα που περνάει, αυτό είναι ότι δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να υπάρξουν αντίρροπες σε αυτήν τη ρότα τάσεις και δυνάμεις στο εσωτερικό του.
Ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας θα συνεχίσει να απλώνεται. Η διαδικασία μετατροπής της χώρας σε μια απέραντη βάση των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών θα βαθύνει. Το ίδιο ισχύει και για τη βρώμικη εμπλοκή της ντόπιας άρχουσας τάξης στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο που συνεχίζεται και κλιμακώνεται, αφού είναι «ιερές» για αυτήν οι αντιδραστικές τοπικές συμμαχίες που έχει συνάψει μαζί του καθ’ υπόδειξη του κοινού υπερατλαντικού τους αφεντικού. Η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής όχι μόνο δεν θα πάψει να απειλεί κάθε αγωνιστικό σκίρτημα, αλλά όλο και περισσότερο θα αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητας για την πλατιά μάζα των λαϊκών ανθρώπων. Το πολιτικό σκηνικό θα εξακολουθήσει να στρέφεται όλο και πιο δεξιά, με ενίσχυση και «κανονικοποίηση» των πιο μαύρων και επιθετικών αστικών φωνών και τάσεων.
Και όλα αυτά, ανεξαρτήτως του ποιος θα διαχειρίζεται από κυβερνητικές θέσεις τις τύχες της χώρας, άσχετα από το αν και πώς το εγχώριο αστικό σύστημα θα απαντήσει στο πολιτικό του πρόβλημα, που εκφράζεται με την απουσία συγκροτημένης «εναλλακτικής» στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, στην αδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Η επίδειξη πλήρους συμμόρφωσης στις ΝΑΤΟϊκές επιταγές από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με την υπερψήφιση των αμυντικών δαπανών κατά την ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ήταν απολύτως χαρακτηριστική ως προς αυτό. Ακόμα περισσότερο, καμία επιρροή στην αντιδραστική πορεία των εξελίξεων δεν πρόκειται να έχουν τα εκλογικά ποσοστά, οι έδρες και οι κάθε λογής υπεύθυνες θέσεις στην αγκαλιά του συστήματος που αναζητά διακαώς το ΚΚΕ και οι δυνάμεις της ήττας και της υποταγής.
Μόνο η λαϊκή πάλη μπορεί να αναμετρηθεί με αυτά που έρχονται! Προϋπόθεση για αυτό, βέβαια, είναι να αναμετρηθεί με τον «εαυτό» της, με τις λογικές του συμβιβασμού που κυριαρχούν στο κίνημα και βάζουν διαρκώς εμπόδια και τρικλοποδιές στην ανάπτυξή της. Να οικοδομήσει απαντήσεις σε επαναστατική κατεύθυνση σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συστήματος και τα αδιέξοδά τους.
Τα αδιέξοδα της εξάρτησης
Η Ελλάδα της επενδυτικής βαθμίδας, των «δυναμικών ρυθμών ανάπτυξης», των «καλύτερων επιδόσεων ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ», για τα οποία επαίρεται ο Μητσοτάκης, δεν έχει καμία σχέση φυσικά με τη σκληρή πραγματικότητα της εκτεταμένης φτώχειας και εξαθλίωσης που διαμορφώνεται για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Για άλλη μια φορά, γίνεται φανερή σε όλους η ταξικότητα των διαφόρων οικονομικών δεικτών, που επιλεκτικά χρησιμοποιούνται και προβάλλονται από τις κάθε λογής «δεξαμενές σκέψης» -και όχι για αμιγώς «οικονομικούς» λόγους. Ο «ενάρετος κύκλος» του αστικού κόσμου έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την κλιμάκωση της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας που βιώνουν με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία.
Βέβαια, τα πραγματικά δεδομένα για την ντόπια εξαρτημένη άρχουσα τάξη κάθε άλλο παρά ειδυλλιακά είναι και απέχουν πολύ από αυτά που αρέσκεται να παρουσιάζει η κυβερνητική προπαγάνδα. Απολύτως ενδεικτική ως προς αυτό, αλλά και αποκαλυπτική για τα χαρακτηριστικά του εγχώριου μεταπρατικού κεφαλαίου και της παραρτημοποιημένης στα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια οικονομίας του, είναι η πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται σε αυτή, η συμβολή της βιομηχανικής παραγωγής και της μεταποίησης στο ΑΕΠ της χώρας ανήλθε πέρυσι στο 9,1%, κατατάσσοντάς τη στην τέταρτη θέση από το τέλος των κρατών της ΕΕ, μπροστά μόνο από κράτη-φορολογικούς παραδείσους, όπως η Μάλτα, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο. Ενώ μετά το ξέσπασμα της κρίσης και τη μνημονιακή ιμπεριαλιστική επέλαση που ακολούθησε χάθηκε το 24% των θέσεων εργασίας στον συγκεκριμένο τομέα. Παράλληλα με αυτά, από τα στοιχεία της μελέτης αναδεικνύεται ξεκάθαρα η διαδικασία συγκέντρωσης-συγκεντροποίησης του κεφαλαίου που εξελίσσεται σταθερά και πρόκειται να γνωρίσει νέα κύματα, για τα οποία προετοιμάζει το έδαφος και με το παραπάνω ο πρόσφατα ψηφισμένος φορολογικός νόμος. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το 2008 δραστηριοποιούνταν στην εγχώρια μεταποίηση 85.000 επιχειρήσεις, ενώ το 2020 μόλις 36.000!
Σε αυτό το πλαίσιο της παραγωγικά αποσυγκροτημένης Ελλάδας της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού, με τους ντόπιους ιθύνοντες να προσβλέπουν στην καλύτερη περίπτωση στα κονδύλια των ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης για τις όποιες επενδυτικές «εκτινάξεις» φαντασιώνονται, η αντιπαράθεση που έχει φουντώσει εκ νέου στο εσωτερικό της ΕΕ για το νέο πλαίσιο δημοσιονομικών κανόνων φέρνει την άρχουσα τάξη σε ακόμα πιο δυσχερή θέση, πάρα το κλίμα αισιοδοξίας που επιμένουν να εκπέμπουν οι διάφοροι συστημικοί παράγοντες. Και αν για τις λαϊκές μάζες αυτή η συζήτηση προμηνύει νέα κύματα επίθεσης, η απαίτηση των ιμπεριαλιστικών αφεντικών για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, καθώς και η συνεχής υπενθύμιση της επικείμενης λήξης της περιόδου χάριτος των μνημονιακών δανείων το 2032 είναι σαφές ότι στενεύει και άλλο τα όποια περιθώρια κίνησης της αστικής «μας» τάξης.
Σε συνθήκες όξυνσης της γενικευμένης κρίσης του συστήματος και έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, λοιπόν, ο εγχώριος αστικός κόσμος με τους πολλούς αντιπαρατιθέμενους «προστάτες» βυθίζεται σε περιδίνηση και κάθε άλλο παρά μπορεί να χαράξει σταθερή κατεύθυνση, ακόμα και για τα πιο ζωτικά ζητήματά του. Το πρόσφατο «πάγωμα» του υφιστάμενου εξοπλιστικού προγραμματισμού των ενόπλων δυνάμεων από τον Δένδια αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα αντικατοπτρίζει, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι θίγεται η αγορά των γαλλικής προέλευσης κορβετών. Το σίγουρο είναι ότι οι αιτίες του έχουν να κάνουν με αυτήν την ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση πάνω στο «σώμα» της χώρας και κάθε άλλο παρά αφορούν αποκλειστικά τον «εξορθολογισμό των δαπανών» που επικαλέστηκε το υπουργείο Άμυνας.
Την ίδια στιγμή, μετά και τη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη, η κατεύθυνση της αμερικανικής υπερδύναμης για τα «ήρεμα νερά» στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, χάριν της συνοχής της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ, αναδεικνύει διαρκώς τα προβλήματά της και παράγει τριγμούς στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης. Τις ανησυχίες της για την πορεία των εξελίξεων ανέλαβε αυτή τη φορά -μεταξύ άλλων- να εκφράσει το ΚΚΕ δια στόματος Κουτσούμπα, με την τοποθέτησή του για το απαράδεκτο της δέσμευσης για «αποχή από επιθετικές ενέργειες» και για το «αναφαίρετο δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια», αποδεικνύοντας ξανά τη βαθιά συστημική και υποταγμένη του φύση.
Όλα αυτά, λοιπόν, αποτελούν και το πραγματικό υπόβαθρο της συνεχούς «αναστάτωσης» που φαίνεται να επικρατεί στην κυβέρνηση της ΝΔ και συνολικά στο αστικό πολιτικό σύστημα. Με τελευταίο επεισόδιο τη νέα -ανάμεσα σε πολλές άλλες- παρέμβαση Σαμαρά για την τροπολογία Καιρίδη και τις άδειες διαμονής στους μετανάστες εργάτες γης. Παρέμβαση που αποτέλεσε την αφορμή για μια αντιδραστική συζήτηση, η οποία ανέδειξε εκ νέου τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος της πολιτικής του συστήματος απέναντι στα θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της φτώχειας, για τα οποία το ίδιο είναι υπεύθυνο. Για όλους αυτούς -και με ευκαιριακές εναλλαγές από τη μία πλευρά στην άλλη- οι πρόσφυγες και μετανάστες αντιμετωπίζονται είτε σαν κατώτερα όντα που πρέπει να χτυπηθούν ανελέητα, να διωχθούν, να φυλακιστούν, να βυθιστούν στον πάτο του Αιγαίου, είτε σαν εργαλεία προς υπερεκμετάλλευση και ξεζούμισμα στα ποτισμένα με αίμα «φραουλοχώραφα».
Επίθεση χωρίς όρια και τέλος
Την ίδια ώρα που η καπιταλιστική ακρίβεια εξατμίζει το λαϊκό εισόδημα και δημιουργεί προβλήματα επιβίωσης σε ολοένα και ευρύτερα τμήματα των μαζών, η έξωση σε οικογένεια αναπήρων με τη συνοδεία ΜΑΤ αποτελεί άλλο ένα στιγμιότυπο της αγριότητας της κυρίαρχης πολιτικής, που έχει στη φαρέτρα της ένα ολόκληρο νομοθετικό οπλοστάσιο από την τωρινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις για τη λεηλασία της λαϊκής κατοικίας, προς όφελος των κορακιών που σήμερα ονομάζονται «servicers».
Και ενώ είναι πρόσφατη ακόμα η ψήφιση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού, καθώς και του φορολογικού και ασφαλιστικού νομοσχεδίου, η κυβέρνηση δεν «επαναπαύεται» και εξαγγέλλει νέα καταιγίδα αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Τους πρώτους μήνες του 2024 αναμένεται ορυμαγδός νέων μέτρων, με πρώτο το νομοσχέδιο για την ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων, ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων. Μια κίνηση που επιλεγεί να μην ανοίξει άμεσα και συνολικά το ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16, που αποτελεί πάγιο στόχο του συστήματος και από τα βασικά κεκτημένα των φοιτητικών αγώνων, αλλά σε πρώτη φάση να εγγράψει αντιδραστικές υποθήκες στην κατεύθυνση αυτή. Ο στόχος δεν είναι άλλος από το χτύπημα στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με την πίεση στα δημόσια ιδρύματα να λειτουργήσουν με ακόμα πιο αντιδραστικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι τα μη κρατικά ιδρύματα θα χρησιμοποιηθούν ως φορείς της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των Αμερικάνων και Ευρωπαίων και σε αυτόν τον τομέα.
Ταυτόχρονα, συνεχίζεται ασταμάτητη η επίθεση στο δικαίωμα του λαού στην ίση και δωρεάν περίθαλψη, με νέα κύματά της να βρίσκονται προ των πυλών. Μέσα στους επόμενους μήνες αναμένονται βήματα στην κατεύθυνση προώθησης του «νέου» ΕΣΥ, με συγχωνεύσεις και κλεισίματα κλινικών και μονάδων σε όλη τη χώρα. Την ίδια στιγμή, ο Μητσοτάκης εξαγγέλλει αυξήσεις-κοροϊδία στις αποζημιώσεις εφημεριών, ενώ οι ιμάντες μεταβίβασης της κυρίαρχης πολιτικής, οι διοικητές των νοσοκομείων, επιβραβεύονται με σκανδαλώδη ποσά.
Πραγματικές απαντήσεις χρειάζεται η λαϊκή πάλη!
Η σιγή νεκροταφείου που κήρυξαν από κοινού οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με τις δυνάμεις της ήττας που κυριαρχούν στην αριστερά, ενόψει της ψήφισης του προϋπολογισμού, με την όποια κίνηση να περιορίζεται σε μια πανελλαδική στάση εργασίας, αποτελεί άλλη μια έκφραση του προβλήματος του κινήματος και από την «ανάποδη» της ανάγκης που προαναφέραμε για την αναμέτρησή του με τον «εαυτό» του. Της ανάγκης να ξεπεραστεί ο κυβερνητικός-ρεφορμιστικός συνδικαλισμός, που στην καλύτερη περίπτωση έχει μετατρέψει τα σωματεία σε περιφερόμενες «σφραγίδες», και να εκκινήσει μια ολόκληρη διαδικασία οικοδόμησης πραγματικών οργάνων πάλης στα χέρια των εργαζομένων και του λαού.
Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να επισημάνει κάποιος για το φρένο που έχει μπει το τελευταίο διάστημα στην εκδήλωση των αγωνιστικών διαθέσεων του λαού μας υπέρ του παλαιστινιακού λαού και της δίκαιης υπόθεσής του για λεύτερη και ανεξάρτητη πατρίδα, που σε έναν βαθμό εκφράστηκαν κατά την αμέσως προηγούμενη περίοδο. Φρένο που παράχθηκε από τη λογική και πρακτική της εκχώρησης της πρωτοβουλίας των κινήσεων για τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο ΚΚΕ και τη γραμμή της ιμπεριαλιστικής-αστικής νομιμότητας που πρεσβεύει για το παλαιστινιακό ζήτημα. Όπως και σε πολλά άλλα ζητήματα, λοιπόν, η δορυφοριοποίηση μιας σειράς δυνάμεων γύρω από αυτό αποδεικνύεται ως η βασιλική οδός για το θάψιμο των όποιων προσπαθειών συγκρότησης κινήματος.
Και ενώ οι δυνάμεις του συστήματος ετοιμάζονται να εφορμήσουν, η ενασχόληση της ποικιλώνυμης αριστεράς με τις επερχόμενες ευρωεκλογές νομιμοποίησης του ιμπεριαλιστικού οργανισμού της ΕΕ δημιουργεί συνθήκες αφοπλισμού των εργατών και του λαού.
Πιο επιτακτικά από ποτέ, επομένως, τίθεται η αναγκαιότητα να δοθούν πραγματικές απαντήσεις στα προβλήματα του κινήματος, να συνδυαστεί κάθε βήμα ανάπτυξης των λαϊκών αντιστάσεων και διεκδικήσεων με την υπηρέτηση της κατεύθυνσης της αναμέτρησης, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να δώσει πνοή και διάρκεια στους αγώνες της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Αυτήν τη διαλεκτική σχέση κινήματος-προοπτικής επιδιώκει να υπηρετήσει το ΚΚΕ(μ-λ) μέσα στην ταξική πάλη και από αυτή τη σκοπιά βαδίζει προς τη 10η Συνδιάσκεψή του και διαμορφώνει τις επεξεργασίες της.
