Ξεπέρασαν τους 20.000 οι σκοτωμένοι και τους 55.000 οι τραυματίες, χωρίς να υπολογίζονται οι θαμμένοι και οι αγνοούμενοι κάτω από τα ερείπια. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους άμαχοι, σε μεγάλο ποσοστό μικρά παιδιά. Εκατοντάδες χιλιάδες έγιναν σε μια νύχτα πρόσφυγες, στριμωγμένοι στη νότια Γάζα να αντιμετωπίζουν την πείνα, τις ασθένειες και τις σκληρές καιρικές συνθήκες. Νοσοκομεία, σχολεία, κοινωνικά ιδρύματα, μουσεία, βιβλιοθήκες, εκκλησίες, τζαμιά, μέχρι και νεκροταφεία έχουν βομβαρδιστεί και πολλά από αυτά έχουν μετατραπεί σε ερείπια. Το ίδιο και ολόκληρες γειτονιές στις πόλεις της Γάζας, σχεδόν το ένα τρίτο των κτιρίων σε ορισμένες περιπτώσεις. Αιχμάλωτοι εξευτελίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται μαζικά. Δημοσιογράφοι και προσωπικό οργανώσεων βοήθειας στοχοποιούνται και δολοφονούνται. Όποιος κινείται ζωντανός στα ερείπια θεωρείται «τρομοκράτης» και πυροβολείται. Ακόμη και ισραηλινοί όμηροι πλήρωσαν με τη ζωή τους τη δολοφονική μανία και τον πανικό που διακατέχει τους εισβολείς που κινούνται μέσα στις πόλεις της Γάζας. Την ίδια ώρα, στη Δυτική Όχθη ο ισραηλινός στρατός με την συνδρομή των εποίκων κλιμακώνει την τρομοκρατία, τις μαζικές συλλήψεις και τις δολοφονίες Παλαιστινίων. Δεν υπάρχει έγκλημα πολέμου και βάρβαρη πράξη που να μην έχουν διαπράξει οι σιωνιστές αυτές τις 77 ημέρες που έχουν μεσολαβήσει από την 7η Οκτωβρίου. Είναι εγκλήματα για τα οποία οι δυτικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα αυτές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν άμεση ευθύνη και συνενοχή!
Ο λαός της Παλαιστίνης είναι αναγκασμένος να αντισταθεί και μέχρι τώρα το κάνει γενναία, αναγκάζοντας τους κατακτητές να πληρώνουν κάθε ημέρα βαρύ φόρο αίματος. Οι οργανώσεις της αντίστασης, η Χαμάς και οι υπόλοιπες, διεξάγουν έναν σκληρό, άνισο και ηρωικό αγώνα, απέναντι σε μια πολεμική μηχανή, που έχει την πλήρη υποστήριξη της αμερικάνικης υπερδύναμης και άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών. Δυστυχώς, όμως, οι Παλαιστίνιοι είναι μόνοι σε αυτή την αναμέτρηση, έχοντας απέναντί τους ακόμη και τους υποτιθέμενους φίλους, οι οποίοι παζαρεύουν και σχεδιάζουν με το αίμα τους. Τα αραβικά αντιδραστικά καθεστώτα, ιδιαίτερα αυτά της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και των μοναρχιών του Κόλπου, αλλά και το Ιράν, κάνουν παιχνίδια επιρροής και αυτοσυντήρησης στις πλάτες των Παλαιστινίων. Διαπραγματεύονται στο όνομα της Παλαιστινιακής θυσίας τα ιδιοτελή αντιδραστικά συμφέροντά τους με τους ιμπεριαλιστές. Αναζητούν τρόπους να θάψουν οριστικά την παλαιστινιακή υπόθεση και τη διαχρονική απαίτηση των αραβικών λαών για ελεύθερη και ανεξάρτητη Παλαιστίνη. Σε πρώτη φάση ψάχνουν τρόπους να βγούνε από τη σημερινή ασφυκτική κατάσταση που υφίστανται εξαιτίας της αιματοχυσίας των Παλαιστινίων. Ο ρόλος τους στις διαπραγματεύσεις για εκεχειρία και ανταλλαγή κρατουμένων και οι πιέσεις που ασκούν στους Παλαιστίνιους να ενδώσουν σε μια προσωρινή μικρή παύση πυρός έχει και τέτοια διάσταση.
Παρά την ισχυρή πολεμική μηχανή τους και τις εκατόμβες που προξενούν, οι σιωνιστές βυθίζονται κάθε ημέρα και περισσότερο σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Η κυβέρνηση Νετανιάχου απομονώνεται όλο και περισσότερο, ακόμη και μέσα στο Ισραήλ, σπαράσσεται από εσωτερικές αντιθέσεις και αδυνατεί να δείξει μια νικηφόρο και ρεαλιστική διέξοδο. Βαλτώνει και παγιδεύεται στο αιματοβαμμένο έδαφος της Γάζας. Γι’ αυτό γίνεται όλο και πιο τυχοδιωκτική και επικίνδυνη. Όσο περνάνε οι ημέρες, αυξάνονται οι κίνδυνοι αυτή η ισραηλινή ηγεσία να προκαλέσει το άνοιγμα νέων πολεμικών μετώπων, επιχειρώντας μέσα από μια γενίκευση της σύγκρουσης να βγει από το αδιέξοδο. Η απαίτηση να της δοθεί έδαφος από τον Λίβανο στο όνομα μιας ζώνης ασφαλείας, οι αεροπορικές επιδρομές στη Συρία και οι απειλές στους Χούθι της Υεμένης έχουν τέτοια χαρακτηριστικά.
Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, παρά τη διαφοροποίηση στην επίσημη ρητορική τους τις τελευταίες ημέρες και τις προσχηματικές δημόσιες κριτικές στο Ισραήλ, δεν πρόκειται να αφήσουν αστήρικτο το μαντρόσκυλό τους. Ακόμα και τότε που αυτό ξεφεύγει από την αλυσίδα και ορμάει στα τυφλά σε όλους τριγύρω του! Γι’ αυτούς, πέρα από τους Νετανιάχου σήμερα και τους Σαρόν παλιότερα, το σημαντικότερο είναι η ύπαρξη ενός κράτους-φύλακα των συμφερόντων τους στη Μέση Ανατολή. Αυτό θα το υπερασπίσουν ακόμη και αν έχουν κόστος στις υπόλοιπες σχέσεις τους και χρειαστεί να βάλουν απανωτά βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Οι επόμενες ημέρες θα είναι κρίσιμες. Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση δεν πρέπει να σταματήσει ούτε για μια στιγμή τη δράση και την πίεση που ασκεί. Οφείλει να πλατύνει, να γίνει πολύμορφο, να ξεφύγει από τον φόβο μήπως χαρακτηριστεί αντισημιτικό και να σπάσει τη μαύρη προπαγάνδα των ιμπεριαλιστικών και σιωνιστικών Μέσων. Να αποκαλύψει πλατιά τις ισραηλινές θηριωδίες, να καταδείξει το δίκιο των Παλαιστινίων και να πιέσει για άνευ όρων αποχώρηση των εισβολέων από τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, πρώτο σταθμό του αγώνα για μια ελεύθερη Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη ποταμό ως τις ακτές της Μεσογείου.
