Σε πεδίο αντιπαραθέσεων και πολιτικό μοχλό εξελίξεων αναδείχθηκε το ζήτημα του γάμου μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου. Κάτω από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε μια προσπάθεια ανοίγματος προς τους κεντρώους ψηφοφόρους, ο Μητσοτάκης είχε δεσμευτεί προεκλογικά να προχωρήσει στην ψήφιση νόμου που θα επιτρέπει τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών. Το αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα της ισότητας και της ισονομίας όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα από τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις αποτέλεσε αντικείμενο ψηφοθηρίας (όχι μόνο από τη ΝΔ) και εξακολουθεί να εργαλειοποιείται σε ένα παιχνίδι πολιτικής αντιπαράθεσης, εξουσίας και απαξίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Στη συνέντευξη που έδωσε ο Μητσοτάκης την Τετάρτη 10/1 προσπάθησε να κατευνάσει τις έντονες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό της ΝΔ όσο και στο ευρύτερο ακροδεξιό ακροατήριό της. Η απόφαση να αφήσει εκτός του επερχόμενου νόμου το ζήτημα της τεκνοθεσίας σίγουρα τον διευκολύνει στο μέτωπο της αντιπαράθεσης με το ακροδεξιό κομμάτι. Επιπλέον, δεν έβαλε θέμα κομματικής πειθαρχίας για τους βουλευτές του. Υπέδειξε τη λύση της αποχής από την ψηφοφορία ακόμα και για υπουργούς της κυβέρνησης που έχουν ταχθεί ανοιχτά κατά αυτού του νόμου, όπως ο Βορίδης. Με τον τρόπο αυτό και δεν θα χρεωθεί η ΝΔ την εσωτερική αντιπαράθεση και αφήνει το περιθώριο στα ακροδεξιά στελέχη της να παίξουν ρόλο αναχώματος για τους συντηρητικούς οπαδούς και ψηφοφόρους της ΝΔ, που βάλλονται από τις Σειρήνες της επίσημης ακροδεξιάς. Ταυτόχρονα, η επίσπευση της ψήφισης επιδιώκει να εξασφαλίσει όσο το δυνατό μεγαλύτερη απόσταση από τις επερχόμενες ευρωεκλογές, με στόχο να έχει ξεχαστεί το θέμα μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι αντιδράσεις θεσμών και κομμάτων ήταν ρατσιστικές προς τους ομοφυλόφιλους και προσβλητικές για τη νοημοσύνη κάθε δημοκράτη, ανεξάρτητα από την σεξουαλική του προτίμηση. Η Εκκλησία, από τα δεξιά των δεξιών της ΝΔ και των κέντρων εξουσίας, άνοιξε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Δήλωσε αντίθετη να συναινέσει σε μια τέτοια εξέλιξη, παρότι η συναίνεση ή η οποιαδήποτε συμμετοχή της δεν απαιτείται, αφού η συζήτηση αφορά την αναγνώριση του πολιτικού γάμου και δεν έχει καμία σχέση με το «μυστήριο» των χριστιανών. Στην πραγματικότητα, διεκδικεί την αναγνώριση του ρόλου της στην ιδεολογική παρέμβασή της στην κοινωνία. Στο όνομα της ιερής, χριστιανικής οικογένειας, υπερασπίζεται τον σκοταδισμό, την αμάθεια και την συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Πίσω από τα ιερά και τα όσια της Εκκλησίας κρύβονται εγκλήματα σεξουαλικής κακοποίησης, εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου. Πίσω από τον φόβο της τιμωρίας σε αυτή ή στην άλλη ζωή κρύβεται ένας ισχυρός οργανισμός, κομμάτι αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος, που θέλει να παίζει ρόλο στο πολιτικό σκηνικό και διεκδικεί πάντα μερίδιο από τα κέρδη. Μένει να φανεί πόσο θα τραβήξει την αντιπαράθεση. Αν θα υπάρξουν, δηλαδή, αυτά τα κέντρα, που για τους δικούς τους λόγους θα θελήσουν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην κυβέρνηση μέσω ενός ζητήματος που δεν χαρακτηρίζεται ως πρώτης γραμμής.
Αντίστοιχη και η στάση της ακροδεξιάς αντιπολίτευσης. Το ζήτημα αναδεικνύεται σε κεντρικό και μείζον. Η Ελληνική Λύση το χαρακτηρίζει ως «Πρέσπες της Ορθοδοξίας και της Οικογένειας» και το συγκρίνει με το μεταναστευτικό. Πέρα από το γελοίο του πράγματος και το βλακώδες ύφος που χαρακτηρίζει αυτό τον χώρο, κοιτούν προς ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που σίγουρα είναι δυσαρεστημένα με τη στάση της κυβέρνησης σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Αλλά και οι μικρότερες κοινοβουλευτικές δυνάμεις της ακροδεξιάς έχυσαν όλο το ομοφοβικό τους δηλητήριο. Στο όνομα του ήθους και τους καθωσπρεπισμού, στοχοποίησαν τους ομοφυλόφιλους, σε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να μαζέψουν ψήφους εν όψει ευρωεκλογών.
Από τα αριστερά της ΝΔ, με κοινοβουλευτικούς και χωροταξικούς όρους μιλώντας, όχι και πολύ αριστερά δηλαδή, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μάλλον βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι έχει «επενδύσει» πολιτικά και προεκλογικά στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, πολλές φορές έχει διαψεύσει τις προσδοκίες του κόσμου αυτού. Ακόμα και ως κυβέρνηση, δεν έδωσε βασικά δικαιώματα σε αυτούς τους ανθρώπους. Ο Κασσελάκης χρησιμοποιεί τη σεξουαλική του ταυτότητα για να κρύψει πίσω από αυτήν τη δεξιά στροφή του αναβαπτισμένου ΣΥΡΙΖΑ και τη δική του ταξική προέλευση. Παρότι παρουσιάζεται ως ο «γνήσιος» υπερασπιστής των ομοφυλόφιλων, απέχει πολύ ταξικά και κοινωνικά από αυτό που είναι και βιώνουν οι λαϊκοί άνθρωποι, οι φτωχοί και φτωχές, γκέι και λεσβίες. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη μεριά, έχει ήδη χρεωθεί την τοποθέτηση Ανδρουλάκη, πως δεν θα δέσει τα κορδόνια της κυβέρνησης. Δήλωσε, δηλαδή, πως δεν θα ψηφίσει τον νόμο, όχι γιατί έχει κάτι άλλο να προτείνει, αλλά για να μην διευκολύνει την κυβέρνηση. Αυτό στα κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά σαλόνια δεν είναι αποδεκτό. Ιδιαίτερα όταν προσποιείσαι τον σοσιαλιστή με κυβερνητικό σχέδιο, είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Παραμένει ερωτηματικό τι θα κάνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Με δεδομένη την ευθυγράμμισή τους στις ιμπεριαλιστικές επιταγές και το γεγονός ότι ψηφίστηκαν μέχρι και οι στρατιωτικές δαπάνες, πόσες εκπλήξεις μπορεί να κρύβει αυτή η ψηφοφορία; Θα δούμε.
Η συζήτηση που άνοιξε για ένα βασικό δικαίωμα όλων των ανθρώπων αποτέλεσε εξαιρετική ευκαιρία για όλο τον συντηρητικό, θρησκόληπτο, ακροδεξιό και φασιστικό συρφετό να ξεσπαθώσει. Ανυπόστατες, αντιεπιστημονικές και ρατσιστικές αναλύσεις περί φυσιολογικού και αφύσικου, κανονικού και ανώμαλου, αξιοπρεπούς και χυδαίου κατέκλεισαν τα ΜΜΕ και τα social. Κάνοντας για ακόμα μια φορά ένα μειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας αντικείμενο χλευασμού, απαξίωσης και προσβολής.
Η κανονικότητα που υπερασπίζονται όλοι αυτοί δεν περιλαμβάνει βασικά δημοκρατικά δικαιώματα πολιτικής δράσης, συνδικαλισμού, ελεύθερης έκφρασης και σκέψης. Πώς να χωρέσει σε μια τέτοια κανονικότητα η ελευθερία στον σεξουαλικό προσανατολισμό του κάθε ανθρώπου;
Σε ένα σύστημα που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις με όρους εξουσίας, καταπίεσης και εμπορικής εκμετάλλευσης, κανένας νόμος δεν μπορεί να ξεπλύνει τη σαπίλα της αλλοτρίωσης. Κυβερνήσεις και κόμματα που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και στο ζήτημα του γάμου των ομοφυλόφιλών πάλι για αυτούς νομοθετούν. Τα συμφέροντα και η αξιοπρέπεια των φτωχών ομοφυλόφιλων θα συνεχίσουν να καταργούνται και να συνθλίβονται, γιατί το ίδιο το σύστημα θα συνεχίζει να αναπαράγεται σε ταξική βάση. Καμία αυταπάτη για την «προοδευτική» δεξιά, με όποιο πρόσωπο και αν εμφανίζεται. Όλα κατακτιούνται στον δρόμο.
