Παρά το γεγονός ότι όλοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσέβλεπαν στο 4ο Συνέδριό του που διεξάγεται από την Πέμπτη22 Φλεβάρη έως την Κυριακή 25 Φλεβάρη σαν σημείο επανεκκίνησης και «προοδευτικής αντεπίθεσης», είναι σίγουρο, με βάση τις εξελίξεις που μεσολάβησαν, ότι μόνο τέτοιο χαρακτήρα δεν θα έχει.
Από τον θόρυβο και τις αντιθέσεις που ξεσήκωσε η ανακοίνωση της εκδήλωσης-συζήτησης με θέμα «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;» με τη συμμετοχή των Τεμπονέρα (ΣΥΡΙΖΑ),Αχτσιόγλου(Νέα Αριστερά) και Χριστοδουλάκη (ΠΑΣΟΚ) μέχρι την πρόσφατη πρωτοβουλία Κασσελάκη να θέσει σε ερωτηματολόγιο κρίσιμα ζητήματα ταυτότητας για τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα αποτέλεσαν ζητήματα όξυνσης και αντιπαραθέσεων, μέχρι του σημείου να τεθεί ακόμα και ζήτημα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πριν από τις ευρωεκλογές.
Η πολιτική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τροφοδοτείται σταθερά από τις «χαμηλές πτήσεις» στις επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις. Αυτές τον κατατάσσουν πλέον στην τρίτη θέση, κάτω από το ΠΑΣΟΚ και απομακρύνουν ακόμα περισσότερο την περίπτωση της επανάκαμψης ακόμα και στα ποσοστά των εκλογών του καλοκαιριού του 2023. Σε αυτές, παρά την κατακρήμνισηπου οδήγησε και στην παραίτηση Τσίπρα, αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει σε πολιτική επιρροή την οργή και την αγανάκτηση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-Μητσοτάκη. Είναι μακριά από τον λαό και έχει αποκαλυφθεί πλέον με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αποτελεί ένα κόμμα στην υπηρεσία του συστήματος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Οι προσπάθειες του Κασσελάκη να βρεθεί κοντά στις αγροτικές κινητοποιήσεις είτε με επισκέψεις στα μπλόκα των αγροτών είτε με ομιλίες πάνω σε τρακτέρ, περισσότερο σαν καρικατούρα «λαϊκού προφίλ» φάνηκαν παρά σαν προσπάθεια ουσιαστικής σύνδεσης με τα προβλήματα και τις αγωνίες της φτωχομεσαίας αγροτιάς.
Οι προτάσεις του για «επαναδιαπραγμάτευση της ΚΑΠ» στα πλαίσια της ΕΕ δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μία από τις πλευρές της συζήτησης μέσα στην ίδια την ΕΕ, τόσο στις ιμπεριαλιστικές όσο και στις εξαρτημένες χώρες, που έχει ανοίξει κάτω από βάρος του αγωνιστικού ξεσπάσματος των αγροτών σε όλη την Ευρώπη. Όσο για τις άλλες προτάσεις του, περί φθηνού ρεύματος και πετρελαίου στους αγρότες, κάνει πως ξεχνάει ότι αυτές προσκρούουν στην αυστηρή «δημοσιονομική πειθαρχία» που επιβάλει το «σύμφωνο σταθερότητας» της ΕΕ και οι στόχοι των πλεονασμάτων που ισχύουν ήδη για το 2024.
Ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να αποτελέσει ξανά τον δεύτερο πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος συναντάει αδιέξοδα και όσο πιο δεξιά μετατόπιση πραγματοποιεί, τόσο περισσότερο χάνει σε πολιτική επιρροή. Όσοι είχαν επενδύσει στην εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θεωρώντας ότι θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα, σήμερα είναι φανερό ότι αναζητούν άλλους δρόμους και όλο και περισσότερο δυναμώνει η τάση της «προοδευτικής σύγκλισης»,τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με τη «Νέα Αριστερά» και άλλες σκόρπιες «προοδευτικές» δυνάμεις.
Και αυτό φαίνεται να αποτελεί και τη βασική επιδίωξη της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας, η οποία ενώ στηρίζει σταθερά την κυβέρνηση της ΝΔ και τον Μητσοτάκη, που την υπηρετούν με συνέπεια, ενδιαφέρεται να σταματήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την πολιτική αστάθεια, που μία έκφρασή της είναι και οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και το «ενδιαφέρον» αυτόαποτελεί ταυτόχρονα και σοβαρό ζήτημα για τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους ΗΠΑ-ΕΕ, οι οποίοι θέλουν και απαιτούν να έχουν απευθείας «επικοινωνία» με τους πολιτικούς σχηματισμούς του αστικού πολιτικού συστήματος και να καθορίζουν συμπεριφορές, τάσεις και ευθυγραμμίσεις. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η τελευταία απόφαση-καταδίκης της κυβέρνησης της ΝΔ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για το «κράτος δικαίου» στην Ελλάδα, σαν μία σοβαρή υπενθύμιση από τη μεριά των ιμπεριαλιστών της ΕΕ ότι τα αφεντικά παραμένουν δύο.
Ο προσωρινός συμβιβασμός στην ηγεσίατου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κυριολεκτικά την παραμονή του 4ου Συνεδρίου αποτελεί και μία έκφραση των αδιεξόδων που η κάθε πλευρά αντιμετωπίζει στο να τραβήξει παραπέρα την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση, κάτι που θα σήμαινε και την οριστική διάλυσή του από το επίπεδο που σήμερα βρίσκεται.
Και ενώ όλα έδειχναν ότι πορεύονταν σε έναν συμβιβασμό αυτοσυντήρησης, καθώς όλες οι πλευρές γνωρίζουν πολύ καλά ότι ένας πολιτικός οργανισμός υπό διάλυση δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο σε οποιαδήποτε αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού,ήρθε η αιφνιδιαστική κίνηση Τσίπρα να ανατρέψει τελείως το σκηνικό.
Το γεγονός ότι εκδηλώθηκε κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» του Συνεδρίου δείχνει την πρόθεσή του να αιφνιδιάσει και να επιβάλει τη δική του ατζέντα στις εσωκομματικές εξελίξεις. Ζητώντας από τον Κασσελάκη να «αναβαπτιστεί» στην ηγεσία μέσα από εκλογές στη βάση,ακυρώνει το Συνέδριο, στο οποίο δηλώνει ότι δεν θα παραστεί. Έχοντας την εκτίμηση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει στις επικείμενες ευρωεκλογές», αποφασίζει να ανοίξει τώρα όλα τα ζητήματα.
Το σίγουρο είναι ότι όποιες και εάν είναι οι επιλογές που θα ακολουθήσουν, αυτές θα εκφράσουν το σύνολο όσων στεγάζονται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μόνο στον βαθμό που θα εξασφαλίζουν «κυβερνησιμότητα». Για κάθε αστικό πολιτικό κόμμα, αυτό αποτελεί και τη «λυδία λίθο» της ύπαρξής του, σε αντίθετη περίπτωση ακολουθούν φυγόκεντρες τάσεις. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στο πλαίσιο της εσωτερικής αντιπαράθεσης, κάποιοι επικαλούνται, ακόμα, τα αριστερά χαρακτηριστικά του και τις αριστερές παραδόσεις γενικά, παρά τη μετάλλαξή του σε κόμμα-οργανικό κομμάτι της επίθεσης ενάντια στον εργαζόμενο λαό. Όσο και αν αυτά ακούγονται σαν κακόγουστο αστείο, αποκαλύπτουν ότι όλοι αυτοί δεν έχουν παραιτηθεί από τον ρόλο τους στον αποπροσανατολισμό και την ενσωμάτωση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας σε ακίνδυνους για το σύστημα δρόμους. Ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο, όπου φοιτητές, αγρότες και εργαζόμενοι βρίσκονται στους δρόμους της αντίστασης και της διεκδίκησης. Αυτό, εξάλλου, ήταν πάντα και το «διαβατήριό» τους για τη συμμετοχή τους στην κυβερνητική διαχείριση.
