Με τη σημαία της Παλαιστίνης!
Αγώνας ενάντια στη «νάκμπα» λαού και εργατών
Έξω από την ΕΕ-Αποχή από τις ευρωεκλογές
Κάπου ανάμεσα στη φαρυγγίτιδα της τραγουδίστριας της Γιουροβίζιον και τη θεραπεία της αγγλίδας πριγκίπισσας στριμώχνονται οι ειδήσεις για τους βομβαρδισμούς παιδιών που λιμοκτονούν μέσα στα χαλάσματα στη Ράφα. Για τον λαό που, για να διωχθεί για πάντα από την πατρίδα του, για να οδηγηθεί σε μια νέα νάκμπα (καταστροφή) μετά τον εκτοπισμό του 1948, η γενοκτονία του είναι ίσως η αναγκαία λύση. Και αν δεν υπήρχε ο παγκόσμιος ξεσηκωμός νέων και λαών, ίσως την είδηση της εξελισσόμενης σφαγής να τη βρίσκαμε ακόμα πιο «χαμηλά», εκεί που βρίσκεται η είδηση για την εφαρμογή από 1ης Ιουλίου («επιτέλους» όπως σχεδόν γράφεται) της 6ήμερης εργασίας! Κάπου στο φόντο είναι οι πυρηνικές ιαχές Δύσης-Ρωσίας, που στο όνομα της ελευθερίας κατακρεουργούν την Ουκρανία και τον λαό της και δημιουργούν όρους για το παγκόσμιο μακελειό.
Σε πρώτο πλάνο βέβαια είναι ο θίασος των ευρωεκλογών! Τα κόμματα τού «ναι σε όλα τα εγκλήματα» και σε ό,τι ζητήσουν οι μεγάλοι φονιάδες της Δύσης, τα κόμματα που δεν σταματούν να εργάζονται για να γίνεται πιο βαριά η εκμετάλλευση, η φτώχεια, η εξαθλίωση στήσαν προεκλογικό μπερντέ για να ρωτήσουν τον λαό …«ποια Ευρώπη θέλει». Θα πάνε «με εντολή του λαού» να πουν στα αφεντικά τους τι θέλουν οι εργάτες και η φτωχολογιά της χώρας που η ΕΕ ληστεύει εδώ και δεκαετίες! Και πού θα τα πουν; Στο «Ευρωκοινοβούλιο», αυτή την άθλια φάρσα που έχουν στήσει για δημοκρατική επίφαση τα …γουρουνάκια των Βρυξελλών! Πάντως για «παρηγοριά» όσων δεν αντέχουν τη βαρβαρότητα και την εμετική υποκρισία, υπάρχει και ο Κουτσούμπας. Που κήρυξε «πανευρωπαϊκή αντεπίθεση» με επιστολική ψήφο από την Ευρώπη και μέχρι τις ΗΠΑ! Μάλλον δεν χωράνε πιο πολλά ψέματα και πιο μεγάλη διαστροφή της πραγματικότητας σε τόσες λίγες λέξεις. «Μάλλον», γιατί η κατρακύλα της συμμόρφωσης και της υποταγής δεν έχει πάτο…
Εργάτες και λαοί «δεν χωρούν» σε αυτόν τον κόσμο. Τα δικαιώματά τους και οι ζωές τους είναι αναλώσιμα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και της αδηφαγίας του κεφαλαίου. Οι θυσίες σε αυτούς τους βωμούς δεν είναι πια κάποια μέτρα, κάποιες επεμβάσεις. Είναι η πυκνή καθημερινότητα σε κάθε ζήτημα, σε κάθε γωνιά της γης. Γι’ αυτό εργάτες και λαοί, αγωνίζονται, αντιστέκονται, διεκδικούν. Γι’ αυτό οι κόκκινες ιδέες, το κομμουνιστικό κίνημα είναι επιτακτική απαίτηση της εποχής. Γι’ αυτό τα μέτρα της πολιτικής κρίσης, επιλογής και στάσης του κάθε νέου και εργαζόμενου, στο κάθε ζήτημα, πρέπει να διαμορφωθούν «από την αρχή» και σύμφωνα με αυτά που ζούμε και αντιμετωπίζουμε!
Προεκλογικές αγωνίες και οι αιτίες τους
Η προεκλογική ένταση, που όσον αφορά τις κραυγές των κομμάτων του συστήματος αλλά και τις αγωνίες των δυνάμεων του συμβιβασμού θυμίζει εθνικές εκλογές, έχει τις αιτίες της. Αυτές βέβαια δεν αφορούν στο ποια θα είναι η …κατανομή των ευρωβουλευτών των κομμάτων που τάχα «θα αγωνιστούν» σε διαφορετικές κατευθύνσεις εντός του «Ευρωκοινοβουλίου». Αυτά τα παραμύθια σερβίρονται -όσο και όπως- για να διασώσουν την κακόφημη «ευρωπαϊκή ιδέα» ή την «αριστερή» συμμετοχή σε αυτήν. Οι πραγματικές αιτίες των ανησυχιών των επίσημων πολιτικών δυνάμεων βρίσκονται στην κατάσταση που υπάρχει μέσα και γύρω από τη χώρα και με όσα αυτή φέρνει στο επόμενο διάστημα.
Πρώτον, η «στενή περίμετρος» θερμαίνεται επικίνδυνα, όπως δείχνουν οι εξελίξεις ιδιαίτερα στα Δυτικά Βαλκάνια. Οι σχέσεις με Αλβανία, το σκάλισμα του Κοσσόβου (με ελληνική συνδρομή) ως εργαλείου νέας παρέμβασης-επέμβασης της Δύσης στη Σερβία (καθόλου τυχαία και η επίσκεψη του Σι στο Βελιγράδι), το νέο (στην πραγματικότητα φιλορώσικο) πολιτικό σκηνικό στη Β. Μακεδονία είναι εκδηλώσεις αυτής της θέρμανσης. Πίσω από αυτήν βρίσκεται η αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, με φόντο την Ουκρανία, αλλά και η Κινέζικη διείσδυση στην περιοχή.
Δεύτερον, το Αιγαίο δεν …«ειρηνεύει», καθώς μια τα ελληνικά πάρκα, μια οι τούρκικες navtex επιβεβαιώνουν πως ο αμερικανόπνευστος διάλογος δεν αναιρεί τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των δύο αστικών τάξεων. Οι τυχοδιωκτισμοί και οι μαξιμαλισμοί συνυπάρχουν με τη στοίχιση στο αμερικανοΝΑΤΟϊκό άρμα έναντι της Ρωσίας.
Τρίτον, η κοινωνική πόλωση, το χάσμα πλούτου-φτώχειας και εξαθλίωσης μεγαλώνει, όπως επίσημα καταγράφεται από την ΕΛΣΤΑΤ, ακόμα και από τα στατιστικά των φορολογικών δηλώσεων. Εκατομμύρια ανθρώπων κάτω και δίπλα από το επίσημα μετρημένο «κατώφλι φτώχειας», η συντριπτική πλειοψηφία του λαού με ζητήματα αξιοπρεπούς επιβίωσης. Ενώ η νεολαία έχει απέναντι για μέλλον ένα «χτισμένο παράθυρο» και ζει ένα παρόν αγριότητας και αποκλεισμού.
Με όλα αυτά τα δεδομένα είναι εύλογες οι ανησυχίες και οι ανασφάλειες των κομμάτων του συστήματος. Είναι εύλογη η προεκλογική τους αγωνία και η προσπάθεια οχύρωσής τους πίσω από μια διαρκή αντιδραστική μετατόπιση και πίσω από την «ασφάλεια» που τους παρέχει η πλήρης ευθυγράμμισή τους με τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της Δύσης. Κάπως έτσι ο Κασελάκης επιδιώκει την «ανατροπή των συσχετισμών» με όρκους πίστης στις ΗΠΑ και την ΕΕ, ενώ το απομεινάρι του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, αναζητεί υποτίθεται απάντηση στο Παλαιστινιακό με πρόταση σύμπλευσης εντός της Βουλής (οι δρόμοι είναι «απαγορευμένοι») μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Επιπλέον, όλα αυτά εξελίσσονται ενώ το πολιτικό σύστημα είναι ήδη κατακερματισμένο και κουτσό, ενώ το «καλό του πόδι», η ΝΔ, έχασε σε λίγους μήνες από τους ξεσηκωμούς νεολαίας, αγροτών και εργαζομένων τη «νομιμοποίηση» του «41%» που μοιάζει ήδη πολύ μακρινό. Μέσα σε αυτό το τοπίο είναι που κάποια κέντρα πρόκριναν την αποφυλάκιση του επικεφαλής των φασιστών-ναζιστών της Χρυσής Αυγής, ενώ όλα τα κέντρα συμφωνούν και εργάζονται νυχθημερόν για την κλιμάκωση της φασιστικοποίησης και των συνδικαλιστικών-πολιτικών διώξεων αγωνιστών, εργαζομένων και νέων.
Αποχή από τις ευρωκάλπες !
Με την εργασιακή-κοινωνική βαρβαρότητα να μεγαλώνει διαρκώς στις χώρες της ΕΕ, με το άγριο κυνηγητό της νεολαίας που αγωνίζεται υπέρ του Παλαιστινιακού λαού να είναι ο πιο απόλυτος νόμος σε όλη την Ευρώπη, με τον αντικομμουνιστικό οχετό να γίνεται προεκλογικό σλόγκαν των Βρυξελλών, με τους ιμπεριαλιστικούς πυλώνες της να πρωτοστατούν και να συνεργούν στο μακέλεμα των λαών, ούτε ως άθλιο ψέμα δεν μπορεί να σταθεί το κατασκεύασμα της «δημοκρατικής Ευρώπης». Γίνεται πλατιά φανερό ότι το εγχείρημα της ΕΕ υπάρχει μόνο για να εγκληματεί στα δικαιώματα και τις ζωές των εργατών και των λαών εντός και εκτός Ευρώπης !
Εξάλλου, η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία της χώρας μας έχουν ζήσει στο πετσί τους εδώ και 45 περίπου χρόνια (και όχι μόνο από το 2010 και μετά) τι σήμαινε και τι σημαίνει για τη ζωή τους, τη δουλειά τους, τα κοινωνικά τους δικαιώματα η ένταξη σε ΕΟΚ-ΕΕ-ΟΝΕ. Τι σήμαινε και τι σημαίνει για την ίδια τη χώρα που καταληστεύεται και ρημάζεται από όλες τις απόψεις για να γίνει παράρτημα και αγορά των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Όλα αυτά τα δεδομένα θέλει να τα «εξαφανίσει» η τερατώδης και άθλια προπαγάνδα των κομμάτων του συστήματος, με τον Μητσοτάκη να πρωταγωνιστεί ενάντια στην αποχή για να υπερασπιστεί τη… δημοκρατία της εξαθλίωσης, των διώξεων, και της μετατροπής της χώρας σε προπύργιο των αμερικανοΝΑΤΟϊκών πολέμων και επεμβάσεων.
Η ισχύς του άθλιου εκβιασμού στηρίζεται σε ένα πραγματικό ζήτημα. Αυτοί οι υπηρέτες του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού κουνούν το δάχτυλο στον λαό λέγοντάς του στην πραγματικότητα ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τυράννους και εκμεταλλευτές. Ότι είναι μονόδρομος η δυστυχία του μέσα στο πλέγμα της εξαρτημένης καπιταλιστικής Ελλάδας. Ότι η «νάκμπα» των δικαιωμάτων του και της ίδιας του της ζωής, χάριν των μεγάλων ξένων και ντόπιων αφεντικών, είναι νομοτέλεια! Και ότι με δοσμένη αυτή τη «νομοτέλεια», αυτοί οι υπηρέτες του συστήματος, με τις όποιες εναλλαγές, με τις όποιες ακροδεξιές-φασιστικές συμπληρώσεις κριθούν αναγκαίες, θα είναι οι «παντοτινοί πολιτικοί ηγέτες»!
Απέναντι σε αυτόν τον εκβιασμό πρέπει και μπορεί να σταθεί η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία. Να διαμορφώσουν τη μεγάλη πορεία αγώνων, συγκρότησης και πάλης που απαιτείται για να αναμετρηθούν με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Για να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.
Μια πορεία που διαμορφώνεται κάθε στιγμή, σε κάθε ζήτημα, που σε όλα πρέπει να έχει την ίδια κατεύθυνση, την ίδια λογική. Στις 15 Μάη να αγωνίζεται καταγγέλλοντας τη νάκμπα των Παλαιστινίων, ενάντια σε κάθε νομιμοποίηση του κράτους-δολοφόνου, επιμένοντας στον δίκαιό του αγώνα για λεύτερη και ανεξάρτητη Παλαιστίνη. Στις 23 Μάη να διαδηλώνει στην Αθήνα ενάντια στις διώξεις, ενάντια στον «γύψο» στα σωματεία και στον αγωνιστικό-ταξικό συνδικαλισμό, επιμένοντας στο δικαίωμα εργατών, εργαζομένων και νέων να οργανώνονται, να αντιστέκονται, να διεκδικούν.
Στις 9 του Ιούνη να παλεύει απέχοντας από την ευρωκάλπη! Γιατί μόνο έτσι υπερασπίζεται το δικαίωμά του να παλεύει για μια χώρα χωρίς τυράννους και εκμεταλλευτές, γιατί η αποχή από την ευρωκάλπη είναι η μόνη στάση που αντιστοιχεί στο ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ!
