Στον απόηχο των φοιτητικών καταλήψεων του Γενάρη-Μάρτη ενάντια στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια πραγματοποιήθηκαν οι φετινές εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους στις 22 του Μάη. Η συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές υποχώρησε σε σχέση με τα περσινά αποτελέσματα, αλλά δεν κινήθηκε κάτω από τα προπέρσινα επίπεδα συμμετοχής (γύρω στις 50 χιλ. το 2021), υπενθυμίζοντας το έντονα προεκλογικό κλίμα στο οποίο είχαν πραγματοποιηθεί οι περσινές φοιτητικές εκλογές του 2023 ενόψει των βουλευτικών. Απώλειες σημείωσαν κυρίως οι δύο πρώτες δυνάμεις, ιδιαίτερα η ΠΚΣ -η παράταξη του ΚΚΕ- που υποχώρησε από τους 19,6 χιλ. ψήφους (2023) στους 17,1 χιλ (2024) με βάση τα αποτελέσματα που δημοσιεύει και δευτερευόντως η ΔΑΠ -η κυβερνητική παράταξη- που έπεσε κάποιες χιλ. ψήφους, ενώ σημαντική πτώση σημείωσε και το ΔΙΚΤΥΟ -πρώην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ- που έπεσε και αυτό μετά τη διάσπαση του κεντρικού του φορέα.
Ήταν φανερό από το άνοιγμα των σχολών μετα το Πάσχα ότι το κλίμα ήταν αρκετά άνευρο και καθόλου προεκλογικό. Μάλιστα, η κατάσταση που επικρατούσε στις σχολές μετά την ψήφιση του νόμου Πιερρακάκη και το κλείσιμο των κινητοποιήσεων χαρακτηρίστηκε από τον ρεβανσισμό και την ασφυκτική πίεση προς τους φοιτητές, με αναπληρώσεις, εντατικοποίηση και αυθαιρεσία. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις είχαν προειδοποιήσει ότι θα κυριαρχούσε κάτι τέτοιο, με βάση τον τρόπο που έκλεισαν οι κινητοποιήσεις.
Η ΔΑΠ προσπάθησε να ανακτήσει θέσεις μέσα στα Συμβούλια, με προεκλογική δέσμευση την αποφυγή κινηματικών καταστάσεων στο μέλλον, χωρίς ωστόσο να το πετύχει, αφού χρεώθηκε τον μισητό νόμο Πιερρακάκη. Συσπείρωσε ένα βασικό κομμάτι των συντηρητικών φοιτητών, αλλά δεν έλειψαν και αυτοί που προτίμησαν να εκφραστούν μέσα από νεοσύστατα δήθεν «ανεξάρτητα» δεξιά σχήματα. Επιστράτευσε κάθε μέσο και φυσικά τις γνωστές αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις εκεί που είχε τη δύναμη να το κάνει, ώστε να έχει στον πλήρη έλεγχό της τις εφορευτικές επιτροπές και να επιβάλλει βίαια τη νοθεία όπου μπορεί. Ωστόσο, το συνολικότερο φορτίο οργής που έχει συσσωρεύσει η νεολαία από την έλλειψη προοπτικής, τη βαρβαρότητα, τη φτώχια, τον πόλεμο, τη σφαγή στην Παλαιστίνη, η απουσία προοπτικής και το μαύρο μέλλον που αντικρύζουν ακόμη και τα παιδιά των μεσοστρωμάτων, οδήγησαν την πλειοψηφία των φοιτητών να της γυρίσει την πλάτη.
Η ΠΑΣΠ, η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, έδειξε να εντείνει την προσπάθειά της να παρέμβει πανελλαδικά και ως ένα βαθμό φάνηκε να το καταφέρνει, καθώς την ίδια στιγμή η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ απουσίαζε εντελώς από τις φετινές εκλογές, ενώ το ΔΙΚΤΥΟ, που προσχώρησε στη Νέα Αριστερά, έχασε τα 2/3 των ψήφων του. Η ΠΑΣΠ επιχείρησε να εκφράσει μία μερίδα του «κέντρου» στο φοιτητικό κίνημα που εναντιώθηκε στο νόμο Πιερρακάκη, αλλά δεν θέλει συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να πετύχει κάποια σημαντική άνοδο, αφού αποτελεί πολιτικό συμπλήρωμα της ΔΑΠ και το παραμύθι της «προοδευτικής διακυβέρνησης» έχει ξεφτίσει σημαντικά.
Η ΠΚΣ αναδείχθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά 1η δύναμη, αλλά υπέστη απώλειες ψήφων τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά της. Η πιο συντηρητική πτέρυγα του ακροατηρίου της φαίνεται να είδε με κακό μάτι τη συμμετοχή στις καταλήψεις, ενώ μερίδα κόσμου που ενεπλάκη ενεργά στο φοιτητικό κίνημα της χρέωσε το κλείσιμο των κινητοποιήσεων και την αποδοχή του τηλε-εκβιασμού. Παραμένει, ωστόσο, η δύναμη εκείνη που συνεχίζει να διαθέτει τον οργανωτικό μηχανισμό και την πολιτική ηγεμονία που κατοχύρωσε μέσα από τη ρυμούλκηση μερίδας των πάλαι ποτέ ενιαίων ΕΑΑΚ, ώστε να ανανεώσει ξανά την πρωτιά της. Σφυρίζοντας τη λήξη των κινητοποιήσεων μετά την ψήφιση του νόμου Πιερρακάκη, καλλιεργώντας την ανάθεση και το πολιτικά ρηχό επιχείρημα «ή εμείς ή η ΔΑΠ» και επιστρατεύοντας έναν ολοένα και πιο αγοραίο και «απολιτίκ» τρόπο παρέμβασης στους φοιτητές, προμηνύει ότι θα συνεχίσει να αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.
Τα σχήματα που στηρίζονται από το ΜΕΡΑ25-ΛΑΕ-ΑΡΑΣ, η ATTACK που συγκεντρώνει σχήματα που στηρίζονται από το ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΑΡΙΣ-Συσπείρωση Αριστερών Σχημάτων που πρόσφατα προσχώρησε στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών του ΚΚΕ, κατέγραψαν φέτος ένα σκηνικό διάσπασης και διάλυσης. Ήταν κάτι το οποίο πολιτικά υπήρχε καιρό και «εκκρεμούσε» οργανωτικά. Παρότι ο ακτιβίστικος ρεφορμισμός που αντιπροσωπεύουν βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο εδώ και χρόνια και αναζητούν συνεχώς ένα «κόλπο» για να ενισχυθούν ακόμα και ως ουρά ισχυρότερων δυνάμεων (βλ. Βαρουφάκη, αναρχία και ΚΝΕ, αντίστοιχα) την ίδια ώρα που δείχνουν ατολμία στο κίνημα -καθώς δεν εμπιστεύονται π.χ. τη δυνατότητά του να ανατρέπει νόμους και δεν τόλμησαν να υψώσουν τείχος αποχής στην τηλεκαταστολή που επέβαλλε η κυβέρνηση- ωστόσο, συνεχίζουν να έλκουν σημαντική μερίδα αγωνιστών που αποστρέφεται τις μεγαλύτερες αστικές και ρεφορμιστικές παρατάξεις.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις έλαβαν 463 ψήφους (από 403) σε 28 συλλόγους και χαιρετίζουν τους εκατοντάδες φοιτητές και τις φοιτήτριες που τις στήριξαν τόσο με την ψήφο τους, όσο και με τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια. Το αποτέλεσμα των Αγωνιστικών κινήσεων πανελλαδικά έχει θετικό πρόσημο και αποτυπώνει στοιχεία πολιτικής αναγνώρισης σε μία σειρά συλλόγους στους οποίους πρωτοστάτησαν κατά τη διάρκεια του δίμηνου φοιτητικού κινήματος. Παραμένει ζητούμενο η σύνδεση με μαζικό τρόπο με τους φοιτητικούς συλλόγους για ένα φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο από το κράτος και τους μηχανισμούς του, για την ανατροπή του νόμου Πιερρακάκη, για να χτυπηθεί η εξάρτηση και η εμπλοκή της χώρας στα σχέδια θανάτου των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Με επίγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το φοιτητικό κίνημα και των υποκειμενικών τους αδυναμιών, οι Αγωνιστικές Κινήσεις θα εντείνουν τις προσπάθειές τους να δυναμώσει η αντισυνδιαχειριστική, αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους.
