Εδώ και χρόνια το σήριαλ «εξυγίανσης», δηλαδή ξεπουλήματος, της ΛΑΡΚΟ συνεχίζει ακάθεκτο με τις συνέπειες των εξελίξεων να βαραίνουν τους 900 και πλέον εργαζόμενους του εργοστασίου της Λάρυμνας, τις οικογένειές τους και ολόκληρη την περιοχή που για δεκαετίες ζούσε από τη λειτουργία του εργοστασίου.
Όσον αφορά τους διαγωνισμούς του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση του εργοστασίου της Λάρυμνας και του ειδικού διαχειριστή για τα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ και τα μεταλλευτικά της δικαιώματα, οι εξελίξεις συνεχίζουν να κινούνται από αναβολή σε αναβολή και με συνεχόμενα μπλοκαρίσματα. Οι δύο βασικοί διεκδικητές του φιλέτου, η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ-AD και η Ιρλανδική CMI, έχοντας πάρει νέα παράταση μέχρι την 7η Αυγούστου, έχουν φτάσει μέχρι το ΣτΕ για να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές ώστε να προκύψει ο τελικός αγοραστής.
Ένα σημαντικό στοιχείο που εμπλέκει ακόμη περισσότερο την αγοραπωλησία της ΛΑΡΚΟ στα έντονα γεωπολιτικά παιχνίδια της περιόδου και πιθανά συμβάλει στις καθυστερήσεις, είναι οι εξελίξεις γύρω από την παγκόσμια αγορά σιδηρονικελίου. Συγκεκριμένα, η συμφωνία μεταξύ Κίνας και Ινδονησίας ώστε η δεύτερη να αποτελεί αποκλειστικό προμηθευτή της Κίνας για να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες της, κυρίως για την παραγωγή μπαταριών. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η περίοδος δεν θεωρείται ευνοϊκή για τους ανταγωνιστές παραγωγούς σιδηρονικελίου.
Η κυβέρνηση όλα τα αυτά τα χρόνια παίζει σημαντικότατο ρόλο. Έχει αναλάβει, μέσα από συνοπτικές διαδικασίες, με τροπολογίες με διαδικασία «κατεπείγοντος» και νομοθετικές ρυθμίσεις, να κάνει τη «βρώμικη δουλειά». Προσπαθεί με κάθε τρόπο να «καθαρίσει» το τοπίο από τα «βαρίδια» του παρελθόντος και να βγάλει στο σφυρί το φιλέτο χωρίς δεσμεύσεις. Πρώτος και κύριος στόχος τα «υψηλά» εργατικά κόστη, δηλαδή το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των 950 εργατών. Στο βάθος, οι μαζικές απολύσεις και η ανεργία. Από την πρώτη στιγμή μπήκαν σε εφαρμογή τεράστιες περικοπές μισθών, δώρων και επιδομάτων ενώ οι μαζικές απολύσεις χρησιμοποιούνταν πάντα σαν εκβιασμός για την επιβολή των όποιων μέτρων. Σημείο τομής η προ τριετίας απόλυση όλων των εργατών και η επαναπρόσληψή τους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και νέους, αποπνικτικούς όρους.
Μια ολόκληρη περιοχή συνεχίζει μέχρι σήμερα να βιώνει τα αποτελέσματα της αιματοβαμμένης «ανάπτυξης» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση από κοινού με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση προωθεί ως τελική «λύση» τις μαζικές απολύσεις και την ένταξη των εργατών είτε σε προγράμματα της ΔΥΠΑ είτε σε καθεστώς συνταξιοδότησης. Στην πραγματικότητα παίζει με τις εντυπώσεις και ταυτόχρονα επιδιώκει να τελειώνει με τους εργάτες και τις οικογένειές τους, πετώντας τους κυριολεκτικά στον δρόμο της ανεργίας και της ανασφάλειας. Η πρόσφατη απόλυση 45 εργολαβικών εργατών, οι οποίοι δούλευαν σε πάγιες θέσεις του εργοστασίου για 10 χρόνια, καταρρίπτει κάθε κυβερνητικό παραμύθι για δήθεν διασφάλιση των θέσεων εργασίας και ανοίγει τον δρόμο για τις εξελίξεις που έπονται.
Ο αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ ενάντια στο ξεπούλημα και τις απολύσεις είναι ήδη μακρύς, έχει αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες, αλλά συνεχίζει να είναι ο μόνος που μπορεί να διασφαλίσει θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα. Αποτινάσσοντας τις αυταπάτες που καλλιεργούνται από πολλές μεριές και πάντα φουντώνουν προεκλογικά, να βάλει στο επίκεντρο το δικαίωμα στη δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες.
