Μαζικές συγκεντρώσεις πραγματοποίησαν οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ μαζί με σωματεία και φορείς την Τρίτη 18/6 στην Ευελπίδων και την Πέμπτη 20/6 στο υπουργείο Οικονομικών, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στη δουλειά και τη στέγαση, έπειτα από μια σειρά νέες προκλήσεις της κυβέρνησης και τη λήξη της τελευταίας παράτασης των συμβάσεών τους. Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, εδώ και 4 χρόνια, δίνουν σκληρό αγώνα για να παραμείνουν στη δουλειά τους και τα σπίτια τους και για να μην ερημώσει ολόκληρη η περιοχή που ζει απ’ τη λειτουργία του εργοστασίου.
Η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται εκτός λειτουργίας εδώ και πολλά πλέον χρόνια, σε καθεστώς «ειδικής διαχείρισης», με τους εργαζόμενους σε αναμονή με συνεχείς παρατάσεις, ζώντας με την αγωνία της λήξης των ολιγόμηνων συμβάσεων και χωρίς τη δυνατότητα να εργαστούν. Την ευθύνη για την κατάσταση ομηρίας που βρίσκεται μια ολόκληρη περιοχή την έχουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, που, υπακούοντας τις ευρωπαϊκές εντολές, προχώρησαν σε σταδιακή υποβάθμιση της βιομηχανίας, ώστε να την ξεπουλήσουν όσο-όσο, αφού πρώτα την κατέστησαν επιζήμια, αδιαφορώντας πλήρως για το μέλλον των εργατών και των οικογενειών τους που θα βρεθούν στον δρόμο.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, το υπουργείο Εργασίας κι η ΔΥΠΑ, λίγο πριν τη λήξη της παράτασης των συμβάσεων των εργατών, δεν δίστασαν να ξεκινήσουν τη διαδικασία απολύσεων, παρά τις όποιες δεσμεύσεις, «βαφτίζοντας» τους 850 εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ ως απολυμένους ανέργους κι εντάσσοντάς τους σε ειδικά προγράμματα απασχόλησης ανέργων. Τρέχει η κυβέρνηση να προλάβει πριν οι εργάτες απαντήσουν και δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το πώς θα ζήσουν. Αφού κι αυτά τα ειδικά προγράμματα -πείνας θα τα ονομάζαμε, καθώς δεν έχουν καμία σχέση με το προηγούμενο εισόδημα- έχουν διάρκεια 3 ετών και μετά… ας κόψουν τον λαιμό τους. Για τέτοιου είδους «εξασφάλιση» μιλάει η κυβέρνηση. Επιπλέον, με διαδικασίες fast track, κατέθεσε νέα τροπολογία στη Βουλή προς ψήφιση, που επιτρέπει στον ειδικό διαχειριστή της ΛΑΡΚΟ ν’ απολύσει το προσωπικό και στην ουσία να βάλει λουκέτο όποτε το επιθυμεί στο εργοστάσιο.
Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απ’ την κυβέρνηση, αφού φαίνεται πολύ καλά ότι πρόθεσή της είναι να τους αποπροσανατολίσει με τα προγράμματα της ΔΥΠΑ ώστε να τους ξεφορτωθεί μια και καλή. Δεν έχουν να περιμένουν τίποτα ούτε απ’ τη δήθεν ανάπτυξη που πλασάρει, καθώς αυτή σημαίνει περαιτέρω φτώχεια και τσάκισμα δικαιωμάτων με σκοπό ν’ αυγατίσει τα κέρδη του το κεφάλαιο. Δεν έχουν να περιμένουν τίποτα ούτε απ’ την αστική δικαιοσύνη, που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους και αν κάποιες φορές ξεφεύγει (χάρη στους προηγούμενους αιματηρούς αγώνες των εργατών που κέρδισαν και σε νομικό επίπεδο κατοχύρωση των κατακτήσεων) απαιτούνται ελάχιστες ενέργειες για να την καλουπώσουν, όπως συμβαίνει τώρα με την τροπολογία που κατατέθηκε. Γι’ αυτό απαιτείται η συνέχιση κι η κλιμάκωση του αγώνα στον δρόμο μέχρι τη νίκη. Ο αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ είναι δίκαιος, αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού και χρειάζεται την αμέριστη συμπαράσταση όλων, με αποφάσεις αλληλεγγύης και αγώνα κι από άλλους εργασιακούς κλάδους.
