Το σούπερ μάρκετ απλησίαστο, φως, νερό, τηλέφωνο στα ύψη, ο μισός μισθός στο νοίκι, διασκέδαση και, πολύ περισσότερο, διακοπές απαγορευμένες λέξεις…
Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι παρεμβαίνει με τα καλάθια, τα pass και τις επιδοτήσεις, τα οποία ίσα ίσα κρατούν την αγορά σε κάποια κίνηση, χωρίς να λύνουν επ’ ουδενί το πρόβλημα των εργαζόμενων και του λαού. Κι όχι μόνο αυτό, κυβερνητικοί παράγοντες έχουν το θράσος να κοροϊδεύουν κατάμουτρα τον κόσμο με τις γελοιότητες για το πιο ελαφρύ αρνί το Πάσχα, τα τοστ που χορταίνουν μια οικογένεια, την τιμή της φέτας και, εσχάτως, τη φέτα το καρπούζι που πρέπει να είναι αρκετή, όπως είναι αρκετή για τους Ευρωπαίους…
Η λαϊκή οικογένεια βρίσκεται στο όριο της επιβίωσης εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια που ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση που προκάλεσε γιγάντωσε το κύμα ακρίβειας, που πάντως ήταν ήδη φουσκωμένο.
Παρά τις καθησυχαστικές ρητορείες των κυβερνώντων, η ακρίβεια δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο που οφείλεται σε ειδικούς και έκτακτους παράγοντες, κατά βάση εισαγόμενους. Αντίθετα είναι παρατεταμένη και μονιμοποιείται, χτυπώντας πολύ δυνατά πια την πόρτα και των μικρομεσαίων στρωμάτων, τα οποία, αν είχαν μια δυνατότητα να αντέξουν, τώρα πια την χάνουν, γιατί η ακρίβεια αποδεικνύεται πολύ πιο ανθεκτική από τις όποιες οικονομίες τους, μετά από τόσον καιρό.
Όσο για τις αιτίες; Το παραμύθι των πρωτοφανών συνθηκών που συμβαίνουν έξω από τη χώρα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι΄ αυτές έχουν αρχίσει να το αμφισβητούν κι αυτοί που το λένε. Η ντόπια αστική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να ληστέψει το λαϊκό εισόδημα κερδοσκοπώντας ασύστολα, με την υποστήριξη του πολιτικού προσωπικού και των κυβερνήσεων.
Η ξέφρενη άνοδος της τιμής του ρεύματος είναι χαρακτηριστικόή ως προς αυτό. Η χονδρεμπορική τιμή, από τα 81 ευρώ ανά μεγαβατώρα τον Μάιο, έφτασε τα 100 στις αρχές Ιουνίου, τα 131 προς το τέλος Ιουνίου και τα 219 τον Ιούλιο (μέση τιμή)! Δηλαδή μέσα σε δυο μήνες σχεδόν τριπλασιάστηκε!
Αυτή η χρηματιστηριακή τιμή καταλήγει, προφανώς, στους λογαριασμούς μας, κάθε χρώματος. Ακόμα και τα σταθερά τιμολόγια, που υποτίθεται ότι είναι τα πιο συμφέροντα αυτόν τον καιρό, είναι αυξημένα για τα νέα συμβόλαια, τα οποία κλείνονται με τις νέες αυξημένες τιμές.
Μπροστά σε αυτή την απίστευτη ληστεία του λαϊκού εισοδήματος, η κυβέρνηση απαντά πρώτα πρώτα διατυμπανίζοντας σε όλους τους τόνους ότι δεν φταίει! Φταίει ο παρατεταμένος καύσωνας που πλήττει όλα τα Βαλκάνια, φταίει η αυξημένη και μη αναμενόμενη ζήτηση ρεύματος από την Ουκρανία, φταίνε οι πάντες εκτός από την ίδια! Αντίθετα, εκείνη φροντίζει να βοηθήσει σε αυτές τις δύσκολες μέρες, με επιδόματα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο και από Σεπτέμβρη που θα δροσίσει βλέπουμε!
Η πραγματικότητα είναι ότι και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, με την πολυδιαφημισμένη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, που υποτίθεται ότι θα έφερνε τον ανταγωνισμό και άρα το φτηνό ρεύμα, έβαλε την Ελλάδα στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό παιχνίδι της ενέργειας. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε…
Η ενέργεια δεν είναι μόνο αντικείμενο των αντιπαραθέσεων ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά και μια από τις …λεωφόρους μέσω των οποίων μεταφέρεται ο πλούτος από τις εξαρτημένες χώρες στις ιμπεριαλιστικές. Το γεγονός ότι η χονδρεμπορική τιμή του ρεύματος στη Γερμανία και τη Γαλλία είναι κάτω από 100 ευρώ ανά μεγαβατώρα δεν οφείλεται στο ότι εκεί δεν έχουν καύσωνα, αλλά στο ότι οι χώρες αυτές έχουν άλλες δυνατότητες παρέμβασης και επιρροής στο χρηματιστήριο ενέργειας, έχουν ένα δίκτυο εξαρτημένων από αυτές αστικών τάξεων, οι οποίες είναι πρόθυμες να καταληστέψουν τους λαούς τους για να κερδίζουν τα αφεντικά τους και να κρατάνε κι αυτές την προμήθειά τους…
Η καταιγίδα της ακρίβειας σαρώνει την αλαζονεία της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης, τη δημαγωγία, τα ψέματα, τα ψίχουλα των επιδοτήσεων. Όμως οι ψευτοκορώνες της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να αποτελέσουν την απάντηση, γιατί στόχος τους δεν είναι η αλλαγή της πολιτικής αυτής σε όφελος του λαού, αλλά η απορρόφηση της οργής του και η διοχέτευσή της σε ασφαλή κανάλια εντός του συστήματος.
Ο λαός πρέπει να βρει τους τρόπους να σταθεί ο ίδιος εμπόδιο στην πολιτική της άρχουσας τάξης και να ανατρέψει το κύμα της ακρίβειας. Μέσα από τα σωματεία του, τις συλλογικές οργανώσεις του να απαιτήσει αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος της ζωής, να απαιτήσει το δικαίωμά του στη μόνιμη και σταθερή δουλειά και συλλογικές συμβάσεις που να κατοχυρώνουν τις πραγματικές κατακτήσεις του.
