«Ετοιμάζαμε πρωινό» όταν ξαφνικά «έπεσαν οβίδες, κατόπιν προειδοποιητικά φυλλάδια». Αυτή είναι η «σωστή» χρονική σειρά των «δραστικών» επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού, σύμφωνα με Παλαιστίνιο, εκτοπισμένο για τέταρτη φορά από τη Ράφα. Μόνο ο προσφυγικός καταυλισμός της Νουσεϊράτ δέχτηκε 63 επιθέσεις την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν έχει σημασία που αυτές οι ζώνες έχουν χαρακτηριστεί «ασφαλείς». Για τον ισραηλινό στρατό αποτελούν χώρους δράσης «τρομοκρατών». Νοσοκομεία, σχολεία του ΟΗΕ, τεμένη, όλα έχουν γίνει τα ορμητήριά τους και γι’ αυτό βομβαρδίζονται ανηλεώς. 120 σχολεία, τις τελευταίες ημέρες 10 από αυτά. Όσο για τα νοσοκομεία, το έχουμε ξαναγράψει: 10 υπολειτουργούν, ένας ιδιότυπος ευφημισμός, καθώς γιατροί και νοσοκόμοι σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούν να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο και ανήμποροι κοιτούν τη ζωή να χάνεται. Πολλά από τα θύματα που φτάνουν στα νοσοκομεία φέρουν εγκαύματα τρίτου βαθμού που έχουν προκληθεί από απαγορευμένα όπλα, όπως εμπρηστικές βόμβες φωσφόρου -οι περισσότεροι πολυεγκαυματίες πεθαίνουν έπειτα από λίγες ώρες, μέσα σε φρικτούς πόνους. Σύμφωνα με τον βρετανικό The Guardian, οι πύραυλοι που εκτοξεύονται κυρίως σε καταυλισμούς προσφύγων είναι γεμάτοι με πρόσθετα μέταλλα, που θρυμματίζονται σε τόσο μικροσκοπικά κομμάτια που εύκολα χάνονται στην εξέταση αλλά σακατεύουν όσους επιβιώνουν. Πολύ πιθανόν να είναι σαν τις βόμβες που η Ουάσινγκτον θα στείλει άμεσα στο Ισραήλ, μόνο …500 λιβρών, διακατεχόμενη ίσως από μια κρίση «ενσυναίσθησης». Ανησυχεί πως οι μεγαλύτερες μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε πυκνοκατοικημένες περιοχές…
Λίγες είναι οι φορές που έχουμε αναφέρει τον αριθμό των θυμάτων αυτού του πολέμου και αυτό γιατί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Με όλη τη σχετικότητά τους, λοιπόν, και με μια πρόχειρη αναζήτηση, οι νεκροί πλησιάζουν τις 39.000 (περίπου 10.000 παιδιά) και οι τραυματίες τις 90.000. Αν συνυπολογίσουμε τους αγνοούμενους, τότε οι αριθμοί ανεβαίνουν δραματικά. Το περιοδικό Lancet αναφέρει τις 180.000 ως τον αριθμό νεκρών που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Άραγε οι αριθμοί αυτοί περιλαμβάνουν τους νεκρούς από την πείνα και τις κακουχίες; Η μάχη για την επιβίωση δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Η πείνα, η δίψα, οι κακουχίες, οι μολυσματικές ασθένειες είναι μόνιμη συνθήκη. Οι επιζήσαντες δεν μπορούν να μαζέψουν τα πτώματα, γιατί μπαίνουν στο στόχαστρο ελεύθερων σκοπευτών. Τα ερείπια και τα μπάζα κρύβουν μέσα τους χιλιάδες νεκρούς και υπολογίζεται πως θα χρειαστούν τουλάχιστον 15 χρόνια για τον καθαρισμό τους. Σκουπίδια και λύματα χειροτερεύουν τις ήδη άσχημες συνθήκες υγιεινής.
«Όλοι οι κανόνες του πολέμου έχουν παραβιαστεί στη Γάζα», δηλώνει ο Φίλιπ Λαζαρίνι. Δεν λέει κάτι καινοφανές. Ο ισραηλινός στρατός δεν μπορεί να επιδείξει κανέναν «ηρωισμό» στη Γάζα. Η γενοκτονία δεν είναι ηρωισμός. Αντίθετα, η παλαιστινιακή αντίσταση φέρνει σε δύσκολη θέση τους σιωνιστές και στρατιωτικά αλλά και στο πολιτικό πεδίο. Ο Νετανιάχου επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά τη Ράφα, για να διαφημίσει στρατιωτικές «επιτυχίες». Μάλλον, όμως, για να καλύψει τη δυσαρέσκεια για τις απώλειες σε στρατιώτες, την αποτυχία να καμφθεί η παλαιστινιακή αντίσταση αλλά και να εξουδετερωθεί η ηγεσία της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς (που ως μια άλλη Λερναία Ύδρα «ανασταίνει» στελέχη που η στρατιωτική ηγεσία ανακοινώνει πως έχει «εξουδετερώσει»). Ήταν, επίσης, μια «απάντηση» στον Μπεν Γκβιρ, τον ακροδεξιό υπουργό Εθνικής Ασφάλειας και βασικό εταίρο της κυβέρνησης, ο οποίος επισκέφθηκε την πλατεία Τεμενών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, τον τρίτο πιο ιερό τόπο του Ισλάμ. Πήγε «για να προσευχηθεί για τους ομήρους, που θα επιστρέψουν σπίτι τους αλλά όχι μέσω μιας συμφωνίας συνθηκολόγησης» και κάλεσε τον Νετανιάχου να μην κάνει καμία υποχώρηση.
Όλα αυτά εν μέσω διαπραγματεύσεων που διεξάγονται στην Αίγυπτο και το Κατάρ με εμπόδια, πιέσεις και εκβιασμούς προς την παλαιστινιακή πλευρά να αποδεχθεί τα σχέδια των ιμπεριαλιστών (ενδεικτική η ανακοίνωση πως η Χαμάς αποχωρεί από τις διαπραγματεύσεις για να διαψευστεί αργότερα με κατηγορίες προς τις ΗΠΑ). Αντίστοιχες πιέσεις ασκούνται και προς το Ισραήλ για «αυτοσυγκράτηση». Δεν είναι τυχαίες οι κινήσεις της Μεγάλης Βρετανίας (χρηματοδότηση της UNRWA και δηλώσεις του νέου ΥΠΕΞ Ντέιβιντ Λάμι κατά την επίσκεψή του στη Δυτική Όχθη), μένει να δούμε, όμως, ποια θα είναι η συνέχεια. Όσο το Ισραήλ έχει στο πλευρό του τις ΗΠΑ, δεν χρειάζεται να λογαριάζει τέτοια «τιτιβίσματα» (και σ’ αυτά συμπεριλαμβάνουμε και ψηφίσματα του ΟΗΕ, κατηγορίες της Διεθνούς Αμνηστίας για βασανισμούς, ακόμα και «εντάλματα σύλληψης» από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο). Από αυτή την άποψη, η συνάντηση του Νετανιάχου με τον Μπάιντεν επικυρώνει αυτή τη σύμπνοια. Θα χρειαστεί, όμως, να επανέλθουμε σ’ αυτό, καθώς η σύνταξη του άρθρου δεν «πρόλαβε» αυτή τη συνάντηση.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η επιβεβαίωση της στήριξης αυτής είναι αναγκαία για τον ίδιο τον Νετανιάχου, ώστε να μπορέσει να αντέξει στα αντικρουόμενα πυρά που δέχεται από την αντιπολίτευση αλλά και από τις συνεχιζόμενες λαϊκές κινητοποιήσεις.
Διπλωματικά παιχνίδια, ελιγμοί, πιέσεις και εκβιασμοί, ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, υποκριτική συμπόνοια. Κομμάτια ενός παζλ που έχουν ως «συγκολλητικό υλικό» τον ανθρώπινο πόνο, τις κακουχίες, το αίμα ενός ηρωικού λαού.
