ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Απόφαση του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ): Επιτακτική ανάγκη για αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής

Το ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ) στη συνεδρίαση στις 28-29/9/24 συζήτησε σχετικά με τις διεθνείς και εσωτερικές εξελίξεις, τα ζητήματα της πάλης των μαζών, τα πολιτικά καθήκοντα της Οργάνωσης και διαμόρφωσε πολιτικό-οργανωτικό σχεδιασμό στη βάση των αποφάσεων της 10^ης Συνδιάσκεψης. Δημοσιεύουμε παρακάτω βασικά σημεία της σχετικής απόφασης.

Α. Για τις διεθνείς εξελίξεις

Η κλιμάκωση των επιθέσεων του Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ με τη δολοφονία του Νασράλα προστίθεται σε μια σειρά προηγούμενων χτυπημάτων και δολοφονικών επιθέσεων των σιωνιστών υπό τη στήριξη και καθοδήγηση της Δύσης και ιδιαίτερα των ΗΠΑ και προδιαγράφει την εισβολή του Ισραήλ στον νότιο Λίβανο. Δίπλα στην κλιμακούμενη γενοκτονία του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη, οι επιθέσεις αυτές αποτελούν την αναγκαία για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό κατεύθυνση στήριξης του κράτους-δολοφόνου που έχουν «φυτέψει» εδώ και δεκαετίες στη Μ. Ανατολή για την προώθηση των συμφερόντων τους. Η κατεύθυνση αυτή προκύπτει ως αναγκαία για τις ΗΠΑ μετά την κατάρρευση των «συμφωνιών του Αβραάμ» και στη στόχευσή της περιλαμβάνει τη «συμμόρφωση» του Ιράν σύμφωνα με τις αμερικανοΝΑΤΟϊκές επιταγές. Η αλλαγή ηγεσίας μετά το «ατύχημα» του προέδρου τον περασμένο Μάιο, η δολοφονία Χανίγια μέσα στην Τεχεράνη και οι αναζητήσεις του νέου προέδρου Πεζεσκιάν στη Δύση υπογραμμίζουν την ταλάντευση εντός του καθεστώτος της χώρας αυτής για τον προσανατολισμό της, κάτω από την πίεση που δέχεται από την όξυνση της αντίθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας.
Το βασικό επίκεντρο του οξύτατου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, το πεδίο στο οποίο συγκεντρώνεται το παγκόσμιο διακύβευμά του, το πεδίο που παράγει απαιτήσεις και ζητήματα σε όλο τον πλανήτη και σε όλες τις πτυχές αυτού του ανταγωνισμού, είναι αυτό του άδικου πολέμου στην Ουκρανία. Όλες οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών σε αυτό καθαυτό το πολεμικό πεδίο, αλλά και σε αναφορά με αυτό, παράγουν ως ισχυρότερη εκδοχή των εξελίξεων την κλιμάκωση της έντασης και των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτισμών. Είτε από τις ΗΠΑ-Δύση (π.χ. με χτυπήματα με όπλα μεγάλου βεληνεκούς εντός των ρωσικών εδαφών) είτε από τη Ρωσία (π.χ. με τη χρήση των λεγόμενων «τακτικών» πυρηνικών για την πιο αποφασιστική και γρήγορη εκκαθάριση του πεδίου).
Οι ΗΠΑ, όντας η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη του πλανήτη και ο μεγαλύτερος εχθρός των λαών, βρίσκονται «παγιδευμένες» στην κοινή επιδίωξη όλων των συγκρουόμενων κέντρων τους να αναδειχθούν νικητές του θυελλώδους ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, να γίνουν ηγεμόνες ενός κόσμου που βρίσκεται σε συνθήκες μεταβατικές, αφού η λεγόμενη «πολυπολικότητα» μόνο προσωρινή -και εμπόδιο για τον νέο κύκλο της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας- μπορεί να είναι. Η αντίθεση Χάρις-Τραμπ αφορά στο πώς θα υπηρετηθεί αυτή η στρατηγική στόχευση και ενώ οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί έμμεσα αλλά πλήρως στη σύγκρουσή τους με τη Ρωσία στο ουκρανικό πεδίο, η οποία (Ρωσία) είναι αντίστοιχα «παγιδευμένη» στην επιδίωξή της να αναγνωριστεί στον πλανήτη ως ιμπεριαλιστική δύναμη πρώτης γραμμής. Συνεπώς, η Ρωσία εννοεί τις «κόκκινες γραμμές» των πυρηνικών της, τις οποίες αναπροσαρμόζει απειλώντας με πυρηνική απάντηση ακόμα και σε συμβατικά χτυπήματα των Δυτικών στο έδαφός της. Σε αυτό το φόντο εξελίσσεται η ταραχώδης προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ, με απόσυρση του Μπάιντεν τρεις μήνες πριν τις εκλογές και δύο απόπειρες δολοφονίας του Τραμπ. Στο ίδιο πλαίσιο εκτιμάμε πως και μετά τις αμερικάνικες εκλογές θα συνεχιστεί η αναταραχή και εντός των αμερικάνικων κέντρων, αφού ούτε η Χάρις ούτε ο Τραμπ έχουν προβάλει ως τώρα απαντήσεις στα διλήμματα που αντιμετωπίζει η στρατηγική κατεύθυνση των ΗΠΑ.
Στο έδαφος που δημιουργεί η δεσπόζουσα αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας, ο κινέζικος ιμπεριαλισμός συνεχίζει την πορεία αναβάθμισης του παγκόσμιου ρόλου του, ενισχύοντας τη «στρατηγική συνεργασία» με τη Ρωσία (όπως με τη γιγάντια κοινή άσκηση από Ευρώπη ως Ειρηνικό) μετρώντας ταυτόχρονα την έκθεσή του έναντι των ΗΠΑ. Σε δεινή θέση βρίσκονται οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, που, όντας οργανικό κομμάτι της Δύσης και ακολουθώντας τις ΗΠΑ στην κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλα προβλήματα σε όλα τα ζητήματα (ενεργειακό, οικονομία, κοινωνική συνοχή, πολιτική αστάθεια), που όλα μαζί συνιστούν την εκδήλωση των στρατηγικών αδιεξόδων τους. Η έκθεση Ντράγκι, από τη μια, και το τελευταίο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για την άρση των περιορισμών στο βεληνεκές των χτυπημάτων στην Ουκρανία, από την άλλη, αποτελούν και τα δύο μαζί, έκφραση της σύγχυσης και των αντιφάσεων των ιμπεριαλιστικών πυλώνων της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία), ενώ παράλληλα η Βρετανία επιμένει στην αναζήτηση των χαμένων μεγαλείων της μέσα από τη συνεπή προώθηση του ρόλου του παγκόσμιου πολεμικού προβοκάτορα.
Απέναντι στην κρεατομηχανή του άδικου πολέμου στην Ουκρανία, απέναντι στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τις σφαγές στη Μ. Ανατολή, οι απαντήσεις που απαιτούνται μπορούν να δοθούν μόνο από την πάλη της εργατικής τάξης και των λαών. Οι αιματηρές αυτές εξελίξεις και οι χειρότεροι κίνδυνοι που διαμορφώνονται από αυτές έχουν ως κινητήρα τους τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ενώ στο υπόβαθρό τους βρίσκεται η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, όπως έδειξε ξανά και το μίνι κραχ του Αυγούστου. Συνεπώς, είναι μάταιη αλλά και ολέθρια όποια κατεύθυνση προβάλλει σαν απάντηση την υπαγωγή των λαών και της προοπτικής τους σε δυνάμεις των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να υπάρξει ως ουραγός της όποιας ιμπεριαλιστικής δύναμης! Η υπόθεση της συγκρότησης του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος είναι άρρηκτα δεμένη με τη συγκρότηση της εργατικής τάξης και των λαών στη δικιά τους, αυτοτελή βάση και επαναστατική προοπτική.

Β. Για την κατάσταση στη χώρα

Η χρεοκοπία του λεγόμενου «παραγωγικού μοντέλου» της χώρας είναι κοινός τόπος πλέον, παρά τη συστημική-κυβερνητική προπαγάνδα. Μετριέται με μια σειρά μεγέθη και δεδομένα, όπως τα 25 δισ. έλλειμμα στο ισοζύγιο αγαθών και τη συντριβή της αγοραστικής δύναμης των μαζών. Αναδεικνύεται από τις ευρύτερες συνέπειες αυτής της χρεοκοπίας, από τον Παγασητικό και ολόκληρη τη Θεσσαλία ως τις καταστροφικές πυρκαγιές. Από το κλείσιμο παραγωγικών μονάδων ως τη μείωση των τουριστικών εσόδων (παρά την αύξηση του όγκου των τουριστών), που οδηγούνται στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, «παρακάμπτοντας» τα μικρομεσαία στρώματα.

Αυτό το «παραγωγικό μοντέλο» που χρεοκοπεί είναι τα αδιέξοδα και η χρεοκοπία του εξαρτημένου καπιταλισμού της χώρας στις δοσμένες συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης και της πολεμικής κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Γι' αυτό από τις δυνάμεις του συστήματος δεν μπορεί να προβλέπεται καμιά αλλαγή, καμιά διόρθωσή του. Εξάλλου, με αυτό το «μοντέλο», που αδυνατίζει την οικονομία και ξετινάζει την παραγωγική βάση της χώρας, συνεχίζουν τα άλματα κερδοφορίας του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

Η υπηρέτηση αυτού του μονόδρομου του συστήματος προϋποθέτει και απαιτεί τη συνέχιση-ένταση της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα ζητήματα. Από την κλιμάκωση της εκμετάλλευσης των εργατών, που αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα εργαλεία, μέχρι την εκτεταμένη συντριβή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Ειδικές οικονομικές ζώνες, νέο ασφαλιστικό, κατάρρευση νοσοκομείων, μαζική εκδίωξη μαθητών από τα σχολεία, είναι στοιχεία της πολιτικής που προωθεί η κυβέρνηση και ουσιαστικά -ακόμα και απροσχημάτιστα- στηρίζει η λεγόμενη αντιπολίτευση.

Παράλληλα, θεμελιώδης κατεύθυνση και υποχρέωση του συστήματος είναι η υπηρέτηση με κάθε τρόπο του αμερικανοΝΑΤΟϊκού πολεμικού βηματισμού στην ευρύτερη περιοχή από τη Μ. Ανατολή ως την Ουκρανία. Η χώρα είναι και γίνεται όλο και περισσότερο πολιτική και στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, υπηρέτης των μεγάλων φονιάδων, εχθρός των λαών της περιοχής. Ο «ελληνοτουρκικός διάλογος» είναι διατεταγμένη από τις ΗΠΑ υπηρεσία για τη συνοχή της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ και ενδέχεται να παρουσιάσει σοβαρά αγκάθια και για τα ζητήματα των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» (όπως θέλει να τα αντιλαμβάνεται η αστική τάξη) στην εξέλιξή του.

Στη βάση των παραπάνω ζητημάτων διαμορφώνονται διαρκώς πιο έντονες συνθήκες πολιτικής αστάθειας. Η ΝΔ έπαψε (ήδη από τις αρχές της δεύτερης κυβερνητικής θητείας της) να μπορεί να παρουσιάζεται ως κυβέρνηση «αποκατάστασης της σταθερότητας και με προοπτικές ανάπτυξης», και βρίσκεται σε πορεία φθοράς, με ανοιχτά μεγαλύτερα από όσα φάνηκαν με τους «11» εσωτερικά προβλήματα. Αυτό που υπήρχε ως ΣΥΡΙΖΑ (γέννημα των έκτακτων συνθηκών του 2010-12, που ποτέ δεν απέκτησε βάσεις στήριξης που θα τον μετέτρεπαν σε δεύτερο πυλώνα) δεν υπάρχει πια και αναζητείται τι μπορεί να διασωθεί από αυτόν που να είναι αξιοποιήσιμο από το σύστημα. Το ΠΑΣΟΚ «φουσκώνεται» από κέντρα για να παρουσιαστεί ως μια δυνατότητα, αλλά και οι έξι υποψήφιοι αρχηγοί του συνομολογούν ότι δεν μπορεί να διαμορφώσει (γιατί δεν υπάρχει) μια εναλλακτική πολιτική για λογαριασμό του συστήματος.

Η κατάσταση αυτή αποτελεί σημαντικό έως κρίσιμο πρόβλημα για το σύστημα, καθώς περιορίζει τους όρους πολιτικού ελέγχου των μαζών στις δοσμένες συνθήκες όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων και κλιμάκωσης των γεωπολιτικών κρίσεων. Αποτελεί πρόβλημα και για τη διαμόρφωση όρων «εθνικής συναίνεσης», που θα ήθελαν να εκφραστεί στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση. Έτσι, ήδη τίθεται ανοιχτά το ζήτημα της -ακόμα πιο αντιδραστικής- αναμόρφωσης του εκλογικού νόμου ή/και η επιστράτευση ακροδεξιών δυνάμεων (Βελόπουλος, Λατινοπούλου) για να αντιμετωπιστεί το θέμα της «κυβερνησιμότητας».

Οι όποιες αντιδραστικές μανούβρες γίνουν στο πολιτικό σύστημα και στη διαμόρφωση κυβερνητικών λύσεων δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την οργή και αποστροφή του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Η πραγματικότητα που ζουν και αντιμετωπίζουν οι μάζες δεν παραγράφεται από την αντιδραστική προπαγάνδα που παρουσιάζει το μαύρο άσπρο. Για το ίδιο ζήτημα (τον έλεγχο των αντιδράσεων εργαζομένων και νεολαίας) έχουν επιστρατευτεί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες από τα τριτοβάθμια ως τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία σε ρόλο ανοιχτής πολιτικής καταστολής (π.χ. η ΓΣΕΕ διεκδικεί τη διαχείριση του ΓΕΜΗΣΟΕ!) των όρων οργάνωσης και πάλης των μαζών. Σημαντικό ρόλο έχει αναλάβει και η ηγεσία του ΚΚΕ που, από τη μια, στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο βομβαρδίζει τον λαό και τη νεολαία με κοινοβουλευτικό κρετινισμό, «απαλλαγή» της αστικής τάξης από την ιμπεριαλιστική της εξάρτηση και στοίχιση στη γραμμή της αστικής τάξης έναντι του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Από την άλλη, στο πεδίο των σωματείων και συλλόγων, πρωτοστατεί στην «εκκαθάριση» του πεδίου από κάθε κίνηση συγκρότησης αντίστασης και διεκδίκησης.

Ωστόσο, το κύριο όπλο του συστήματος και της κυβέρνησής του για την αντιμετώπιση του κινδύνου λαϊκών-νεολαιίστικων εκρήξεων και αγώνων είναι και θα παραμένει η πολιτική της φασιστικοποίησης. Η πολιτική κατάπνιξης έως και απαγόρευσης του δικαιώματος στην οργάνωση και στην πάλη, ακόμα και στη διαμαρτυρία, η πολιτική που ποινικοποιεί τη μαζική πάλη και την αντίθεση στην πολιτική του συστήματος. Η μαύρη εκστρατεία ενάντια στη νεολαία, ντυμένη με το αντιδραστικό κατασκεύασμα της «παραβατικότητας των νέων», αποτελεί κρίσιμο τμήμα αυτής της πολιτικής και ομολογία των ανησυχιών αλλά και των άθλιων επιδιώξεων του συστήματος για τη νέα γενιά. Η αντιμετώπιση αυτής της πολιτικής είναι κρίσιμο ζήτημα για τη μαζική πάλη και το κίνημα και πρέπει να ξεδιπλωθεί με όρους μαζικής πάλης.

Γ. Για τα άμεσα καθήκοντά μας

Να δώσουμε πανελλαδικά σε όλους τους τομείς και με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη της απεργίας του Νοέμβρη! Κόντρα στις επιδιώξεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών να χειριστούν με όρους διαμεσολάβησης και διαστροφής την αγωνία των εργατικών-λαϊκών μαζών για ζωή και δουλειά με δικαιώματα, να παλέψουμε για μια μαζική απεργιακή μάχη, που θα έχει στην πρώτη γραμμή την κατεύθυνση της ανατροπής της πολιτικής του συστήματος και της κυβέρνησής του. Τη διεκδίκηση για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις που να καλύπτουν το κόστος ζωής και τη διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους. Κόντρα και ενάντια στις λογικές που «κοστολογούν» τα δικαιώματα των εργατών, του λαού και της νεολαίας, για να καταλήξουν στο προδιαγεγραμμένο συμπέρασμα πως είναι «αντικειμενικά αναπόφευκτος» ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας. Αυτή η μάχη πρέπει και μπορεί να παράξει μετρήσιμα αποτελέσματα σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές και στη νεολαία, να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας και υποταγής, να τροφοδοτήσει με αγωνιστικές διεργασίες κλάδους και χώρους. Να αποτελέσει, δηλαδή, βάση για να παραχθούν νέα κύματα μαζικής αντίστασης και διεκδίκησης.
Τη συνέχιση-ένταση των προσπαθειών για την ανάπτυξη των μετώπων πάλης σε εκπαιδευτικούς-μαθητές-λαό, απέναντι στην αντιδραστική ταξική πολιτική που εξελίσσεται (συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων, ένταση ταξικών φραγμών, μέτρα καταστολής των μαθητών και των αγώνων τους, διώξεις εκπαιδευτικών) και στους φοιτητές (στέγαση-σίτιση-όροι σπουδών και απέναντι στον νόμο των ιδιωτικών ΑΕΙ). Η πάλη αυτή χρειάζεται να τροφοδοτείται από τον στόχο της απεργιακής μάχης του Νοέμβρη και να τροφοδοτήσει τη μάχη αυτή.
Ένταση των αντιπολεμικών-αντιιμπεριαλιστικών πρωτοβουλιών, εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα, παλεύοντας για την ανάδειξη της απαιτούμενης κατεύθυνσης και κόντρα στην πολιτική παραίτησης, αναζήτησης προστάτη και δορυφοριοποίησης στον καθεστωτικό ρεφορμισμό που επικρατεί στις εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις. Βαδίζοντας προς την ολοκλήρωση του τρίτου χρόνου του άδικου πολέμου στην Ουκρανία, το Καθοδηγητικό Όργανο έβαλε στόχο την πραγματοποίηση πανελλαδικού, διεθνιστικού, αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού διήμερου στην Αθήνα με τη συμμετοχή επαναστατικών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων από την περιοχή και τον κόσμο. Το διήμερο αυτό επιδιώκουμε να αποτελέσει σημαντική ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση, που θα δώσει ώθηση στην κατεύθυνση που κρίνουμε αναγκαία στο κίνημα και στην πάλη στη χώρα μας. Στην επέτειο της αντιιμπεριαλιστικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα κυκλοφορήσουμε σχετική μπροσούρα ανάδειξης του αναγκαίου ιδεολογικού και πολιτικού πλαισίου.
Μπροστά στις δίκες στελεχών και μελών της Οργάνωσης και αγωνιστών του κινήματος τον ερχόμενο Δεκέμβρη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (και στα Χανιά τον Γενάρη) προετοιμάζουμε πλατιά καμπάνια και κινηματικές πρωτοβουλίες, για την προβολή της κατεύθυνσης «ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» και τη μαζική διεκδίκηση της απαλλαγής όλων των αγωνιστών από όλες τις κατηγορίες.
Η 10^η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) αποτέλεσε μια σημαντική συνδιάσκεψη, που ενιαιοποίησε προωθητικά το στελεχικό δυναμικό και τα μέλη της Οργάνωσης και στα δύο πεδία που επικεντρώθηκε: Στην αποτίμηση της πορείας του ΚΚΕ(μ-λ) από την ανασυγκρότηση του 1982, και στην κατεύθυνση που οφείλει να οικοδομήσει στη βάση των πολιτικών θέσεων και εκτιμήσεών του για την κατάσταση στον κόσμο και στη χώρα. Στη βάση των αποφάσεων της 10^ης Συνδιάσκεψης για την οικοδόμηση μαζικής κομμουνιστικής Οργάνωσης με αναβαθμισμένο ρόλο στο κίνημα, στην κατεύθυνση της εκ νέου συγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος και του κομμουνιστικού κόμματος που απαιτεί η εποχή μας, το Καθοδηγητικό Όργανο αποφάσισε πολιτικά και οργανωτικά μέτρα και κατευθύνσεις:

- Για την αναβάθμιση της εργατικής δουλειάς και της δουλειάς στη νεολαία.

- Για τη βελτίωση της καθοδήγησης των τομέων, των συνοικιακών οργανώσεων στα αστικά κέντρα, των επαρχιακών οργανώσεων και της διάταξης-αξιοποίησης όλου του κομματικού δυναμικού.

- Για την πολύπλευρη βελτίωση της Προλεταριακής Σημαίας, των εκδόσεων και των ηλεκτρονικών μέσων προπαγάνδας της Οργάνωσης.

- Για την πιο συγκροτημένη, πολιτικά και ιδεολογικά, και πιο αποτελεσματική λειτουργία του τομέα των διεθνών σχέσεων της Οργάνωσης.

- Απευθύνουμε θερμό συντροφικό χαιρετισμό σε όλο το κομματικό δυναμικό και καλούμε να μετατρέψουμε την προωθητική δύναμη της 10^ης Συνδιάσκεψης σε πρωτοπόρα δράση και πάλη μέσα στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία!

Αθήνα 30-09-24

Το Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)

Πρωτοσέλιδο Επόμενo

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Απόφαση του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ): Επιτακτική ανάγκη για αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής

ΝΔ

Διευρύνεται το ρήγμα φέρνοντας πολιτική κρίση και αστάθεια

ΠΑΣΟΚ

Διαφοροποιήσεις στην τακτική, συμφωνία στην αντιλαϊκή πολιτική

Μπορούν οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσουν σε ένα μέλλον χωρίς ΣΥΡΙΖΑ…

Η αντιιμπεριαλιστική πάλη και ο διεθνισμός απαιτούν σοβαρότητα και δέσμευση Θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας;

Ελληνοτουρκικά

Κινητικότητα στο πλαίσιο των αμερικανόπνευστων σχεδίων

Σενάρια για αλλαγή του εκλογικού νόμου

Όλο και πιο αφιλόξενη η δικαιοσύνη τους για τον λαό

Παρεμβάσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Διαδηλώσεις για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Φύσσα

ΝΑΤΟϊκό συνέδριο στα Χανιά

Περαιτέρω στοίχιση της χώρας στα πολεμικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Άποψη

Έκθεση Ντράγκι: Ανησυχία για την επιβίωσης της ΕΕ ή αλλιώς, ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στα κόκκινα

Προσεγγίσεις

«Παγκοσμιοποίηση» εις διπλούν

Δημοκρατικά Δικαιώματα

Για μια ακόμα φορά, δολοφόνοι!

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 20 Νοέμβρη

Ζήτημα πάλης και αγώνα η προετοιμασία των εργαζομένων

Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων

Μαζικός αγώνας για ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς κόντρα στις «εικονικές» μάχες!

Πολλαπλά τα προβλήματα για τους εργαζόμενους στους δήμους

Εργοδοτικά Εγκλήματα

Όχι άλλες θυσίες εργατών για τα κέρδη της εργοδοσίας!

Το κράτος αποφάσισε να τιμωρήσει τους εργοδότες! Ή μήπως όχι;

Volkswagen

Οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα στον γερμανικό κολοσσό!

Προσωπικός… φραγμός με λίγο από γιατρό!

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση στον χώρο της περίθαλψης, οι εργαζόμενοι να απαντήσουν με οργάνωση των αγώνων τους!

Η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ αναζητά εναγωνίως ρόλο και διεκδικεί τη διαχείριση του ΓΕΜΗΣΟΕ!

Και το ΕΚΑ αναζητά στέγη...

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ

Με το ερώτημα της «δυνητικής αργίας» στους αγωνιστές εκπαιδευτικούς κλιμακώνεται η διωκτική μανία του υπουργείου Παιδείας

Οι εκπαιδευτικοί δεν θα σκύψουν το κεφάλι!

Οι νοσταλγοί σκοτεινών εποχών διώξεων και τρομοκρατίας θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει: αντίσταση και αγώνα μέχρι να πάρουν πίσω όλες τις διώξεις!

Η «χρήσιμη βία» και η «επικίνδυνη οργή» των μαθητών