Ένας λαός ζωντανός, ηρωικός, πρωτοπόρος στην παγκόσμια επανάσταση, ο οποίος έχει υποστεί την πιο μεγάλη αδικία στην παγκόσμια ιστορία. Δηλαδή να διωχθεί από την πατρίδα του και να δοθεί αυτή σε έναν άλλο λαό, τον οποίο δεν τον ήθελαν στην ιμπεριαλιστική δύση, αλλά παράλληλα θέλανε και τα αποθέματα ενέργειας που έχει η Μέση Ανατολή.
Φτιάχνοντας αυτό το φασιστικό κράτος στην καρδιά της Μέσης Ανατολής νόμιζαν ότι για μια ζωή θα ελέγχουν τους λαούς της περιοχής, αλλά αυτοί πέσαν σε έναν λαό που δεν υποτάσσεται, δεν αναγνωρίζει την ισχύ της άρχουσας τάξης του «ηλίθιου» πολιτισμένου κόσμου.
Αυτός ο λαός μας δείχνει την επαναστατική πυξίδα και με ένα τρόπο μοναδικό, που μόνο αυτός ξέρει, ποια είναι η κατεύθυνση της οργής που πρέπει να έχουμε και πού πρέπει να κατευθυνθεί αυτή η οργή. Μα πού αλλού, εκτός από το φασιστικό σιωνιστικό κράτος και όλους αυτούς που το υποστηρίζουν, από πολυεθνικές εταιρείες έως ιμπεριαλιστές και βολεμένες κυβερνήσεις.
Μετά από εκατό χρόνια αγώνα του Παλαιστινιακού λαού αλλά και εκατό χρόνια γενοκτονίας και προσπαθειών να τον κάνουν να γονατίσει.
Στην ίδια στιγμή που η ανθρωπότητα σχεδόν έχει παραδοθεί στους αφέντες αυτού του «φωτισμένου κόσμου» του ψέματος, της ανεργίας, της ανισότητας, της εκμετάλλευσης.
Αυτή την ίδια στιγμή, έρχεται αυτός ο λαός, μας ξυπνάει από την άγνοια, την κοροϊδία, τον ύπνο που οι μεγάλοι θέλανε να συνεχιστεί.
Τι έκανε αυτός ο λαός στην 7η Οκτωβρίου... επιτίθεται στον φονιά του, στο ξένο δημιούργημα της δύσης, στο σιωνιστικό κράτος που πιστεύει στον θάνατο του άλλου και μόνο αυτό και το έχει αποδείξει επανειλημμένα.
Πήρε το όπλο του, λοιπόν, και άσκησε το δικαίωμά του στον ένοπλο αγώνα για να ζήσει με αξιοπρέπεια και τιμή. Αυτό το δικαίωμα που χάραξαν οι παλιότεροι αντάρτες του παλαιστινιακού αγώνα, οι «Ελ Φινταϊιν». Αυτό το δικαίωμα που δεν μπόρεσαν οι συνθήκες προδοσίας του Όσλο να του διαγράψουν.
Πήρε το όπλο του και όρμησε στον φονιά του, στον φονιά της ανθρωπότητας, στον φονιά των αθώων ψυχών των μωρών της Παλαιστίνης.
Οι Παλαιστίνιοι αντάρτες θέλανε να πάρουν ομήρους ώστε να τους ανταλλάξουν με τους Παλαιστίνιους αγωνιστές κρατούμενους στις ναζιστικές φυλακές του Ισραήλ. Αυτοί οι συναγωνιστές μας είναι δεκάδες χρόνια στην φυλακή, γιατί πριν 40 χρόνια αγωνίστηκαν για την Απελευθέρωση του λαού της Παλαιστίνης.
Αυτό που έγινε δεν άρεσε στους ιμπεριαλιστές και δώσανε ό,τι περνούσε από τα χέρια τους για να γίνει αυτή η γενοκτονία και να σβηστεί αυτός ο λαός από τον πλανήτη γη, για να μην πάρουν το παράδειγμα άλλοι λαοί.
Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο πρέπει να σταθούμε δίπλα στον παλαιστινιακό λαό σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας και να μην μας πιάσει η ντροπή της ιστορίας.
Ένα κράτος δολοφόνος που δεν διστάζει να σκοτώσει 200.000 αμάχους τραυματίες και μάρτυρες και να καταστρέψει νοσοκομεία, πανεπιστήμια, σχολεία, υποδομές ύδρευσης και άλλα.
Πρέπει να αντισταθούμε απέναντι στους φασίστες που κόψανε το φαγητό, το νερό το ρεύμα από όλο τον πληθυσμό της Γάζας αποκαλώντας τον «μη άνθρωπο».
Γιατί με την αλληλεγγύη μας σε αυτόν τον αδικημένο λαό απλά τους λέμε: κερατάδες δεν καταφέρατε να μας αφαιρέσετε την ανθρωπιά μας, είμαστε ακόμα άνθρωποι και ερχόμαστε να διεκδικήσουμε το ψωμί των παιδιών μας, που είναι ίδια με εκείνα της Γάζας! Ίδια όνειρα, ίδιες ελπίδες είχαν και αυτά, αλλά εσείς δεν τα καταλαβαίνετε, μόνο το κέρδος σας νοιάζει και ας είναι από το αίμα του λαού.
Πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν παζαρεύουμε ούτε πρόκειται να μας αγοράσετε, όπως τα ΜΜΕ της Ελλάδας που έχουν δείξει πόσο βρόμικο ρόλο έχουν ακόμα σε κρίσιμα ζητήματα πού αφορούν τον ελληνικό λαό όπως Τέμπη και πολλά άλλα.
Η Αμερική και τα τσιράκια της θέλουν υποταγμένο κόσμο να ωφελούνται οι πολυεθνικές εταιρείες, ώστε να κερδίζουν περισσότερα και ας μείνει ολόκληρος λαός για έναν ολόκληρο χρόνο κάτω από τις βόμβες, τη στέρηση φαγητού, νερού, φαρμάκων, μόρφωσης, σχολείων.
Ο Λίβανος, η Παλαιστίνη και όλοι οι ελεύθεροι συνάνθρωποι και λαοί θέλουμε να σας πούμε ότι δεν πρόκειται να κατεβάσουμε τα όπλα και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για τη Απελευθέρωση του πλανήτη.
* Ο Γιάχια Ασκέρ, παλαιστίνιος αγωνιστής, δραστηριοποιείται στην Παλαιστινιακή Κοινότητα της Θεσσαλονίκης συμμετέχοντας στην πρωτοβουλία συντονισμού «Οργανώσεις-Συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης» και στις δράσεις που έχει αναπτύξει στην πόλη. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παλαιστινιακής Παροικίας Θεσσαλονίκης