Διαψεύστηκαν όσοι από τους αναλυτές των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή περίμεναν μια γρήγορη επιθετική ενέργεια του σιωνιστικού κράτους εναντίον του Ιράν και μάλιστα με χτύπημα των πυρηνικών και των πετρελαϊκών του εγκαταστάσεων, παραβλέποντας το γεγονός πως το προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ μπορεί να κινείται πολλές φορές τυχοδιωκτικά και στα όρια των αμερικανικών προτεραιοτήτων, αλλά ποτέ ενάντιά τους. Διότι είναι πασιφανές πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ή για να είμαστε πιο ακριβείς οι μερίδες της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης που φαίνεται να κυριαρχούν σε αυτή τη φάση, δεν προκρίνουν το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου στη Μέση Ανατολή. Θα τολμούσαμε να πούμε πως όχι μόνο δεν προκρίνουν, αλλά στη βάση των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο μέτωπο της Ουκρανίας και με τα παγκόσμια διακυβεύματα με τα οποία συνδέεται αυτό, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποτρέψουν το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου. Από την άλλη, υπάρχουν σημάδια πως η Ρωσία κινείται πιο αποφασιστικά σε σχέση με πριν, για να στηρίξει το σύμμαχό της Ιράν από την επικείμενη ισραηλινή επίθεση. Οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές από τη μια στηρίζουν το Ισραήλ και από την άλλη «γκρινιάζουν» προς τις ΗΠΑ, ώστε να το «συμμαζέψουν», φοβούμενοι ότι οι εξελίξεις θα τους προσπεράσουν για μια ακόμη φορά, ενώ παράλληλα θα χάσουν και την όποια επιρροή διαθέτουν στις χώρες της περιοχής.
Σιωνιστικά σχέδια
Η συνέχιση της γενοκτονίας των Παλαιστινίων και η επέκταση των σφαγών στον Λίβανο είναι η καλύτερη απόδειξη των αδιανόητων σιωνιστικών σχεδίων για την «τελική λύση», που περιλαμβάνει τον εξανδραποδισμό ενός λαού και το διώξιμο με κάθε τρόπο και μέσο από τη γη του. Το σχέδιο για τη Μέση Ανατολή που επέδειξε για δεύτερη φορά στον ΟΗΕ ο σφαγέας Νετανιάχου (η πρώτη φορά ήταν ξανά στον ΟΗΕ λίγες μέρες πριν την 7η Οκτωβρίου του 2023), είχε εξαφανίσει την Παλαιστίνη, βάζοντας στη θέση της ένα με μπλε χρώμα Ισραήλ, ενώ και στη βάση των «Συμφωνιών του Αβραάμ» παρουσίαζε με πράσινο χρώμα τα φιλικά προς το Ισραήλ αραβικά καθεστώτα που είχαν ή ετοιμάζονταν να συνάψουν συμφωνίες με το Τελ Αβίβ. Η επιχείρηση της 7ης Οκτώβρη του 2023 τίναξε στον αέρα τον ενταφιασμό της Παλαιστίνης και τις Συμφωνίες του Αβραάμ. Αυτό που φυσικά δεν κατάφερε η 7η Οκτώβρη ήταν να διαγραφούν οι ναζιστικού χαρακτήρα σχεδιασμοί των φονιάδων του Ισραήλ. Είναι σχεδιασμοί που όσο προβάλλονται από τη σιωνιστική ηγεσία λόγω της αποθράσυνσής της και της αίσθησης υπεροχής που την διακατέχει το τελευταίο διάστημα, τόσο δημιουργούν αμηχανία στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους προστάτες του κράτους-τρομοκράτη, διότι βγάζουν το φύλο συκής πίσω από το οποίο προσπαθούν να κρυφτούν για τους στόχους των ωμοτήτων που διαπράττει το Ισραήλ εδώ και πολύ καιρό. Όπως επισημαίνουν, όμως, ορισμένοι αναλυτές, παρά τις στρατιωτικές επιτυχίες που μπορεί να έχει το Ισραήλ, έχει ουσιαστικά ηττηθεί: έχει χάσει κάθε επίφαση δημοκρατικού κράτους παρά την πλύση εγκεφάλου των δυτικών ΜΜΕ, δεν μπορεί να παρέχει «ασφάλεια» βασισμένη σε ποτάμια αίματος και δημιουργεί με τις επιλογές του τους όρους για την καταστροφή του σιωνιστικού κράτους, ενός δηλαδή βάρβαρου στρατοκρατικού μηχανισμού αποικισμού, απαρτχάιντ, εκτοπισμού, διώξεων και δολοφονιών.
Ιμπεριαλιστικές ιεραρχήσεις και ανταγωνισμοί
Η αναβολή με εντολή Νετανιάχου της επίσκεψης του υπουργού Άμυνας στην Ουάσιγκτον, η μη απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του Ισραήλ «γιατί επίκειται συζήτηση με τις ΗΠΑ» και άλλα πολλά, δείχνουν πως ασκήθηκαν και συνεχίζουν να ασκούνται μεγάλες πιέσεις και που είχαν σαν αποτέλεσμα ένα διαρκές μπρος πίσω της σιωνιστικής ηγεσίας. Οι ΗΠΑ αρχικά πίεσαν ασφυκτικά για να αποτρέψουν την άκρως τυχοδιωκτική σκέψη για χτύπημα των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων. Η διοίκηση Μπάιντεν ανησύχησε, διότι αυτό δεν εκκινούνταν μόνο από το εσωτερικό της σιωνιστικής οντότητας, αλλά είχε υποστηρικτές και στις ΗΠΑ (Τραμπ). Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ πίεσαν ώστε να βγουν από το κάδρο της επίθεσης και οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, μετά τις προειδοποιήσεις του Ιράν, ότι σε μια τέτοια περίπτωση η απάντησή του θα περιείχε χτύπημα των κρίσιμων πολιτικών υποδομών του Ισραήλ. Αυτό θα σήμαινε με τη σειρά του ότι θα πηγαίναμε προς μια ανεξέλεγκτη κατάσταση περιφερειακής σύρραξης, ενώ Αμερικάνοι αναλυτές παρομοίαζαν τις εξελίξεις αυτές σαν ντόμινο παρόμοιο με αυτό που οδήγησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με δεδομένο ότι η πυραυλική επίθεση του Ιράν κατέδειξε την τρωτότητα της δήθεν αδιαπέραστης ασπίδας, μια τέτοια προειδοποίηση από την πλευρά του Ιράν έγινε χαρτί στα χέρια των ΗΠΑ. Έτσι, μάλλον και για να δεσμεύσουν τη σιωνιστική ηγεσία, αμερικανικά ΜΜΕ «διέρρεαν» ότι οι ΗΠΑ «αντάλλαξαν» την «αυτοσυγκράτηση του Ισραήλ» στην επίθεσή του στο Ιράν, ώστε αυτή να μην περιλαμβάνει πυρηνικές και πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, με την προμήθεια από τις ΗΠΑ προς το Ισραήλ του προηγμένου συστήματος αντιπυραυλικής ασπίδας THAAD.
Στο όλο σκηνικό που στήνονταν, οι προειδοποιήσεις του Ιράν στα γειτονικά αραβικά κράτη πως κάθε διευκόλυνση στο Ισραήλ θα θεωρηθεί εχθρική ενέργεια που θα απαντηθεί με πλήγμα στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις τους, οδήγησαν τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ να κλείσουν τον εναέριο χώρο τους στο Ισραήλ και να κάνουν διάβημα προς την Ουάσιγκτον να συγκρατήσει το μαντρόσκυλό της.
Βέβαια και επειδή ακριβώς οι εξελίξεις έχουν μια δυναμική, θα ήταν αφελές να προεξοφλήσει κάποιος πριν πραγματοποιηθεί η επίθεση το πιθανό εύρος και κυρίως τις επιπτώσεις της. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και μια «συγκρατημένη» επίθεση συνιστά μια κλιμάκωση και μια πρόκληση από ένα κράτος που, με τις πλάτες των αφεντικών του, δολοφονεί ηγέτες, βομβαρδίζει περιοχές χωρών με τις οποίες δεν βρίσκεται επίσημα σε πόλεμο, και όλα αυτά σε μια περιοχή που φλέγεται και βράζει από τη σιωνιστική σφαγή σε Γάζα και Λίβανο.
Επιπλέον, μπορεί οι ΗΠΑ να μην θέλουν το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου, αλλά είναι μέσα στις βλέψεις τους η χρησιμοποίηση της επιθετικής πολιτικής του Ισραήλ ενάντια σε Χεζμπολάχ-Λίβανο, ώστε να κλιμακώσουν την πίεση προς στην ιρανική ηγεσία και συνολικά το καθεστώς που δείχνει σημάδια αμφιταλάντευσης και με στόχο τον αναπροσανατολισμό του. Βάζοντας, έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, υπό δοκιμασία τις σχέσεις του ιρανικού καθεστώτος με τη Ρωσία αλλά και την Κίνα. Κάποιοι αναλυτές, πέρα από τους σιωνιστικούς υπολογισμούς που οδήγησαν στην εισβολή στον Λίβανο, συσχέτισαν την κίνηση αυτή του Ισραήλ με το γεγονός πως μέσα στον Σεπτέμβριο θα υπογράφονταν η συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας Ιράν-Ρωσίας. Βέβαια, μια τέτοια προσπάθεια από την πλευρά ΗΠΑ-Ισραήλ μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να επιταχύνει τη σύσφιξη των σχέσεων Ιράν-Ρωσίας/Κίνας. Ήδη γράφεται πως η Ρωσία έχει εξοπλίσει το Ιράν με S-400 και πως τον ισραηλινό στρατό τον περιμένουν πολλές εκπλήξεις, όταν επιτεθεί στην ιρανική επικράτεια. Ίδωμεν.
Δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε ξανά τον μεγάλο φόρο αίματος που ήδη πληρώνει ο λαός της Παλαιστίνης και τώρα και ο λαός του Λιβάνου, αλλά και την αύξηση των πολεμικών κινδύνων για όλους τους λαούς της περιοχής. Με τις πλάτες της «πολιτισμένης Δύσης», των ΗΠΑ και της ΕΕ, το πιο θεοκρατικό και ταυτόχρονα στρατοκρατικό κράτος στον κόσμο, το σιωνιστικό Ισραήλ, παράλληλα με την εισβολή στη γειτονική χώρα, επαναλαμβάνει στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Βηρυτού και στα χωριά του Λιβάνου, τους ναζιστικού χαρακτήρα βομβαρδισμούς εναντίον αμάχων, σχολείων, νοσοκομείων και σπιτιών, που έχουν ήδη ισοπεδώσει τη Λωρίδα της Γάζας.
Από την άλλη και παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, δεν μπορούμε επίσης παρά να υπογραμμίσουμε πως η παλαιστινιακή αντίσταση ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες που αφήνουν τα ισραηλινά τανκς και αεροπλάνα, ενώ οι χιλιάδες μαχητές στον Λίβανο, παρά τα χτυπήματα που έχει δεχτεί η Χεζμπολάχ το τελευταίο διάστημα, αντιστέκονται ηρωικά, προξενώντας απώλειες στον σιωνιστή εισβολέα.
