Η γραμμή της αντίστασης, του μαζικού αγώνα, της εμπιστοσύνης στις δυνάμεις μας και στον λαό ανοίγει δρόμους και δείχνει διέξοδο! Συνεχίζουμε!
Αυτό είναι το πιο σοβαρό συμπέρασμα που μπορεί να βγει από την επιτυχημένη απεργιακή συγκέντρωση εκπαιδευτικών στις 23/10 έξω από το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Αττικής. Κόντρα σε όλους και σε όλα, κόντρα στον συσχετισμό στις ομοσπονδίες αλλά και στα ΔΣ των διάφορων εκπαιδευτικών σωματείων, κόντρα και στον -πράγματι- αρνητικό γενικότερο συσχετισμό, επιβεβαιώθηκε ότι οι δυνάμεις της γραμμής του μαζικού αγώνα μπορούν να παράξουν σοβαρά κινηματικά και πολιτικά γεγονότα.
Το αποτέλεσμα της ακρόασης (που γνωμοδοτεί ομόφωνα αρνητικά ως προς την Αργία των αγωνιστών), η επιτυχία της απεργιακής συγκέντρωσης ενάντια στις απολύσεις, αλλά και το σύρσιμο πίσω από αυτή όλων των δυνάμεων που τόσο καιρό με διάφορους τρόπους προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν και να προβοκάρουν τον αγώνα αυτό, οφείλεται σε πολλούς παράγοντες:
- Στην επιμονή του δυναμικού των Αγωνιστικών Κινήσεων αλλά και του κοινοδρασιακού σχήματος στον Πειραιά, της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής, όλο αυτό το διάστημα, να βάζουν σαν ζήτημα αιχμής το ζήτημα των διώξεων και της μαζικής πάλης για να παρθούν όλες πίσω. Δεν ήταν αποτέλεσμα μιας ριξιάς, αλλά ενός συνεχούς αγώνα με πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις, για να βρεθεί και να μπει στον αγώνα ευρύτερο δυναμικό. Σε αυτή την κατεύθυνση βοήθησε καθοριστικά η Ανοικτή Συνέλευση Αγώνα.
- Στην εμπιστοσύνη στους συναδέλφους και στον κόσμο και στη γραμμή «όχι στις συνδικαλιστικές απολύσεις στο δημόσιο σχολείο» σαν ζήτημα πάλης και αγώνα όλων μας. Για αυτό αγκαλιάστηκε πλατιά από κόσμο πολλαπλάσιων δυνάμεων. Συνέβαλλε σε αυτό και το δια ζώσης μάζεμα υπογραφών.
- Στην ανάδειξή του ως ζήτημα που αφορά πανελλαδικά τους εκπαιδευτικούς αλλά και ΟΛΟ τον λαό.
- Στο ότι οι αγωνιστές εκπαιδευτικοί δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω στην υπεράσπιση της συνδικαλιστικής τους δράσης (κινητοποίηση μαζί με μαθητές ενάντια στην αξιολόγηση), όπως απαιτούσαν με ποικίλους τρόπους οι διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες σωματείων και ομοσπονδιών («να μην πούμε ότι ήταν μαζί με μαθητές», «να μην πούμε ότι φωνάζονταν συνθήματα γιατί θεωρούνται φωνασκίες»).
Όλα τα παραπάνω συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί ένα μαζικό πολιτικό γεγονός στην Αθήνα, που δημιούργησε ψυχολογία μάχης και αγώνα σε όσο κόσμο βρέθηκε εκεί. Αποτέλεσε ένα «μικρό» στιγμιότυπο του τι μπορεί να παραχθεί κινηματικά σε αυτές τις συνθήκες της έντονης επίθεσης και αδιεξόδων που παράγει το σύστημα, με την καθοριστική συμβολή της αγωνιστικής και μαχητικής γραμμής. Είναι μια σημαντική παρακαταθήκη και εμπειρία ως προς το πώς πρέπει να κινούνται οι αγωνιστικές δυνάμεις που στοχεύουν στην ανατροπή των συσχετισμών.
Προφανώς το αποτέλεσμα της Ακρόασης δημιουργεί προβλήματα αλλά δεν δεσμεύει την τελική απόφαση για την απόλυση, που είναι απόφαση του Υπουργού. Άλλωστε το ότι βγήκε η 24ωρη απεργία της ΔΟΕ παράνομη, με επιχειρηματολογία νόμου Χατζηδάκη, οι μαζικές νέες παραπομπές σε πειθαρχικό νεοδιόριστων -και όχι μόνο- για συμμετοχή στην Απεργία Αποχή, δείχνουν κλιμάκωση και όχι υποχώρηση της γραμμής των διώξεων. Για αυτό από δω και πέρα πρέπει να υπάρξει ακόμα πιο επίμονη, ακόμα πιο αποφασιστική προσπάθεια για να μην περάσουν οι συνδικαλιστικές απολύσεις! Να μην επικρατήσει εφησυχασμός. Οι δυνάμεις του ρεφορμισμού (ΚΚΕ) που σύρθηκαν πίσω από αυτή την κίνηση, να μην βρουν τρόπο να διαφύγουν.
Να συνεχίσουν οι κινητοποιήσεις, οι δράσεις και οι εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα ανάδειξης και καταγγελίας των διώξεων. Να συνεχίσει η καμπάνια συλλογής υπογραφών και ψηφισμάτων από σωματεία πανελλαδικά. Να δυναμώσουν και να μαζικοποιηθούν οι επιτροπές ενάντια στις διώξεις που έχουν φτιαχτεί σε κάθε πόλη. Ενόψει της διαδήλωσης του Πολυτεχνείου και της Απεργίας της 20ης Νοέμβρη, να αποτελέσει το ζήτημα των διώξεων ένα από τα κεντρικά ζητήματα πάλης του λαού μας.
