Απ' όπου κι αν πιάσει κανείς τα οικονομικά στοιχεία που οι ίδιοι δημοσιεύουν, καταλαβαίνει ότι η πολιτική που ακολουθούν οι ιμπεριαλιστές και οι κυβερνήσεις τους οδηγούν σε βάθεμα της εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και σε προετοιμασίες για ακόμη περισσότερες σφαγές λαών, μέσα από πολέμους που ετοιμάζουν να περικυκλώσουν τον πλανήτη ώστε να μπορέσουν να ξαναμοιράσουν τις αγορές τους, μιας και η κρίση που διέρχεται το καπιταλιστικό σύστημα όχι μόνο δεν λέει να κοπάσει, αλλά βαθαίνει ακόμη περισσότερο.
Ο πλούτος που παράγουν εργάτες κι εργαζόμενοι αυξάνεται, αλλά τον καρπώνονται ακόμη λιγότεροι εκμεταλλευτές, βαθαίνοντας το ρήγμα που χωρίζει τον κόσμο της εργασίας από αυτόν του κηφηναριού που τον λυμαίνεται. Έτσι, ενώ η κυβέρνηση μιλάει για ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας, την ίδια ώρα η Γιούροστατ ομολογεί ότι στην Ελλάδα ένας στους τέσσερις βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και του αποκλεισμού του από βασικά δικαιώματα και κατακτήσεις όπως η υγεία-περίθαλψη, οι σπουδές, η κατοικία.
Συνεπώς, αποτελούν χυδαία εξαπάτηση και ωμή κοροϊδία οι πρόσφατες εξαγγελίες του Μητσοτάκη ότι ο κατώτατος μισθός (που, βέβαια, ο ίδιος και το κεφάλαιο που υπηρετεί θα ορίζουν) θα φτάσει στα 950 ευρώ το... 2027 και ότι «οι αποδοχές πια δεν θα μπορούν να μειώνονται παρά μόνο να αυξάνονται» χάρις στον αλγόριθμο που επινόησε. Την ίδια ώρα, τσακίζουν κόκκαλα η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και η ανεργία, συγκαλυμμένη (μερική απασχόληση, περιστασιακή δουλειά) αλλά και φανερή, με τα συνεχή κλεισίματα εργοστασιακών μονάδων και τις απολύσεις.
Απόδειξη για τη συνέχιση και το βάθεμα της αντιλαϊκής επίθεσης αποτελεί και το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2025. Συνέχιση της φορολεηλασίας των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και εξυπηρέτησης των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων, νέα δυσβάσταχτα έξοδα για εξοπλισμούς, αλλά και μπόλικη κοροϊδία για «επιδόματα», «φοροελαφρύνσεις» και «αυξήσεις», από αυτά που είτε έχουν ήδη εξανεμιστεί, είτε παρακρατώνται μέσω άλλων οδών, είτε αποτελούν ψίχουλα.
Σε τροχιά επέκτασης των πολέμων οδηγείται ο πλανήτης μέσα από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών
Οι επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ, με απροσδιόριστο (σύμφωνα με τα προγνωστικά των πολιτικών αναλυτών) το αποτέλεσμα, έχουν πυροδοτήσει πιέσεις όλων των κέντρων που παρεμβαίνουν στην εκλογική κούρσα, με στόχο να διαμορφωθούν εκείνα τα δεδομένα που θα τους επιτρέψουν να παρέμβουν όποιος κι αν επικρατήσει. Με κεντρικό επίδικο τον νέο ρόλο που πρέπει να αναλάβει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στο -διαφοροποιημένο πλέον- παγκόσμιο σκηνικό, ως ηγετική δύναμη της Δύσης, η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο μονομάχων έχει οδηγηθεί σε ακόμη πιο ακροδεξιό περιεχόμενο, με ενεργοποίηση των πλέον αντιδραστικών δυνάμεων που δρουν στη χώρα, αποκρύβοντας την κοινότητα του πολιτικού τους λόγου, αλλά και τη φανερή τους αδυναμία να απαντήσουν πειστικά για το πώς θα αναστρέψουν το χαμένο έδαφος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην αντιπαράθεσή του με τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά και τις άλλες ανερχόμενες δυνάμεις που διεκδικούν ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα. Όσοι πίστευαν ότι αυτές οι εκλογές θα έδιναν -κάποια έστω- απάντηση σε αυτό το κεντρικό επίδικο, έχουν μείνει με τα ερωτηματικά τους. Την ίδια ώρα που ο πόλεμος στην Ευρώπη δείχνει και τις αδυναμίες της Δύσης σε αυτήν τη νέα φάση που έχει περάσει ο ανταγωνισμός, αλλά και την άκαμπτη στάση της Ρωσίας να αποδεχτεί τετελεσμένα σε βάρος στης στην Ουκρανία.
Και την ίδια ώρα, οι απειλές στον Ειρηνικό, αλλά και στον Ινδικό, για νέες πολεμικές απόπειρες διαμόρφωσης του νέου ιμπεριαλιστικού χάρτη αγορών, ολοένα και προβάλλονται από τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα ως το επόμενο πεδίο σύγκρουσης.
Έχει ανοίξει ήδη ο ασκός του Αιόλου
Ολοένα και πιο απειλητικά εμφανίζονται τα σχέδια και οι όροι για έναν γενικευμένο πόλεμο, όπως εκτιμήσαμε και στην πρόσφατη Συνδιάσκεψή μας. Πληθαίνουν οι στρατιωτικές προετοιμασίες και οι εξοπλισμοί των ιμπεριαλιστών, αλλά και εξαρτημένων χωρών όπως η χώρα μας, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε νέα φτωχοποίηση του λαού, σε ακόμη εντονότερη ακροδεξιά ρητορική, αλλά και πολιτική παρουσία φασιστικών κομμάτων που θέλουν να εμφανιστούν ως η έκφραση των κομματιών που θίγονται από τα ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τη βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση.
Ενεργοποιούνται ενδοαστικές αντιθέσεις, ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπως το Αιγαίο που η κρισιμότητά του για τα σχέδιά τους γίνεται επικίνδυνη προοπτική για τους λαούς που το περιβάλλουν. Η αναζωπύρωση των «ροζ επαναστάσεων» στη Γεωργία, στη Μολδαβία, στη Σερβία και το Κόσοβο, είναι μέρος του σχεδίου και των όρων για διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών για τους εμπλεκόμενους ιμπεριαλιστές στην νέα φάση που ετοιμάζεται.
Η συστηματική απαξίωση από τις ΗΠΑ του μέχρι πρότινος μηχανισμού των ίδιων των ιμπεριαλιστών, του ΟΗΕ, για τη διαμόρφωση όρων μεταπήδησης των επεμβάσεών τους από τον πόλεμο στη διπλωματία και το αντίστροφο, αλλά και η πρόσφατη συνάντηση του Γκουτέρες με τον Πούτιν, δείχνει την αποφασιστικότητά των Αμερικάνων να προωθήσουν πολεμικές ωμότητες, όπως αυτή στη Γάζα, αλλά και την άρνησή τους για... ειρηνευτικά σχέδια στην Ουκρανία, αν αυτά δεν ευνοούν τις επιδιώξεις τους.
Οι ολοένα και συχνότερες αμφισβητήσεις που προκύπτουν στο εσωτερικό του κυβερνητικού σχήματος για τον τρόπο προώθησης της φορομπηξίας στον λαό, οι συγκρούσεις οικονομικών κέντρων για το μοίρασμα των χρημάτων του ταμείου, η έκφρασή τους στα ΜΜΕ και από βουλευτές, αλλά και από πρώην πρωθυπουργούς, στην πραγματικότητα αποτελούν έκφραση της κόντρας της ΕΕ απέναντι στην πλήρη ευθυγράμμιση της χώρας με τις ΗΠΑ. Κι ακόμη δεν μπήκαμε σε πιο δύσκολες επιλογές, όπως η αλλαγή του Συντάγματος και η επιλογή νέου προέδρου που θα μπορεί να ανταποκριθεί στα νέα κελεύσματα των ιμπεριαλιστών, κρατώντας μια ισορροπία ανάμεσα στις «δύο βάρκες» της εξάρτησης που επικαθορίζουν την πολιτική της ντόπιας άρχουσας τάξης σαν ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί.
Είναι κατανοητό ότι μπροστά στην αστάθεια που χαρακτηρίζει το πολιτικό σκηνικό και την αδυναμία στησίματος ενός αξιόπιστου δεύτερου πυλώνα, ολοένα και συχνότερα θα φτιάχνονται, θα ανασύρονται και θα προβάλλονται παλιές και νέες σκευωρίες όταν θα χρειάζεται να πιεστούν καταστάσεις (όπως η υπόθεση Νοβάρτις, ο αποστολέας των SMS στις παρακολουθήσεις κ.λπ.) ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες καλύτερης επέμβασης των ιμπεριαλιστών (κυρίως της ΕΕ, που αισθάνεται ριγμένη) στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας.
Την ίδια στιγμή οι δύο επίδοξοι διεκδικητές του ρόλου της αντιπολίτευσης αγκομαχούν να βρουν λόγο και ρόλο που να τους διαφοροποιούν από την δεξιά πολιτική της κυβέρνησης. Είναι ενδεικτικά των υπόγειων διεργασιών που συντελούνται στο αστικό πολιτικό πεδίο, τα τελευταία φαινόμενα πολιτικής ραδιουργίας. Η απαξίωση του Παππά ως εκπρόσωπου του ΣΥΡΙΖΑ από τον Μητσοτάκη, καθώς και τα σφιχταγκαλιάσματα ΠΑΣΟΚ με ΝΔ, συνυπάρχουν με τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την επαναφορά της πρόθεσης δημιουργίας νέου κόμματος στον χώρο αυτό. Συγχρόνως, έχουμε το συνεχές προμοτάρισμα της Λατινοπούλου ως φορέα της πολιτικής ακροδεξιάς. Τα συνεχή γκάλοπ ενίσχυσής της από διαρροές ψηφοφόρων της ΝΔ και η υπερπροβολή της ως εν δυνάμει «κίνδυνο» ευρωπαϊκού μοντέλου ακροδεξιάς, στρέφει ακόμη δεξιότερα την πλάστιγγα του πολιτικού σκηνικού.
Να αντισταθούμε απέναντι στις νέες προκλήσεις
Απέναντι σε αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις ο λαός και οι εργαζόμενοι μένουν περιθωριοποιημένοι. Σε αυτό έχουν συμβάλει συνειδητά όλες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις που θέλουν να αναφέρονται στον λαό, ενώ και η Αριστερά του εξωκοινοβουλίου περί άλλων τυρβάζει.
Το ΚΚΕ(μ-λ), ήδη από τη Συνδιάσκεψή του, έχει θέσει ως προτεραιότητα την ανάδειξη μετώπων αλλά και την ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε ο λαός και οι εργαζόμενοι να εκφράσουν τις διεκδικήσεις τους και συγκροτήσουν εστίες αντίστασης απέναντι στην πολεμική καταιγίδα που ετοιμάζουν οι ιμπεριαλιστές για τους λαούς. Να συμβάλει στη συγκρότηση μαζικού κινήματος απέναντι στην εξαθλίωση, διεκδικώντας, όχι απλώς την βελτίωση των όρων διαβίωσης, αλλά την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος που παράγει αυτά τα δεινά. Να εμφυσήσει ξανά ότι στους δρόμους κατακτιούνται τα δικαιώματα και αποκαλύπτονται οι ψεύτικοι φίλοι του λαού. Ότι οι αγώνες έχουν αποτέλεσμα όταν βρίσκονται στα χέρια των εργαζόμενων, κάτι που απέδειξε περίτρανα η σκληρή και συστηματική πάλη των εκπαιδευτικών ενάντια στις απολύσεις αγωνιστών που διεκδίκησαν το δικαίωμα στον αντίλογο στην κυβερνητική επέλαση.
Με τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στις απολύσεις των εκπαιδευτικών
Με τη μαζική τους συμμετοχή στις εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, διατρανώνοντας την ανάγκη δυναμώματος της πάλης ενάντια στην εξάρτηση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, την καταδίκη του άδικου πολέμου στην Ουκρανία, την αλληλεγγύη στον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό.
Με τη μαζική τους συμμετοχή στην απεργία στις 20 Νοέμβρη, με τα δικά τους ταξικά αιτήματα, κόντρα στην υποταγή των εργατοπατέρων και των ρεφορμιστών του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ.
Με τη στήριξη των αγώνων που ξεσπούν σε κλάδους εργαζόμενων.
Με τη στήριξη των αντιστάσεων της νεολαίας ενάντια στο ξεπέταγμά της από τις σπουδές και τη μετατροπή της σε φτηνό εργατικό δυναμικό, αφοπλισμένο από δικαιώματα και το όραμα για μια άλλη κοινωνική οργάνωση που μπορεί να ανταποκριθεί στους πόθους του, τον σοσιαλισμό.