Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε, ξανά, σε ένα σημείο καμπής, όσον αφορά τις εξελίξεις συνολικά στη Μέση Ανατολή. Αυτό προσδιορίζεται από τα εξής δεδομένα. Οι ιμπεριαλιστές της Δύσης με πρώτες τις ΗΠΑ, δεν θα ήθελαν σε αυτή τη φάση τη μετατροπή της έκρυθμης κατάστασης που βιώνει η περιοχή της Μέσης Ανατολής σε έναν γενικευμένο περιφερειακό πόλεμο. Πέρα από τα σοβαρά προβλήματα που έχουν με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ορισμένες από τις εξελίξεις έχουν πυροδοτήσει και δυσαρέσκειες μεταξύ των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Επίσης, τόσο ο ρωσικός όσο και ο κινέζικος ιμπεριαλισμός, για δικούς τους λόγους ο καθένας, δεν επιθυμούν κι αυτοί μια τέτοια εξέλιξη. Το σιωνιστικό κράτος έδειξε ότι «ακούει τη φωνή του κυρίου του» στο ζήτημα του Ιράν, πιέζεται να τερματίσει τον ανελέητο βομβαρδισμό του Λιβάνου, αλλά συνεχίζει ακατάπαυστα τη σφαγή των Παλαιστινίων και συνολικά με την πολιτική του απέναντι στους λαούς και τις χώρες της περιοχής σπρώχνει τις εξελίξεις στα άκρα.
Η σιωνιστική επίθεση στο Ιράν
Τελικά, όπως είχαμε εκτιμήσει στο προηγούμενο άρθρο, οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές επέβαλαν στη σιωνιστική ηγεσία να περιορίσει την επίθεσή της στο Ιράν σε στρατιωτικούς στόχους, ώστε να αποφευχθεί μια πολύ πιθανή κλιμάκωση προς ανεξέλεγκτες καταστάσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμα και σε έναν περιφερειακό πόλεμο. Με αντάλλαγμα την εγκατάσταση στο κατεχόμενο από το Ισραήλ έδαφος της Παλαιστίνης, του αντιπυραυλικού συστήματος THAAD, δεν χτύπησαν πυρηνικές ή και πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Έτσι, παρά τις θριαμβολογίες της για χτύπημα σε ιρανικές εγκαταστάσεις αεράμυνας καθώς και σε εργοστάσια παραγωγής πυραύλων, η επίθεση αυτή καθώς και το πολιτικό μήνυμα που την συνόδευε («ολοκληρώσαμε την απάντησή μας στην πυραυλική επίθεση του Ιράν, της 1ης του Οκτώβρη») δίνει τη δυνατότητα στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό να πιέσει για μια αποκλιμάκωση, τουλάχιστον στο πεδίο αυτό. Τα χαρακτηριστικά της επίθεσης έδωσαν τη δυνατότητα ταυτόχρονα και στην ιρανική ηγεσία, να αρπάξει την ευκαιρία για να μην δώσει συνέχεια. Χαρακτηριστική η δήλωση του Χαμεϊνί -«ούτε υποτίμηση της επίθεσης, αλλά επίσης να μην υπερβάλλουμε γι’ αυτήν»- στην οποία προστέθηκε η αόριστη προειδοποίηση για απάντηση στον χρόνο και με τον τρόπο που θα επιλέξει η ηγεσία του Ιράν. Πέρα από το γεγονός πως το ιρανικό καθεστώς θέλει χρόνο για να επουλώσει τις πληγές του και να δει τις εσωτερικές του ισορροπίες που έχουν διαταραχθεί, κυρίως η Ρωσία, αλλά και η Κίνα δευτερευόντως, κατέστησαν σαφές στο Ιράν ότι κι αυτές δεν επιθυμούν μια κλιμάκωση της κατάστασης. Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός αρκείται μέχρις στιγμής στη φθορά που παράγει για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και συνολικά για τους Δυτικούς η όλη κατάσταση. Μεγαλώνουν οι δυσαρέσκειες των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων, που βλέπουν πως ΗΠΑ και Ισραήλ δεν λαμβάνουν υπόψη τη θέση τους στην περιοχή (σιγά που νοιάστηκαν για τον παλαιστινιακό λαό) και έχουν πάντα τον φόβο μιας απότομης αντίδρασης από τους λαούς τους. Ενδεικτικό της ρευστής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί είναι τα κοινά ναυτικά γυμνάσια των πάλαι ποτέ θανάσιμων εχθρών: της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν!
Να σημειώσουμε εδώ πως η σιωνιστική ηγεσία το τελευταίο διάστημα φαίνεται πως πριμοδοτεί μια σειρά κινήσεις αποσταθεροποίησης στο εσωτερικό του Ιράκ. Επίσης, ελέγχεται εάν και κατά πόσο εμπλέκεται στα πρόσφατα γεγονότα στην Τουρκία -τη βομβιστική επίθεση στην αεροδιαστημική βιομηχανία της Τουρκίας- λίγες μόνο ώρες μετά τη δια στόματος του κυβερνητικού εταίρου του Ερντογάν, ακροδεξιού Ντεβλέτ Μπαχτσελί, επανέναρξη μιας διαδικασίας προσέγγισης των Κούρδων από το τουρκικό καθεστώς. Τι ήθελε και ποιους να προλάβει ο Ερντογάν;
Ανελέητοι βομβαρδισμοί στον Λίβανο, στόμωμα της εισβολής
Οι θρασύδειλοι σιωνιστές θέλουν να μοιάσουν ολοένα και πιο πολύ με τους διώκτες των εβραϊκών πληθυσμών της Ευρώπης, δηλαδή τη ναζιστική Γερμανία, ισοπεδώνοντας ολόκληρες πυκνοκατοικημένες περιοχές της πρωτεύουσας Βηρυτού, αλλά και δεκάδων χωριών και πόλεων στον Νότιο Λίβανο. Έτσι και οι ναζί, βομβάρδιζαν και συνολικότερα τιμωρούσαν συλλογικά τους πληθυσμούς των κατεκτημένων από αυτούς χωρών, αφήνοντας στο διάβα τους σφαγιασμένους κατοίκους, καμένα χωριά και ισοπεδωμένες πόλεις. Ωστόσο και παρά τις εκατόμβες νεκρών αμάχων που παράγει η φασιστική μηχανή του ισραηλινού κράτους, ο ισραηλινός στρατός ελάχιστα έχει προωθηθεί στο έδαφος του Λιβάνου και με σημαντικές απώλειες σε προσωπικό και εξοπλισμό. Έτσι, ούτε λόγος δεν μπορεί να γίνει για επίτευξη του στόχου της σιωνιστικής ηγεσίας για επιστροφή των Ισραηλινών στα εγκαταλελειμμένα χωριά. Οι μαχητές της Χεζμπολάχ, παρά τα σοβαρά χτυπήματα που έχει δεχτεί η οργάνωση, υπερασπίζονται το έδαφος της χώρας τους ενάντια στον σιωνιστή εισβολέα, με μεγάλο θάρρος και αποτελεσματικότητα. Ταυτόχρονα, έχουν βάλει στο στόχαστρο στρατιωτικές βάσεις των σιωνιστών στον Βορρά με αξιοσημείωτες επιτυχίες.
Εκ παραλλήλου, οι ενέργειες του Ισραήλ ενεργοποίησαν τις αντιδράσεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού, που σαν παλιά αποικιοκρατική δύναμη που έλεγχε την περιοχή που σήμερα βρίσκεται ο Λίβανος και η Συρία, βρήκε έναν εύσχημο τρόπο να παρέμβει στις εξελίξεις και να δυναμώσει την επιρροή του στη Χώρα των Κέδρων. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση πραγματοποιήθηκε και η Διεθνής Σύνοδος για τον Λίβανο που κάλεσε στο Παρίσι ο Μακρόν και στην οποία συμμετείχε ο Λιβανέζος υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ν. Μικάτι. Τον ίδιο στόχο έχει και η εντεινόμενη και εκφρασμένη επίσημα δυσαρέσκεια της Γαλλίας προς το Ισραήλ αλλά και προς τις ΗΠΑ, για τους συνεχιζόμενους βομβαρδισμούς των σιωνιστών.
Ευρύτερα από τη διπλωματική κινητικότητα του τελευταίου διαστήματος (συνάντηση στο Λονδίνο του αμερικανού ΥΠΕΞ, Άντονι Μπλίνκεν με τον Ν. Μικάτι, μία μέρα μετά την παρουσία του τελευταίου στο Παρίσι, αλλά και με τον Ιορδανό ομόλογό του Αϊμάν Σαφάντι) φαίνεται πως ασκούνται πιέσεις για μια διευθέτηση του σιωνιστικού πολέμου ενάντια στον Λίβανο.
Έτσι, οι μεγάλες πιέσεις που ασκούνται από τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα «συναντιούνται» με τις όχι αμελητέες δυσκολίες που συναντούν οι σιωνιστές στο προχώρημα της εισβολής τους, αλλά και με πιθανούς υπολογισμούς της σιωνιστικής ηγεσίας πως είναι η ώρα για μια πρώτη κατοχύρωση των επιτυχιών της στο στρατιωτικό επίπεδο. Αυτό μαρτυρούν οι δηλώσεις του αρχηγού του σιωνιστικού στρατού (IDF) πως το Ισραήλ μπορεί να φτάσει σε ένα αποφασιστικό τέλος της σύγκρουσης με τη Χεζμπολάχ. Αυτό καταδεικνύει ακόμα περισσότερο η πρόσφατη τοποθέτηση του σιωνιστικού συμβουλίου ασφαλείας πως δέχεται να μπει σε μια συζήτηση για μια κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο. Φυσικά η σιωνιστική ηγεσία με τις προτάσεις της δεν αρκείται στην επανάληψη της απόφασης του ΣΑ του ΟΗΕ το 2006, σύμφωνα με την οποία οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ πρέπει να μετακινηθούν βόρεια του ποταμού Λιτάνι, αλλά απαιτεί διεθνή δέσμευση για τη δημιουργία ενός μηχανισμού επιβολής που θα εμποδίζει τη Χεζμπολάχ να επανεξοπλιστεί νότια του Λιτάνι. Μάλιστα, απαιτεί ο μηχανισμός αυτός να βασίζεται σε χώρες συμμάχους και όχι, όπως μέχρι τώρα, στην προσωρινή δύναμη του ΟΗΕ στον Λίβανο, την UNIFIL. Το κυριότερο απ’ όλα, απαιτεί επιχειρησιακή ελευθερία στον Λίβανο σε περίπτωση παραβιάσεων της Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας αποτροπής «του λαθρεμπορίου όπλων» μέσω αεροπορικών επιδρομών. Μετατρέπει, δηλαδή, τον εαυτό της σε οιονεί επικυρίαρχο του Λιβάνου!
Μέχρι στιγμής πάντως οι μαζικές δολοφονίες των πολιτών του Λιβάνου συνεχίζονται ασταμάτητα. Και δεν θα νιώσουμε καμιά έκπληξη, εάν το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ και τα αμερικάνικα αφεντικά του, εκτιμώντας πως δεν μπορεί να επιτευχθεί μια συμφέρουσα για τους ίδιους συμφωνία, παρατείνουν τις διαπραγματεύσεις, συνεχίζοντας τους βομβαρδισμούς, ώστε να εκβιάσουν την υποταγή των απέναντι. Ίδωμεν.
Η γενοκτονία των Παλαιστινίων, η «τελική λύση» του σιωνισμού και το… κοντάρι
Οι Παλαιστίνιοι άμαχοι στη Λωρίδα της Γάζας βιώνουν μια γενοκτονία, ζουν σε ένα δίχως τελειωμό μαρτύριο, σε μια ανελέητη συλλογική τιμωρία, γιατί αρνούνται να υποταχθούν στον κατακτητή της γης τους και τον φονιά των δικών τους ανθρώπων. Το σιωνιστικό κράτος, με τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του στις ισοπεδωμένες πόλεις της Λωρίδας, καταδεικνύει ταυτόχρονα δύο πράγματα. Η ηρωική παλαιστινιακή αντίσταση συνεχίζει τις μάχες ενάντια στους εισβολείς, αναγκάζοντάς τους να ξαναγυρνούν σε περιοχές που την έχουν δήθεν εξοντώσει. Το δεύτερο, πως έχουν επιταχύνει τον βηματισμό τους προς την «τελική λύση», την εκδίωξη του παλαιστινιακού λαού από τη γη του. Αυτό καταμαρτυρούν οι τελευταίες αποφάσεις του σιωνιστικού κοινοβουλίου (Κνεσέτ) για απαγόρευση της παρουσίας στην περιοχή της Αποστολής του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA) και η συνεχής κλιμάκωση των δολοφονιών, των εκτοπισμών, του γκρεμίσματος των σπιτιών των Παλαιστινίων και των νέων εποικισμών στη Δυτική Όχθη. Η κατάσταση και ο στόχος είναι πια τόσο εξόφθαλμος, που το ομολογούν πια και αξιωματούχοι του ΟΗΕ. Ωστόσο, ο ηρωικός παλαιστινιακός λαός δεν τους κάνει το χατίρι. Επιμένει να στέκεται όρθιος στη γη του και οι μαχητές του να δίνουν τις μάχες και αν χρειαστεί, να πέφτουν στον βωμό της λευτεριάς με το όπλο στο χέρι.
Υποτιμούν τόσο πολύ και καταλαβαίνουν τόσο λίγο τον λαό αυτό οι σιωνιστές, που πήγαν χωρίς ίχνος ανθρωπιάς να χρησιμοποιήσουν τις τελευταίες στιγμές του ηγέτη της Χαμάς, για να υποτάξουν το μυαλό και την καρδιά του, να σπείρουν την απογοήτευση και την ανημπόρια. Δεν ήξεραν, όμως, ότι αυτό το βίντεο που τραβήχτηκε από τους αποχαυνωμένους στρατιώτες του φασιστικού στρατού και το κοντάρι που πετάει ο Γιάχια Σινουάρ στο ντρόουν των IDF, έγινε ήδη σημαία αντίστασης και σύμβολο λευτεριάς!
