Έντονο άρωμα γυναίκας είχε η προεκλογική περίοδος των αμερικάνικων εκλογών. Είχε σημαντική θέση στην καμπάνια των Δημοκρατικών. Η Καμάλα Χάρις και το επιτελείο της εμφανίστηκαν ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων της γυναίκας. Άνοιξαν μέτωπο απέναντι στον Τραμπ για τον μισογυνισμό του, για την αποστροφή του στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, ιδιαίτερα για την πρόσθεσή του να απαγορεύσει τις αμβλώσεις. Επίσης, σήκωσαν τους τόνους για τις καταγγελίες που υπήρχαν σε βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση. Εκείνος φάνηκε να μην πτοείται και αντεπιτέθηκε με απαξιωτικές εκφράσεις. Η Χάρις διατήρησε την πρωτιά των Δημοκρατικών στην ψήφο των γυναικών, ιδιαίτερα των μαύρων, αλλά με ψαλιδισμένη την απόσταση από το ποσοστό των Ρεπουμπλικάνων.
Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα είναι υπαρκτές. Ένα προεκλογικό σποτάκι των Δημοκρατικών με τη Τζούλια Ρόμπερτς αποδεικνύει παράλληλα το πόσο πολύ μοιάζουν. Σε αυτό, η διάσημη ηθοποιός απευθυνόταν στις παντρεμένες γυναίκες ψηφοφόρους, υπενθυμίζοντάς τους πως η ψήφος είναι μυστική, άρα δεν θα τους έπαιρνε χαμπάρι ο σύζυγος αν ψήφιζαν διαφορετικά από εκείνον. Δεν καλούν τη γυναίκα να διεκδικήσει ίσα δικαιώματα. Την καλούν να χειριστεί πονηρά την καταπίεσή της. Ως εκπρόσωποι της αστικής τάξης, δεν αμφισβητούν τη θέση της μέσα στην οικογένεια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Δημοκρατικοί χρησιμοποιούν το γυναικείο ζήτημα, τα ζητήματα ταυτότητας φύλου, μιλούν για τη βία κατά των γυναικών στις προεκλογικές τους καμπάνιες ή για να τονώσουν ο προφίλ τους. Το 2011, ο Ομπάμα χρειαζόταν δράσεις για να ενισχύσει τη δημοτικότητά του. Επιλέχτηκαν τρία θέματα: ο γάμος των ομοφυλοφίλων, τα δικαιώματα για τα παιδιά των μεταναστών και οι σεξουαλικές επιθέσεις και κακοποιήσεις γυναικών. Αυτά εξακολουθούν να προβάλλονται ως κυρίαρχα. Όλες αυτές οι αταξικές και ακίνδυνες για το σύστημα θεωρίες, που χρειάστηκε να χρηματοδοτηθούν αδρά για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους, συγκροτούν το ρεύμα του ριζοσπαστικού-φεμινισμού, που με τη σειρά τους υποστηρίζουν το περίφημο κίνημα metoo και μπερδεύουν τα δημοκρατικά δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας με το γυναικείο. Χωρίς να μπορούμε να πούμε πως οι θεωρίες αυτές έχουν πιάσει τα όριά τους, φαίνεται πως δεν μπορούν να απαντήσουν στα αυξημένα προβλήματα των γυναικών.
Ο Τραμπ μίλησε στην προεκλογική του εκστρατεία για τα οικονομικά ζητήματα που απασχολούν τους Αμερικάνους και έταξε πολλά. Σε αυτή τη βάση κέρδισε ψήφους από γυναίκες. Δεν γοητεύτηκαν από την προσωπικότητά του ούτε σημαίνει πως αποδέχονται το αντιδραστικό παραλήρημά του. Μένει να δούμε αν ο νέος πρόεδρος της Αμερικής θα πραγματοποιήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Το σίγουρο είναι πως μια γενικευμένη απαγόρευση των αμβλώσεων θα είναι ένα πολύ βαρύ χτύπημα στα δικαιώματα των γυναικών και θα έχει γενικότερες επιπτώσεις, που θα φύγουν έξω από τα σύνορα.
Κάποιοι, ακόμα και στη χώρα μας, βιάζονται να ταχθούν στα ζητήματα αυτά με τους Δημοκρατικούς. Ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι ούτε οι Δημοκρατικοί μπορούν ή θέλουν να δώσουν στα πραγματικά προβλήματα των γυναικών κάποια λύση. Αντίθετα τα συγκαλύπτουν. Το μεγάλο στοίχημα είναι να αποτελέσει ξανά το γυναικείο ζήτημα υπόθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Οι γυναίκες δεν μπορούν να περιμένουν πρόσκληση. Πρέπει να στοιχηθούν στις γραμμές του. Δεν μπορούν να κατακτήσουν καμιά ελευθερία, αν δεν παλέψουν μαζί με τους άντρες για το δικαίωμα στην οργάνωση και στον αγώνα.
