Τμήμα σημαντικό της άνευ προηγουμένου επίθεσης του συστήματος στον λαό και τα δικαιώματά του αποτελεί η επίθεση στη δωρεάν, πλήρη και ίση υγειονομική περίθαλψη. Η πρόθεση της κυρίαρχης πολιτικής είναι να εμπεδωθεί απ’ το σύνολο της κοινωνίας ότι η αρρώστια και η αντιμετώπισή της είναι ατομική ευθύνη και υποχρέωση του ασθενή και της οικογένειάς του, ότι όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα θεραπεύεται γρήγορα και ικανοποιητικά ενώ όποιος δεν την έχει, κάποιο λάθος έχει κάνει που το πληρώνει τη στιγμή της ανάγκης (έτσι δεν λένε τα αστικά φληναφήματα, όλα είναι ζήτημα καλών και κακών -αταξικών πάντα- επιλογών…;). Δεν υπάρχει πλευρά που να αφορά σε μια ασθένεια και να μην την έχουν δυσχεράνει:
Το αθρόο «κόψιμο» αναρρωτικών αδειών και επιδομάτων ΚΕΠΑ απ’ τις υγειονομικές επιτροπές, παρότι οι ασθενείς καταθέτουν έγκυρες ιατρικές γνωματεύσεις.
Η περιπέτεια αναζήτησης ιατρικών ειδικοτήτων στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία και τα κορεσμένα εξωτερικά ιατρεία καταλήγει συχνά στον ιδιώτη γιατρό ή, όταν οι ασθενείς δεν μπορούν να πληρώσουν, τα παρατούν και δεν εξετάζονται ποτέ.
Η μεγάλη αναμονή στα ΤΕΠ, που συχνά αποτελούν λύση ανάγκης για πολλούς ασθενείς προκειμένου να εξεταστούν δωρεάν από γιατρό, έστω και ειδικευόμενο, ακόμα κι αν δεν πρόκειται για επείγον περιστατικό.
Η μεθοδική ερημοποίηση των νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας, ιδίως της περιφέρειας, από ιατρικό και υγειονομικό προσωπικό, που εκ των πραγμάτων περιορίζουν ή και αποκλείουν από εξέταση, περίθαλψη και νοσηλεία μεγάλα τμήματα του λαού.
Η τεράστια ατομική φαρμακευτική δαπάνη. 1,8 δις τον χρόνο δίνουμε απ’ την τσέπη για φάρμακα την ίδια στιγμή που ο λαός ξεζουμίζεται με κάθε τρόπο: τις ασφαλιστικές εισφορές, τη φορολογία, την ακρίβεια κ.ά.
Η θέσπιση του «προσωπικού γιατρού», η εγγραφή στον οποίο καθίσταται υποχρεωτική, κινείται σε τρεις +1 άξονες: -Τη συμμόρφωση προς τις οδηγίες της Ε.Ε. ώστε να καταταγεί η χώρα στις ευρωπαϊκές λίστες με «αναπτυγμένη» πρωτοβάθμια φροντίδα. -Την αξιοποίηση του θεσμού στο πλαίσιο του αποκλεισμού πρόσβασης προς τις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες υγειονομικές δομές (gate keeping). -Την ολοφάνερη επιστημονική ανεπάρκεια που συνοδεύει το εγχείρημα της «αναμόρφωσης του θεσμού», τόσο από το ιατρικό δυναμικό που θα το απαρτίζει, (αγροτικοί γιατροί, ειδικευόμενοι), όσο και γεωγραφικά, χωροταξικά, με «προσωπικούς γιατρούς» τοποθετημένους σε απομακρυσμένες περιοχές που ούτε καν γειτνιάζουν με τον τόπο κατοικίας των ασθενών. Υπάρχει κι ένας ακόμη άξονας: η καλλιέργεια της συνείδησης ότι δεν έχεις να περιμένεις τίποτα καλύτερο απ’ το κράτος, αν θέλεις κάτι καλύτερο πρέπει να πληρώσεις…
Και περνάμε στον θεσμό των απογευματινών ιδιωτικών χειρουργείων: αυτό είναι ίσως το πιο απαιτητικό εγχείρημα απ’ τη μεριά του συστήματος και αποτελεί στοίχημα για το πολιτικό προσωπικό του η καθιέρωση και εφαρμογή του. Με άμεσο και ολοκληρωμένο τρόπο εισάγει την παροχή ιατρικής περίθαλψης με απ’ ευθείας πληρωμή απ’ τον ασθενή είτε είναι ασφαλισμένος είτε όχι. Οι πομφόλυγες περί αποσυμφόρησης των πρωινών χειρουργείων όταν διατηρεί το 35% των χειρουργικών αιθουσών κλειστό λόγω έλλειψης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού «αδειάζουν» την κυβέρνηση από επιχειρήματα. Γι’ αυτό επιστρατεύτηκε το «ταμείο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας» της Ε.Ε. που -μετά από «παζάρια»- παραχωρεί την οικονομική κάλυψη σε 37.000 επεμβάσεις (αντί των 50.000 που αρχικά ανακοινώθηκαν απ’ την κυβέρνηση της ΝΔ).
Πρέπει βέβαια να είναι καθαρό πως δεν πρόκειται για κανένα δώρο στον λαό. Όλα αυτά τα «κοινωνικά» ταμεία, πακέτα κτλ. προκύπτουν απ’ τον πλούτο που έχουν παράξει οι εργαζόμενοι κι οι λαοί, ειδικά των εξαρτημένων καπιταλιστικών χωρών όπως η χώρα μας, αλλά έχουν αρπάξει, με διάφορα μέσα, οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Είναι κομμάτι της κλεμμένης υπεραξίας, απ’ την εργατική τάξη, του οποίου μικρό μόνο μέρος «επιστρέφει» (και αν) προς τους λαούς. Βασικός σκοπός η συντήρηση του αφηγήματος περί ιμπεριαλιστών-προστατών, αλλά και η προώθηση των πολιτικών τους κατευθύνσεων.
Το ζητούμενο για το σύστημα είναι να λειτουργήσει το φιλοδώρημα αυτό ως το «τυράκι στη φάκα» ώστε να «νομιμοποιήσει» στην κοινωνία την αντιδραστική, βαθιά αντιλαϊκή αυτή εξέλιξη. Ήταν άλλωστε διακαής πόθος του εδώ και δεκαετίες η πραγματοποίηση ιδιωτικού χαρακτήρα τακτικών χειρουργικών επεμβάσεων εκτός πρωινού ωραρίου, εκτός λίστας, με εκμετάλλευση του νοσοκομειακού εξοπλισμού και προσωπικού και την αποφασιστικού χαρακτήρα συμμετοχή των ιδιωτικών εταιριών στο όλο εγχείρημα…
Η πρώτη φάση λειτουργίας των «δωρεάν» ιδιωτικών χειρουργείων θα διαρκέσει δύο εβδομάδες, αρχής γενομένης στις 28 Νοεμβρίου και περιλαμβάνει 1500 περιστατικά. Η δεύτερη φάση ωστόσο αποκτά ενδιαφέρον ως προς τις εγγενείς διαθέσεις (κυριαρχεί το πλιάτσικο) της ντόπιας αστικής τάξης και της κυβέρνησής της. Διαθέσεις και προθέσεις οι οποίες γίνονται πράξη με γοργούς ρυθμούς λόγω απουσίας εκείνων των κοινωνικών αντιστάσεων που θα έβαζαν τροχοπέδη στα αντιδραστικά της εγχειρήματα. Στη δεύτερη φάση, λοιπόν, τα ιδιωτικά χειρουργεία θα γίνονται από ιδιώτες γιατρούς σε ιδιωτικές κλινικές. Ήδη το κονδύλι απ’ ευθείας προς τους ιδιώτες κόπηκε και περιλαμβάνει 9 απ’ τα συνολικά 53 εκατομμύρια ευρώ που προβλέπει το Τεχνικό Δελτίο της ΕΕ. Η δε επιχορήγηση προς τους ιδιώτες περιλαμβάνει και συντελεστή προσαύξησης 2,09. Αυτά τα νούμερα είχε υπόψη του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μαρινάκης όταν δήλωνε περήφανος για την ξεκάθαρη κοινωνική πολιτική της κυβέρνησής του.
Ο μεγάλος ασθενής είναι η αποσυγκροτημένη εργατική τάξη, η ανεπαρκής αριστερά και η ηττοπάθεια που κυριεύει τις κινηματικές δυνάμεις. Τη θεραπεία δεν θα την αναζητήσει στα ιδιωτικά χειρουργεία αλλά στον δρόμο, τον δρόμο του αγώνα!
