Ουκρανία
Ο πολεμικός ανταγωνισμός ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας απειλή για την παγκόσμια εργατική τάξη, τους λαούς και τον πλανήτη
Μια νέα απότομη, μεγάλη και επικίνδυνη κλιμάκωση του πολεμικού ανταγωνισμού ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας αποτέλεσε η απόφαση της απερχόμενης διοίκησης των ΗΠΑ, να δώσει στο ενεργούμενό τους καθεστώς του Κιέβου, την άδεια χρήσης των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς ATACMS, για χτυπήματα στο ρωσικό έδαφος. Σε έναν άδικο πόλεμο, που στοιχίζει ήδη εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, πολλαπλάσιους σακατεμένους και πρόσφυγες και μεγάλες καταστροφές.
Η απόφαση Μπάιντεν και τα όσα ακολούθησαν, δηλαδή η άμεση χρησιμοποίηση της «άδειας χρήσης» από το Κίεβο, η αλλαγή του πυρηνικού δόγματος της Ρωσίας καθώς και η απάντησή της με τον πύραυλο Oreshnik, καταδεικνύουν για πολλοστή φορά πως η αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας κατέχει δεσπόζουσα θέση μεταξύ των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και πως η σύγκρουσή τους στην Ουκρανία έχει παγκόσμια διακυβεύματα, αποτελώντας το βασικό αιματηρό εργαστήρι προετοιμασίας των όρων για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι διαρροές Αμερικανών αναλυτών για το αποδεκτό από την ηγεσία των ΗΠΑ ενός «περιορισμένου πυρηνικού πολέμου» (!), οι πυρηνικές απειλές της Ρωσίας που φυσικά βάζουν και τις ΗΠΑ στο κάδρο της φρίκης, οι πολεμικές ιαχές και λεονταρισμοί των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, τα πολεμικά εγχειρίδια και τα έγγραφα για τα νέα εκατοντάδες καταφύγια που κυκλοφορούν στη Γηραιά Ήπειρο, οι δηλώσεις Ευρωπαίων υπουργών για την ετοιμότητα σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο, δείχνουν κι αυτά με τη σειρά τους τις διαστάσεις της επικινδυνότητας, αλλά και την προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών αστικών τάξεων να καθυποτάξουν τους λαούς και να τους προετοιμάσουν για την παγκόσμια κρεατομηχανή που προετοιμάζεται.
Οι συνθήκες πολιτικής κρίσης και οι κλυδωνισμοί στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, που συμπληρώνονται από την επέκταση των αναταράξεων και της αστάθειας σε χώρες όπως η Μολδαβία, η Ρουμανία, η Γεωργία, η Αρμενία, αλλά και η Σερβία, πιστοποιούν ότι ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός ΗΠΑ-Ρωσίας συνταράσσει την Ευρώπη από τα δυτικά άκρα της έως τις ανατολικές περιοχές. Ταυτόχρονα, σε εξαρτημένες στους δυτικούς ιμπεριαλιστές χώρες, όπως η δική μας, αυξάνονται οι απαιτήσεις των ιμπεριαλιστικών αφεντικών και δημιουργούν φανερούς κινδύνους για τον λαό αλλά και όρους μετατροπής της πολιτικής αστάθειας σε πολιτική κρίση.
Για την παγκόσμια εργατική τάξη, μπαίνει ένα διπλό, δύσκολο αλλά απολύτως απαραίτητο καθήκον: η ανασυγκρότησή της, σε κάθε χώρα, σαν τάξη για τον εαυτό της απέναντι στον καπιταλισμό και με στόχο την ανατροπή του, που οφείλει να δένεται με την αδήριτη αναγκαιότητα να μπει επικεφαλής στο μέτωπο των λαών ενάντια στη φρίκη του γενικευμένου πολέμου, στον οποίο οδηγεί την ανθρωπότητα το γερασμένο και με βαθιές αντιθέσεις σώμα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού κόσμου και ο παροξυσμός του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών για την παγκόσμια κυριαρχία. Οι μικρότερες ή μεγαλύτερες επαναστατικές κομμουνιστικές οργανώσεις και κόμματα, αυτή την κατεύθυνση οφείλουν να υπηρετήσουν και να υλοποιήσουν!
Η απόφαση Μπάιντεν: κλιμάκωση με κάθε τρόπο
Η απόφαση του επικεφαλής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, Τζο Μπάιντεν, στις 18 Νοεμβρίου, φανερά ήθελε να δεσμεύσει την επερχόμενη διοίκηση Τραμπ στη συνέχιση και κλιμάκωση του ανταγωνισμού με τη Ρωσία. Όχι γιατί ισχύουν οι ανοησίες που γράφονται, ότι, όπως περίπου οι ΗΠΑ αποχώρησαν από το Αφγανιστάν, θα αποχωρούσαν και από το «ουκρανικό μέτωπο», αλλά για να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων η «συζήτηση» για τη δυνατότητα ενός -έστω προσωρινού και εύθραυστου- συμβιβασμού με τη Ρωσία το επόμενο διάστημα (που επιπλέον αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό εάν θα τον ήθελε η Ρωσία…). Διότι η απερχόμενη διοίκηση εκτίμησε ότι με τη Ρωσία να κατακτά ουκρανικά εδάφη με πολλαπλάσια σε σχέση με πριν ταχύτητα και την ουκρανική εισβολή στο Κουρσκ να περιορίζεται συνεχώς, μια κίνηση συμβιβασμού από την πλευρά των ΗΠΑ θα ήταν πολύ επιζήμια για τις στοχεύσεις τους. Ταυτόχρονα, η «άδεια χρήσης» έχει και την καθόλου αμελητέα διάσταση να δυσκολέψει το προχώρημα των στόχων της Ρωσίας ή ακόμα και να την κάνει να «εκτραπεί», ώστε να δημιουργήσει συνθήκες αποστασιοποίησης ορισμένων κρίσιμων παιχτών (π.χ. Κίνα) από τις ρωσικές επιλογές. Φυσικά, η κίνηση αυτή, που κλιμακώνει την αντιπαράθεση, εμπεριείχε το ρίσκο της ρωσικής απάντησης και των δεδομένων που αυτή θα δημιουργούσε. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη κίνηση, όπως και άλλες αντίστοιχης βαρύτητας, μπορεί να κατανοηθεί μόνο στο ευρύτερο πλαίσιο της κόντρας που έχει ξεσπάσει εδώ και πολύ καιρό στα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ, για το πώς θα υπηρετηθούν καλύτερα οι παγκόσμιες στοχεύσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, για το πώς θα αντιμετωπιστούν και θα ξεπεραστούν τα αδιέξοδα και τα βραχυκυκλώματα που βιώνει η στρατηγική των ΗΠΑ.
Το χτύπημα με 6 αμερικανικούς πυραύλους ATACMS, τα ξημερώματα της 19ης Νοεμβρίου, μία μόλις μέρα μετά την απόφαση Μπάιντεν, σε στόχο κοντά στην πόλη Καράτσεφ, στην περιοχή του Μπριάνσκ και σε απόσταση 130 χιλιομέτρων από τα ρωσοουκρανικά σύνορα, παραβίασε ακόμα και τους περιορισμούς που είχε βάλει ο Μπάιντεν στη χρήση τους (μόνο στην περιοχή Κουρσκ). Η πυραυλική επίθεση στις 20 Νοεμβρίου, με τους βρετανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς STORM SHADOW, στην περιοχή του Κουρσκ, έβαλε στον χορό της κλιμάκωσης τη γνωστή για τις εμπρηστικές θέσεις και κινήσεις της, Βρετανία.
Η αλλαγή του πυρηνικού δόγματος, η επίθεση με τον Oreshnik και το διάγγελμα Πούτιν
Η επιτάχυνση των εξελίξεων υπήρξε εντυπωσιακή, γεγονός που δείχνει πως οι ήδη ειλημμένες αποφάσεις «έψαχναν» χρόνο να εφαρμοστούν. Την ίδια ημέρα της επίθεσης, ο Πούτιν υπογράφει το διάταγμα για την αλλαγή του πυρηνικού δόγματος. Έτσι, πρακτικά διευρύνεται το φάσμα των χωρών και των στρατιωτικών συμμαχιών που υπόκεινται σε πυρηνική αποτροπή, καθώς και ο κατάλογος των στρατιωτικών απειλών που η αποτροπή αυτή αποσκοπεί να αντιμετωπίσει. Το διάταγμα αναφέρει ότι η Ρωσία θα θεωρεί πλέον οποιαδήποτε επίθεση από μια μη πυρηνική χώρα που υποστηρίζεται από μια πυρηνική δύναμη, ως κοινή επίθεση. Επίσης, η Ρωσία διατηρεί το δικαίωμα να εξετάσει το ενδεχόμενο πυρηνικής απάντησης σε μια επίθεση με συμβατικά όπλα που απειλεί την κυριαρχία της, σε μια μεγάλης κλίμακας εκτόξευση εχθρικών αεροσκαφών, πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών που στοχεύουν το ρωσικό έδαφος, στη διέλευσή τους από τα ρωσικά σύνορα και σε μια επίθεση εναντίον της συμμάχου της, Λευκορωσίας.
Στις 21 Νοεμβρίου, η Ρωσία εκτοξεύει τον βαλλιστικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς Oreshnik, που κινείται με υπερηχητική ταχύτητα τέτοια (10MACH) που είναι αδύνατο μέχρι στιγμής να αναχαιτιστεί από τα δυτικά αντιπυραυλικά συστήματα. Οι έξι κεφαλές που εκτοξεύθηκαν χτύπησαν και προκάλεσαν απροσδιόριστες έως τώρα ζημιές σε ένα από τα πιο σημαντικά εργοστάσια του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος της Ουκρανίας, που παρήγαγε πυραύλους.
Αμέσως μετά την επίθεση, σε «αιφνιδιαστικό» διάγγελμά του ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε πως η σύγκρουση στην Ουκρανία, μετά την επίθεση με ATACMS σε ρωσικό έδαφος, «έχει πάρει παγκόσμια χαρακτηριστικά»! Επίσης, δήλωσε χαρακτηριστικά πως η ρωσική επίθεση έγινε με πύραυλο που μπορεί να φέρει πυρηνικά, ενώ βασισμένος και στο νέο πυρηνικό δόγμα, υπογράμμισε πως «έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα μας εναντίον στρατιωτικών εγκαταστάσεων εκείνων των χωρών που επιτρέπουν να χρησιμοποιηθούν όπλα τους εναντίον δικών μας εγκαταστάσεων». Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε προκλητικά πως μετά την επιτυχημένη δοκιμή του Oreshnik σε συνθήκες μάχης, η Ρωσία ξεκινάει τη μαζική παραγωγή του.
Ουσιαστικά ο ρωσικός ιμπεριαλισμός εφαρμόζει στην πράξη τις χιλιοειπωμένες δηλώσεις ανώτατων Ρώσων αξιωματούχων (Πούτιν, Λαβρόφ, Πεσκόφ) πως η «πρόθεση της Δύσης να οδηγήσει σε στρατηγική ήττα τη Ρωσία» θα αποτύχει. Ο χαρακτηρισμός με τον οποίο στόλισε ο Πεσκόφ τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Βρετανό πρωθυπουργό («Ευρωπαίοι θερμοκέφαλοι») όσον αφορά τις τυχοδιωκτικές «σκέψεις» τους για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, δείχνει πως δεν θα διστάσουν να απαντήσουν σε κάθε κλιμάκωση από μεριάς δυτικών. Γενικότερα ο ρωσικός ιμπεριαλισμός δηλώνει όλο και πιο έντονα πως είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί την ιμπεριαλιστική του υπόσταση και να διεκδικήσει μια άλλη ψηλότερη σε σχέση με πριν θέση και ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ και η «επόμενη μέρα»
Η ρωσική επίθεση δημιούργησε σοβαρούς προβληματισμούς και μεγάλη αμηχανία στους δυτικούς ιμπεριαλιστές, μη εξαιρουμένων των ΗΠΑ, ίσως διότι δεν περίμεναν μια τέτοια απάντηση από μεριάς της Μόσχας. Ήταν τόσο μεγάλη η δυσφορία τους, που συμπεριφέρονταν λες και ο πόλεμος ξεκίνησε με την επίθεση αυτή. Μόνο από την άποψη ότι οι εξελίξεις «σοβάρεψαν πολύ» και η επικινδυνότητα ανέβηκε πολλές κλίμακες ταυτόχρονα, μπορούμε να τους δώσουμε κάποιο «δίκιο».
Χαρακτηριστικό δείγμα των προηγουμένων αποτελεί η δήλωση του μέλλοντα Σύμβουλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ μετά τη συνάντησή του με τον νυν, ότι δεν υπάρχουν (σ.δ. απέναντι σ΄ αυτό που συμβαίνει) δύο Αμερικές! Αλλά και η έκτακτη Σύνοδος του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τα όσα έχουν έρθει μέχρι τώρα στο φως της δημοσιότητας, «επιβεβαίωσε τη στήριξη της συμμαχίας στην Ουκρανία». Αυτή η άνευρη τοποθέτηση είναι άραγε εκδήλωση μιας συνεχιζόμενης αμηχανίας μεταξύ των δυτικών ιμπεριαλιστών και μετάθεση των αποφάσεών τους στην επόμενη σύνοδο στις αρχές Δεκεμβρίου ή κρύβει τυχόν απόφασή τους να «μιλήσουν» με πράξεις;
«Τέλος», μετά από νέα επίθεση με βρετανικούς πυραύλους στις περιοχές Κουρσκ και Μπριανσκ, η Ρωσία ανακοίνωσε πως κλείνει τον εναέριο χώρο της και όλοι αναμένουν τη νέα «απάντησή» της. Το πολεμικό σπιράλ της φρίκης συνεχίζεται ακατάπαυστα…
