Κρατικός Προϋπολογισμός 2025
Στις ίδιες αντιλαϊκές “ράγες” της λιτότητας, της φοροληστείας και της φτωχοποίησης
Άρχισε την Τετάρτη 11/12 και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 15/12 η συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2025. Ένας προϋπολογισμός που κινείται στις γνωστές «ράγες» της φορομπηξίας-φοροληστείας και παραπέρα φτωχοποίησης της εργατικής τάξης και του λαού. Προϋπολογισμός παρατεταμένης μνημονιακής εποπτείας, “ματωμένων” πλεονασμάτων και φοροαφαίμαξης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Όσον αφορά στα έσοδα του προϋπολογισμού, για το 2025 προβλέπονται δυόμιση δισεκατομμύρια περισσότεροι φόροι, που από 66,2 δισ. το 2024 θα αυξηθούν στα 68,7 δισ.! Και ενώ το 2024 είχαμε υπεραπόδοση στην είσπραξη φόρων (από 62,9 δισ. ευρώ που προβλέπονταν στον προϋπολογισμό του 2024 τελικά εισπράχθηκαν πάνω από 66,2 δισ. ευρώ) η κυβέρνηση δεν αρκείται σ’ αυτήν την «υπεραπόδοση» αλλά φορτώνει με πρόσθετους φόρους τα λαϊκά νοικοκυριά. Και από αυτά τα 2,5 δισ. επιπλέον φόρους που προβλέπονται για το 2025, το μεγαλύτερο μέρος (περίπου το 1,5 δισ. ευρώ) είναι έμμεσοι φόροι, δηλαδή όχι φόροι στα εισοδήματα αλλά φόροι στα προϊόντα και στις υπηρεσίες, φόροι δηλαδή που βαρύνουν τον τελικό καταναλωτή και αφαιρούνται κυρίως από τις τσέπες του λαού και των εργαζόμενων. Και στον προϋπολογισμό του 2025 όπως και στους προηγούμενους προϋπολογισμούς, οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης κ.α.) παραμένουν η κύρια πηγή εσόδων του κράτους. 62% ήταν η συμμετοχή των έμμεσων φόρων για το 2024 (Κ.Χατζηδάκης στο ΒΗΜΑ της 8/12), στα ίδια και παραπάνω επίπεδα προβλέπεται και για το 2025. Φόροι άδικοι, ληστρικοί, βαθιά αντιλαϊκοί και βαθιά ταξικοί αφού πέφτουν κυρίως στα λαϊκά νοικοκυριά.
Αλλά και στο άλλο σκέλος των κρατικών εσόδων, τους άμεσους φόρους (φόρος εισοδήματος κ.α.), πάλι τα φυσικά πρόσωπα είναι που σηκώνουν τα μεγαλύτερα φορολογικά βάρη: από τα 24,9 δισ. ευρώ που προβλέπονται ως έσοδα από φόρο εισοδήματος μόνο το 32% (7,9 δισ. ευρώ) αναλογεί σε νομικά πρόσωπα (εταιρείες ΑΕ, ΕΠΕ, ΙΚΕ κλπ) ενώ πάνω από το 60% (15,1 δισ. ευρώ) θα πέσουν στις πλάτες φυσικών προσώπων (μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροεπαγγελματίες κλπ). Για το κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις εδώ και χρόνια έχουμε μειώσεις φόρων, φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις που «κινητροδοτούν την ανάπτυξη» όπως μας λέει ο Χατζηδάκης: φορολογικός συντελεστής στο 22% (από 28% που ήταν), φορολόγηση των μερισμάτων στο 5% (από 10% παλιότερα) κλπ. Φορολεηλασία για το λαό, φοροασυλία για το κεφάλαιο.
Όσο για την «ανάπτυξη» -και παρά την «κινητροδότηση» του Χατζηδάκη- αυτή δεν λέει να πιάσει τους στόχους: ρυθμό ανάπτυξης 2,9% προέβλεπε η κυβέρνηση για το 2024, στο 2,2% κλείνει. Το ίδιο και με τις περιβόητες «επενδύσεις»: αύξηση 15,1% ήταν η πρόβλεψη για το 2024, 6,7% δείχνουν τα μέχρι τώρα στοιχεία. Αλλά και αυτή η «ανάπτυξη» για την οποία κόπτεται η κυβέρνηση δεν αφορά το λαό αλλά το μεγάλο κεφάλαιο. Για το λαό ακρίβεια, φτωχοποίηση, φοροαφαίμαξη και βύθιση των πραγματικών εισοδημάτων του ενώ για το κεφάλαιο αλλεπάλληλες υπεραποδόσεις κερδών και εκτίναξη μερισμάτων. Και φυσικά η υπεραπόδοση στα φορολογικά έσοδα δεν οφείλεται στη μείωση των φορολογικών συντελεστών όπως μας λέει η κυβέρνηση, αλλά κυρίως στην ακρίβεια και στις απανωτές αυξήσεις στους λογαριασμούς και στις τιμές των ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, που από τη μια ροκανίζουν το λαϊκό εισόδημα και από την άλλη φέρνουν περισσότερα έσοδα από φόρους κατανάλωσης (ΦΠΑ, ΕΦΚ κ.α.).
Από την άλλη, οι κοινωνικές δαπάνες παραμένουν ουσιαστικά παγωμένες με τις όποιες αυξήσεις ίσα-ίσα να καλύπτουν την αύξηση του πληθωρισμού. Έτσι για το 2025 προβλέπεται αύξηση των καθαρών πρωτογενών δαπανών μόνο 3,6%, που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις ανάγκες και τα τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν σε υγεία-παιδεία-πρόνοια κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δαπάνες για την Υγεία παραμένουν στα επίπεδα του 2008 (6,2 δισ. ευρώ το 2008, 6,7 δισ. ευρώ το 2025) ενώ για την Παιδεία είναι πιο κάτω (6,4 δισ. ευρώ το 2025 από 7,6 δισ. ευρώ το 2008)!
Και για μείωση της ανεργίας επαίρεται η κυβέρνηση («για πρώτη φορά κάτω από 10% μετά από 15 χρόνια») συγκαλύπτοντας ότι, μεταξύ των 40 χωρών του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα (στοιχεία για Οκτώβριο 2024) είναι στην πρώτη τριάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη ανεργία (9,8%), πίσω μονάχα από την Ισπανία με 11,2% και την Κολομβία με 10,1%! Και βεβαίως, η άλλη «πρωτιά» για την κυβέρνηση είναι στις στρατιωτικές δαπάνες, όπου η χώρα μας είναι ο καλύτερος «πελάτης» των ιμπεριαλιστών και φιγουράρει μονίμως στις 3-4 πρώτες θέσεις των χωρών μελών του ΝΑΤΟ με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες!
Φυσικά, από τον προϋπολογισμό του 2025 δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι “δημοσιονομικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος” όπως προβάλλονται από την κυβέρνηση. Έτσι, η κυβερνητική προπαγάνδα μιλάει για αύξηση του κατώτατου μισθού που θα προσαρμοστεί από τα 830 ευρώ στα 950 ευρώ το… 2027! Με έναν μέσο ονομαστικό μισθό που σήμερα εξακολουθεί να είναι κατά 14,8% μικρότερος από αυτόν του 2011 (!) και που η κυβέρνηση υπόσχεται να τον φτάσει στα επίπεδα του 2011 το… 2027! Και με τον πραγματικό μέσο μισθό να είναι πολύ πιο κάτω από τον ονομαστικό ενώ και η πραγματική αγοραστική δύναμη του εργαζόμενου ροκανίζεται καθημερινά από τον πληθωρισμό, την ακρίβεια και τις απανωτές αυξήσεις στο κόστος ζωής. Όσο για τις συντάξεις, προβλέπεται αύξηση κατά 2,4%, όσο περίπου και η πρόβλεψη για τον πληθωρισμό! Μια αύξηση-κοροϊδία από 17 έως 20 ευρώ (!) στη μέση κύρια σύνταξη των 817 ευρώ, δηλ. από 0,56 έως 0,66 ευρώ την ημέρα!
Στα “φιλολαϊκά” μέτρα της κυβέρνησης περιλαμβάνεται επίσης και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά μία ποσοστιαία μονάδα από 1/1/2025 (από 0,5 για εργαζόμενους και εργοδότες). Δηλαδή, αντί για αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα προωθείται μείωση ασφαλιστικών εισφορών που ευνοεί κυρίως την εργοδοσία και επιστρέφει μπούμερανγκ στους εργαζόμενους, αφού για τα ασφαλιστικά ταμεία σημαίνει μείωση εσόδων και διόγκωση των ελλειμάτων τους (ελλείματα που ξανά θα καλυφθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλ. ξανά από τους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι…)!
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με έναν προϋπολογισμό λιτότητας, φοροληστείας και φτωχοποίησης του λαού. Έναν προϋπολογισμό συμπληρωματικό εργαλείο καταλήστευσης της εργατικής τάξης και του λαού, εργαλείο αναδιανομής υπέρ του κεφαλαίου και μηχανισμό μεταφοράς πλούτου/αξιών από τους “κάτω” προς τους “πάνω” (από την εργασία προς το κεφάλαιο) και από “μέσα” προς τα “έξω” (από τη χώρα προς τους ληστές-ιμπεριαλιστές). Προϋπολογισμό που ο λαός και οι εργαζόμενοι έχουν πολλούς λόγους να παλέψουν για να τον «εκτροχιάσουν»…
