Πολύ πυκνές συνεχίζουν να είναι οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, με τις δύο βασικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στον κόσμο -ΗΠΑ και Ρωσία- να κινούνται στην περιοχή, με σκοπό την προώθηση των επιδιώξεών τους και φυσικά στη βάση των ευρύτερων στοχεύσεών τους και της κρισιμότερης και με παγκόσμιες διαστάσεις αντιπαράθεσής τους (Ουκρανία).
Η αδιανόητη πρόταση Τραμπ για τη Γάζα και οι στόχοι της
Ο Τραμπ επανέλαβε στη συνάντησή του με τον Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο, την πρόταση που έχει κάνει με πρόσφατες δηλώσεις του για εκτοπισμό των 2,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας και τη μετεγκατάστασή τους στην Αίγυπτο και στην Ιορδανία. Η αδιανόητη αυτή πρόταση, ναζιστικού χαρακτήρα, «αναβαθμίστηκε» με την ανάληψη της ανοικοδόμησης της περιοχής από τις ΗΠΑ!
Πίσω από τις ωραίες και ειδυλλιακές περιγραφές μετατροπής της Λωρίδας της Γάζας σε μια νέα Κυανή Ακτή, βρίσκεται η ανοιχτή υποστήριξη του διωγμού των Παλαιστινίων από τη γη τους, δηλαδή της υλοποίησης της «τελικής λύσης» όπως την ονειρεύεται ο σιωνισμός και η δικαιολόγηση κάθε είδους εγκλημάτων που διαπράχθηκαν ή θα διαπραχθούν γι’ αυτόν τον σκοπό. Άλλωστε, το τελευταίο διάστημα έχουμε και στη Δυτική όχθη πύκνωση γεγονότων που επιταχύνουν τον εκτοπισμό των παλαιστινιακών πληθυσμών: πολλαπλασιασμός των περιφράξεων της παλαιστινιακής γης και των σημείων ελέγχου που καθιστούν αφόρητη τη ζωή τους, επέκταση και πολλαπλασιασμό των εποικισμών, ανατινάξεις ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων για το χτύπημα της αντίστασης. Είναι το ανάστημα που σηκώνει ο λαός της Παλαιστίνης και το δίκαιο κίνημά του, που θα μπει φραγμός στα υπεραντιδραστικά αυτά σχέδια. Σε κάθε περίπτωση πάντως, αυτή η πρόταση δίνει πολιτική στήριξη στον Νετανιάχου και σε όλο τον αποικιακό φασιστικό συρφετό που ονομάζεται ισραηλινή κυβέρνηση και κράτος και ωθεί προς την κατεύθυνση κατάπνιξης του εθνικοαπελευθερωτικού παλαιστινιακού κινήματος. Τακτικά ενισχύει τη διαπραγματευτική του ισχύ στη δεύτερη φάση της εκεχειρίας, που όπως πολλοί επισημαίνουν, θα είναι πολύ δύσκολη.
Επιπλέον, η νέα διοίκηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ασκεί έναν ωμό εκβιασμό στα αραβικά καθεστώτα και κυρίως στη Σαουδική Αραβία, ώστε να υπάρξει επανεκκίνηση των Συμφωνιών του Αβραάμ, που η 7η Οκτωβρίου έβγαλε σε αχρηστία. Η επανέναρξη των Συμφωνιών του Αβραάμ, αν από τη μια μπορεί να σπάσει την απομόνωση του Ισραήλ στην περιοχή, από την άλλη σίγουρα αποτελεί το εφαλτήριο για το παραπέρα στρίμωγμα του Ιράν. Ταυτόχρονα, πιέζει έμμεσα για την επανευθυγράμμιση με τα αμερικανικά συμφέροντα π.χ. της Σαουδικής Αραβίας, που ερωτοτροπεί με τους BRICS και έχει πρόσφατα συνάψει συμφωνία με το Ιράν, με τη διαμεσολάβηση, μάλιστα, της Κίνας. Έτσι, οι ΗΠΑ, με φόντο τις επιτυχίες που έχουν τελευταία καταγράψει -με τη βοήθεια και του σιωνιστικού χωροφύλακά τους στην περιοχή- στην αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία για την επιρροή και τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής, επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν την πίεση στο Ιράν, το οποίο έχει αποδυναμωθεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τα χτυπήματα στον λεγόμενο άξονα της αντίστασης (Χαμάς, Χεζμπολάχ, καθεστώς Άσαντ, Χούθι Υεμένης). Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις, τις οποίες, μαζί με τις απειλές και τις νέες κυρώσεις που ανακοινώνει ο Τραμπ, διαδέχεται η πρότασή του «για μια νέα συμφωνία με το Ιράν, αρκεί να μην φτιάξει πυρηνικά», δείχνουν πως το αμερικανικό κατεστημένο ανησυχεί.
Αν πάμε πίσω στον χρόνο, θα διαπιστώσουμε πως η διοίκηση Μπάιντεν όχι μόνο δεν ανέτρεψε το αντιιρανικό μέτωπο που προσπαθούσε να οικοδομήσει η πρώτη προεδρία Τραμπ με τις Συμφωνίες του Αβρράμ και με την απόφαση αποχώρησης των ΗΠΑ από τη «Συμφωνία για τα Πυρηνικά του Ιράν», αλλά την κλιμάκωσε μέχρι και τη δολοφονία υψηλόβαθμων Ιρανών αξιωματούχων. Άλλωστε, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τα πάντα μετρούσαν διαφορετικά, μαζί και οι σχέσεις του Ιράν με τη Μόσχα. Ωστόσο, αυτή η πραγματικότητα έδωσε τη δυνατότητα στο Ιράν να εξελίξει τις προσπάθειες εμπλουτισμού του ουρανίου, κρίσιμο στοιχείο για τη δημιουργία πυρηνικών όπλων, ενώ η πρόσφατη εικοσαετής συμφωνία στρατηγικής ειρηνικής σχέσης με τη Ρωσία έδειχνε πως η πίεση μπορεί να γυρίσει και μπούμερανγκ. Ίσως, λοιπόν, το νέο «παράδοξο» Τραμπ να ζητά συμφωνία την ίδια ώρα που απειλεί, να μην είναι παρά η τραμπική εκδοχή του μαστίγιου και του καρότου και πιθανά μια έμμεση παραδοχή πως μόνο το μαστίγιο δεν μπορεί να βοηθήσει στον απώτερο στόχο των ΗΠΑ, που συνεχίζει να είναι ο γεωπολιτικός αναπροσανατολισμός του Ιράν. Και φυσικά, υπογραμμίζει πως η Μέση Ανατολή «υπάγεται» γεωστρατηγικά στον πόλεμο στην Ουκρανία και πως οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν το άνοιγμα ενός δεύτερου θερμού μετώπου εκεί.
Συρία: πορεία στην ομίχλη και οι κινήσεις Ρωσίας
Είναι πραγματικά δύσκολο να μπορέσει να εκτιμήσει κάποιος τη συγκεκριμένη πορεία των εξελίξεων στην πολύπαθη αυτή χώρα της Μέσης Ανατολής με τον πανάρχαιο πολιτισμό της! Γιατί γενικά έχουμε τοποθετηθεί και επιμένουμε: με ιμπεριαλιστικά και αντιδραστικά υλικά, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο. Ειδικότερα, όμως, παραμένει ερωτηματικό εάν αυτή η χώρα μπορεί να μείνει ενωμένη και να μην διαλυθεί όπως συνέβη στη Λιβύη. Οι γραβατωμένοι τζιχαντιστές της HTS, που ελέγχουν βασικά το κεντρικό τμήμα της χώρας, συνεχίζουν τις επιχειρήσεις στα ανατολικά παράλια εναντίον θυλάκων του καθεστώτος Άσαντ. Συνεχίζεται η διαπραγμάτευση της νέας ηγεσίας με τους Κούρδους που είναι επικεφαλής των SDF (Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων) και οι οποίες ελέγχουν, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, ένα μεγάλο μέρος στα ανατολικά της χώρας. Η Τουρκία μέσω των παλιότερων εισβολών έχει υπό κατοχή ένα τμήμα στον βορρά της χώρας, ενώ το Ισραήλ έχει επεκτείνει την κατοχή και στο συριακό τμήμα των Υψωμάτων του Γκολάν. Σ΄ αυτή την κατάσταση, οι κινήσεις των ιμπεριαλιστών και κυρίως των ΗΠΑ και της Ρωσίας δίνουν και παίρνουν. Οι ΗΠΑ, αλλά και οι Ευρωπαίοι, με κάθε τρόπο πιέζουν το νέο καθεστώς να διώξει τις ρωσικές βάσεις. Ταυτόχρονα, ο Τραμπ δηλώνει ξανά πως θα αποσύρει τα στρατεύματα που οι ΗΠΑ διατηρούν στα ανατολικά (περίπου 2.000 στρατιώτες). Τις άλλες δύο φορές που το ανακοίνωσε ήταν κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας και η πρόθεσή του ακυρώθηκε από το αμερικανικό Πεντάγωνο. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι αυτό θα συμβεί και τώρα. Ωστόσο, εάν ο Τραμπ καταφέρει να υλοποιήσει τις δηλώσεις του, αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ «κρεμάνε» τους Κούρδους και άρα προσφέρουν ένα σημαντικό δώρο στην Τουρκία, ώστε να ευθυγραμμιστούν με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ και σε αντιρωσική κατεύθυνση. Αν πάλι δεν γίνει πράξη, αυτό υπογραμμίζει πως η εργαλειοποίηση του κουρδικού συνεχίζει να είναι απαραίτητο στοιχείο για το στρίμωγμα της Τουρκίας. Ίδωμεν…
Από την άλλη, είχαμε μια σημαντική συνάντηση της νέας ηγεσίας της χώρας με Ρώσους αξιωματούχους. Από την τοποθέτηση του Αλ Τζολάνι -σήμερα Αλ Σάραα- στα τέλη Δεκέμβρη, έχει κυλήσει νερό στο αυλάκι. Τότε δήλωνε πως η Συρία και η Ρωσία μοιράζονται «βαθιά στρατηγικά συμφέροντα», σημείωνε πως «όλα τα όπλα της Συρίας είναι ρωσικής προέλευσης και πολλά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας διαχειρίζονται από Ρώσους εμπειρογνώμονες» για να υπογραμμίσει ότι «δεν θέλουμε να φύγει η Ρωσία από τη Συρία με τον τρόπο που κάποιοι επιθυμούν». Σήμερα, η νέα ηγεσία δηλώνει πως η Ρωσία πρέπει να της παραδώσει τον Άσαντ και τα 2 δισ. που ο ίδιος έχει μεταφέρει στις ρωσικές τράπεζες. «Διαρροές», επίσης, αναφέρουν με νόημα πως ο Ρώσος αναπληρωτής ΥΠΕΞ, Μπογκντάνοφ, «δεν παραδέχθηκε κανένα από τα λάθη της Ρωσίας στο παρελθόν», αλλά και πως ο Αλ Σαράα ξεκαθάρισε ότι δεν θα υπάρξουν άμεσες (προσέξτε το άμεσες) κινήσεις κατά των ρωσικών στρατιωτικών συμφερόντων. Είναι φανερό πως ασκούνται μεγάλες πιέσεις προς την κατεύθυνση να φύγουν οι ρωσικές βάσεις από τη χώρα, όμως νομίζουμε πως απέχουμε ακόμα από τη στιγμή που θα παρθεί μια τέτοια απόφαση. Άλλωστε, τόσο αυτή η σημαντική απόφαση όσο και πολλά άλλα ζητήματα που εκκρεμούν, θα είναι συνάρτηση της πορείας της χώρας, που συνεχίζει να είναι μια πορεία στην ομίχλη.
