Ο μαζικός απεργιακός αγώνας η μόνη διέξοδος!
Λαός και εργαζόμενοι στον δρόμο να διεκδικήσουν τη ζωή και τα δικαιώματά τους!
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 26ης Γενάρη ήρθαν για να «υπενθυμίσουν» πως ο λαός όχι μόνο δεν είναι «ξοφλημένος», αλλά ότι η οργή κι η αγανάκτηση για όσα συντελούνται γύρω του ξεχειλίζει και ψάχνει τον τρόπο για να εκφραστεί. Η λαοπλημμύρα στις 26 Γενάρη αποτέλεσε σημαντική πίεση για την κυβέρνηση και το σύστημα. Η συνέντευξη Μητσοτάκη λίγες ημέρες μετά είναι ενδεικτική. Παράλληλα όμως σκιαγράφησε και την αναγκαιότητα να δοθεί συνέχεια και απεργιακή απάντηση κόντρα στην εγκληματική πολιτική του συστήματος. Παρά βέβαια το μαζικότατο των κινητοποιήσεων, το ΠΑΜΕ φρόντισε την ίδια μέρα να προεξοφλήσει ότι λαός και εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν έναν μήνα, μέχρι δηλαδή τη μαύρη επέτειο στις 28 Φλεβάρη, για να ξαναβρεθούν στον δρόμο.
Στην κατεύθυνση προκήρυξης απεργίας για τις 28 Φλεβάρη κινήθηκαν η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών καθώς και περιφερειακά εργατικά κέντρα, με το Εργατικό Κέντρο Αθήνας να μην έχει πάρει σχετική απόφαση μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Παράλληλα, γίνονται προσπάθειες από πρωτοβάθμια σωματεία ώστε η 28η Φλεβάρη να πάρει χαρακτηριστικά γενικής απεργίας. Κάτω από την πίεση που έχει δημιουργηθεί, η ΑΔΕΔΥ αποφάσισε τη συμμετοχή στην απεργία, προσπαθώντας να πείσει ότι την έπιασε τάχα ο πόνος για όσα βιώνουν λαός και εργαζόμενοι. Λες και μπορεί να ξεχαστεί το γεγονός ότι με κάθε ευκαιρία προσπαθεί να βάλει ταφόπλακα σε κάθε προσπάθεια αντίστασης που πάει να συγκροτηθεί.
Από τη δική της πλευρά, η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ συνεχίζει να δίνει διαπιστευτήρια στο σύστημα και το κεφάλαιο και αποδεικνύει ότι είναι πιο εργοδοτική από ποτέ. Αποφασίζει για μια ακόμα φορά να διασπάσει τους εργαζόμενους και βάζει τα δυνατά της ώστε ο λαός να βρεθεί ξανά στο περιθώριο. Σ’ αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση κινείται η επαίσχυντη απόφασή της για προκήρυξη απεργίας στις 9 του Απρίλη, δηλαδή δύο μήνες μετά τις κινητοποιήσεις (!), επαναλαμβάνοντας το ίδιο μοτίβο με πέρυσι. Η δε αιτιολογία της ακόμα πιο επαίσχυντη. Βλέπει τάχα εργαλειοποίηση των Τεμπών και «σκοπιμότητες» πίσω από όσους θέλουν να συνεχιστούν οι μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Μάταια προσπαθεί μ’ αυτόν τον τρόπο να κρύψει τις δικές της σκοπιμότητες, που δεν είναι άλλες από το να βάλει πλάτη στήριξης στο σύστημα, μην επιτρέποντας στη λαϊκή οργή να εκφραστεί.
Ποια είναι λοιπόν κατά τη ΓΣΕΕ η απάντηση που πρέπει να δώσουν σήμερα οι εργαζόμενοι απέναντι στην εγκληματική πολιτική και τη βαρβαρότητα που βιώνουν; Να περιμένουν πότε θα εδεήσει η ΓΣΕΕ στο μακρινό μέλλον να προκηρύξει μια απεργία-άσφαιρη τουφεκιά για να ξαναβρεθούν στον δρόμο; Αυτή αλήθεια είναι η πρότασή της προς τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που βρέθηκαν στον δρόμο στις 26 του Γενάρη;
Καμία στάση αναμονής δεν χωράει! Η απεργία στις 28 Φλεβάρη πρέπει να δώσει συνέχεια στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του Γενάρη και να συμβάλει στη συγκρότηση όρων αντίστασης και διεκδίκησης. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση και παρά τα προσκόμματα των εργατοπατέρων είναι αναγκαίο η απεργία να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά. Μέσα από πρωτοβουλίες, μέσα από γενικές συνελεύσεις σε σωματεία και χώρους δουλειάς να παρθούν απεργιακές αποφάσεις που θα ξαναβγάλουν λαό και εργαζόμενους στο προσκήνιο. Η πορεία προς την 28 Φλεβάρη να αποτελέσει πεδίο συγκρότησης της πάλης των εργαζομένων.
Είναι κρίσιμο να μπορέσει να συνδεθεί η απεργία και η δίκαιη οργή του λαού για το έγκλημα των Τεμπών, με την ανάδειξη της σαπίλας αυτού του συστήματος, που δεν διστάζει να θυσιάζει τις ζωές μας μπροστά στο κέρδος και να μας αποδεικνύει καθημερινά ότι ζούμε από τύχη, την ίδια στιγμή που είναι έτοιμο να μας θυσιάσει για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
Είναι αναγκαίο να αναδειχθεί η σαπίλα των θεσμών αυτού του συστήματος, που δεν μπορούν παρά να τίθενται στην υπηρεσία του. Ξέρουμε καλά την «ανεξάρτητη» «δικαιοσύνη» τους, που διώκει αγωνιστές και βγάζει τις απεργίες παράνομες για να μην σηκωθεί κεφάλι.
Τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τις εναλλαγές των κυβερνήσεων. Είναι προκλητικό να παρουσιάζονται ξανά σαν σωτήρες όλοι αυτοί που εφάρμοσαν τόσα χρόνια την ίδια πολιτική με αυτή της ΝΔ.
Είναι κρίσιμο να συνδεθεί αυτή η απεργία με τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Είναι άλλωστε κι αυτά μαζί με την οργή για το έγκλημα που έκαναν το ποτήρι να ξεχειλίσει. Να συνδεθεί με την αναγκαιότητα απάντησης στην αντεργατική επίθεση, που έχει διαμορφώσει μια μαύρη καθημερινότητα για τους εργαζόμενους.
Να αποτελέσει αυτή η απεργία πεδίο συγκρότησης όρων για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι συλλογικές συβάσεις εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς τους και να παλέψουν στην κατεύθυνση ανατροπής του νόμου 5163/2024 για τον κατώτατο μισθό, που έρχεται να τους καταδικάσει σε μόνιμη φτώχεια. Για να διεκδικήσουν ανθρώπινους όρους δουλειάς και να μη σκοτώνονται στο μεροκάματο. Για να υπερασπιστούν τα εργασιακά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση είναι στοίχημα η απεργία στις 28/02 να πάρει χαρακτηριστικά γενικής απεργίας και να ξαναβγάλει τον λαό μαζικά στον δρόμο ενάντια σε όλους αυτούς που του διαλύουν τη ζωή.
