Νέο άγριο τοπίο αντιθέσεων και βημάτων πολέμου!
Όλοι στην απεργία ενάντια στα εγκλήματα της κυβερνητικής πολιτικής
Η απεργία στις 28 Φλεβάρη να γίνει η απαρχή μαζικού λαϊκού ξεσηκωμού!
«Όταν αυτοί που είναι ψηλά μιλάνε για ειρήνη, ο απλός λαός ξέρει πως έρχεται ο πόλεμος». Το απόσπασμα αυτό από το «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου» του Μπρεχτ φέρνουν για άλλη μια φορά στο προσκήνιο οι καταιγιστικές εξελίξεις στο παγκόσμιο σκηνικό. Με την πρόταση του Τραμπ για την έναρξη των λεγόμενων «ειρηνευτικών συνομιλιών» ΗΠΑ-Ρωσίας για την Ουκρανία να συνοδεύεται από έναν αντίστοιχο καταιγισμό «ανοησίας», από τον οποίο βρίθουν οι κάθε λογής αναλύσεις που κυκλοφόρησαν εσχάτως. «Μια νέα εποχή ειρήνης που ανατέλλει», διακρίνουν κάποιοι. Ώρα για «ανοικοδόμηση» της Ουκρανίας, αλλά και της Γάζας, αφού βεβαίως ξεριζωθεί πρώτα βίαια από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το σιωνιστικό του μαντρόσκυλο ο ηρωικός παλαιστινιακός λαός, αναφωνούν κάποιοι. Ορισμένοι, κουβαλώντας στις αποσκευές τους πολλά κιλά αντικομμουνισμού και παραχάραξης της ιστορίας, μιλάνε για «νέα Γιάλτα», ενώ άλλοι, πιο «ταξικοί», βλέπουν ότι η κινούσα δύναμη πίσω από όλα αυτά είναι η επιδίωξη για νέες «μπίζνες» στα ουκρανικά συντρίμμια και την Ευρώπη.
Τα απανωτά πολεμικού τύπου ανακοινωθέντα του τελευταίου διαστήματος, φυσικά, που πάνε μαζί με τους «κλάδους ελαίας» που ανεμίζουν οι ιμπεριαλιστές, τους διαψεύδουν! Και πρώτα και κύρια, αυτά της νέας διοίκησης της αμερικανικής υπερδύναμης και των στελεχών που την περιτριγυρίζουν, που κάνουν λόγο μέχρι και για ανάληψη «οικονομικής και στρατιωτικής δράσης», αν τα πράγματα με τις διαπραγματεύσεις δεν πάνε όπως τα θέλουν. Εκφράζουν απροκάλυπτα την επιδίωξη να εντείνουν την απομόνωση και περίσφιξη της στρατηγικής αντιπάλου, της Ρωσίας, με την τοποθέτηση δυτικών στρατευμάτων στο τμήμα των ουκρανικών εδαφών που δεν κατέχει. Ταυτόχρονα, ο ρώσικος ιμπεριαλισμός φροντίζει να υπενθυμίζει τις διεκδικήσεις του για έναν νέο παγκόσμιο συσχετισμό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απαίτηση της Ζαχάροβα από τις ΗΠΑ να αποκηρύξουν τη γραμμή πλεύσης που χαράχτηκε στο Βουκουρέστι το 2008, για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ασθμαίνοντας και ολωσδιόλου στριμωγμένοι από τις εξελίξεις, ενόψει της προσταγής των «συμμάχων» τους, Αμερικάνων, να ευθυγραμμιστούν στις ανάγκες τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις, οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές τρέχουν για να μην προσπεραστούν εντελώς και παρά τις αντιθέσεις τους που βγαίνουν εκ νέου στην επιφάνεια, όλοι τους συμφωνούν για την ανάγκη να «ματώσουν» οι λαοί προκειμένου να εξυπηρετηθεί η κλιμάκωση των στρατιωτικών δαπανών, που απαιτεί η νέα εποχή.
Η πρόταση Τραμπ, λοιπόν, αν κάτι επιδιώκει και αναζητά είναι τη μεταβολή των όρων του άδικου πολέμου στην Ουκρανία και όχι, βεβαίως, τον τερματισμό του! Αποτελεί ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση προετοιμασίας των όρων του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, που επιχειρεί να ανιχνεύσει τους δρόμους ξεπεράσματος του ουκρανικού αδιεξόδου, που συνίσταται στο ότι οι ΗΠΑ τον διεξήγαγαν δια αντιπροσώπου απέναντι σε μια Ρωσία που κατάφερε να σημειώσει σημαντικές επιτυχίες επί του πεδίου. Αποδεικνύει τον χαρακτήρα «κατεπείγοντος» που προσδίδει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στην ανάγκη αναστροφής της σχετικής του αποδυνάμωσης και της επίτευξης του στόχου της παγκόσμιας κυριαρχίας. Αποδεικνύει, επίσης, ποιοι είναι αυτοί που εξαρχής κάνουν κουμάντο στο μέτωπο της Ουκρανίας, με το καθεστώς-ανδρείκελο του Ζελένσκι, αλλά και τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές να παρακάμπτονται από τους πρωταγωνιστές, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Επιβεβαιώνεται ξανά, επομένως, πως τα όσα επιδιώκει να αναδείξει το ΚΚΕ(μ-λ) με την Αντιιμπεριαλιστική Αντιπολεμική Διεθνιστική Συνάντηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 22-23 Φλεβάρη αποτελούν ανάγκη ζωής για τον λαό μας και κρίσιμα ζητήματα για το κίνημα και τη συγκρότησή του!
Το κομμάτιασμα της «σωστής πλευράς της ιστορίας»
Στις σημερινές συνθήκες του εμπορικού πολέμου και των γεωστρατηγικών εκβιασμών που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ, η διπλή εξάρτηση της ντόπιας άρχουσας τάξης από Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές σημαίνει ακροβασία σε «τεντωμένο σχοινί»! Όσο και αν κάποια κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Γεωργιάδης, δίπλα με τα πάσης φύσης φασιστικά μορφώματα, δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τον θαυμασμό τους για τον εμπρηστικό λόγο του Βανς ενάντια στους Ευρωπαίους, γεγονός παραμένει ότι οι ντόπιοι ιθύνοντες εισπράττουν στο πολλαπλάσιο τις πιέσεις που οι ΗΠΑ ασκούν στα ευρωπαϊκά αφεντικά τους και ψάχνουν εναγωνίως τις ισορροπίες σε μια περίοδο… «ανισορροπίας« των προστατών τους. Γιατί παρότι η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος έχουν διαπρέψει στην «αμερικανοδουλεία», παρέχοντας κάθε είδους διευκολύνσεις στα υπερατλαντικά αφεντικά τους, απομυζώντας την εργατική τάξη και τον λαό για τις πολεμικές «αγορές του αιώνα» και έχοντας μετατρέψει τη χώρα σε προπύργιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αυτό δεν είναι αρκετό για τους Αμερικάνους και τη νέα τους διοίκηση στη σημερινή φάση.
Είναι ορατό το ενδεχόμενο, συνεπώς, να ζητηθούν ακόμα περισσότερα από το εξαρτημένο καθεστώς της Ελλάδας, έως και με τη μορφή μιας νέας «ουκρανικής εκστρατείας» και για αυτό ήδη φροντίζουν να δείχνουν την προθυμία του «καλού παιδιού» των Αμερικάνων τα στελέχη του εγχώριου αστισμού. Την ίδια στιγμή, άλλωστε, μετά τα απανωτά «χαστούκια» των εξελίξεων στη Συρία και των πυραύλων Meteor που διαφαίνεται ότι θα παραχωρηθούν στην Τουρκία με γαλλική έγκριση, η κινητικότητα της ανταγωνίστριας εξαρτημένης τουρκικής άρχουσας τάξης και στο ουκρανικό ζήτημα τους έχει προσθέσει νέους πονοκεφάλους. Και αυτό, ενώ οι ντόπιοι αστοί «αδειάζονται» για άλλη μια φορά από τον Μακρόν, λάμποντας δια της απουσίας τους από την άτυπη σύνοδο που συγκάλεσε για την επεξεργασία της ευρωπαϊκής απάντησης στα σχέδια των ΗΠΑ.
Ωστόσο, όσο εντείνονται τα αδιέξοδα της ντόπιας άρχουσας τάξης, άλλο τόσο τροφοδοτείται η γραμμή της επίθεσης σε κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα, που αλληλοσυμπληρώνεται με την πολιτική της υποτέλειας και της όλο και βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στα φιλοπόλεμα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Τα πυκνά γεγονότα στον κόσμο και την περιοχή, εξάλλου, για την εργαζόμενη πλειοψηφία σημαίνουν νέες θυσίες και ένταση της αντιδραστικής στροφής, που φτάνει μέχρι και στην απαίτηση των κυρίαρχων να μετατραπούν ο λαός και η νεολαία σε κρέας για τα κανόνια των πολέμων τους. Με αυτά έχει να λογαριαστεί ο κόσμος της δουλειάς ενόψει της μεγάλης μάχης της απεργίας στις 28 Φλεβάρη!
Η απεργία στις 28 Φλεβάρη να γίνει το έναυσμα ενός νέου κύκλου αγώνων!
Η λαϊκή οργή για το έγκλημα στα Τέμπη δεν λέει να κοπάσει και αυτό δεν οφείλεται μόνο στη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων για τη διαχείρισή του και τη μπόχα και δυσωδία που αναδίδουν. Οφείλεται κυρίαρχα στο ότι ο λαός και η νεολαία ασφυκτιούν κάτω από το βάρος της κυρίαρχης πολιτικής, που τσακίζει τις ζωές τους και παράγει καθημερινά όλο και μεγαλύτερα εγκλήματα. Ενισχύεται από τα εκατοντάδες εγκλήματα στους χώρους δουλειάς, από τους ασταμάτητους πνιγμούς και τις επαναπροωθήσεις των προσφύγων, από την αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να επιβιώσουν με μισθούς και συντάξεις ξεφτίλας.
Όσο και αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες -με τη ΓΣΕΕ τελικά να αναδιπλώνεται κάτω από τις πιέσεις του κόσμου και να συμμετέχει στην απεργία- και ο καθεστωτικός ρεφορμισμός του ΚΚΕ πάσχισαν ώστε οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στις 26 Γενάρη να μην βρουν άμεση συνέχεια, το αγωνιστικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί μπροστά στην απεργία καταδεικνύει ότι τα σχέδια εκτόνωσης ξεπεράστηκαν από τις λαϊκές διαθέσεις πάλης. Όσο και αν σύσσωμα τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, επίσης, με τη συνδρομή των δυνάμεων της ήττας και της υποταγής, επιχείρησαν να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια σε ανώδυνα «θεσμικά» και κοινοβουλευτικά κανάλια, φανερώνεται πλατιά ότι οι εργαζόμενες μάζες αναζητούν το επόμενό τους βήμα στους δρόμους και τις πλατείες!
Με οικοδόμηση εστιών αντίστασης και διεκδίκησης παντού, από τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία και τις σχολές μέχρι τις αγροτικές κινητοποιήσεις, με τη συνένωσή τους σε ένα πλατύ Μέτωπο Αντίστασης και Διεκδίκησης, το βήμα αυτό πρέπει να στερεωθεί και να βαθύνει! Με το ξεπέρασμα των αυταπατών για νέους σωτήρες και για κυβερνητικές-κοινοβουλευτικές «λύσεις», που έκριναν αρνητικά την έκβαση των κινημάτων της προηγούμενης δεκαετίας. Με την οργάνωση των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων και τη συγκρότηση μιας γραμμής αναμέτρησης κόντρα στις δυνάμεις του συμβιβασμού. Με την κατεύθυνση της συνέχισης του αγώνα, κόντρα στη λογική των ελεγχόμενων διαμαρτυριών «μιας ριξιάς», για να μην ξεχαστεί το έγκλημα στα Τέμπη, για να βρουν τα θύματα την πραγματική τους δικαίωση στις νίκες του λαού και της νέας γενιάς απέναντι στην πολιτική του συστήματος.
Στις 28 Φλεβάρη όλοι απεργοί! Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι και οι πλατείες! Να κάνουμε την αρχή για ένα νέο κύκλο αγώνων και αντιστάσεων!
