Ό,τι έγινε στους δρόμους της χώρας στις 28 Φεβρουαρίου ρίχνει βαριά τη σκιά του στο στριμωγμένο πολιτικό σύστημα και ειδικά στην κυβέρνηση της ΝΔ. Στον χώρο της δημόσιας περίθαλψης, το κυβερνητικό στρατόπεδο αναζητά επειγόντως «νέο αφήγημα επιτυχιών» ώστε να συγκαλύψει την ενοχή του για τη δραματική κατάσταση στα νοσοκομεία και τις δημόσιες δομές υγείας. Η δυσκολία μεγαλώνει καθώς τα υλικά για το «φτιασίδωμα» που επιχειρεί είναι παλιά και το εκθέτουν. Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός άφησε άθικτη την ηγεσία του υπουργείου Υγείας καθώς επικράτησε η επιλογή της διατήρησης της ίδιας πολιτικής –της διπλής επίθεσης, προς τον λαό και το δικαίωμά του σε ίση, πλήρη και δωρεάν περίθαλψη από τη μια, και προς τους εργαζόμενους υγειονομικούς και το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων τους από την άλλη. Ωστόσο όροι στοιχειώδους αυτοσυντήρησης δεν επιτρέπουν το ξεδίπλωμα και βάθεμα της επίθεσης με επιπρόσθετα στοιχεία, στο νέο κοινωνικό περιβάλλον το οποίο χαρακτηρίζει η μαζική αποδέσμευση από την κυρίαρχη συστημική επιρροή, έτσι όπως εκδηλώθηκε στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις - διαδηλώσεις και συνεχίζει να δίνει τον «τόνο» στην πολιτική ζωή του τόπου.
Η είδηση, ότι ο πολυσυζητημένος «νέος υγειονομικός χάρτης» ολοκληρώθηκε, λειτουργεί ως «νάρκη» για το σύστημα καθώς η εφαρμογή του αποτελεί την επιτομή της υλοποίησης της σφοδρής επίθεσης (θυμίζουμε: συγχωνεύσεις - καταργήσεις κλινικών, μετατροπή γενικών νοσοκομείων σε ειδικά, μετακινήσεις μόνιμων και απολύσεις έκτακτων εργαζομένων κ.ά.), πλην όμως ουδείς είναι πρόθυμος να «σκάσει η βόμβα στα χέρια του»… Όσο κι αν εκτιμούμε πως η αναδίπλωση (κατά πώς φαίνεται) στην εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου οφείλεται στον τρόμο μπροστά στο ξέσπασμα νέων κοινωνικών αγώνων που θα πυροδοτηθούν και δεν το αγνοούμε, κάθε άλλο, ωστόσο το ήδη διαμορφωμένο περιβάλλον της περίθαλψης με τα έως τώρα πεπραγμένα του κυβερνητικού έργου και αυτά όσων κυβερνήσεων προηγήθηκαν στον ρόλο αυτό, είναι βέβαιο πως θα το «διαφυλάξουν» και θα το υπερασπιστούν με τα γνωστά μέσα: αγνόηση των αιτίων και των αποκλειστικά δικών τους ευθυνών, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, χειραγώγηση της κοινής γνώμης ως προς τις ανάγκες του λαού από το σύστημα υγείας, συκοφάντηση και περιθωριοποίηση των εργαζομένων που αγωνίζονται, αντιστέκονται και διεκδικούν.
Η προώθηση των ιδιωτικών χειρουργείων μέσα στα δημόσια νοσοκομεία πριμοδοτείται με την αξιοποίηση του ταμείου ανάκαμψης και προχωρά σύντομα στη δεύτερη φάση εφαρμογής του σχεδίου, που περιλαμβάνει τη διενέργεια χειρουργείων σε ιδιωτικά θεραπευτήρια με πλήρη κάλυψη των εξόδων. Στόχος να κατοχυρωθεί όχι μόνο το μέτρο αυτό, αλλά η κατεύθυνση ότι «μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών ώστε να λειτουργήσουν οι κλειστές χειρουργικές αίθουσες των νοσοκομείων εμείς δεν κάνουμε, παρ’ το απόφαση, χειρουργήσου τώρα που είναι δωρεάν αλλά μετά, ξέρεις»… Οι μνημονιακές δεσμεύσεις, οι όροι της δημοσιονομικής πολιτικής αναφορικά με τις λαϊκές κατακτήσεις σε κοινωνικά αγαθά και τα γενικά δεσμά οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές πρέπει να αποτελούν «άβατο» και για τον λαό!
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η κυβερνητική πολιτική και στο υποστελεχωμένο και αποδιοργανωμένο ΕΚΑΒ. Έλλειψη διασωστών, γιατρών και οδηγών, έλλειψη ασθενοφόρων είναι η κατάσταση σε όλη τη χώρα. Η κυβέρνηση έχει νομοθετήσει τη δυνατότητα σύναψης σύμβασης μεταξύ των νοσοκομείων και ιδιωτικών εταιριών ασθενοφόρων και τη χρέωση στα νοσοκομεία κατά 30 ευρώ της κάθε διακομιδής ξεχωριστά. Δεν σταματά όμως εκεί· επιπλέον χρέωση επιβαρύνει τον ασθενή, που με εκβιαστικούς όρους αναγκάζεται να κάνει χρήση του ιδιωτικού ασθενοφόρου, κι εκεί η ταρίφα έχει εύρος ανεξέλεγκτο (από 60 έως 500 ευρώ!!!). Ασυδοσία, πλιάτσικο και εκμετάλλευση του πόνου και της ανάγκης του κοσμάκη με τις πλάτες και τις ευλογίες του κράτους! Αν πιάσουμε δε και την ποιότητα στην παροχή υπηρεσιών, αποτελεί μια μικρογραφία του αεριτζίδικου, τυχάρπαστου και τυχοδιωκτικού ελληνικού ιδιωτικού κεφαλαίου: τεχνολογικός εξοπλισμός για ένα πλήρωμα μόνο που μεταφέρεται από όχημα σε όχημα, προσωπικό ανεκπαίδευτο και ανεπαρκές, μεταχείριση του ασθενή σαν πελάτη, άγνοια ιατρικής δεοντολογίας κλπ.
Οι κυβερνητικοί παράγοντες επαίρονται και αλληλοσυγχαίρονται για τις κτιριακές αναβαθμίσεις, τις «αναπλάσεις» των ΤΕΠ και τα «βραχιολάκια» που εισήγαγαν (πράγμα ιδιαίτερα προσβλητικό και αντιδραστικό, καθώς αφήνουν να αιωρείται η υπόνοια ότι για τις τεράστιες αναμονές ασθενών στα επείγοντα είναι πιθανό να ευθύνονται «λουφαδόροι» γιατροί και νοσηλευτές και όχι το πόσο λίγοι είναι κι ας κάνουν ό,τι μπορούν). Οι «χάντρες και τα μπιχλιμπίδια» ή αλλιώς «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» υποτιμούν βαθιά τον λαό μας και οργίζουν τους υγειονομικούς.
Η μικρή συμμετοχή υγειονομικών στην απεργία της 19 Μάρτη που προκήρυξε η ΠΟΕΔΗΝ (το πλαίσιο της απεργίας αποφασίστηκε από τις 17 Γενάρη), έφερε στο φως τη χρεοκοπία της ομοσπονδίας στις συνειδήσεις των εργαζομένων. Πόσο εκτός κλίματος είναι η «αγωνιστική» διεκδίκηση αναθεώρησης του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας μιας και δεν μας εντάσσουν στα ΒΑΕ; Πολύ περισσότερο, πόσο εκτός κλίματος (και με όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν με τις διώξεις-απολύσεις αγωνιστών εργαζομένων στον χώρο της εκπαίδευσης) η επισήμανση της ΠΟΕΔΗΝ ότι «η Απεργία - Αποχή από την αξιολόγηση - στοχοθεσία είναι νόμιμη πράξη καθότι δεν προσβλήθηκε από το Υπουργείο Υγείας στα δικαστήρια»; Και βέβαια το κίνημα των υγειονομικών κατά την ΠΟΕΔΗΝ «αγωνιστικά» και δικαστικά (έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη…) θα διεκδικήσει αυξημένη μοριοδότηση για τους συμβασιούχους της Πρόνοιας.
Είναι καθαρό ότι ο λαός μέσα από την κίνησή του ξεπερνά τη συστημική αντίληψη και τα παρακολουθήματά της, όπως αυτά εκφράζονται και από τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές ηγεσίες μέσα στους εργαζόμενους. Ο δύσκολος δρόμος της αναμέτρησης άρχισε να περπατιέται!
