Η οργή δεν χωράει στα αστικά πολιτικά παιχνίδια
Στους δρόμους θα οικοδομηθεί η διέξοδος των εργατών και του λαού!
Ένας εργάτης σκοτώνεται στη δουλειά κάθε τρεις ημέρες και προστίθεται στη μακάβρια λίστα των εργοδοτικών εγκλημάτων. Ο λαός στοιβάζεται στους διαδρόμους των νοσοκομείων, όπου καθημερινά συσσωρεύονται τα θύματα της κυρίαρχης πολιτικής στον χώρο της περίθαλψης, χωρίς να καταγράφονται σε καμία επίσημη στατιστική. Στα Τέμπη, στο Μάτι, στο Νόβι Σαντ, στο Κότσανι οι λαοί θρηνούν τους δολοφονημένους από την αδιαφορία του συστήματος της εκμετάλλευσης για την ανθρώπινη ζωή.
Στη Γάζα το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, με τις πλάτες ΗΠΑ και ΕΕ, κλιμακώνει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, που ποτέ δε σταμάτησε. Στη Συρία σφαγιάζονται χιλιάδες από τους «εκλεκτούς» τζιχαντιστές της Δύσης, εγκλωβισμένοι στο χάος που σπέρνουν οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Και, φυσικά, στο ματωμένο εργαστήρι της Ουκρανίας συνεχίζεται αμείωτη η αιματοχυσία, παρότι την ίδια ώρα οι μεγάλοι «παίκτες» διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους πως φέρνουν την ειρήνη, προετοιμάζοντας τις νέες φάσεις του άδικου πολέμου. Και για τους εκτοπισμένους από όλες αυτές τις ανθρωποσφαγές, που τόλμησαν να ελπίσουν στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, αν δεν βρεθούν θαλασσοπνιγμένοι σε κάποια Πύλο ή Λαμπεντούζα, το μέλλον βρίσκεται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνουν ακριβώς αυτοί που τους ξερίζωσαν από τον τόπο τους!
Ποια δικαιοσύνη άραγε θα αναλάβει να δικάσει αυτά και άλλα τόσα εγκλήματα; Ποια «ορθή» και «συνετή» διαχείριση είναι ικανή να βάλει φρένο στην κόλαση που ζει ο κόσμος της δουλειάς σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς του; Ποια εκλογική αλλαγή μπορεί να ακυρώσει το πιο νομιμοποιημένο όλων των εγκλημάτων, που βρίσκεται στο υπόβαθρο όλων των υπολοίπων και αποτελεί τον πυρήνα του τρόπου λειτουργίας του καπιταλισμού, δηλαδή τη διαρκή κλοπή του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη με τον ιδρώτα και το αίμα της από μια χούφτα παράσιτα;
Όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν, όπως λένε κάποιοι, με μια «νεοφιλελεύθερη συνταγή» που βρίσκεται σε εφαρμογή και πρέπει να αντικατασταθεί με μια άλλη, δήθεν πιο «δίκαια», «σοσιαλδημοκρατική». Δεν προκύπτουν επειδή επικεφαλής είναι κάποιες «διεφθαρμένες» κυβερνήσεις, που είναι βουτηγμένες στα σκάνδαλα, τη συγκάλυψη και την κακοδιαχείριση, και άρα, δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο πέρα από το να αναζητηθούν ορισμένοι πιο «αδιάφθοροι» διαχειριστές, για να «λάμψει η αλήθεια».
Τα αναρίθμητα και καθημερινά εγκλήματα σε βάρος της ζωής και των δικαιωμάτων των εργατών, του λαού και της νεολαίας δεν είναι παρά η ουσία του καπιταλισμού, της λογικής του κέρδους που διατρέχει όλο του το είναι και που στον βωμό του καλούνται να θυσιαστούν μέχρι και οι πιο στοιχειώδεις όροι επιβίωσης των λαϊκών στρωμάτων. Δεν είναι παρά το πραγματικό πρόσωπο του κεφαλαιοκρατικού συστήματος στο τελευταίο του, ιμπεριαλιστικό στάδιο, που σπαράσσεται από κρίσεις και αδιέξοδα και έχει θέσει ολόκληρη την ανθρωπότητα σε τροχιά προετοιμασίας ενός νέου διεθνούς μακελειού, του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η πολιτική αυτού του συστήματος εξωθεί τις μάζες σε όλον τον κόσμο και κατά εκατομμύρια στους δρόμους του αγώνα! Και εκεί δεν αναμετριούνται μόνο με την πολιτική αυτή και τους φορείς της, με την αγριότητα των πραιτοριανών των κυρίαρχων τάξεων που, όντας ανίκανες να προσφέρουν το οποιοδήποτε «όραμα» στους λαούς, έχουν σαν μοναδικό επιχείρημα την τρομοκρατία και την καταστολή. Πρωτίστως, έρχονται αντιμέτωπες με τους ίδιους τους τους «εαυτούς», με τις ελλείψεις και τα προβλήματα της πάλης τους, που έχουν συσσωρευτεί σε μια ολόκληρη πορεία δεκαετιών και στη βάση της ήττας του εργατικού-επαναστατικού-κομμουνιστικού κινήματος του προηγούμενου αιώνα.
Στο πλαίσιο ακριβώς αυτών των διεργασιών εντάσσεται και η μεγαλειώδης κινητοποίηση του λαού μας όλο το τελευταίο διάστημα, με ορόσημο την ιστορική απεργία στις 28 Φλεβάρη! Μια κινητοποίηση που έχει αποστομώσει και τον τελευταίο κήρυκα της θεωρίας περί «ματαιότητας των αγώνων», καταφέρνοντας να ταρακουνήσει συθέμελα το αστικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και να δημιουργήσει πρωτοφανή γεγονότα. Και εδώ, όμως, ο κόσμος που παλεύει έρχεται αντιμέτωπος με τα μεγάλα κενά, την έλλειψη συγκροτημένης επαναστατικής διεξόδου, τη συντριπτική υπεροχή των δυνάμεων της υποταγής και του ταξικού συμβιβασμού. Γι’ αυτό και οι κυρίαρχοι βρίσκουν χώρο για να τον φλομώσουν με νέες αυταπάτες για έναν πιο «ανθρώπινο» καπιταλισμό, της «αλήθειας» και της «δικαιοσύνης» και να τον εγκλωβίσουν, με τη συνδρομή του καθεστωτικού ρεφορμισμού, στους αστικούς θεσμούς και τον κοινοβουλευτισμό. Γι’ αυτό και καραδοκεί στη γωνία ο επικίνδυνος συρφετός των φασιστικών και ακροδεξιών δυνάμεων, που σπεύδει να αναλάβει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των δυνάμεων του συστήματος.
Τα αδιέξοδα του εγχώριου αστισμού, ωστόσο, παραμένουν και μεγεθύνονται, στη βάση της λαϊκής οργής, που δύσκολα μπορεί να γίνει αντικείμενο διαχείρισης, αλλά και της μεγάλης αναταραχής στον κόσμο και την περιοχή, σε μια νέα περίοδο για τις παγκόσμιες εξελίξεις και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών! Αυτός είναι και ο λόγος που ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης από την πρώτη μέρα αποδείχθηκε «σκάρτος», οι γκρίνιες στο εσωτερικό του αστικού πολιτικού προσωπικού πολλαπλασιάζονται, ενώ ακόμη αναζητούνται οι τύχες και αυτής της διαβόητης προανακριτικής επιτροπής, με το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την Πλεύση Ελευθερίας, τη Νέα Αριστερά και… το ΚΚΕ να έχουν στήσει χορό υπεράσπισής της μπροστά στους χειρισμούς της κυβέρνησης.
Τα πραγματικά ζητούμενα για την εργατική τάξη, τον λαό και τη νέα γενιά, που ασφυκτιά σε έναν κόσμο χωρίς μέλλον, βρίσκονται έξω και μακριά από αυτό το αντιδραστικό σκηνικό! Βρίσκονται στη συνέχιση του αγώνα, στην παραμονή τους στο προσκήνιο των εξελίξεων, στις μάχες που πρέπει να δοθούν για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Μόνο σε αυτή την κατεύθυνση, με τη λαϊκή οργάνωση στη δουλειά, στο σχολείο, στη σχολή, στη γειτονιά, ξεπερνώντας τις κυρίαρχες απάτες και αυταπάτες, θα διανυθούν τα αναγκαία βήματα της συγκρότησης του λαού σε δύναμη πάλης και αναμέτρησης με τους εκμεταλλευτές του. Αυτός είναι και ο μοναδικός δρόμος για την οικοδόμηση της επαναστατικής προοπτικής των μαζών!
