Μέσα στον Φλεβάρη, οι Πρυτάνεις παρέδωσαν στον υπουργό Παιδείας, Πιερρακάκη, προτάσεις για τροποποίηση του νόμου όσον αφορά τη διαγραφή φοιτητών που ξεπερνούν το ανώτερο όριο φοίτησης. Στις 19 Φλεβάρη, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Πιερρακάκη με το προεδρείο της Συνόδου των Πρυτάνεων, στην οποία συζητήθηκε για άλλη μια φορά το «καυτό» ζήτημα των πρώτων διαγραφών φοιτητών τον Σεπτέμβρη του 2025. Με την κίνηση αυτή φάνηκε ότι ο Πιερρακάκης θέλησε να δείξει ότι είναι ανοιχτός σε «διάλογο» με τους Πρυτάνεις, χωρίς, όμως, να προχωράει σε κάτι συγκριμένο. Η νέα υπουργός Παιδείας, Ζαχαράκη, έχει να υλοποιήσει τη δέσμευση του προκατόχου της, ότι οι διαγραφές θα προχωρήσουν και ο νόμος θα εφαρμοστεί.
Τι ζητάνε οι καθηγητές όσον αφορά τις διαγραφές; Η πολυσυζητημένη απόφαση της Συνόδου των Πρυτάνεων τον Δεκέμβρη του 2024 υποδήλωνε καταρχάς τη συμφωνία των πρυτανικών αρχών με τις διαγραφές. Κατά δεύτερον, εξέφραζε την ανησυχία τους για την οριζόντια, όπως λένε, εφαρμογή του μέτρου. Το βασικό τους πρόβλημα φαίνεται να είναι ο φόβος πως οι διαγραφές θα προκαλέσουν ξέσπασμα φοιτητικών κινητοποιήσεων, που πρώτοι αυτοί θα καλεστούν να διαχειριστούν. Θυμούνται, προφανώς, ότι πέρυσι η κυβέρνηση πέταγε πολλές φορές το μπαλάκι της ευθύνης στις Πρυτανείες και τις Συγκλήτους για το σπάσιμο των καταλήψεων ενάντια στον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων και πίεζε ακόμη και με εισαγγελικές παρεμβάσεις για την εφαρμογή τηλε-εξεταστικών. Επιθυμούν να μπουν κριτήρια, όπως το πόσα μαθήματα χρωστάει ένας φοιτητής, σύμφωνα με τα οποία θα υπάρχει η δυνατότητα μιας κάποιας παράτασης. Να γίνουν δηλαδή οι διαγραφές, αλλά με το λιγότερο δυνατό κόστος για τη λειτουργία του ιδρύματος, τουλάχιστον κατά την πρώτη εφαρμογή του μέτρου που, όσο να πει κανείς, είναι άγνωστο το τι αντιδράσεις θα προκαλέσει.
Μάλιστα, η συζήτηση που ανοίγει από πλευράς καθηγητικού κατεστημένου περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τα όρια φοίτησης και δεν αφορά για παράδειγμα την κατάργηση ή τροποποίηση της διάταξης που αφορά τη διαγραφή ενός φοιτητή εάν αποτύχει 3 φορές σε ένα μάθημα ούτε την κατάργηση της διαγραφής ως μορφή πειθαρχικής ποινής.
Οι ελιγμοί που προτείνουν οι Σύγκλητοι και οι Πρυτανείες δεν μπορούν να θεωρηθούν «νίκη» εάν υιοθετηθούν από την κυβέρνηση. Αιτήματα που προσπαθούν να κινηθούν σε αυτή τη λογική, από την πλευρά των αριστερών πολιτικών δυνάμεων, όπως το «Να μπουν εμβόλιμες εξεταστικές» μπας και προλάβουν μερικοί να πάρουν πτυχίο μέχρι τον Σεπτέμβρη, δεν ανοίγουν μέτωπο απέναντι στις διαγραφές, αλλά δημιουργούν κλίμα αποδοχής τους.
Και αν αυτή η κυβέρνηση δεν θέλει να κάνει καμία τροποποίηση στον νόμο, μήπως θα μπορούσε κάποια άλλη; Η καλλιέργεια και αναπαραγωγή της άποψης ότι μόνο μια κυβερνητική εναλλαγή θα μπορούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα δεν βάζει πλάτη για τη συγκρότηση ενός φοιτητικού κινήματος που θα παλέψει για την κατάργηση των διαγραφών και συνολικά του νόμου Κεραμέως, αλλά διαιωνίζει κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Άλλωστε, είδαμε πως πολιτικές δυνάμεις στα φοιτητικά αμφιθέατρα που, μπροστά στις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, έκαναν σημαία το αίτημα «Να πέσει η κυβέρνηση», δεν αναδεικνύουν ως αιχμή αυτή τη στιγμή τις διαγραφές.
Το αν η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να ηρεμήσει τα πνεύματα με διεύρυνση των υποτιθέμενων διευκολύνσεων προς τους φοιτητές είναι μάλλον νωρίς να το εκτιμήσει κανείς, καθώς ακόμη τα πνεύματα δεν έχουν οξυνθεί. Η ουσία είναι ότι θα προσπαθήσει να προχωρήσει με τις διαγραφές και θα πρέπει να βρει το φοιτητικό κίνημα απέναντί της.
