Εν μέσω της αύξησης από τη μία των «εκνευρισμών» του Τραμπ για τη στάση της Ρωσίας και από την άλλη της μονότονης και αποφασιστικής επανάληψης από τον Πούτιν ότι για την επίτευξη ειρήνης απαιτείται να αντιμετωπιστούν τα «βαθύτερα αίτια της ουκρανικής σύγκρουσης», συνεχίζεται η διπλωματική διελκυστίνδα ΗΠΑ-Ρωσίας ταυτόχρονα με τις μάχες που αδιάλειπτα πραγματοποιούνται σε όλη τη γραμμή του μετώπου των 2.000 χιλιομέτρων. Ήδη το επιτελείο του Τραμπ διαρρέει ότι δεν μπορεί να υπάρξει εκεχειρία πριν περάσουν μήνες, ο ίδιος ο Τραμπ σε τουίτερ για τη Γροιλανδία αναφέρεται στη «ρωσική επιθετικότητα», ενώ πηγές αναφέρουν πως η ρωσική ηγεσία ετοιμάζει πυρετωδώς τις στρατιωτικές δυνάμεις της για μια εαρινή ή καλοκαιρινή επίθεση σε τρία βασικά μέτωπα (Ζαπορίζια, Σούμι, Χάρκοβο).
Παράλληλα έχουμε τις φιλοπόλεμες δηλώσεις και κινήσεις των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για κυρώσεις, στρατιωτική ενίσχυση του Κιέβου και κυρίως για την αποστολή «αποτρεπτικής δύναμης στην Ουκρανία» που «δεν χρειάζεται την έγκριση της Ρωσίας»! Ειδικά οι δηλώσεις για την αποστολή στρατιωτικής δύναμης στην Ουκρανία, αν και δεν αποτελεί από τις πιο εύκολα υλοποίησιμες αποφάσεις (μιας και είναι σαφής η αντιμετώπισή της από τη Ρωσία), αντικειμενικά λειτουργούν εμπρηστικά και – γιατί όχι -προοιωνίζονται πιθανά την κλιμάκωση της σύγκρουσης! Καθόλου τυχαία ο ρώσικος ιμπεριαλισμός μία μέρα μετά τις δηλώσεις αυτές πραγματοποιεί ένα στοχευμένο χτύπημα σε κεντρική μονάδα της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ουκρανίας, στέλνοντας μαζί στο θάνατο 10 αξιωματούχους του ΝΑΤΟ που λέγεται ότι βρίσκονταν στο κτίριο…
Αν τη συμφωνία για την 30ήμερη εκεχειρία όσον αφορά τις επιθέσεις στις ενεργειακές υποδομές την είχαμε χαρακτηρίσει και αποδεικνύεται «περιορισμένης ευθύνης», πώς θα πρέπει να χαρακτηριστεί άραγε η τελευταία… μη συμφωνία των αντιπροσωπειών ΗΠΑ- Ρωσίας στις 24/3 σε σχέση με τη Μαύρη Θάλασσα;
Μια συμφωνία δηλαδή στην οποία οι όροι που καταλήχθηκαν και φυσικά όπως η κάθε πλευρά τούς «μεταφράζει» είναι τέτοιοι που ουσιαστικά δεν μπορούν να εφαρμοστούν για να προχωρήσει. Για να γίνει μια εκεχειρία στη Μαύρη Θάλασσα και έτσι να γίνει και επανέναρξη της συμφωνίας για τα σιτηρά (η προηγούμενη διήρκεσε από τον Ιούλιο 2022 έως τον Ιούλιο 2023), η Ρωσία βάζει τους εξής όρους: α) να ελέγχει όλα τα πλοία που οδεύουν προς την Ουκρανία ώστε να μην μπορεί να γίνεται μεταφορά όπλων (όπως γίνονταν με την προηγούμενη…), β) η αγορά σιτηρών και λιπασμάτων να γίνει προβλέψιμη και κανείς να μην προσπαθεί να απομακρύνει τη Ρωσία από αυτές τις αγορές, με σαφείς εγγυήσεις γι’ αυτό από την πλευρά των ΗΠΑ, και γ) να επανέλθει η μεγάλη κρατική ρώσικη αγροτική τράπεζα στο σύστημα πληρωμών SWIFT.
Ο πρώτος όρος απορρίφθηκε ήδη από την Ουκρανία και ο δεύτερος δεν έχει καν δρομολογηθεί. Όσο για τον τρίτο όρο, ακόμα και αν η πλευρά των ΗΠΑ έκανε την κίνηση, η επαναφορά της Ρωσίας στο σύστημα SWIFT πρέπει να τύχει και της έγκρισης των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, όταν μία μέρα μετά αυτοί αποφάσιζαν τη συνέχιση και επαύξηση των αντιρωσικών κυρώσεων!
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, με τις τακτικές κινήσεις αλλά και αυτή την ιδιότυπη διπλωματική γλώσσα της διοίκησης Τραμπ, αν και έχει τραυματίσει τη συνοχή της «συλλογικής Δύσης», από την άλλη έχει καταφέρει να βάλει τους Ευρωπαίους πιο βαθιά στην αντιρωσική κατεύθυνση και έτσι να μεγαλώνει το ρήγμα στις ευρωρωσικές σχέσεις. Ταυτόχρονα με τη νέα εκδοχή της συμφωνίας που προτείνει στο καθεστώς του Κιέβου, που προβλέπει την πλήρη παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ουκρανίας στις ΗΠΑ (ο χαρακτηρισμός αποικιοκρατική είναι μάλλον πολύ λίγος για να αποδώσει την ουσία της), απαιτεί ουσιαστικά την χωρίς όρους ευθυγράμμιση του Ζελένσκι και έμμεσα των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ. Όλα τα προηγούμενα με γνώμονα πάντα την τροποποίηση των όρων του πολέμου σε μια φάση που ο ρωσικός στρατός σημείωνε και σημειώνει συνεχείς επιτυχίες στο πεδίο των μαχών.
Ωστόσο, τόσο ο Τραμπ όσο και οποιοσδήποτε άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα ήταν δυνατόν να προσπεράσει τα δεδομένα που παράγει ο πόλεμος αυτός και πολύ περισσότερο τα διακυβεύματά του! Το ίδιο δεν μπορεί να προσπεράσει ή να ξεγελάσει τους απέναντι! Έτσι παρουσιάζεται ως αμφίθυμος, διότι αντανακλά τις ίδιες τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα που συναντούν οι ΗΠΑ στον πόλεμο αυτό και με τη βαρύνουσα στρατηγική σημασία που έχει. Έτσι, από τη μια αναφέρει πως «η Ρωσία θέλει ειρήνη» αλλά «μπορεί και να σέρνει τα πόδια της» στη διαπραγμάτευση! Κατηγορεί τον Πούτιν ότι κάνει «απαράδεκτες δηλώσεις» που «αμφισβητούν την αξιοπιστία του Ζελένσκι», όταν ο ίδιος τον είχε αποκαλέσει δικτάτορα ένα μήνα πριν. Δηλώνει πως αν η Ρωσία δεν κάνει συμφωνία, οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν σε μεγάλες κυρώσεις ενάντια στο ρωσικό πετρέλαιο και στις χώρες που το προμηθεύονται. Μάλιστα δυτικά ΜΜΕ αναφέρουν πως το αμερικανικά επιτελεία εκπονούν σχέδια ενάντια στο λεγόμενο «σκιώδη στόλο» της Ρωσίας μέσω του οποίου παρακάμπτει τις έως τώρα κυρώσεις. Έτσι οι ΗΠΑ προετοιμάζουν το κλίμα και αφήνουν κι αυτές ανοιχτή την πόρτα στην κλιμάκωση!
Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, σε κάθε κίνηση του αντιπάλου, προχωρά στις δικές του κινήσεις. Έχοντας διαμορφώσει ένα ολόκληρο «πακέτο» όρων που, αν γίνουν αποδεκτοί και κυρίως πραγματοποιηθούν από την άλλη πλευρά, θα αποτελούν επιτυχία του, δεν παύει να τονίζει το ευρύτερο πλαίσιο. Η ρωσική ηγεσία πέρασε μάλιστα στην αντεπίθεση, βάζοντας στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης την αποπομπή του Ζελένσκι και τη δημιουργία προσωρινής διοίκησης στην Ουκρανία, ενώ τόσο ο Πούτιν όσο και ανώτατοι αξιωματούχοι έχουν ανεβάσει τους τόνους, υπογραμμίζοντας σε δηλώσεις τους ότι «ειρήνη θα έρθει μόνο αν εξαλειφθούν οι ριζικές αιτίες του πολέμου» και πως οι ΗΠΑ με τις προτάσεις τους δεν τις αντιμετωπίζουν!
Έτσι, παρά την ύπαρξη… «ειρηνοποιών», η μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και δώθε συνεχίζεται κανονικά, όπως και η συσσώρευση όρων που θα κάνουν εφικτή την προσφυγή σε μια γενικευμένη σύγκρουση!
