1. Λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές… Ποιο είναι το κλίμα στις σχολές; Ποια ζητήματα τίθενται;
2. Ποιοι ζητάνε (και γιατί θέλουν) ψήφο στις φοιτητικές εκλογές;
3. Αγωνιστικές Κινήσεις - Δύναμη αντίστασης, διεκδίκησης και αγώνα
4. Σχολές που κατεβαίνουν οι Αγωνιστικές Κινήσεις
6. ΑΠΘ: Επαναφορά των ΜΑΤ μέσα στην πανεπιστημιούπολη – Η κυβέρνηση σε ετοιμότητα
7. Πάτρα: Πειθάρχηση και ταξικοί φραγμοί για μια τρύπα στις Εστίες
1. Λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές… Ποιο είναι το κλίμα στις σχολές; Ποια ζητήματα τίθενται;
Η προεκλογική περίοδος φτάνει στο τέλος της και πλέον μπορούν να βγουν πιο εύκολα κάποια πρώτα συμπεράσματα σε σχέση με τη συνθήκη στην οποία θα διεξαχούν οι φετινές φοιτητικές εκλογές, αλλά και για τα ζητήματα που απασχολούν τον φοιτητόκοσμο, με βάση τις παρεμβάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τα τώρα.
Οι φετινές εκλογές θα διεξαχθούν σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί ακόμα πιο έντονα να επιβάλει η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα. Αστυνομία, κάμερες, διαγραφές και πειθαρχικά έχουν μπει για τα καλά στη συζήτηση για τα πανεπιστήμια, με αφορμή τα τελευταία περιστατικά στη Νομική Αθήνας και στο ΕΜΠ. Η συντεταγμένη σύνδεση από τη μεριά της κυβέρνησης και του Υπουργείου, των φοιτητικών συλλόγων με τη «βία και την ανομία» εντάσσεται στη συνολική προσπάθεια απονομιμοποίησής τους. Σε αυτό το πλαίσιο ήδη κάποιες σχολές σε διάφορες πόλεις έχουν αρχίσει να δημιουργούν ζητήματα, κάνοντας ξεκάθαρο ότι δεν είναι διατεθειμένες να δώσουν τους καταλόγους ώστε να διεξαχθούν οι φοιτητικές εκλογές.
Οι φετινές εκλογές θα διεξαχθούν, επίσης, υπό το φόντο των πρώτων διαγραφών, όπως τις έχει ανακοινώσει και δρομολογήσει το Υπουργείο, οι οποίες δεν θα αφορούν μόνο αυτούς που υπερβαίνουν τα ν+ν/2 έτη σπουδών, αλλά συνολικά αυτούς που προσπαθούν να οικοδομήσουν αντιστάσεις στους συλλόγους τους. Ο φόβος των διαγραφών, αλλά και η επερχόμενη εξεταστική συμβάλλουν στη δημιουργία ενός κλίματος αυξημένης εντατικοποίησης, που αποτρέπει τους φοιτητές από το να συζητάνε με άνεση ζητήματα και προβληματισμούς τους. Που τους ωθεί ακόμα περισσότερες ώρες στα αναγνωστήρια και τις βιβλιοθήκες, για να προλάβουν τα όρια σπουδών.
Ξεκάθαρη είναι, όμως, και η οργή της φοιτητικής νεολαίας από την πολιτική που γκρεμίζει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της. Οι λόγοι που οδήγησαν τη νεολαία στις ιστορικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις του προηγούμενου διαστήματος συνεχίζουν να υπάρχουν και να αποτυπώνονται και μέσα στα πανεπιστήμια. Ο φοιτητόκοσμος είναι οργισμένος, ασφυκτιά από την πολιτική που τον πετάει εκτός πανεπιστημίων, που του τσακίζει τα δικαιώματά του και κάνει ξεκάθαρο ότι δεν θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στο γκρέμισμα της προοπτικής του.
Η οργή της νεολαίας πρέπει να γίνει οργάνωση, αντίσταση και αγώνας. Μέσα από τις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, μπορεί να βρει τις απαντήσεις στα ζητήματα που την απασχολούν, να απαντήσει στην επίθεση με συλλογικό τρόπο. Παίρνοντας την υπόθεση της πάλης στα δικά της χέρια, στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις, χωρίς να περιμένει τους «εκλεγμένους αγωνιστές» που θα την εκπροσωπούν.
Στις 14 Μάη στηρίζουμε-ψηφίζουμε Αγωνιστικές Κινήσεις!
2. Ποιοι ζητάνε (και γιατί θέλουν) ψήφο στις φοιτητικές εκλογές;
Λίγες ημέρες έχουν μείνει για τις φοιτητικές εκλογές και η ψήφος του κάθε φοιτητή αποτελεί το βασικό μέλημα για μια σειρά δυνάμεις. Είτε για τους υποστηρικτές και εκφραστές τις συστημικής πολιτικής στα πανεπιστήμια (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, Bloco κοκ), είτε και για τις δυνάμεις με αναφορά στο φοιτητικό κίνημα (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, Attack, Ρεβάνς), που επίσης βρίσκονται σε ψηφοθηρικό οίστρο. Οι εναλλακτικές προς τον φοιτητή όσο πάνε λιγοστεύουν, αφού συγχωνεύονται υπό το κοινό πρίσμα της εκπροσώπησης, της εκλογικής ενίσχυσης ως αυτοσκοπού και όχι ως μέσου συγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων, των αυταπατών για την από κοινού «διαχείριση» του πανεπιστημίου με τις διοικήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως η μαζικοποίηση των φοιτητικών εκλογών είναι ένα ουσιώδες βήμα συγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων. Δεν πιστεύουμε πως οι αναγνώστες προβληματίζονται για την ψήφο στις συστημικές δυνάμεις. Ας δούμε, όμως, πιο συγκεκριμένα ποιοι διεκδικούν την «αριστερή» ψήφο…
ΠΚΣ: Σύμφωνα με την ίδια, αυτά τα τρία χρόνια πρωτιάς «κάτι άλλαξε» στα πανεπιστήμια. «Έγιναν οι μεγαλύτερες φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών» και «αφήσαμε νόμους στα χαρτιά». Πόσο εύκολα καπηλεύεται μία δύναμη τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας σαν δική της επιτυχία και πόσο βολικό είναι να πλάθει νίκες και να τις ιδιοποιείται; Σύμφωνα με την ΠΚΣ, η ΟΠΠΙ, τα πειθαρχικά, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι διαγραφές δεν θα εφαρμοστούν, την ίδια στιγμή που η αστυνομία μπουκάρει στις σχολές, συγκαλείται έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου για την «ασφάλεια» των πανεπιστημίων, ετοιμάζονται να διαγράψουν 333.000 φοιτητές. Μπροστά σε όλα αυτά, αφού έκανε συναυλίες και συλλογές υπογραφών, ζητάει να… πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αναδείξουμε αγωνιστές εκπροσώπους στα ΔΣ, για να συνεχίσουμε να έχουμε νίκες. Ποιος ξέρει, με 4η πρωτιά ΠΚΣ μπορεί να… αναθεωρηθεί και το άρθρο 16!
ΕΑΑΚ: Τόσο αντί-ΝΔ και αντί-ΔΑΠ λόγος που βαφτίζεται νίκη η ψήφιση του νόμου Πιερρακάκη, επειδή τάχα η κυβέρνηση το έκανε «απομονωμένη». Πνιγμένοι στις αυταπάτες για το μεγαλοκαθηγητικό κατεστημένο, ανακαλύπτουν κι άλλες νίκες στις δηλώσεις των πρυτάνεων περί αντίθεσης στην οριζόντια εφαρμογή του μέτρου των διαγραφών. Οι έτεροι… «σφετεριστές» του φοιτητικού κινήματος, που από ότι φαίνεται τους χρωστάει πολλά, κι ας το κατασυκοφαντούν με τις οργανωτικές αντιπαραθέσεις και τους ακτιβισμούς τους.
Attack: Παραβλέποντας τον ταξικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου, ανακαλύπτουν το εξής για τις διαγραφές: γίνονται για να στείλουν πελάτες στα ιδιωτικά πανεπιστήμια! Τι και αν βλέπουν θετικά τις διατάξεις του Υπουργείου για τους «ταξικά πληττόμενους φοιτητές»; Δια μαγείας τα ίδια ταξικά στοιχεία θα μπορούν να χώσουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να φοιτήσουν στα ιδιωτικά, σύμφωνα με τον… «καρπό των πιο λαμπρών στιγμών του φοιτητικού κινήματος», όπως αυτοπροσδιορίζονται.
Ρεβάνς: Τόση ενότητα που στην Πάντειο διασπώνται για να κατέβουν… ενωτικά! Ένα σχήμα-δύο εκλογικά κατεβάσματα, με το ένα να παλινδρομεί στα πάλαι ποτέ «ενωτικά» σχήματα ΕΑΑΚ.
Η υπεροψία της κάθε δύναμης για τη «συνεισφορά» της δεν μπορούσε να μην ενισχυθεί προεκλογικά. Όλοι παρουσιάζονται ως σωτήρες του κινήματος σε μία περίοδο αποσυγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων που κανείς δεν θέλει να κοιτάξει στα μάτια. Γιατί τότε θα αναδειχθούν τα πραγματικά καθήκοντα που πρέπει να αναλάβουν. Η μαζικοποίηση των φοιτητικών εκλογών είναι μείζονος σημασίας. Πρέπει να συνοδεύεται, όμως, από την κριτική στις δυνάμεις του ρεφορμισμού που τις εκφυλίζουν και τις αποδυναμώνουν.
3. Αγωνιστικές Κινήσεις - Δύναμη αντίστασης, διεκδίκησης και αγώνα
Η φετινή συγκυρία των φοιτητικών εκλογών χρωματίζεται από τη μεγαλειώδη οργή του λαού και της νεολαίας, όπως εκφράστηκε στις διαδηλώσεις καταγγελίας του εγκλήματος στα Τέμπη. Στιγματίζεται, επίσης, από την όλο και βαθύτερη αγανάκτηση που παράγει η πολιτική του αστικού πολιτικού συστήματος και του κεφαλαίου, με το τσάκισμα κάθε εναπομείναντος λαϊκού κεκτημένου. Στα πανεπιστήμια, τα παραπάνω εκφράζονται με τη στρατευμένη επίθεση της κυβέρνησης στο καθολικό δικαίωμα της νεολαίας να μπορεί να σπουδάζει, να παίρνει πτυχίο, να μπορεί να ζει με ανθρώπινους όρους μέσα και έξω από τις σχολές της. Οι διαγραφές, οι εντατικοί ρυθμοί και το κόστος σπουδών, η φασιστικοποίηση, όπως εκφράζεται με την καταστρατήγηση κάθε πολιτικοσυνδικαλιστικής δράσης εντός των συλλόγων, δημιουργούν το έδαφος οικοδόμησης νέων κύκλων αγώνων για κατάκτηση καλύτερων όρων σπουδών, δουλειάς, ζωής.
Ως οι «τελευταίες» φοιτητικές εκλογές πριν το προχώρημα 330.000 διαγραφών τον Σεπτέμβρη του ’25, οι φετινές εκλογές εξ αντικειμένου απαιτούν από τις δυνάμεις της Αριστεράς να αποδείξουν στον φοιτητόκοσμο αν πραγματικά θέλουν να συμβάλουν στην οργάνωση των συλλόγων σε κατεύθυνση αντίστασης και αγώνα ή αν συνειδητά αντιμετωπίζουν τις φοιτητικές εκλογές ως μία ακόμα επετειακή μάχη για την ανανέωση της οργανωτικής και πολιτικής ύπαρξής τους εντός των σχολών. Δυστυχώς, μπροστά στην κλιμάκωση της επίθεσης της κυβέρνησης στην εκπαίδευση, έχει πατηθεί το κουμπί «Στοπ» στη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων, πολιτικών συζητήσεων, συλλογικών διαδικασιών για την πάλη ενάντια στις διαγραφές και τα πειθαρχικά του νόμου Κεραμέως. Έτσι, όταν το σύνολο της Αριστεράς βρίσκεται στους διαδρόμους, ο εκλογικός πυρετός αποπροσανατολίζει από την ουσία των φοιτητικών εκλογών, που δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποτελούν μία ξεχωριστή φάση, αλλά μία ακόμα οργανική λειτουργία των συλλόγων.
Αυτό είναι και σημείο του πολιτικού κενού που τροφοδοτείται από τις δυνάμεις του συστήματος και του ρεφορμισμού. Ενώ ο μαζικός αγώνας ως δύναμη ανατροπής αποτυπώθηκε στις νεολαιίστικες συνειδήσεις με τις ιστορικές κινητοποιήσεις γύρω από την 28η/2, την ίδια στιγμή η κινητοποίηση των συστημικών φωνών και η κυριαρχία του ρεφορμισμού στα αμφιθέατρα αποτέλεσαν παράγοντες που εμπόδισαν την οργάνωση της νεολαιίστικης πάλης. Σε αυτή την περίοδο, που η οργή της νεολαίας βράζει και απειλεί να ξεσπάσει ξανά, το καθήκον που πέφτει στις δυνάμεις της Αριστεράς να πολιτικοποιήσουν την οργή και να συμβάλουν στην οικοδόμηση κινήματος, δεν μπορεί να αγνοείται. Όχι όταν αυτή είναι η μόνη κατεύθυνση μέσα από την οποία οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν να ανασυγκροτηθούν σε ενεργά όργανα πάλης της σπουδάζουσας νεολαίας. Όχι όταν μόνο σε αυτό το πλαίσιο μπορούν να απαντηθούν οι αδυναμίες που έχουν διαμορφωθεί από την ήττα του κινήματος.
Τροφοδοτημένες από το περσινό φοιτητικό κίνημα και τα πρόσφατα λαϊκά ξεσπάσματα, οι Αγωνιστικές Κινήσεις αντιλαμβάνονται το καθήκον. Η προοπτική που έχτισαν ο λαός και η νεολαία στους δρόμους κάθε πόλης της χώρας για τα παιδιά στα Τέμπη και κάθε άλλα Τέμπη, η αποφασιστικότητα των φοιτητών σε κατάμεστα αμφιθέατρα για να μην περάσει ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η δύναμη του αγώνα όταν πετά από πάνω του τα βάρη των αυταπατών και του συμβιβασμού, αυτά είναι όλα εκείνα που έχουν διαμορφώσει τις Αγωνιστικές Κινήσεις ως μία από τις ελάχιστες δυνάμεις στους συλλόγους που έχουν εμπιστοσύνη στη νεολαία ότι μπορεί με αγώνες να κερδίσει.
4. Σχολές που κατεβαίνουν οι Αγωνιστικές Κινήσεις
ΑΘΗΝΑ
- Ιατρική ΕΚΠΑ
- Νομική ΕΚΠΑ
- Φιλοσοφική ΕΚΠΑ
- Αρχιτεκτονική ΕΜΠ
- Χημικοί Μηχανικοί ΕΜΠ
- ΟΠΑ (ΑΣΟΕΕ)
- ΠΑΝΤΕΙΟ
- ΠΑΠΕΙ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
- Κτηνιατρική
- Αρχιτεκτονική
- Φιλολογία
- ΠΑΜΑΚ
- Θεάτρου
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
- Ιατρική
- Παιδαγωγικό
- Επιστήμης Υλικών
- Μαθηματικό
- Ψυχολογία
- Πληροφορική
- Αρχιτεκτονική
- Φιλολογία
- Χημικό
ΞΑΝΘΗ
- ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΠΑΤΡΑ
- Ηλεκτρολόγοι (ΗΜΤΥ)
- Φυσικό
- Βιολογικό
- Μηχανολόγοι
- Πολιτικοί Μηχανικοί
ΒΟΛΟΣ
- Αρχιτεκτονική
- ΗΜΜΥ
- Πολιτισμού
ΧΑΝΙΑ
- Ηλεκτρολόγοι
- Μηχανικοί Ορυκτών Πόρων
5. Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά... Η «ανησυχία» για τη «βία» στα πανεπιστήμια ως σάλπισμα για ένταση της επίθεσης!
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στη Νομικής της Αθήνας, το ΕΜΠ και το ΑΠΘ αποτέλεσαν «μάννα εξ ουρανού» για το σύστημα και την κυβέρνηση. Σαν καλοδουλεμένη ορχήστρα, ξεκίνησε ο γύρος προπαγάνδας, από τα ΜΜΕ, την «ακαδημαϊκή κοινότητα», «έγκριτους» δημοσιογράφους μέχρι βουλευτές, Υπουργούς, ακόμα και τον Πρωθυπουργό. Ο «ντόρος» που έχει προκληθεί έχει τουλάχιστον δύο φανερές πλευρές.
Από τη μία, υπάρχει η κριτική από μερίδες του συστήματος, που αναγνωρίζουν ότι παρόλη την κατάργηση του Ασύλου, τα πανεπιστήμια εξακολουθούν σήμερα να αποτελούν χώρους μέσα στους οποίους λειτουργούν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι (τρανό παράδειγμα το περσινό Φοιτητικό Κίνημα), αλλά και όπου δυνάμεις τους κινήματος έχουν παρουσία και παρέμβαση. Το εγχείρημα της πανεπιστημιακής αστυνομίας χαρακτηρίζεται ως «φιάσκο», ενώ τα λεγόμενα «σχέδια ασφαλείας» που υποχρεούνται να καταθέσουν τα ιδρύματα στο υπ. Παιδείας με βάση τον νόμο 4777/2021 φαίνεται να μην έχουν προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η δεύτερη πλευρά έχει να κάνει με τα σχέδια της κυβέρνησης για την ένταση της επίθεσης στην εκπαίδευση. Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι από τον Σεπτέμβρη του 2025 θα διαγραφούν 333.000 φοιτητές. Η εφαρμογή των διαγραφών θα αποτελέσει τον μεγαλύτερο και πιο σκληρό ταξικό κόφτη στην τριτοβάθμια. Αποτελεί χρόνια επιδίωξη του συστήματος, με όλους τους παράγοντες του συστήματος να επιβεβαιώνουν καθημερινά την ανάγκη για πλήρη εφαρμογή του νόμου. Οι διαγραφές, όμως, πέρα από την ένταση των ταξικών φραγμών, εμπεριέχουν και τον παράγοντα της πειθάρχησης και της τρομοκρατίας.
Οι συντεταγμένες τοποθετήσεις Μητσοτάκη/Ζαχαράκη για «αυτοματοποιημένες» διαγραφές φοιτητών που αποτελούν «ταραχοποιά» στοιχεία, δείχνει την προσπάθεια να προετοιμάσουν το έδαφος για τη χρήση του μέτρου των διαγραφών ως κατασταλτικό μέσο! Άλλωστε, ήδη το Άρθρο 198 του νόμου 4957/2022 προβλέπει μέχρι και «οριστική διαγραφή» για πειθαρχικά παραπτώματα. Έτσι, όταν μιλούν για «Διαγραφές και πρόστιμα για τους βανδάλους των ΑΕΙ» επί της ουσίας θέλουν να στοχεύσουν τους Φοιτητικούς Συλλόγους και τις δυνάμεις με αναφορά στο κίνημα.
Γιατί τώρα; Η συγκυρία για την κυβέρνηση είναι εξαιρετική. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων που θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή 9 Μαΐου αναμένεται να βγάλει το πλάνο εφαρμογής των διαγραφών σε συνεργασία με το Υπουργείο. Ήδη έχει διαρρεύσει ότι οι διαγραφές δεν θα χρειάζονται διαπιστωτική πράξη από τα ΑΕΙ, αλλά θα γίνονται αυτοδίκαια από το Υπουργείο. Είναι μία κίνηση που δείχνει ότι υπάρχει αποφασιστικότητα και δεν χωρούν «ανορθογραφίες» στην εφαρμογή του μέτρου. Η όλη συζήτηση γύρω από τη «βία και ανομία» στα πανεπιστήμια προσπαθεί ταυτόχρονα να δημιουργήσει κλίμα υπονόμευσης των Φοιτητικών Συλλόγων και των επικείμενων εκλογών στις 14 Μαΐου. Το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η νεολαία συνολικά. Το Φοιτητικό Κίνημα του 2024, αλλά και η μαζική έκφραση της οργής στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη αποτελούν για το σύστημα έναν μεγάλο πονοκέφαλο. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να υπονομεύσουν τις μορφές οργάνωσης των φοιτητών, στρώνοντας το έδαφος ιδεολογικά για την «αναγκαιότητα» των διαγραφών. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο της φασιστικοποίησης ετοιμάζουν ένταση της επίθεσης με κάμερες, face control, τουρνικέ αλλά και καθημερινές «βόλτες» της αστυνομίας μέσα στο Άσυλο. Ο συγχρονισμός των τοποθετήσεων αλλά και η έκτακτη σύνοδος στο Μαξίμου φανερώνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο, ακόμα πιο σκληρό, γύρο επίθεσης στα πανεπιστήμια. Η απάντηση σε αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανασυγκρότηση των Φοιτητικών Συλλόγων, σε μια γραμμή ΠΑΛΗΣ και ΑΓΩΝΑ κόντρα στους συμβιβασμούς και τις αυταπάτες.
6. ΑΠΘ: Επαναφορά των ΜΑΤ μέσα στην πανεπιστημιούπολη – Η κυβέρνηση σε ετοιμότητα
Παραμονή Πρωτομαγιάς με εντολή της κυβέρνησης το ΑΠΘ γέμισε διμοιρίες των ΜΑΤ οι οποίες είχαν από το πρωί περικυκλώσει τη Σχολή Θετικών Επιστημών. Με αφορμή την επανακατάληψη του Στεκιού του Φυσικού του ΑΠΘ, το οποίο είχε εκκενωθεί από την κυβέρνηση μέσα στις γιορτές του Πάσχα, επιτέθηκαν σε φοιτητές με δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Το στέκι αυτό, στο ισόγειο της ΣΘΕ, αποτελούσε διαχρονικά χώρο του φοιτητικού συλλόγου προτού περιέλθει στο αυτόνομο σχήμα της σχολής. Η διοίκηση της σχολής απαιτούσε εδώ και καιρό την εκκένωση με το πρόσχημα ότι θα γίνει χώρος για ΑμεΑ (όσο έγινε και το στέκι του Βιολογικού… βιβλιοθήκη). Έτσι, με την απουσία των φοιτητών, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να εκκενώσει ακόμα έναν πολιτικό χώρο.
Η επαναφορά των ΜΑΤ στο campus του ΑΠΘ δεν έγινε σε τυχαίο χρόνο. Είναι «ο χρόνος ανάμεσα». Ανάμεσα στον περσινό ξεσηκωμό του φοιτητικού κινήματος, τις φετινές μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για τα Τέμπη και μπροστά στο φόβο ενός ξεσηκωμού της νεολαίας ενόψει των διαγραφών εκατοντάδων χιλιάδων. Είναι ο χρόνος στον οποίο το σύστημα οχυρώνεται και εντείνει την κατάσταση ετοιμότητας. Το μήνυμα διά στόματος Κ. Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρο προς κάθε φοιτητή: οι «ταραξίες» δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο και θα διαγράφονται, κατ’ αντιστοιχία με τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς που δεν έχουν θέση στο δημόσιο σχολείο και θα απολύονται. Στόχος, η «εκκαθάριση» κάθε φωνής αντίστασης μέσα στους χώρους σπουδών.
Μεταξύ άλλων, η σταθερή παρουσία των ΜΑΤ στο ΑΠΘ τα τελευταία χρόνια προσέφερε στην κυβέρνηση το συμπέρασμα ότι το «μεταβατικό» μέτρο της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) δεν κρίνεται πλέον σκόπιμο, αφού η «κανονική» αστυνομία είναι για τα καλά μέσα στις σχολές. Την ίδια ώρα, παντού ανεμίζουν τα κατάπτυστα προεκλογικά φυλλάδια της ΚΝΕ-ΠΚΣ με τίτλους «η Πανεπιστημιακή Αστυνομία αποτελεί παρελθόν με 1η δύναμη την Πανσπουδαστική».
Αμήχανη η υπόλοιπη αριστερά ψάχνει αποκούμπι σε καθηγητές και πρυτάνεις, ενώ αρνήθηκε την πρόταση των Αγωνιστικών Κινήσεων να οργανωθεί διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη ως απάντηση στην καταστολή, επικαλούμενη αδυναμία. Όσα όμως εμπόδια κι αν ορθώνονται μέσα κι έξω από το φοιτητικό κίνημα, η φοιτητική νεολαία μπορεί μέσα από τους συλλόγους -και θα βρει τους τρόπους- να αντιδράσει στην επίθεση που δέχεται.
7. Πάτρα: Πειθάρχηση και ταξικοί φραγμοί για μια τρύπα στις Εστίες
Διακαής πόθος για όλες τις αστικές κυβερνήσεις είναι να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τα δικαιώματα όσων σπουδάζουν στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας, με την τελευταία περίοδο να επιταχύνονται τα μέτρα που καταργούν τις δωρεάν σπουδές. Στην Πάτρα η επιτάχυνση αυτή ξεκινά το 2022 και με τον πρύτανη Μπούρα να δηλώνει πως «Σπάσαμε ένα άβατο - Ανοίξαμε το θέμα των εστιών», αναφερόμενος στη συνεδρίαση της Συγκλήτου για το «άδειασμα» των εστιών από ανθρώπους που δεν δικαιούνται να μένουν σε αυτές. Αποτέλεσμα αυτής της κατεύθυνσης ήταν και ο τελευταίος αντιδραστικός Εσωτερικός Κανονισμός Εστιών του 2023 που με την εφαρμογή του έχει δημιουργήσει νέους φραγμούς για τη στέγαση στο πανεπιστήμιο: 200 ευρώ εγγύηση για κάθε νέο εστιακό, κόφτης «ενεργού φοιτητή» στα ν+2 χρόνια σπουδών, όριο μαθημάτων για ανανέωση διαμονής κτλ.
Η άθλια κατάσταση των υποδομών, η υποβάθμιση λειτουργιών (κινηματογράφος, πολιτιστικές και αθλητικές ομάδες, κυλικείο, στέκι, στούντιο…), δηλαδή το σύνολο των δραστηριοτήτων που βοηθούν την καθημερινότητα των οικότροφων, συμπληρώνουν το κυβερνητικό σχέδιο εγκατάλειψης των εστιών και μετατροπής τους σε αφιλόξενους χώρους για τους φοιτητές.
Τα πρόσφατα γεγονότα με την έξωση εστιακού εργαζόμενου φοιτητή, που αυτομάτως θεωρήθηκε ως «ανενεργός» γιατί δεν κατάφερε να περάσει τα μαθήματα του εξαμήνου του, δείχνουν πως ο αντιδραστικός Εσωτερικός Κανονισμός δεν πέρασε για να αποτελέσει διακοσμητικό στοιχείο στα αρχεία του πανεπιστημίου, αλλά για να εφαρμοστεί ολοκληρωτικά κάθε πτυχή και μέτρο του. Εάν λάβουμε υπόψη και αντίστοιχες ενέργειες έξωσης σε φοιτητές που αρνήθηκαν να καταβάλουν το ποσό της εγγύησης, με την παραίνεση της πλειοψηφίας (ΠΚΣ) του ΔΣ των οικότροφων, τότε μιλάμε για μια επίθεση που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με όρους συνδιαλλαγής ή άλλες συνδιοικητικές μανούβρες.
Στην ίδια ρότα και τα τοπικά ΜΜΕ, που στρώνουν το έδαφος για να δικαιολογηθεί η επίθεση στα φοιτητικά δικαιώματα. Τα δημοσιεύματα εναλλάσσονται: από τις συνθήκες διαβίωσης στις φοιτητικές εστίες (ποιοι φταίνε άραγε γι’ αυτές;) και την παραβατικότητα στους χώρους του πανεπιστημίου μέχρι διαφημίσεις ιδιωτικών φοιτητικών εστιών, είναι με τη σειρά τους μέρος μιας συντονισμένης επιχείρησης που σκοπό έχει να διαγράψει από τις συνειδήσεις του φοιτητόκοσμου το δικαίωμα στις δωρεάν σπουδές.
Από κοντά και η «πρώτη δύναμη» στους Συλλόγους ΠΚΣ, που υποτάσσεται στις κυβερνητικές επιλογές αλλά και στα κυρίαρχα αφηγήματα, την ώρα μάλιστα που το συστημικό σκυλολόι έχει ξεκινήσει νέο κύκλο παραπληροφόρησης για την «ανομία» στα πανεπιστήμια. Η πρόσφατη απόφαση του Συλλόγου Οικότροφων του Πα.Πα. για περιορισμό λειτουργίας του στεκιού, με σκοπό τη σταδιακή αποχώρησή του από τη διαχείρισή του, ανοίγει την πίσω πόρτα στη Διοίκηση του πανεπιστημίου, τις ΣΔΙΤ και τις Εισαγγελικές Αρχές.
Στον αντίποδα όλων αυτών, οι Αγωνιστικές Κινήσεις που συμμετέχουν στον Σύλλογο Οικότροφων έβαλαν σαν στόχο πάλης την κατάργηση του αντιδραστικού Εσωτερικού Κανονισμού και του δικαιώματος για Δωρεάν Σίτιση-Στέγαση-Μεταφορές.
