Τα μάτια των λαών του πλανήτη έχουν πλημμυρίσει με τις εικόνες της φρίκης και της θηριωδίας που αντιμετωπίζει καθημερινά ο Παλαιστινιακός λαός. Το κράτος-δολοφόνος που φύτεψαν οι ιμπεριαλιστές από το 1948 στην περιοχή, στηριζόμενο με κάθε τρόπο από τη Δύση -μόνο οι ΗΠΑ δίνουν 4 δισ. δολάρια κάθε χρόνο για τον εξοπλισμό του- κλιμακώνει καθημερινά και με κάθε τρόπο την επιχείρηση γενοκτονίας του ηρωικού λαού. Όσα εξελίσσονται καθημερινά στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη επιβεβαιώνουν πως μόνο έτσι μπορεί να αναπαράγεται και να είναι «ασφαλές και ισχυρό» το κράτος των σιωνιστών: ως κράτος κατοχής και άρνησης του δικαιώματος να έχει δική του λεύτερη πατρίδα ο Παλαιστινιακός λαός. Η γενοκτονία και ο ορίζοντας της «τελικής λύσης» είναι η μόνη πραγματική επιλογή για το κράτος του Ισραήλ και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά του.
Γι’ αυτό ακριβώς, δίπλα στον λιμό και τις καθημερινές μαζικές δολοφονίες βρεφών, παιδιών, αμάχων, έχουν συνταχθεί ενεργητικά όλες οι δυνάμεις της… πολιτισμένης Δύσης. Από το Χάρβαρντ ως τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, κηρύσσονται παράνομες και απαγορεύονται οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Ο ΟΗΕ αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα πεδίο «συνάντησης» των ιμπεριαλιστών του πλανήτη, που οι αποφάσεις του και οι «αρμοδιότητές» του καθορίζονται από τις επιδιώξεις και τις αντιθέσεις αυτών των δυνάμεων. Γι’ αυτό ακόμα και ένας μικρός περιορισμός του λιμού, που θα συνέβαλλε στο επίπεδο της διαχείρισης του εγκλήματος, δεν μπορεί να γίνει από τον Οργανισμό που υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνος και αρμόδιος για να είναι «ενωμένα» και να ζουν «ειρηνικά» τα έθνη του πλανήτη.
Το εξελισσόμενο αυτό έγκλημα είναι αναμφίβολα μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά δεν είναι πρωτόγνωρη! Η ιστορία της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού είναι θεμελιωμένη στην κτηνωδία των κυρίαρχων στον πλανήτη δυνάμεων. Πίσω από τη βιτρίνα των «ανεπτυγμένων και πολιτισμένων» κρατών, βρίσκονται ποτάμια αίματος και δυστυχίας των λαών και των εργατών του πλανήτη.
Σε αυτή την Ιστορία συνεχίζει να βρίσκεται ο πλανήτης και η προβολή σε παγκόσμια θέα της σφαγής του Παλαιστινιακού λαού είναι προβολή των εγκλημάτων που οι ιμπεριαλιστές και ο ανταγωνισμός τους ετοιμάζουν για τους λαούς του πλανήτη. Ο ιμπεριαλισμός δεν έχει απαλλαγεί και δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη φύση του. Λίγους μήνες πριν, ο Μακρόν, κάτω από το βάρος των αποτυχιών του γαλλικού ιμπεριαλισμού στη ζώνη του Σαχέλ, δήλωνε πως η «έλλειψη ευγνωμοσύνης» προς τη γαλλική κυριαρχία από τους λαούς της περιοχής είναι εκδήλωση «αχαριστίας», που δεν είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό! Όπως λοιπόν «δεν υπάρχουν Παλαιστίνιοι», γενικά «οι λαοί δεν είναι άνθρωποι»! Είναι το «αναγκαίο υλικό» που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με όποιο τρόπο υπηρετεί την κυριαρχία του κάθε ιμπεριαλιστή και συνολικά την αναπαραγωγή του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Γι’ αυτό εξελίσσεται ο χορός παραγωγής των πιο καταστρεπτικών όπλων με προϋπολογισμούς τρισεκατομμυρίων δολαρίων, την ίδια ώρα που εξαθλιώνονται μαζικά εργάτες και λαοί. Γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές συμμετέχουν στον χορό και με τη «φινέτσα» που χαρακτηρίζει την ωμότητά τους σχεδιάζουν πακέτα «ζωής» 72 ωρών για τους λαούς της ΕΕ. Γι’ αυτό η «ανακωχή» και τα «ειρηνευτικά» σχέδια στο άδικο σφαγείο της Ουκρανίας έφεραν ήδη νέους κινδύνους κλιμάκωσης του πολέμου, ακόμα και με τα λεγόμενα τακτικά πυρηνικά.
Σε αυτό το πλαίσιο στρατεύεται με τον κυνισμό της υποτέλειας στα ιμπεριαλιστικά της αφεντικά η άρχουσα τάξη της χώρας. Η κυβέρνηση μας «εξηγεί» ξανά και ξανά πως το κράτος του Ισραήλ έχει «δικαίωμα να αμυνθεί» απέναντι στα παιδιά και τους αμάχους, απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, που δεν εγκαταλείπει και διεκδικεί την πατρίδα του. Η αντιπολίτευση των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και σία… στηρίζει την κυβέρνηση, «εξηγώντας» μας πως παρόλο που υπάρχει έγκλημα, οφείλουμε να διαφυλάξουμε τη «στρατηγική μας σχέση» με το Ισραήλ. Η κριτική της για τα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα που αποφάσισε η κυβέρνηση και για τη μετατροπή της χώρας σε πολεμική βάση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών επικεντρώνεται στο πώς όλα αυτά θα γίνουν πιο… επωφελή για τη χώρα, την οικονομία και τον λαό! Σεβόμενη το πλαίσιο αυτό και η ηγεσία του ΚΚΕ σαν… Βαρουφάκης (και με τον Βαρουφάκη) προτείνει τη λύση του Παλαιστινιακού να τη δώσει ο ΟΗΕ και η «ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής του 2015»!
Όλα αυτά, την ίδια ώρα που με αφορμή το λεγόμενο «σκάνδαλο» του ΟΠΕΚΕΠΕ, αναδύεται η μπόχα του παρασιτισμού και του πλιάτσικου που χαρακτηρίζει όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις αυτού του συστήματος. Ο παρασιτισμός και το πλιάτσικο αναπαράγουν την καθυστέρηση και εντείνουν την παραγωγική διάλυση της χώρας και για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία σημαίνουν διαρκώς μεγαλύτερη φτώχεια, αδιέξοδα και νέα «Τέμπη» στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησής του είναι συνεπής με το πλαίσιο που οφείλει να υπηρετεί, για να αναπαράγεται η άρχουσα τάξη και το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Και επειδή η πολιτική αυτή στις δοσμένες συνθήκες δεν έχει εναλλακτικές, είναι επίσης μονόδρομος η στοίχιση της αντιπολίτευσης πίσω από την κυβερνητική πολιτική.
Με βάση αυτό το πλαίσιο, πράγματι τα Τέμπη και ο (κάθε) ΟΠΕΚΕΠΕ πρέπει να «θαφτούν» στους μαιάνδρους της αστικής δικαιοσύνης, των επιτροπών της Βουλής και των κάθε είδους αστικών μηχανισμών και κατασκευών, ενώ την ίδια ώρα θα καταγγέλλεται και θα ανατρέπεται -για όσους το έχουν ακόμα- το «προνόμιο» της μόνιμης και σταθερής δουλειάς και θα επιβάλλεται η αξιολόγηση-απόλυτη υποταγή στο κράτος και την εργοδοσία.
Με βάση αυτό το πλαίσιο, πράγματι πρέπει να «διαφυλαχθούν» οι αντιδραστικοί άξονες με το Ισραήλ και με τον Σίσι της Αιγύπτου, σύμφωνα με τις αμερικάνικες απαιτήσεις, και η χώρα να διαταχθεί-εξοπλιστεί από τη Σούδα ως την Αλεξανδρούπολη, την Καβάλα και την Ξάνθη, όπως το απαιτούν οι αμερικανοΝΑΤΟϊκοί πολεμικοί σχεδιασμοί, που τόσο ανάγλυφα εκδηλώνονται με την άσκηση των χιλιάδων ράμπο αυτές τις μέρες στη Βόρεια Ελλάδα.
Η πάλη του λαού και της νεολαίας μπορεί να υπάρξει και να αναπτυχθεί μόνο έξω και απέναντι από αυτό το πλαίσιο. Απορρίπτοντας τους εκβιασμούς του συστήματος, που διαμορφώνονται στη βάση των δικών του συμφερόντων και αδιεξόδων και οδηγούν στα χειρότερα τη ζωή των εργατών, του λαού και της νεολαίας. Οι εργάτες και ο λαός δεν ρήμαξαν τη χώρα «μαζί» (όπως έλεγε ο Πάγκαλος) με την άρχουσα τάξη, δεν την μετέτρεψαν «μαζί» σε αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, δεν διακήρυξαν «μαζί» πως είναι «εχθροί» μας οι γείτονες λαοί, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες και «σωτήρες» μας οι φονιάδες και οι δυνάστες των λαών. Γι’ αυτό ούτε «μαζί» με τα κόμματα και το κράτος του συστήματος θα αντισταθεί ο λαός και η νεολαία στην πολιτική του συστήματος, ούτε «μαζί» οι «κάτω» με τους «πάνω» θα χαράξουν και θα βαδίσουν τον δρόμο που χρειάζονται οι «κάτω».
Αυτό είναι έργο που μόνο ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία μπορούν και χρειάζονται να αναλάβουν. Αυτό τον δρόμο διδάσκει σήμερα ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού σε όλους τους λαούς του πλανήτη. Αυτός είναι και ο δρόμος της ολόπλευρης συμπαράστασης στον δίκαιο αγώνα του!
