Όσο αργεί η ρώσικη απάντηση στην ουκρανική (;) επίθεση εναντίον στρατηγικών βομβαρδιστικών βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας αλλά και (ξανά) στη γέφυρα της Κριμαίας τόσο περισσότερο ανησυχούμε! Φαίνεται πως βρισκόμαστε σε μια καμπή της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, που, ακόμα και αν δεν επιβεβαιωθούν τα χειρότερα σενάρια, θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις από δω και πέρα. Οι εξελίξεις διαψεύδουν παταγωδώς όσους βιάζονταν να ταιριάξουν την πραγματικότητα μιας σύγκρουσης με παγκόσμια διακυβεύματα στις τακτοποιημένες αναλύσεις τους, όσους δεν μπορούν να δουν πίσω από τη διπλωματία αλλά και τον πόλεμο τις στρατηγικές επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών και συνεχίζουν να χάνονται μέσα στους αντιπερισπασμούς, τους διπλωματικούς ελιγμούς και στην «ωραία ατμόσφαιρα» Τραμπ – Πούτιν…
Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία
Για όσους παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στη σύγκρουση του ρωσικού ιμπεριαλισμού με το ενεργούμενο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Ζελένσκι, οι εξελίξεις αυτές δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είχαν προηγηθεί οι πολύ μαζικές ρωσικές επιθέσεις με drones και πυραύλους σε στρατιωτικές υποδομές και προσωπικό του καθεστώτος του Κιέβου, ενώ σε ορισμένα από τα κρίσιμα σημεία της γραμμής του μετώπου η αργή προέλαση του ρωσικού στρατού συνεχιζόταν ακάθεκτη. Μάλιστα, με βάση τη συνέχιση των επιθέσεων στις ρωσικές παραμεθόριες περιοχές του Κουρσκ και του Μπέλγκοροντ, η ρωσική ηγεσία ανακοίνωνε τη δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στις γειτονικές με αυτές ουκρανικές περιοχές του Χάρκοβο και του Σούμι, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την εντατικοποίηση των πολεμικών επιχειρήσεων.
Η δήλωση του νέου γερμανού καγκελάριου, Μερτς, πως θα στείλει στην Ουκρανία τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Taurus καθώς και ότι «δεν υπάρχει πλέον απολύτως κανένα όριο εμβέλειας για τα όπλα που παραδίδονται στην Ουκρανία, ούτε από τη Βρετανία, ούτε από τη Γαλλία, ούτε από εμάς, ούτε από τους Αμερικανούς» ανέβασε κατακόρυφα τις ρωσικές αντιδράσεις, που έφτασαν μέχρι και τις απειλές για στόχευση των εργοστασίων παραγωγής τους και προειδοποιούσε πως αυτή η εξέλιξη συνιστά άμεση εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο. Το ίδιο και οι δηλώσεις Τραμπ για τις ρωσικές επιθέσεις, πως «αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ότι, αν δεν ήμουν εγώ, πολλά πραγματικά άσχημα πράγματα θα είχαν ήδη συμβεί στη Ρωσία, και εννοώ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ. Παίζει με τη φωτιά!» δεν έμειναν αναπάντητες. Ο Μεντβέντεφ προχώρησε σε μια άκρως επικίνδυνη δήλωση πως «ξέρω μόνο ένα πράγμα που είναι αληθινά κακό και αυτό είναι ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος, ελπίζω ότι ο Τραμπ το καταλαβαίνει αυτό».
Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, λόγω των σοβαρών απειλών και των προειδοποιήσεων της Ρωσίας αλλά και εσωτερικών αντιδράσεων, μετά τα δύο βήματα μπροστά έκανε ένα βήμα πίσω όσον αφορά την αποστολή των Taurus αλλά κα την «απελευθέρωση» των ορίων εμβέλειας των δυτικών όπλων, επιλέγοντας τη στρατηγική ασάφεια στο ζήτημα και μιλώντας για συμπαραγωγή όπλων μεγάλου βεληνεκούς από Γερμανία- Ουκρανία! Τόσο οι κινήσεις του γερμανικού ιμπεριαλισμού όσο και η αλλαγή ύφους της διοίκησης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, προϊδέαζαν ίσως γι’ αυτό που θα ακολουθούσε!
Καθόλου τυχαία, επίσης, ρώσικα ΜΜΕ τις ίδιες αυτές μέρες αποκάλυπταν (με ή χωρίς εισαγωγικά) πως στα τέλη Μαρτίου σε μυστική συνάντηση στο Κίεβο, ο επικεφαλής του SAG-U (Security Assistance Group- Ukraine), δηλαδή του συντονιστικού κέντρου με έδρα το Βισμπάντεν στη Γερμανία, για το σύνολο της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, συμφωνούσε με την ουκρανική ηγεσία στην αποστράτευση της παλιάς ηγεσίας του ουκρανικού στρατού (που πραγματοποιήθηκε την επόμενη κιόλας μέρα!), την ίδρυση νέου σώματος στο στρατό για τα drones υπό αμερικανική καθοδήγηση και την άτυπη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ! Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που ο Κιθ Κέλογκ δήλωνε πως θεωρεί δίκαιες τις ανησυχίες της Ρωσίας για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή.
Η ασύμμετρη «ουκρανική» επίθεση και οι διαπραγματεύσεις για… ειρήνη!
Την 1η Ιουνίου, ρωσικός πύραυλος σκοτώνει μαζικά συγκέντρωση ουκρανών στρατιωτών στο Σούμι με αποτέλεσμα να καθαιρεθεί ο επικεφαλής ουκρανός αξιωματικός. Λίγες ώρες αργότερα, και αφού είχαν προηγηθεί σαμποτάζ σε δύο σιδηροδρομικές γραμμές στην περιοχή του Κουρσκ, έρχονται στο φως οι πρώτες ειδήσεις για μια μεγάλης εμβέλειας ασύμμετρη επίθεση του καθεστώτος του Κιέβου βαθιά στο ρωσικό έδαφος, που προετοιμάζονταν επί ενάμιση χρόνο, σύμφωνα με τον Ζελένσκι. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, υπήρξε επίθεση με drones που ήταν αποθηκευμένα σε ξύλινα κουτιά μέσα στο έδαφος της Ρωσίας, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ρωσικά δίκτυα για να συνδεθούν με τα κέντρα πλοήγησης στην Ουκρανία και χτύπησαν συντονισμένα αεροπορικές στρατιωτικές βάσεις στις οποίες σταθμεύουν μεταξύ άλλων τα στρατηγικά βομβαρδιστικά της λεγόμενης πυρηνικής τριάδας αποτροπής της Ρωσίας (τα άλλα δύο συστατικά στοιχεία της πυρηνικής τριάδας αποτροπής είναι οι διηπειρωτικοί πύραυλοι και τα εφοδιασμένα με πυρηνικά όπλα υποβρύχια).
Για να έχουμε μια γενική εικόνα, τα αεροδρόμια που αποτέλεσαν στόχο της επίθεσης ήταν το Μπελάγια στο Ιρκούτσκ, περίπου 4.500 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ουκρανίας με τη Ρωσία, και η βάση Ντιαγκίλεβα στο Ραζάν της δυτικής Ρωσίας, περίπου 520 χιλιόμετρα από την Ουκρανία, η οποία αποτελεί κέντρο εκπαίδευσης για τα στρατηγικά βομβαρδιστικά της Ρωσίας. Χτυπήθηκαν επίσης η βάση Ολένια που βρίσκεται σε απόσταση άνω των 2.000 χιλιομέτρων από την Ουκρανία, καθώς και η βάση (για ρωσικά στρατιωτικά μεταφορικά αεροσκάφη) Ιβάνοβο, που βρίσκεται σε απόσταση άνω των 800 χιλιομέτρων από την Ουκρανία.
Το καθεστώς του Κιέβου, ενώ μιλούσε αρχικά για δώδεκα, έφτασε να ανεβάζει τον αριθμό σε 40 αεροσκάφη που καταστράφηκαν ολικώς ή μερικώς, ενώ οι μέχρι τώρα αναλύσεις των δορυφορικών εικόνων μιλούν για οκτώ αεροσκάφη. Όλα τα χαρακτηριστικά και η ποιότητα της επιχείρησης δείχνουν πως καθοδηγήθηκε από τις «καθ’ ύλην» αρμόδιες υπηρεσίες ιμπεριαλιστικής χώρας ή χωρών. Κάποιοι δείχνουν τη Βρετανία, αλλά οι ΗΠΑ (με τη διοίκηση Τραμπ να δηλώνει ότι δεν ήξερε τίποτε!) ή κάποια κέντρα στις ΗΠΑ, είναι μάλλον ο ενορχηστρωτής μιας τέτοιας εμβέλειας κίνησης και σε κάθε περίπτωση είναι απίθανο οι ΗΠΑ να μη γνώριζαν.
Με αυτές τις εξελίξεις δεν χρειαζόταν καν να διαβάσει κανείς τα δύο μνημόνια Ουκρανίας και Ρωσίας, που εξάλλου το ένα είναι το ακριβώς αντίθετο του άλλου, για να προβλέψει το αποτέλεσμα της σύντομης επαφής, μιάμισης ώρας, στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των αντιπροσωπειών των δύο πλευρών. Βέβαια τα δύο μνημόνια είναι ενδεικτικά για το πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει ακόμη και ένας πρόσκαιρος και εύθραυστος συμβιβασμός. Η επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας μία μέρα μετά το σύντομο τέλος του δεύτερου γύρου των διαπραγματεύσεων, ανεξάρτητα αν έγινε με τοποθέτηση εκρηκτικών όπως, λέει το Κίεβο, ή με υποθαλάσσιο drone, όπως ισχυρίζεται η Μόσχα, δυναμίτισε παραπέρα το κλίμα και ανέβασε κι άλλο την ένταση.
Τι μέλλει γενέσθαι;
Ποιος όμως ή ποιοι είναι οι στόχοι των χτυπημάτων; Προφανές είναι αυτό που δήλωσε το καθεστώς του Κιέβου, ότι πρέπει να ανέβει το κόστος για τη Ρωσία ώστε να κάνει υποχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις. Έχει πολιτική λογική, ταιριάζει με την τακτική Τραμπ αλλά είναι μόνο αυτό; Ή είναι μια σαφής πια ένδειξη ότι τα υπερατλαντικά αφεντικά του Κιέβου, αφού προσπάθησαν μέσω των διαπραγματεύσεων να τροποποιήσουν τους όρους του πολέμου, διαπιστώνουν το αδιέξοδο αυτής της προσπάθειας και στρώνουν το έδαφος σε μια νέα, ακόμη μεγαλύτερη και ακόμη πιο επικίνδυνη κλιμάκωση; Δηλαδή να γίνει πράξη η δήλωση Τραμπ ότι η Ρωσία «παίζει με τη φωτιά»! Εξίσου επικίνδυνο είναι όμως ότι αυτό μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα: οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ παίζουν με τη φωτιά που μπορεί να οδηγήσει σε τρομακτικές για τους λαούς καταστάσεις.
Είναι σίγουρο πως η ρωσική ηγεσία εξετάζει τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες των τρωτών σημείων του αμυντικού συστήματος της ρωσικής επικράτειας και θα χρειαστεί να πάρει μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Αν αυτό μεσοπρόθεσμα είναι ίσως το κύριο για την ίδια, βραχυπρόθεσμα αυτό που τώρα εξετάζει είναι το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά της απάντησης που θα δώσει. Αυτό κυρίως είναι πολιτικό και όχι στρατιωτικό ζήτημα και θα συναρτηθεί από τις πολιτικές εκτιμήσεις της ρωσικής ηγεσίας για τις κινήσεις πρώτα απ’ όλα των ΗΠΑ, και δευτερευόντως των άλλων δυτικών και του Κιέβου καθώς και των αναμεταξύ τους σχέσεων και αντιθέσεων. Έτσι σίγουρα θα συνεκτιμηθεί το είδος της αντισυσπείρωσης που μπορεί να προκληθεί από την απάντησή της.
Πάντως, δεν έχει πολλά περιθώρια να μην απαντήσει. Στο καθαρά στρατιωτικό πεδίο, γράφονται βέβαια πολλά μέχρι και για τακτικά πυρηνικά, αν και οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πως η ρωσική ηγεσία έχει στα χέρια της μια σειρά όπλα μαζικής καταστροφής, όπως ο Ορέσνικ, και δεν χρειάζεται να καταφύγει στην πυρηνική απάντηση. Ένα δεύτερο αφορά τους στόχους, με αρκετούς να συγκλίνουν σε κρίσιμα εργοστασιακά συγκροτήματα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος καθώς και σε σημαντικές συγκοινωνιακές υποδομές.
Εν τω μεταξύ, η δολοφονική συμμαχία του ΝΑΤΟ, εκτός από τη μεγάλη άσκηση «Defender 25», πραγματοποιεί στη Βαλτική θάλασσα επιπλέον την ετήσια άσκηση BALTOPS με ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία, σε σημείο ο ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών να τη χαρακτηρίζει «πρόβα πολέμου» του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Κατά τα άλλα, ο Ζελένσκι πήρε φύλλο πορείας… συγνώμη, πρόσκληση για την επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 24-26 Ιούνη. Τα χειρότερα έρχονται…
