Με ακροδεξιές κραυγές, τόνους προπαγάνδας και κοινοβουλευτικούς χειρισμούς επιχειρεί η κυβέρνηση της ΝΔ να διαφύγει από τα απανωτά στριμώγματα και τα προβλήματα που την περικυκλώνουν όλο το τελευταίο διάστημα. Σε μια εμφανή προσπάθεια να ξεπλύνει τις ευθύνες της και να διασώσει τα κορυφαία στελέχη της που βρίσκονται στο στόχαστρο της υπόθεσης του ΟΠΕΚΕΠΕ, προωθεί τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής από το 1998, επικαλούμενη τις «διαχρονικές παθογένειες» και τις «διαρθρωτικές αστοχίες», την ώρα που οι αποκαλύψεις για την εμπλοκή κυβερνητικών παραγόντων διαδέχονται η μια την άλλη. Από την άλλη, η αστική αντιπολίτευση σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας επαναλαμβάνει το γνωστό μοτίβο της «μάχης ενάντια στη συγκάλυψη» και ζητάει προανακριτικές επιτροπές ή σύγκληση της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας.
Στην πραγματικότητα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση -και από κοινού και τα ακροδεξιά μορφώματα- ομονοούν πλήρως στην απόκρυψη των πραγματικών «σκανδάλων» που αναδεικνύονται μέσα από όλη τη δυσωδία της υπόθεσης και του πλιάτσικου που στήθηκε σε βάρος του αγροτόκοσμου και των λαϊκών μαζών: του ρόλου της ΕΕ, της ΚΑΠ και του συστήματος επιδοτήσεων που διαμόρφωσε, η οποία, μάλιστα, σε μια καραμπινάτη αντιστροφή της πραγματικότητας, από πηγή του προβλήματος εμφανίζεται περίπου ως φορέας της «κάθαρσης» του πολιτικού σκηνικού. Της ντόπιας εξαρτημένης και παρασιτικής άρχουσας τάξης, με τον συρφετό των ΕΟΚανθρώπων που ανδρώθηκαν δίπλα της όλες τις τελευταίες δεκαετίες, των οποίων οι κάθε λογής «χασάπηδες» και «φραπέδες» δεν είναι παρά ζωντανές καρικατούρες.
Σε κάθε περίπτωση, τα αδιέξοδα για την κυβέρνηση και τον εγχώριο αστισμό παραμένουν και πολλαπλασιάζονται, ενώ αυξάνονται περαιτέρω οι πιέσεις από την πλευρά των ευρωπαϊκών αφεντικών τους και μέσω των διαφαινόμενων περικοπών στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και των δεκάδων έργων που βαίνουν προς διακοπή, γεγονός που μεγαλώνει τις φαγωμάρες στην άρχουσα τάξη για τη μοιρασιά της εναπομείνασας «πίτας». Το σίγουρο είναι πως τα πρόστιμα και η «χασούρα» ετοιμάζονται να φορτωθούν στην εργατική τάξη και τον λαό, ενώ νέα μεγάλα βάρη πέφτουν ξανά στις πλάτες της φτωχομεσαίας αγροτιάς, που αναγκάζεται εν μέσω καλλιεργητικής περιόδου να βγει σε κινητοποιήσεις.
Δεν είναι, όμως, μόνο τα στριμώγματα που της προέκυψαν από τη μεριά των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, στο πλαίσιο της όξυνσης της αντιπαράθεσής τους με τον έτερο υπερατλαντικό πυλώνα της εξάρτησης για το ποιος κάνει μεγαλύτερο κουμάντο στο οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα, ο μοναδικός πονοκέφαλος που αντιμετωπίζει η ντόπια άρχουσα τάξη. Ο ορυμαγδός των εξελίξεων στον κόσμο και την περιοχή την έχουν αναγκάσει να αντιμετωπίζει όλο και πιο συχνά απώλειες «πόντων» στην κόντρα της με την ανταγωνίστρια τουρκική άρχουσα τάξη, που τον τελευταίο καιρό εκφράζεται ιδιαίτερα έντονα, διαμέσου της δημοσιοποίησης των ρηματικών διακοινώσεων της Λιβύης στον ΟΗΕ για τις θαλάσσιες ζώνες και τις άδειες ερευνών και εξόρυξης υδρογονανθράκων, στις περιοχές εκείνες, μάλιστα, για τις οποίες το αστικό πολιτικό προσωπικό πριν από μερικούς μήνες, μέσα στην παραζάλη της υποτέλειάς του, πανηγύριζε για το ενδιαφέρον που εκδήλωναν αμερικανικά μονοπώλια. Παράλληλα, το ηχηρό χαστούκι που δέχτηκε η επίσκεψη του υπουργού Μετανάστευσης μαζί με ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία από τον άλλοτε υποτιθέμενο «φιλέλληνα» και «σύμμαχο» Χαφτάρ πρέπει να ιδωθεί επιπλέον ως ένα συνολικότερο μήνυμα προς τη Δύση από την πλευρά του ρώσικου ιμπεριαλισμού, με τον οποίο ο στρατάρχης της ανατολικής Λιβύης διατηρεί σχέσεις. Την ίδια στιγμή, η πόντιση των καλωδίων και η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης-Κύπρου παραπέμπονται για «τεχνικούς» λόγους στις καλένδες, ενώ ενεργοποιείται εκ νέου κατ’ απαίτηση των Αμερικάνων το Κυπριακό, με την πενταμερή διάσκεψη στη Νέα Υόρκη, σε αναζήτηση του δρόμου που θα οδηγεί σε μια νέα διχοτομική «λύση» και τη μετατροπή της Μεγαλονήσου σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ.
Μπροστά σε όλα αυτά, όσο και αν η κυβέρνηση επαινείται σταθερά για την πειθήνια στάση της απέναντι σε ό,τι της ζητήσουν τα υπερατλαντικά αφεντικά, ακόμα και δια στόματος της νέας πρέσβειρας, Γκιλφόιλ, είναι φανερό ότι δεν μπορούν να δοθούν απαντήσεις στα μεγάλα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η ντόπια άρχουσα τάξη σε όλα τα ζητήματα. Δεν είναι να απορεί κανείς, επομένως, που συνεχίζονται οι κάθε λογής ζυμώσεις εντός του αστικού πολιτικού σκηνικού, με τους 91 παράγοντες της δεξιάς να σιγοντάρουν πρόσφατα τη συγκρότηση «κόμματος Σαμαρά», ενώ μέχρι και ο Τσίπρας από την αφάνεια και τον ρόλο του ηττημένου των εκλογών πέρασε ξαφνικά στο προσκήνιο και πριμοδοτείται από διάφορα κέντρα εξουσίας ως μια πιθανή λύση στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση του εναλλακτικού πόλου του πολιτικού συστήματος.
Οι φασιστικές ιαχές για τους «λαθροεισβολείς», συνεπώς, που βγήκαν ξανά από το χρονοντούλαπο την ώρα που οι κατατρεγμένοι από τη Βόρεια Αφρική γεμίζουν τα σαπιοκάραβα για να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τον πόλεμο, δεν έχει τόσο να κάνει με την «πίεση» που δέχεται η κυβέρνηση από τον αριθμό των προσφύγων και των μεταναστών, όσο με μια απόπειρα να εργαλειοποιήσει το δράμα αυτών των ανθρώπων, για να μετατοπίσει την ατζέντα ακόμα δεξιότερα, ενόψει των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει. Σε σχέση με αυτό το ζήτημα, είναι φανερό πλέον ότι η φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής είναι κεντρική πολιτική επιλογή του «επίσημου» συστήματος και θα τη βρίσκει μπροστά του ο λαός σε κάθε προσπάθειά του να αντισταθεί και να διεκδικήσει.
Γιατί μέσα στα προβλήματα και την περιδίνηση του ντόπιου αστικού πολιτικού σκηνικού, μία είναι η «σταθερά»: η ακόμα πιο άγρια κλιμάκωση της αντιλαϊκής-αντεργατικής επίθεσης, όπως αυτή σηματοδοτείται με το νομοσχέδιο τερατούργημα της Κεραμέως, το νέο πειθαρχικό για τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, την καταιγίδα των διαγραφών φοιτητών και ένα σύνολο σκληρών μέτρων που βρίσκονται στα σκαριά. Ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο, λοιπόν, το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης έχει βάλει μπρος τον οδοστρωτήρα που σαρώνει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Απέναντι σε αυτά οφείλουν να προετοιμάζονται η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία, μπροστά στις μεγάλες μάχες που έχουν να δώσουν, για να βάλουν φραγμό στα σχέδια των κυρίαρχων.
